Την ερχόμενη Πέμπτη αρχίζει τις εργασίες του το 5ο τακτικό Συνέδριο του Συνασπισμού και ενόψει αυτού, το περασμένο Σαββατοκύριακο σημειώθηκε ένα «μπαράζ» παρεμβάσεων τόσο από τους υποψηφίους προέδρους Φ. Κουβέλη και Αλ. Τσίπρα όσο κι από τον απερχόμενο πρόεδρο Αλ. Αλαβάνο. Κοινή συνισταμένη η εκτίμησή τους ότι η πολιτική κατάσταση είναι ρευστή και ο ΣΥΝ πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα για παν ενδεχόμενο.

Μιλώντας στη συνεδρίαση της ΚΠΕ το περασμένο Σάββατο, ο Αλ. Αλαβάνος εκτίμησε ότι «οι συσχετισμοί μέσα στην κοινωνία αλλάζουν και, μάλιστα, με ταχύ ρυθμό» αλλά και ότι «κυοφορούνται μεγάλες αλλαγές» με επίκεντρο το «τέλος εποχής του δικομματισμού» που όχι μόνο - όπως είπε - «το βιώνουμε» αλλά εξαρτάται «και από τις δυνατότητες παρέμβασης της Αριστεράς». Μάλιστα, όπως ανέφερε, αν ο ΣΥΝ είχε τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών θα έπρεπε «να προχωρήσει σε πρόταση μομφής προς την κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να ανοίξει σύντομα μια άλλη διέξοδος για τον ελληνικό λαό», ενώ συμπλήρωσε ότι «μπορούμε να φύγουμε από το δικομματικό πλαίσιο. Μπορεί να βρεθεί τρόπος. Και μπορεί να βρεθεί τρόπος σύντομος».

Με το βλέμμα στραμμένο σ' αυτή την προβαλλόμενη σαν «διέξοδο», ο Αλ. Αλαβάνος εγκωμίασε το κόμμα του σαν την κατ' εξοχήν προσκολλημένη «στα προβλήματα, στην κινηματική δράση και τη δυνατότητα να υπάρχουν αποτελέσματα» δύναμη. Ενώ ζήτησε να «δουλευτεί» περισσότερο στον λαό η προοπτική μιας άλλου τύπου διαχείρισης, σημειώνοντας ότι πρέπει να αναδειχτούν εκείνα τα «θεσμικά μέτρα που πρέπει να γίνουν κτήμα του ελληνικού λαού που, ως στόχοι πάλης, άλλες δυνάμεις θα μπορέσουν να τους φέρουν σε πέρας» όπως είναι η κατάργηση των ειδικών λογαριασμών, αντικειμενικά κριτήρια στις προσλήψεις, έλεγχος των χρηματοδοτήσεων κ.ά.. Αναφερόμενος ειδικότερα στην υπόθεση «Ζήμενς» και στις προγραμματικές συμφωνίες, τόνισε: «Θεωρούμε ότι, αν το ΠΑΣΟΚ δει με τρόπο αυτοκριτικό και κριτικό και αποκλείσει την επανάληψη τέτοιων καταστάσεων, θα είναι ένα θετικό βήμα».

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χτες, ο Φ. Κουβέλης επικαλέστηκε εκ νέου την ανάγκη διαμόρφωσης μιας «νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας» για ν' «αλλάξουμε την κατάσταση στην προοπτική ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων με προγραμματικούς όρους». Σε συνέντευξή του στην «Αυγή» ο Φ. Κουβέλης ανέφερε ότι «βρισκόμαστε μπροστά σε εξελίξεις που κανείς δεν πρέπει να μιλάει με κατηγορηματικό τρόπο και απόλυτο για το μέλλον», ενώ όπως είπε σε ενδεχόμενες πρόωρες και επαναληπτικές εκλογές ο ΣΥΝ «πρέπει να είναι έτοιμος να προσδιορίσει με σαφήνεια τη θέση του στη βάση της δυναμικής των γεγονότων»... Συμπλήρωσε δε ότι «οι πολίτες θα αξιώσουν απ' τον ΣΥΝ λύσεις» γι' αυτό και πρέπει να είναι η αριστερά και της μεταρρύθμισης.

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και οι παρεμβάσεις του Αλ. Τσίπρα. Σε άρθρο του στην «Αυγή» υποστήριξε κι αυτός ότι η «παντοδυναμία της αγοράς έχει φτάσει στα όριά της και η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού θα αμφισβητηθεί σημαντικά στο επόμενο διάστημα». Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» υποστήριξε ακόμα την ανάγκη διαμόρφωσης εναλλακτικού μεταρρυθμιστικού σχεδίου από τον ΣΥΝ, στην κατεύθυνση συνάντησής του και με άλλες δυνάμεις από τον σοσιαλιστικό χώρο, προκειμένου - όπως είπε - «να είμαστε έτοιμοι σε σύντομο χρονικό διάστημα να μπορούμε να εκπονήσουμε ένα όχι απλά εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης αλλά ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο».

Κάποιος του ΣΥΝ, στην «Αυγή» της Κυριακής 3/2/2008, ανακάλυψε τη ...δικαίωση της «ανανέωσης» που ήρθε... 40 χρόνια μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ, αφού η «ανανέωση», σύμφωνα με πρόσφατο γκάλοπ, ξεπέρασε το ΚΚΕ. Γκαλοπικό ξεπέρασμα της στιγμής, γιατί στη ζωή αλλιώς εξελίσσονται τα γεγονότα, ευφραίνει τον «ανανεωτή» τόσο που να κάνει φανταστικά άλματα αποδίδοντας το γκαλοπικό ξεπέρασμα στη διάσπαση! Αλλά δείχνει τον «πόνο» τους. Γιατί πασχίζουν να πείσουν για τη δικαίωση των τότε οπορτουνιστών μέσα στο ΚΚΕ που πάλευαν να το διαλύσουν.

Ναι. Αυτός είναι ο σκοπός τους. Περισπούδαστη αλήθεια η παραπάνω εκτίμηση στην «Αυγή» ενός μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ. Τι να του πεις τώρα; Οτι οι σύγχρονοι σύντροφοί του σε χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Ιταλία), παίρνοντας μεγάλα ποσοστά στα σχήματα που διαμορφώνουν, μετά τον ευνουχισμό που επέφεραν στα πάλαι ποτέ ισχυρά Κομμουνιστικά Κόμματα, πρωταγωνιστούν και στο πέρασμα των αντιλαϊκών μέτρων στις χώρες τους και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους όπου Γης; Αλλά έτσι είναι οι οπορτουνιστές. Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στήριξαν την ιμπεριαλιστική αστική τάξη της χώρας τους στην πάλη για τη λεία. Στις 10ετίες του '60, του '70 και του '80 οι ευρωκομμουνιστές, αιχμή του δόρατος του αντισοβιετισμού και της αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας, υπονόμευαν το κομμουνιστικό κίνημα στις χώρες της Ευρώπης. Μαζί τους και το τότε αυτοαποκαλούμενο ΚΚΕ Εσωτερικού στη χώρα μας. Αυτό ντε που έγινε ΕΑΡ και σήμερα εκφράζεται με τον ΣΥΝ. Δηλαδή, ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα από δυνάμεις που έγιναν αμορτισέρ εκτόνωσης των δυσκολιών του καπιταλισμού για να αναπαράγεται ευκολότερα. Και που κάποτε βεβαίως συγκυβέρνησαν κιόλας στη Γαλλία και στην Ιταλία και είδαν το φως τους και οι λαοί τα σκοτάδια τους. Τέτοια δικαίωση είδε ο πανέξυπνος αρθρογράφος. Μόνο που η δικαίωση της «ανανέωσης» που προβάλλει είναι χρήσιμη στο σύστημα. Γι' αυτό και την ξέβρασε το κομμουνιστικό κίνημα...