Ακόμη και αν υλοποιήσει στο ακέραιο τις προεκλογικές δημαγωγικές υποσχέσεις, που μοίρασε ο πρωθυπουργός, με δηλώσεις που έκανα μετά τη συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής και όσα εξήγγειλε από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, στην προσπάθειά του να εξωραϊσει την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, οι εργαζόμενοι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εφησυχάσουν. Κι αυτό, γιατί είναι δεδηλωμένο ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει την ίδια σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, προκειμένου να επιτευχθούν τα κριτήρια της ΟΝΕ. Αλλωστε, κανείς δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να πιστέψει ότι η παροχή κάποιων ψίχουλων, που ανακοινώθηκαν χτες, μπορεί να απαλύνει την τραγική οικονομική κατάσταση, στην οποία έχει οδηγηθεί η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και όλα αυτά, διότι, η εξαγγελία αυτών των "παροχών" αποτελεί ένα δημαγωγικό προεκλογικό κεφάλαιο στην πολιτική, αφού η παροχολογία γίνεται σε μια περίοδο, που επιταχύνεται η διάλυση και η παράδοση της παραγωγικής βάσης της χώρας στα χέρια του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Πρωταρχικό ζήτημα της κυβέρνησης αυτή την περίοδο είναι η λεγόμενη "αναδιάρθρωση" της οικονομικής βάσης της χώρας, με κυριότερο στόχο, την ικανοποίηση των απαιτήσεων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Επιτακτική απαίτησή του είναι, η παράδοση στα χέρια του, όχι μόνο των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων, αλλά και όλης της δημόσιας υποδομής που έχει δημιουργηθεί με τα λεφτά του ελληνικού λαού.Ηδη το μεγάλο κεφάλαιο καρπώνεται αυτή τη στιγμή τα κέρδη πολλών επιχειρήσεων, που γιγάντωσε με τα λεφτά του ο ελληνικός λαός, (ΕΛ. ΠΕ, ΟΤΕ, ΙΟΝΙΚΗ κ.ά.), ενώ η επέλαση στο αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται να είναι ραγδαία. Στα χέρια του, έχει ανακοινωθεί ότι, θα περάσουν και μια σειρά έργων υποδομής (δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια κ.ά.). Συνεπώς προκύπτει το ερώτημα: Αφού η παραγωγική βάση της χώρας παραδίδεται στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου πως είναι δυνατόν να υπάρχει αντίκρισμα σ' αυτές τις εξαγγελίες, όταν η απασχόληση έχει μειωθεί δραστικά, ανεβάζοντας το ποσοστό της ανεργίας στο 11% και η απώλεια των εσόδων του δημοσίου να πολλαπλασιάζεται;

Το "επιχείρημα" της κυβέρνησης στηρίζεται στη λογική του "μικρότερου κράτους", που επιτάσσει το μεγάλο κεφάλαιο, για να επιτευχθούν τα κριτήρια σύγκλισης στον τομέα της οικονομίας. Ωστόσο, όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική, αφού στόχος του κεφαλαίου είναι να περάσουν στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου τα οικονομικά "φιλέτα" της χώρας. Δηλαδή, στο να παραδοθούν από την κυβέρνηση ο συνολικός πλούτος του ελληνικού λαού - άσχετα με τις συνέπειες για το κοινωνικό σύνολο - στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι συνέπειες της αθρόας, πλην επιλεκτικής, εκποίησης του δημόσιου πλούτου(πρόκειται μόνο για τις κερδοφόρες) είναι πολλαπλά αρνητικές για τον ελληνικό λαό. Οι επιχειρήσεις αυτές έχουν στηριχτεί με τα λεφτά του ελληνικού λαού και το αποτέλεσμα είναι τα κέρδη τους να περνάνε στα χέρια μιας χούφτας επιχειρηματιών. Από την άλλη δίνεται και ένα μεγάλο πλήγμα στην απασχόληση.

Εκτός από μια σειρά παραγωγικές - και όχι μόνο - επιχειρήσεις του δημοσίου που ξεπουλήθηκαν μερικά ή ολικά σε ιδιώτες (τσιμεντοβιομηχανίες ΑΓΕΤ και ΧΑΛΚΙΔΟΣ, Ναυπηγεία Ελευσίνας και Σύρου, ΟΤΕ, όμιλος κρατικών επιχειρήσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου, οι τράπεζες Ιονική, Κρήτης, Γενική κλπ.) η κυβέρνηση έχει θέσει σαν στόχο για το αμέσως επόμενο διάστημα, την εκποίηση της ΔΕΗ, η οποία είναι η μεγαλύτερη δημόσια επιχείρηση της χώρας καθώς και άλλων ΔΕΚΟ. Ηδη από μέρα σε μέρα αναμένεται να κατατεθεί για ψήφιση στο Θερινό Τμήμα της Βουλής το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση - διάλυση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, που θα ανοίξει το δρόμο για τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ και την παράδοση, σε πρώτη φάση, πάνω από το 30% της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στους ιδιώτες. Στον τομέα δε, του φυσικού αερίου, η κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε εξισορροπιστή των διαπλεκομένων συμφερόντων, ενώ σύντομα θα ανακοινωθεί και η παράδοση και νέου πακέτου μετοχών (και κερδών) του κρατικού ομίλου εταιριών Ελληνικά Πετρέλαια, (πρώην ΔΕΠ) στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.

Στη σειρά μπήκαν και εταιρίες Υδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης, ο νέος Ιππόδρομος, η Διώρυγα της Κορίνθου (στην οποία μάλιστα το Δημόσιο θα προχωρήσει σε επενδύσεις εκσυγχρονισμού, ύψους 25 δισ. δραχμών), η "Ολυμπιακή"(ήδη παραδόθηκε σε ξένη αεροπορική εταιρία) τα Καταστήματα Αφορολόγητων Ειδών κλπ. Επίσης, τα δύο μεγάλα λιμάνια της χώρας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης έχουν μετατραπεί σε Ανώνυμες Εταιρίες, ενώ πρόσφατα ανακοινώθηκε η εκποίηση σε ιδιώτες του λιμανιού του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας και μαζί του η Ναυτική Βιομηχανική Περιοχή (ΝΑΒΙΠΕ Αστακού). Δηλαδή, οι πιο δυναμικές επιχειρήσεις της ελληνικής οικονομίας βγήκαν ή βγαίνουνστο"σφυρί", βορά στις αρπακτικές διαθέσεις του κεφαλαίου. Παράλληλα, περισσότερες από 1.750 υπηρεσίες του Δημοσίου και Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, είτε θα μετατραπούν σε Ανώνυμες Εταιρίες, είτε θα καταργηθούν. Στην περίπτωση που καταργηθούν, το έργο που επιτελούν θα περάσει φυσικά στα χέρια των ιδιωτών. Ακόμα και η ΔΕΘ - από το βήμα της οποίας μίλησε χτες ο πρωθυπουργός - έχει ανακοινωθεί δημόσια ότι πρόκειται να ιδιωτικοποιηθεί.

Μαζί, όμως, με τις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, "πωλητήριο" μπαίνει και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, από τα μεγαλύτερα της χώρας και της Ανατολικής Μεσογείων, στη ΛΑΡΚΟ, που είναι η μοναδική επιχείρηση του είδους της στην Ευρώπη, ενώ έχει προηγηθεί η σκανδαλώδης πώληση της μεγαλύτερης χαρτοβιομηχανίας της χώρας, της ΣΟΦΤΕΞ, και μιας σειράς μικρότερων ή μεγαλύτερων επιχειρήσεων, πολλές από τις οποίες, στρατηγικής σημασίας.

Εκτός από την οικονομική ζημιά που έχει το ελληνικό Δημόσιο από το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, τραγικές συνέπειες έχει και για την απασχόληση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι από τις 40 επιχειρήσεις που το 1988 η καθεμία απασχολούσε περισσότερους από 1.000 εργαζόμενους και στο σύνολό τους 77.000 εργαζόμενους, μέσα σε μια δεκαετία οι θέσεις εργασίες αυτές έχουν "πέσει" στις 39.000. Δηλαδή μέσα σε 10 χρόνια, στις ίδιες επιχειρήσεις το προσωπικό μειώθηκε ακριβώς στο μισό! Από αυτές τις 40 επιχειρήσεις, οι 6 έβαλαν λουκέτο, ενώ 11 από αυτές δε συγκαταλέγονται πλέον στις 40, που ο αριθμός των εργαζομένων σ' αυτές ξεπερνάει τους 1.000. Φυσικά, αυτός ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος, αν καταγράψουμε το σύνολο των επιχειρήσεων που στο ίδιο διάστημα μείωσαν το προσωπικό τους, ή έβαλαν λουκέτο. Ο παραπάνω αριθμός αναφέρεται ενδεικτικά, για να επισημανθεί το μέγεθος του προβλήματος. Μερικές από τις πιο μεγάλες επιχειρήσεις που ανήκαν στο Δημόσιο και είτε ξεπουλήθηκαν είτε έβαλαν λουκέτο (εκτός από αυτές που αναφέραμε πιο πάνω) είναι και τα Μεταλλεία πρώην Σκαλιστήρη, η Πειραϊκή Πατραϊκή, η κλωστοϋφαντουργία Αιγαίον, κλπ.

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα αποτέλεσμα της εκσυγχρονιστής κυβερνητικής πολιτικής, που, βλέποντας τη λαϊκή κατακραυγή, η κυβέρνηση επιχειρεί να εξαπατήσει δημαγωγώντας τον ελληνικό λαό. Επειδή όμως το ψέμα, - όπως λέει ο λαός μας - "έχει κοντά ποδάρια", οι εργαζόμενοι, εκτός από τους αγώνες τους, θα απαντήσουν και με την ψήφο τους στις ερχόμενες εκλογές και ο καιρός είναι πολύ σύντομα μικρός.

Τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα τελευταία χρόνια οι μικροί και αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι, εξαιτίας της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, υπογράμμισε μιλώντας στο "Ρ" ο Π. Τάτσης,μέλος του προεδρείου Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων, εκπρόσωπος της ΔΗΚΕΒΕ. Οπως τονίζει, οι ΕΒΕ δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες ότι τα όποια "μέτρα ελάφρυνσης" των μικρών επιχειρήσεων ανακοινώσει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα, για ψηφοθηρικούς λόγους, μπορούν να ανακουφίσουν τους ΕΒΕ, αφού η κυβερνητική πολιτική παραμένει αυστηρά προσηλωμένη στο δρόμο της ΟΝΕ και δε συμβιβάζεται με στήριξη των μικρών και αυτοαπασχολούμενων. Τονίζει, ωστόσο, ότι όσο δυσοίωνο κι αν διαγράφεται το μέλλον των ΕΒΕ, οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι να συμβιβαστούν μοιρολατρικά με την εξόντωσή τους. Τους καλεί να αντισταθούν με τις συνεπείς προοδευτικές δυνάμεις ενάντια στη λαίλαπα των μονοπωλίων και των σχεδίων της κυβέρνησης και της ΕΕ για βίαιο ξερίζωμα εκατοντάδων χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων, μαζί με τα άλλα λαϊκά στρώματα, εργαζόμενους, αγρότες, όλους αυτούς που πλήττονται από την ίδια πολιτική και που από τα δικά τους εισοδήματα εξαρτάται το ψωμί των ΕΒΕ.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:

- Πώς σκιαγραφείται η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο χώρο των μικρών και αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων;

- Η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα τελευταία χρόνια οι μικροί και αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι είναι δεινή και όλο χειροτερεύει. Η δεινή αυτή θέση φαίνεται από τα επίσημα στοιχεία, των τραπεζών, των επιμελητηρίων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Τα καθημερινά λουκέτα, η ασφυξία από τα χρέη είναι πράγματα που όλοι τα βλέπουν. Βέβαια, άλλοι μιλάνε για τη δεινή αυτή θέση για να χαϊδέψουν αυτιά, και άλλοι τα λένε για να παρθούν μέτρα. Εδώ, πρέπει να πούμε ότι η ΔΗΚΕΒΕ λέει πως χωρίς μέτρα στήριξης των επαγγελματιών, των βιοτεχνών και των εμπόρων μέσα σ' αυτή τη λαίλαπα της μη ελεύθερης αγοράς και της μη ελεύθερης οικονομίας - γιατί όλα αυτά λειτουργούν σε βάρος των μικρών - δε θα σταθεί το κομμάτι αυτό που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οικονομία της χώρας και μετά τον εμφύλιο διαμόρφωσε ένα κοινωνικό στρώμα που στήριξε πάρα πολλούς τομείς της οικονομίας.

- Ποια ήταν τα μέτρα εκείνα που επιβλήθηκαν χτυπώντας καίρια τους μικρούς επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους τα τελευταία χρόνια;

- Τα τελευταία χρόνια μια σειρά από κυβερνητικά μέτρα που εφαρμόστηκαν στα πλαίσια μιας συγκεκριμένης πολιτικής, με σαφή φιλομονοπωλιακό προσανατολισμό, δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα επιβίωσης στις μικρές επιχειρήσεις. Τέτοια ήταν τα "αντικειμενικά κριτήρια" που λειτούργησαν σαν στρόφιγγα σύσφιξης της ζωής των μικρομεσαίων. Είναι χαρακτηριστικό το πώς έχει αλλάξει η σχέση κλεισίματος και ανοίγματος επιχειρήσεων. Παλιότερα ήταν περίπου μία προς μία η αναλογία. Από το '98 τα κλεισίματα έχουν αυξηθεί πάρα πολύ σε σχέση με τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Από την άλλη, το 35% αποδυνάμωσε τις οικογενειακές και μικρές επιχειρήσεις που δεν μπορεί να συνεργαστεί ούτε πατέρας με παιδί, δεν μπορεί να σταθεί προσπάθεια συνεταιριστικοποίησης. Μετά, είναι το κοινωνικοασφαλιστικό. Είναι οι δυσβάσταχτες εισφορές στο ταμείο και από την άλλη δεν είναι ικανοποιητικές οι παροχές. Και με την ακολουθούμενη πολιτική, του ξηλώματος του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, αύριο δεν ξέρουμε αν θα έχουμε σύνταξη. Το μέλλον μας είναι αβέβαιο. Επίσης, η "απελευθέρωση" των μισθώσεων επαγγελματικής στέγης λειτούργησε καταστροφικά για τους μικρούς επαγγελματίες. Και εδώ θα πρέπει να πούμε ότι και οι τελευταίες ρυθμίσεις που γίνονται με το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης, που αυξάνει την αποζημίωση, δεν είναι λύση. Και πάλι, δε στηρίζεται ο επαγγελματοβιοτέχνης να μείνει στην πιάτσα που δημιούργησε επί χρόνια. Δε βοηθάει αυτόν που έχει δεκατέσσερα, δεκαπέντε χρόνια σε ένα μαγαζί. Από την άλλη, λέει ότι αν παραταθεί η μίσθωση μετά τα δώδεκα χρόνια, μετά τη λήξη της παράτασης ο ιδιοκτήτης δεν καταβάλλει αποζημίωση. Αυτό δεν είναι απάντηση στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ΕΒΕ. Για άλλη μια φορά κάνουν ότι είναι μ' εμάς, αλλά δεν είναι μ' εμάς.

- Τα τελευταία χρόνια η επέκταση των πολυκαταστημάτων, των σούπερ μάρκετ, ντόπιων και πολυεθνικών έχουν εκτοπίσει από την αγορά ένα μεγάλο αριθμό μικρών επιχειρήσεων που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στον άγριο ανταγωνισμό της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς. Πώς δείχνουν να εξελίσσονται τα πράγματα;

- Βλέπουμε ότι σήμερα η συγκέντρωση του μεγάλου κομματιού της αγοράς περνάει σε λίγα χέρια και τα μονοπώλια αυτή τη στιγμή παρουσιάζονται συντονισμένα, με στόχο να ελέγξουν πάνω από το 60% της αγοράς στον τομέα του εμπορίου. Σήμερα έχουμε μια παρέμβαση στον τομέα των υπηρεσιών. Δηλαδή μέχρι σήμερα δεν είχαμε τόσο έντονη παρουσία του μεγάλου κεφαλαίου στον τομέα των υπηρεσιών. Βλέπουμε σήμερα ότι παρουσιάζονται συγκροτημένα στους χώρους της οικοδομής, των επισκευών, ειδικά στα επαγγέλματα του ηλεκτρολόγου, του υδραυλικού, του ξυλουργού και γενικότερα. Ορισμένες παρεμβάσεις που έγιναν στη νομοθεσία βέβαια, όπως στον κλάδο των εγκαταστατών ανελκυστήρων, εξυπηρέτησαν αυτήν ακριβώς την πορεία. Αλλά, θέλω να τονίσω ότι οι μικροεπαγγελματίες έχουν αντιστάσεις, έχουν στηρίγματα μέσα στην κοινωνία και η ίδια η εμπειρία που έχουμε είναι σημαντική.

- Τι σημαίνει πρακτικά για τους ΕΒΕ η κατανομή των κονδυλίων του Γ ΚΠΣ, που σύμφωνα με όσα ισχυρίστηκαν την περασμένη βδομάδα οι υπουργοί Ανάπτυξης και Εθνικής Οικονομίας, ένα μεγάλο μέρος αυτών των κονδυλίων θα δοθεί για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων;

- Κατ' αρχάς να πάμε λίγο πιο πίσω και να πούμε ότι πριν από χρόνια κάτω από την πίεση του προοδευτικού συνδικαλιστικού κινήματος είχε δημιουργηθεί η 197 ΑΝΕ που στήριζε σε κάποια δύσκολη στιγμή το μικροεπαγγελματία. Κι αυτή καταργήθηκε σταδιακά και πέσαμε στο τοκογλυφικό σύστημα των τραπεζών που καταστράφηκαν πολλές μικρές επιχειρήσεις. Τώρα, τα περίφημα προγράμματα της ΕΕ τα είδαμε και στο Β ΚΠΣ. Για μας είναι δεδομένο ότι και πάλι θα τα ροκανίσουν τα κονδύλια, σε τι μεγέθους επιχειρήσεις θα πάνε, και βέβαια αυτές δεν είναι η πλειοψηφία των επιχειρήσεων που είναι αυτοαπασχολούμενων ή οικογενειακές ή απασχολούν τρεις - τέσσερις εργαζόμενους. Αυτοί για την κυβέρνηση - αλλά και για κάποιες συνδικαλιστικές ηγεσίες που πειθαρχούν στη γραμμή της ΕΕ - είναι ξεγραμμένοι. Ας μην έχουμε αυταπάτες.

- Πώς διαγράφεται το μέλλον του μικρού και του αυτοαπασχολούμενου επαγγελματία, βιοτέχνη και εμπόρου στα πλαίσια της ακολουθούμενης πολιτικής που η κυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι θα ακολουθήσει απαρέγκλιτα στο όνομα της ΟΝΕ;

- Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, στην κατεύθυνση προς την ΟΝΕ, που πορεύονται κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση, το μέλλον προδιαγράφεται ακόμα χειρότερο. Πλην όμως, η πλειοψηφία των επαγγελματοβιοτεχνών, των συναδέλφων μας, δεν είναι διατεθειμένη να παραδοθεί σ' αυτή την κατεύθυνση. Μαζί με το προοδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα και το μεγάλο κομμάτι που δίνει τη μάχη και βάζει πραγματικά το χέρι στην τσέπη για επενδύσεις, και δεν είναι αυτοί που περιμένουν να πάρουν τα δανεικά κι αγύριστα, άλλωστε αυτά δεν τα παίρνουν οι πραγματικοί επαγγελματοβιοτέχνες, θα αντιπαλέψει αυτή την πολιτική. Κι αυτό το διαπιστώνουμε και μέσα από τις καθημερινές συζητήσεις και συνελεύσεις που γίνονται με τους συναδέλφους. Οτι δεν είναι διατεθειμένοι να παραδοθούν. Και το κομμάτι αυτό ξεπερνάει το 85% που έχει προδιαγράψει η κυβέρνηση και η ΕΕ.

- Η πλειοψηφία της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος των ΕΒΕ, όμως, αποδέχεται το "μονόδρομο της ΟΝΕ" και ούτε λίγο ούτε πολύ συμβιβάζεται με την ιδέα ότι "δε θα επιβιώσουμε και όλοι"...

- Από την εποχή του Κοντογιώργη, το 1976, αυτός έφερε τα στοιχεία που έδειχναν πού το πάνε, με στόχο να πραγματοποιηθούν πολύ κοντά, όπως λέγανε, τα σχέδιά τους και σήμερα αντέχουμε είκοσι πέντε χρόνια μετά. Και πιστεύω ότι οι αντοχές σ' αυτή την κατεύθυνση θα είναι μεγάλες. Αλλά αυτό, αφού συνειδητοποιήσουμε ότι ο αγώνας μας δεν μπορεί να είναι μακριά από όλους εκείνους που πλήττονται από αυτή την πολιτική. Ο αγώνας πρέπει να είναι μαζί με τους εργαζόμενους, τους αγρότες, γιατί χωρίς εργαζόμενους και αγροτιά και τα μαγαζιά μας θα είναι φτωχά. Οι πελάτες μας είναι καθορισμένο ποιοι είναι. Αυτή η κατάσταση θα ανατραπεί μόνο με την παρέμβαση των ΕΒΕ και των προοδευτικών δυνάμεων του συνδικαλιστικού κινήματος. Μ' αυτόν τον κόσμο θα ανατραπεί αυτή η πολιτική και με μέτωπο με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Και εδώ θέλω να πω ότι ένα κομμάτι που πίστεψε και κάποια στιγμή του καλλιεργήθηκαν αυταπάτες ότι μέσα από αυτή την πολιτική μπορεί να βρει λύσεις στα προβλήματά του, πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να δει την πραγματικότητα, που είναι ότι αυτή η πολιτική - όσο κι αν προσπαθούν να τη φτιασιδώσουν κυβέρνηση και κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες - στοχεύει στο βίαιο ξεκλήρισμα των ΕΒΕ. Πρέπει οι ΕΒΕ να πιστέψουν στη δύναμη του δικού τους αγώνα.