ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 20 Μάη 2008
Σελ. /32
Με τις ... στάχτες στα χέρια

Γρηγοριάδης Κώστας

Ερώτηση προς το υπουργείο Γεωργίας: Αν ένας πυρόπληκτος κτηνοτρόφος που του κάηκαν 29 πρόβατα από τα 100 που είχε δικαιούται αποζημίωση ή όχι. Σύμφωνα με την κοινή υπουργική απόφαση για τις αποζημιώσεις, η απάντηση είναι αρνητική.

Υπενθυμίζουμε ότι εξαιρούνται από τις αποζημιώσεις όσοι αγρότες και κτηνοτρόφοι των οποίων οι ζημιές δεν υπερβαίνουν το 30% της παραγωγής και του πάγιου κεφαλαίου, παραγωγοί που δεν έχουν ΑΦΜ, γεωργοκτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις που δεν έχουν συστηματικό χαρακτήρα... Μάλιστα, υπάρχει διάταξη που εξαιρεί από το καθεστώς των αποζημιώσεων τις περιπτώσεις εκείνες που οι ζημιές οφείλονται σε ...παραλείψεις των αγροτών, χωρίς ωστόσο να δίνει περισσότερες διευκρινίσεις. Η λίστα της «εξόντωσης» των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων περιλαμβάνει ακόμα καμιά 50ριά παρόμοιες «εξαιρέσεις».

Κατά τα άλλα, οι προεκλογικές υποσχέσεις της ΝΔ και προσωπικά του Καραμανλή έκαναν λόγο για ζήτημα «εθνικής ανάγκης» ώστε «να μείνουν οι άνθρωποι της περιφέρειας στον τόπο τους. Να συνεχίσουν να εργάζονται στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Αυτό λοιπόν που προέχει είναι η κατά το δυνατόν γρηγορότερη, ταχύτερη και πλήρης καταβολή των αποζημιώσεων, η ανασύσταση του φυτικού και ζωικού κεφαλαίου, η εξασφάλιση του εισοδήματός τους για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να ξαναμπούν στην παραγωγή».

Δέκα μήνες συμπληρώνονται οσονούπω από τότε και οι αγροτοκτηνοτρόφοι όχι μόνο δεν έχουν πάρει τις αποζημιώσεις για τη συμφορά που τους βρήκε, αλλά κινδυνεύουν από τους νέους ελιγμούς της κυβέρνησης να μείνουν με τις ...στάχτες στα χέρια. Εκτός αν ξεσηκωθούν και διεκδικήσουν δυναμικά λύσεις που να καλύπτουν το πραγματικό μέγεθος της καταστροφής. Αλλο τρόπο, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η ιστορία δεν έχει καταγράψει...

Φαρμακερές αξιώσεις για την έρευνα

Παγκόσμια Μέρα Κλινικών Μελετών έχει ανακηρυχτεί η σημερινή και ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) με χτεσινή του ανακοίνωση κομπορρημονεί ότι «πηγή όλων των νέων ή καινοτόμων φαρμάκων αποτελεί η φαρμακευτική βιομηχανία που την τελευταία 20ετία έχει ανακαλύψει το 90% όλων των νέων φαρμάκων». Το 2004 το 50% των 50 δισ. δολαρίων που δαπανήθηκαν για έρευνα διατέθηκαν για κλινικές έρευνες.

Στην Ελλάδα γίνονται μόλις 250 κλινικές έρευνες το χρόνο καθώς οι ερευνητικές δαπάνες στα δημόσια νοσοκομεία ανέρχονται μόλις στο 0,4% των συνολικών δαπανών έρευνας. Συνολικά η έρευνα στην Ελλάδα χρηματοδοτείται με μόλις 0,61% του ΑΕΠ και ο στόχος της κυβέρνησης είναι να φτάσει στο 1,5% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια.

Ετσι αδράχνει την ευκαιρία ο ΣΦΕΕ: «Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι για την ανάπτυξη των Κλινικών Ερευνών στην Ελλάδα απαιτείται το κράτος να συνεπικουρήσει την ευρύτερη ιδιωτική πρωτοβουλία και να δράσει αποτελεσματικά προκειμένου να λυθούν τα διαδικαστικά θέματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι εταιρείες».

Και το αίτημα αυτό υποτάσσεται στη βασική επιδίωξη του κέρδους καθώς και αυτές οι έρευνες κατευθύνονται εκεί που υπάρχει μεγάλη κερδοφορία, όπως διατυμπανίζουν οι ίδιες οι εταιρείες. Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε ανάπτυξη 395 φάρμακα για τον καρκίνο, ενώ μόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν σε εξέλιξη 7.123 κλινικές μελέτες, κατά βάση από τις φαρμακοβιομηχανίες.

Τα υπερκέρδη πάνω από τη Δημόσια Υγεία

Η πλέον επικίνδυνη συνέπεια από το διατροφικό σκάνδαλο με την ελεύθερη διακίνηση και κατανάλωση νοθευμένου με ορυκτέλαια ηλιέλαιου είναι πως η κυβέρνηση πασχίζει με κάθε τρόπο να το κουκουλώσει. Αρνείται δηλαδή να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα για την εξόφθαλμη ανεπάρκεια των ελεγκτικών μηχανισμών και να φροντίσει για την ενίσχυσή τους ώστε να προστατεύεται στοιχειωδώς η Δημόσια Υγεία. Καταδείχθηκε, για παράδειγμα, ότι το ορυκτέλαιο στο ηλιέλαιο δεν μπορούσε να ανιχνευτεί γιατί ο συγκεκριμένος έλεγχος δεν περιλαμβάνεται στους αναγκαίους από τη νομοθεσία. Επίσης ο ΕΦΕΤ, πέρα από τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό («λειτουργεί» μόνο με το 30% των προβλεπόμενων θέσεων), δε διαθέτει καθόλου δική του υλικοτεχνική υποδομή, ούτε καν δικό του εργαστήριο... Ολα αυτά βέβαια η κυβέρνηση τα γνωρίζει πολύ καλά, αλλά το γεγονός ότι δεν κάνει τίποτα για να τα διορθώσει, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η προστασία της Δημόσιας Υγείας δεν περιλαμβάνεται στις προτεραιότητές της. Αντίθετα, αυτό που προέχει είναι να μη διαταραχτεί «το κλίμα στην αγορά» (και άρα η κερδοφορία των πολυεθνικών), περιμένοντας «μοιραία» το επόμενο διατροφικό σκάνδαλο... ΥΓ: Φυσικά, δεν περιμέναμε να δηλώσει δημόσια ότι το σύστημα «αυτοελέγχου» των επιχειρήσεων απέτυχε παταγωδώς...


Το «δίκαιο» - άδικο των μονοπωλίων

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΙ ΕΙΧΑΜΕ ΕΝΑ άγχος ...τεράστιο. Στοιχειοθετείται ή όχι το αδίκημα της «απιστίας» στην υπόθεση του ξεπουλήματος του ΟΤΕ στην «Ντόιτσε Τέλεκομ»!

Ευτυχώς, βγήκε ο Γ. Αλογοσκούφης και μας διευκρίνισε ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.

Οπως ακριβώς αύριο - μεθαύριο θα έχουμε τους αρμόδιους τομεάρχες του ΠΑΣΟΚ να υποστηρίζουν το αντίθετο.

Και να ζητάνε και προανακριτική επιτροπή ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να δημιουργήσει «σκανδαλο-βαβούρα».

Αλήθεια, ξέρετε εσείς οποιαδήποτε ενέργεια από την οποία να κερδίζουν οι πολυεθνικές και να μην μπορεί να ...καλυφθεί νομικά;

Μόνο οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων είναι αυτές που δεν μπορούν ποτέ να βρουν «νομική» στέγη. Πάντα είναι κάπου παράνομες...

Αλλωστε, η νομοθεσία πάντα μπορεί να αλλάξει. Η πολιτική πρόθεση να κερδίζει το κεφάλαιο δεν αλλάζει ποτέ.

Η μόνη περίπτωση που έχουμε συνήθως ...νομικό πρόβλημα είναι όταν βρίσκονται δύο - η περισσότερες - εταιρείες που θέλουν και να κερδίσουν.

Στο τέλος όμως, κάπως γίνεται και τα βρίσκουν. Μοιράζουν τα κέρδη και πληρώνει ο συνήθης ύποπτος: Ο ελληνικός λαός.

Εν κατακλείδι: Είτε βγουν είτε όχι οι κυβερνώντες υπόλογοι απέναντι στους νόμους τους, δεν αλλάζει την ουσία του πράγματος.

Είναι υπόλογοι για ένα έγκλημα απέναντι στους εργαζόμενους της χώρας, όπως είναι υπόλογοι και οι προκάτοχοί τους, που δηλώνουν τώρα ...ελεγκτές της νομιμότητας.

Ε, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ και νέο ότι αυξήθηκε πάλι το ποσό που χρωστάνε στις τράπεζες τα ελληνικά νοικοκυριά.

Οπως δεν είναι - επίσης - νέο πως τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στις τράπεζες, για παράνομες πρακτικές, είναι μερικά εκατομμύρια.

Την ίδια ώρα που τα κέρδη τους μετριούνται σε δισεκατομμύρια και συνεχώς μεγαλώνουν.

Πραγματικά νέα θα έχουμε, όταν αυτή η κατάσταση αφόρητης πίεσης θα ξεσπάσει. Γιατί θα ξεσπάσει, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Γρηγοριάδης Κώστας

Διέξοδος υπάρχει

Σήμερα όλοι το παραδέχονται - το ομολογούν ακόμα και οι κυβερνώντες - ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού αντιμετωπίζει σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα. Η εργατική και, γενικότερα, η λαϊκή οικογένεια δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και, μέρα με τη μέρα, δυσκολεύεται όλο και πιο πολύ. Το γιατί, είναι φανερό: Το μεροκάματο, ο μισθός, η σύνταξη, γενικότερα το λαϊκό εισόδημα, είναι πολύ χαμηλό και δε φτάνει να καλύψει ούτε καν τις βιοτικές ανάγκες των εργαζομένων και των συνταξιούχων.

Ταυτόχρονα, η ακρίβεια καλπάζει. Κι όταν λέμε ακρίβεια, δεν εννοούμε μόνο τις πολύ υψηλές τιμές στα προϊόντα κατανάλωσης που διαμορφώνονται στην αγορά. Εννοούμε και τη μεγάλη ακρίβεια στους λογαριασμούς που είναι αναγκασμένο να πληρώνει το κάθε νοικοκυριό για να 'χει ρεύμα, τηλέφωνο, νερό, καθώς και τα πολλά χρήματα που ξοδεύει για να εξασφαλίσει στέγη, να χρησιμοποιεί τη συγκοινωνία, να σπουδάσει τα παιδιά, να γιατρευτεί όταν αρρωστήσει, να πάει στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στη συναυλία, στο γήπεδο. Μαζί με την ακρίβεια έρχεται και η φορολόγηση του κράτους, η οποία είναι δυσβάστακτη για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Κοινή είναι, επίσης, η διαπίστωση ότι το οικονομικό πρόβλημα των λαϊκών οικογενειών έχει πολιτική αιτία. Είναι η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η οποία αφαιρεί, συνεχώς, από το εισόδημα της φτωχολογιάς και προσθέτει, διαρκώς, στα κέρδη της πλουτοκρατίας, με αποτέλεσμα οι φτωχοί να γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Μια ματιά μόνο να ρίξει κάποιος στα κέρδη που έχουν οι τράπεζες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, φτάνει για να πειστεί ότι όλος σχεδόν ο πλούτος που παράγεται από τους εργαζόμενους στη χώρα μας, καταλήγει στις τσέπες των «χρυσοκάνθαρων» της αστικής τάξης.

Γεννιέται, όμως, το ερώτημα: Αφού η πλειοψηφία του λαού μας υποφέρει από την οικονομική ανέχεια και διαπιστώνει ότι γι' αυτό ευθύνεται η πολιτική που εφαρμόζεται, γιατί οι αντιδράσεις, οι κινητοποιήσεις, δε βρίσκονται στο ύψος των απαιτήσεων; Γιατί συνεχίζει, παρά τις διεργασίες απεγκλωβισμού μεγαλύτερων τμημάτων από την πολιτική του δικομματισμού, αυτός πολιτικά να συγκρατεί την πλειοψηφία; Γιατί εξακολουθεί να στηρίζει τα κόμματα που διαχειρίζονται την αντιλαϊκή πολιτική; Νομίζει ότι η κατάσταση μπορεί ν' αλλάξει από μόνη της; Εχει την αυταπάτη ότι θ' αλλάξουν αυτά τα κόμματα; Πιστεύει ότι «τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει» κι επομένως «είναι μάταιο ν' αναζητήσει αλλού, άλλες λύσεις»; Βεβαίως τεράστια ευθύνη έχουν εδώ οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αλλά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που καλλιεργεί αυταπάτες για λύσεις συμβιβασμού με την πλουτοκρατία. Ολα αυτά και πολλά άλλα μπορεί να ισχύσουν. Αλλά οποιοσδήποτε ανέχεται και αποδέχεται αυτή την κατάσταση, πρέπει να δει και τις ευθύνες του.

Διέξοδος υπάρχει. Τη δείχνει το ΚΚΕ, με την πολιτική του πρόταση για τη λαϊκή συμμαχία και τη λαϊκή εξουσία. Αυτό που χρειάζεται είναι τα λαϊκά στρώματα να ξεφύγουν από τις αυταπάτες, να ξεπεράσουν τη μοιρολατρία και ν' αλλάξουν πολιτική επιλογή. Οσο οι λαϊκές μάζες θα παραμένουν δέσμιες στα κόμματα του δικομματισμού και των εκατέρωθεν «δορυφόρων τους» και δε θα κάνουν το βήμα προς την «άλλη μεριά» που βρίσκεται το ΚΚΕ, δεν πρόκειται να δουν τη ζωή τους να βελτιώνεται. Τελεία και παύλα.-


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ