Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ

Αποκαλύπτοντας τον πραγματικό χαρακτήρα της επίθεσης, ξεκαθάρισε: «Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα είναι μέρος των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που κάνει το καπιταλιστικό σύστημα για να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Η επιβολή αντιασφαλιστικών μέτρων είναι μια συνολική διαδικασία, που αφορά όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Οι πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου αντιμετωπίζουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα σαν παράγοντα επιβάρυνσης της οικονομίας, σαν βαρίδια που εμποδίζουν την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων. Γίνεται σταδιακή προσαρμογή του ασφαλιστικού συστήματος στην επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Αυτή είναι η πραγματικότητα».

Το ΚΚΕ, συνέχισε σε άλλο σημείο ο Γ. Μαρίνος, αντιπαλεύει τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις και παράλληλα συγκρούεται με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό των πλειοψηφιών ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που προωθούν τη λογική των «ελάχιστων δικαιωμάτων».

Eurokinissi

Είναι ντροπή, τόνισε ο Γ. Μαρίνος, το 70% των συντάξεων του ΙΚΑ να είναι μέχρι 600 ευρώ, σαν αποτέλεσμα των πολιτικών που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Χρειάζεται, συνέχισε, σήμερα η μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 55 για τις γυναίκες και τα 60 για τους άνδρες, ενώ για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα τα όρια πρέπει να είναι πέντε χρόνια λιγότερα.

Είναι απαράδεκτες, είπε, οι προωθούμενες αλλαγές που στοχεύουν στην εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών - γυναικών μέσω της χορήγησης πλασματικής προϋπηρεσίας. Εμείς, τόνισε, επιμένουμε σταθερά στη διατήρηση των πέντε χρόνων διαφοράς ανδρών - γυναικών και στη λήψη μέτρων για τις μητέρες με ανήλικα παιδιά. Διεκδικούμε τη χορήγηση σύνταξης με 4.050 ένσημα και με 30 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας και την αποκλειστικά δωρεάν και δημόσια Υγεία, μέσα από ένα δημόσιο σύστημα Υγείας.

Ο Γ. Μαρίνος τόνισε ότι είναι θετικό το γεγονός ότι χιλιάδες εργαζόμενοι, όπως έδειξαν οι κινητοποιήσεις που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ, αλλά και η απεργία στις 12 Δεκέμβρη, υιοθετούν τα παραπάνω αιτήματα και απορρίπτουν την απάτη του «κοινωνικού διαλόγου». Είναι σίγουρο, είπε, ότι και στις επικείμενες κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, στις 22 Γενάρη, οι εργαζόμενοι θα δώσουν εκ νέου βροντερό «παρών».

Η ενότητα της εργατικής τάξης, είπε, χτίζεται πάνω σε στόχους που αμφισβητούν την κυριαρχία του κεφαλαίου και όχι πάνω στους νόμους Ρέππα - Σιούφα και τους «κοινωνικούς διαλόγους», πάνω στο συμβιβασμό του θύματος με τους θύτες, όπως κάνει ο ΣΥΝ, ο οποίος από κοινού με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τη συνθήκη του Μάαστριχτ, που είναι η πηγή για όλες τις αντεργατικές και αντιασφαλιστικές ανατροπές.

Η κυβέρνηση, κατήγγειλε ο εισηγητής, χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για την αντιασφαλιστική επίθεση τα υποτιθέμενα ελλείμματα των Ταμείων. Αλλά οι εργαζόμενοι ξέρουν πολύ καλά ότι η επίθεση αυτή αποτελεί μέρος των αναδιαρθρώσεων υπέρ του κεφαλαίου που ακολουθείται σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Πέρα από τα όσα ισχυρίζονται οι εκάστοτε κυβερνώντες, τόνισε, πρέπει τώρα να επιστραφούν όλα τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά ταμεία από το 1950, από το Χρηματιστήριο και από τα διάφορα «δομημένα ομόλογα». Πρέπει, είπε, να πληρώσουν οι κυβερνώντες και οι βιομήχανοι και όχι οι εργαζόμενοι που δε χρωστάνε τίποτα. Πρέπει να χτυπηθεί η ανασφάλιστη εργασία γιατί σήμερα ένας τους πέντε εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος, ενώ η εισφοροδιαφυγή ξεπερνάει τα 5 δισ. ευρώ.

Στα βήματα των προκατόχων της, η νέα υπουργός Εργασίας Φ. Πάλλη - Πετραλιά κινδυνολόγησε προκειμένου να δικαιολογήσει την εξελισσόμενη αντιασφαλιστική επίθεση, ισχυριζόμενη ότι εάν δεν προχωρήσουν οι αλλαγές, τότε κινδυνεύουν οι συντάξεις όχι μόνο των επόμενων γενεών αλλά και των σημερινών εργαζομένων. Ανέφερε ότι η αναλογία εργαζομένων - συνταξιούχων είναι 1.75 προς 1, αντί για 4 προς 1 που είναι απαραίτητη για ένα «υγιές σύστημα».

Η υπουργός είπε ότι θα τηρήσει τη δέσμευση του πρωθυπουργού ότι «δε μεταβάλλονται τα γενικά όρια ηλικίας, δε μειώνονται οι συντάξεις, δεν αυξάνονται οι εισφορές» και ανέφερε ότι θα επιδιωχτεί «η μέγιστη κοινωνική συναίνεση», παραπέμποντας έμμεσα στο «διάλογο» με τους «κοινωνικούς εταίρους» που συνεχίζεται.

Κατά τη Φ. Πετραλιά, φέτος για πρώτη χρονιά προβλέπεται στον κρατικό προϋπολογισμό πίστωση 2.450.000.000 ευρώ για τη χρηματοδότηση του ΙΚΑ, ποσό που αντιστοιχεί στο 1% του ΑΕΠ. Ενώ η συνολική οφειλή από το 2003, που ανέρχεται στο ένα δισ. 172.000.000 ευρώ θα αποπληρωθεί με την έκδοση ειδικών ομολόγων. Η υπουργός υπερασπίστηκε το «τζογάρισμα» των αποθεματικών των ταμείων λέγοντας ότι για τη διαδικασία αυτή υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη. Αναφερόμενη στον «πολυκερματισμό» των ασφαλιστικών ταμείων ισχυρίστηκε ότι αυτός ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη σπατάλη πόρων και την απώλεια εσόδων.

Η Φ. Πετραλιά υιοθέτησε τη λογική διάσπασης του μετώπου των εργαζομένων λέγοντας ότι η κυβέρνηση επέλεξε «ανάμεσα στην προάσπιση των συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων και στα συντεχνιακά συμφέροντα των λίγων που βολεύονται με τη σημερινή κατάσταση». Ισχυρίστηκε ότι οι ενοποιήσεις των ταμείων θα γίνουν έτσι «ώστε να εξυγιανθούν τα ελλειμματικά ταμεία χωρίς να επιμερίζεται το πρόβλημα στα υγιή» και θα επιδιωχτεί να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για «εξίσωση προς τα πάνω και όχι το αντίστροφο».

Είπε δε ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να μπει τέλος στη «λογική των συνεχών ρυθμίσεων χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία» και να καθιερωθεί νέο «πάγιο σύστημα ρύθμισης οφειλών το οποίο να διασφαλίζει τόσο τα συμφέροντα των ταμείων όσο και των συνεπών εργοδοτών». Με τη σειρά της, υπερασπίστηκε το χτύπημα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, κάνοντας λόγο για στρεβλώσεις που υπάρχουν στον συγκεκριμένο τομέα.

Στους κυβερνητικούς ισχυρισμούς απάντησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Σπ. Χαλβατζής, τονίζοντας πως το μόνο σίγουρο είναι ότι η αφετηρία της κυβέρνησης και του ΚΚΕ είναι διαφορετική, όπως διαφορετικοί είναι και οι στόχοι. Οι διακηρύξεις, είπε, της υπουργού, καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα η οποία λέει ότι η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση είναι μέρος των προωθούμενων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται σε όλους σχεδόν τους τομείς.

Σχολιάζοντας τον κομπασμό της υπουργού, ότι φέτος εγγράφηκαν στον προϋπολογισμό τα απαραίτητα κονδύλια για την κοινωνική ασφάλιση, είπε ότι φθάσαμε στο σημείο το αυτονόητο που έπρεπε να γίνεται επί χρόνια, να εμφανίζεται από την κυβέρνηση ως παραχώρηση προς τους εργαζόμενους, την ίδια στιγμή που το ίδιο το κράτος εξακολουθεί να χρωστάει στα ασφαλιστικά ταμεία 7,8 δισ. ευρώ.

Ο Σπ. Χαλβατζής κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση κινδυνολογεί ασύστολα για το ασφαλιστικό αξιοποιώντας και τους σχετικούς αντιασφαλιστικούς νόμους των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Καλούμε, πρόσθεσε, τους εργαζόμενους να μην εφησυχάζουν και να μην εμπλέκονται στους διάφορους προσχηματικούς «κοινωνικούς διαλόγους» στους οποίους το μοναδικό ζητούμενο είναι τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Δεν πρέπει, είπε, να παρασυρθούν από τις τακτικές των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ που μόνο στόχο έχουν να χαμηλώσει ο πήχης της διεκδίκησης των εργαζομένων.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ υπενθύμισε ότι το Κόμμα προειδοποιούσε για την επερχόμενη επίθεση από την εποχή ακόμα της συνθήκης του Μάαστριχτ, την οποία πρόθυμα ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Κατήγγειλε δε τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων διαχρονικά από το 1950, τονίζοντας ότι οι ληστές έχουν ονοματεπώνυμο και είναι οι κυβερνήσεις που διαδοχικά χειρίστηκαν το θέμα καθώς και οι βιομήχανοι που επωφελήθηκαν από τη ληστεία.

Τις επιπτώσεις των αντιασφαλιστικών πολιτικών σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασφαλισμένων ανέδειξαν χτες με τις παρεμβάσεις τους οι εισηγητές του ΚΚΕ. «Κοινός τόπος» στις παρεμβάσεις τους ήταν η αναγκαιότητα της πάλης των εργαζομένων και των συνταξιούχων για την ανατροπή των πολιτικών αυτών, μακριά από την «παγίδα» των «κοινωνικών διαλόγων».

Στις γυναίκες αναφέρθηκε στην ομιλία της η Σοφία Καλαντίδου, τονίζοντας ότι είναι τα μεγάλα θύματα των αντιασφαλιστικών πολιτικών που εφαρμόζονται. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι «κατέχουν την πρωτιά στην ανασφάλιστη εργασία» αφού είναι «χρόνια άνεργες και όταν περάσουν τα 50 για τον ιδιωτικό τομέα είναι «πεθαμένες»».

Ιδιαίτερα στάθηκε στο θέμα της μητρότητας, τονίζοντας ότι «η μητρότητα είναι υπό διωγμόν». Ανέφερε ενδεικτικά πως «οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου δεν απαγορεύουν την απόλυση εγκύου», ότι «μετά την άδεια εγκυμοσύνης η εργαζόμενη έχει στο τσεπάκι δυσμενή μετάθεση για να παραιτηθεί». Πρόσθεσε ακόμα ότι η εργαζόμενη γυναίκα έχει το ρόλο της «δασκάλας», της βρεφονηπιοκόμου, αλλά και της φύλαξης των ηλικιωμένων, λόγω της ανεπάρκειας των κρατικών υποδομών, αφού «οι γυναίκες καλούνται να καλύψουν όλα αυτά τα κενά».

Σχολιάζοντας τις κυβερνητικές προθέσεις για εξίσωση των ηλικιών συνταξιοδότησης με πρόσχημα την «ισότητα», η βουλευτής του ΚΚΕ τόνισε ότι η 5ετία «ήταν μια κατάκτηση του κινήματος» και «η ελάχιστη αναγνώριση της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην καπιταλιστική κοινωνία».

Στις επιμέρους πτυχές των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε στη δική του παρέμβαση ο Δήμος Κουμπούρης. Σχολιάζοντας το Προεδρικό Διάταγμα που αφορά στον ΟΑΕΕ και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των αυτοαπασχολούμενων, τόνισε ότι αποτελεί λαιμητόμο, αφού «καθορίζει 10 υποχρεωτικές κλάσεις αντί των 8 που ήταν προηγούμενα» και έτσι «οι εισφορές θα είναι πολύ μεγαλύτερες». Ενδεικτικά υπογράμμισε ότι για τους ασφαλισμένους μετά την 1/1/1993 «θα μεγαλώσει η εισφορά μέχρι 344,9 ευρώ», ενώ «οι συντάξεις ακολουθούν αντίθετο δρόμο» αφού για κάποιον ασφαλισμένο μετά την 1/1/1993 υφίσταται «μείωση 29,2%».

Οσον αφορά τα «Βαρέα και Ανθυγιεινά» σημείωσε ότι «πολλές κατηγορίες δεν είναι ενταγμένες». Ειδικά δε για τους καλλιτέχνες ο Δ. Κουμπούρης τόνισε πως «δε θα πάρουν ούτε στα 80 σύνταξη», ενώ «υπάρχουν προβλήματα για ειδικές κατηγορίες εργαζομένων, όπως για παράδειγμα οι χορευτές» που δεν μπορούν να βγουν στη σύνταξη σε μεγάλες ηλικίες.

«Να μην πέσει κανένας στην παγίδα της κυβέρνησης περί του ότι τα μέτρα δε θίγουν δικαιώματα και διορθώνουν αδικίες» κάλεσε τους εργαζόμενους στην ομιλία του ο Τάκης Τσιόγκας, εστιάζοντας στις κινητοποιήσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Οπως είπε, «κανένας δεν πρέπει να σκέφτεται αν τον... πιάνουν ή όχι τα μέτρα» ή «αν χτυπάνε αυτόν ή άλλους», αφού «δεν πρόκειται να γλιτώσει κανένας, ακόμη και οι συνταξιούχοι». Υπενθύμισε τους αντιασφαλιστικούς νόμους της ΝΔ το 1993, σημειώνοντας πως «αυτούς τους νόμους συνέχισε να εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ», ενώ με το Νόμο Ρέππα «αύξησε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια» και «χρησιμοποίησε την ενοποίηση για το πετσόκομμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων».

Η κυβέρνηση σήμερα συνεχίζει να εφαρμόζει το Νόμο Ρέππα, τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ, με στόχο ένα «βάρβαρο ασφαλιστικό σύστημα που θα πατάει στις νέες εργασιακές σχέσεις» και «οι νέοι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να πάρουν σύνταξη» ταυτόχρονα «ξηλώνει τα δικαιώματα των γυναικών». Το υπάρχον σύστημα, είπε ο Τ. Τσιόγκας, «προωθεί την ανταποδοτικότητα στο ασφαλιστικό σύστημα» και «θεωρεί την ιδιωτική ασφάλιση συστατικό στοιχείο του ασφαλιστικού συστήματος».

Η υποβάθμιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των αγροτών ενισχύει την ερήμωση της υπαίθρου, σχολίασε παρεμβαίνοντας ο Σταύρος Σκοπελίτης. Οι συντάξεις πείνας οδηγούν σε «βιολογικό μαρασμό στην ύπαιθρο» σημείωσε και αναφέρθηκε στα υποτιθέμενα φιλολαϊκά μέτρα της κυβέρνησης: «Οσον αφορά την αύξηση των 50 ευρώ, αυτή έχει χαθεί εξαιτίας της ακρίβειας της ζωής» είπε και αναφέρθηκε στα «υψηλότατα όρια συνταξιοδότησης των αγροτών», αφού «ο μέσος όρος είναι τα 62 χρόνια» και «ένας νέος αγρότης πρέπει να συμπληρώσει μισό αιώνα δουλιάς για να πάρει τη σύνταξη του». Αναφερόμενος στον «νέο ΟΓΑ», μίλησε για ένα «σύστημα αντιδραστικό» μια και «είναι ανταποδοτικό και ωφελούνται μόνον οι μεγαλοκτηματίες», την ίδια ώρα που «οι αγρότες ασφαλίζονται στην κατώτερη κλίμακα» εφόσον αυτές είναι οι οικονομικές τους δυνατότητες.

Πρόσθεσε ότι το νέο σύστημα «δεν προβλέπει κατώτερη σύνταξη» και ζήτησε «άμεσο διπλασιασμό των αγροτικών συντάξεων», «σύνταξη για τους άνδρες στα 60 και στα 55 στις γυναίκες», όπως και «να καταργηθεί η εισφορά που καταβάλλουν οι αγρότες για τα φάρμακα». Τέλος, σημείωσε, «καλούμε τους αγρότες να δώσουν τον αγώνα για μια άλλη πολιτική».