Την ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης στους τόπους δουλιάς αποτυπώνουν τα επίσημα στοιχεία της Εκθεσης Πεπραγμένων του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ - αρμόδιο για τον έλεγχο των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας και την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας) για το 2006, που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν μερικές μέρες.

Η επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, ο πολλαπλασιασμός των υπερωριών, η αύξηση των εργατικών «ατυχημάτων», σε συνδυασμό με τις υποστελεχωμένες κρατικές υπηρεσίες ελέγχου, φωτογραφίζουν το σημερινό βάρβαρο τοπίο, μέσα στο οποίο οι εργαζόμενοι ψάχνουν για μεροκάματο, προδιαγράφοντας ταυτόχρονα τη σφοδρότητα της νέας επίθεσης, που ήδη κλιμακώνεται με αιχμή το Ασφαλιστικό, αφού όσα δικαιώματα έχουν απομείνει όρθια θα θυσιαστούν στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας».

Σύμφωνα με την Εκθεση του ΣΕΠΕ, οι υπερωρίες από το 2002 προσεγγίζουν ή και ξεπερνούν ετησίως τις 20 εκατομμύρια ώρες. Κύρια, η αυξητική τάση καταγράφεται σε κλάδους που βρίσκονται σε ανάπτυξη. Μία μόνο χρονιά μετά την ψήφιση από την κυβέρνηση της ΝΔ του νόμου 3385/2005, με τον οποίο η αμοιβή των υπερωριών μειώθηκε τουλάχιστον κατά 50%, διαμορφώνεται η εξής εικόνα:

• Στη Βιομηχανία Τροφίμων και Ποτών υπάρχει αύξηση στις υπερωρίες κατά 35,9% (από 577.879 το 2005 πήγαν στις 785.627 το 2006).
• Στο Λιανικό Εμπόριο, οι ώρες υπερωριών σχεδόν διπλασιάστηκαν, αφού από 453.470 το 2005 φτάνουν το 2006 τις 906.241.
• Στην Παραγωγή Χημικών Ουσιών και Προϊόντων, η αύξηση φτάνει το 112,3% (από 176.269 το 2005 πήγε στις 374.327 το 2006).

Μια σύγκριση σε βάθος 6ετίας, εκτινάσσει τα ποσοστά ακόμα πιο ψηλά και δείχνει καθαρά ποιος επωφελείται από τους αντεργατικούς νόμους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ:

• Στα Τρόφιμα - Ποτά, οι ώρες των υπερωριών εξαπλασιάστηκαν στο διάστημα 2000-2003 (από 90.594 πήγαν 544.847) και αυξήθηκαν κατά 44% στο διάστημα 2003-2006.
• Στην Παραγωγή Χημικών Ουσιών και Προϊόντων (η ίδια κατηγορία το 2000 καταγράφεται με τον τίτλο Χημική Βιομηχανία), οι ώρες υπερωριών 14πλασιάστηκαν (!) στο διάστημα 2000-2003, αφού από 11.100 φτάνουν τις 156.757. Ενώ στο διάστημα 2003-2006 αυξήθηκαν ξανά κατά 138%.

Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό και με την κερδοφορία που καταγράφουν οι αντίστοιχοι κλάδοι, έρχονται να επιβεβαιώσουν το βάθεμα της εργασιακής εκμετάλλευσης, την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, με οδυνηρές συνέπειες στην υγεία του εργαζόμενου και στην κοινωνική - οικογενειακή ζωή, αφού εξαλείφεται κάθε έννοια ελεύθερου χρόνου.

Αύξηση κατά 14% παρουσιάζουν το 2006 όσοι δουλεύουν σε «ειδικές μορφές απασχόλησης» (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής, συμβάσεις έργου, φασόν) σε σχέση με το 2005, ενώ η αύξηση στο διάστημα 2000-2006 φτάνει το 83% (από 201.296 στις 369.646).

Η επίθεση στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και η εντατικοποίηση πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους για την υγεία, ακόμα και τη ζωή των εργαζόμενων. Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω στοιχεία της Εκθεσης:

• Μόνο τα εργατικά «ατυχήματα» που το 2006 δηλώθηκαν στο υπουργείο Απασχόλησης είναι 6.255. Ολα τα τελευταία πέντε χρόνια τα «ατυχήματα» μένουν σταθερά πάνω από 6.000 (το 2005 ήταν 6.044, το 2004 6.333, το 2003 6.235, το 2002 6.021). Το 2001 ήταν 5.155 και το 2000 4.032.
• Η επίσημη λίστα με τους εργάτες που πέφτουν νεκροί στους τόπους δουλιάς, λόγω της έλλειψης ακόμα και στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας, μακραίνει διαρκώς: Το 2006 έχασαν τη ζωή τους 128 άτομα. Το 2005 ήταν 111, ενώ φέτος τους 10 πρώτους μήνες του 2007 η εργοδοτική ασυδοσία έχει δολοφονήσει 93 εργάτες, σύμφωνα μόνο με τα στοιχεία του «Ρ». Σύμφωνα με το ΣΕΠΕ και χωρίς να υπάρχει πλήρης εικόνα για το φόρο αίματος που πληρώνει καθημερινά η εργατική τάξη, η εργοδοτική ασυδοσία που θρέφεται από τις αντεργατικές πολιτικές ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μόνο από το 2000 έχει δολοφονήσει 1.072 εργάτες (βλέπε πίνακα)!

Είναι φανερό ότι τα παραπάνω στοιχεία αφορούν στην επίσημη καταγραφή και μόνο. Αυτονόητα, η πραγματικότητα για εκατομμύρια εργαζόμενους είναι πολύ χειρότερη από αυτή που περιγράφουν οι επίσημοι κρατικοί μηχανισμοί.

Παρά το ότι, όπως δείχνει καθαρά η ίδια η Εκθεση του ΣΕΠΕ, οι τόποι δουλιάς μετατρέπονται σε κάτεργα για τους εργάτες, το 25% των οργανικών θέσεων του ΣΕΠΕ είναι κενές, με άμεση αντανάκλαση στους ελλιπείς ελέγχους. Κι αυτό συμβαίνει όταν ακόμα και οι προβλεπόμενες θέσεις βρίσκονται πολύ πίσω από τις ανάγκες. Ενδεικτικά αναφέρεται:

• Από τους μόλις 350 επιθεωρητές σε ΚΕΠΕΚ (έχουν την ευθύνη για την καταγραφή και έρευνα των εργατικών «ατυχημάτων»), που προβλέπεται να καλύπτουν μια χώρα, όπου μόνο οι ασφαλισμένοι εργαζόμενοι στο ΙΚΑ ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια, υπάρχουν μόνο 286. Δηλαδή τα κενά ξεπερνούν το 20%.
• Για ένα νομό όπως η Βοιωτία, που εξελίσσεται σε μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές ζώνες της χώρας και περιλαμβάνει μονάδες με εκατοντάδες εργαζομένους, όπως η ΕΛΒΑΛ, η ΕΑΒ κλπ., αντιστοιχούν μόλις ...4 κοινωνικοί και 4 τεχνικοί επιθεωρητές (ΣΕΠΕ και ΚΕΠΕΚ Λιβαδειάς)!
• Για να «κουμαντάρουν» τις πάνω από 8.000 επιχειρήσεις που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στην Ανατολική Αττική, το ΣΕΠΕ διαθέτει μόλις 23 κοινωνικούς και 25 (μαζί με το Βόρειο Αιγαίο) τεχνικούς επιθεωρητές.

Επιπλέον, τα μεγάλα κενά που καταγράφονται στη γραμματειακή υποστήριξη (από τους 245 υπηρετούν μόλις ...20) και σε οδηγούς (το 1/3 των θέσεων είναι κενές) καλούνται να καλύψουν οι ίδιοι οι επιθεωρητές, με αποτέλεσμα κι αυτοί οι λίγοι που υπάρχουν να μην μπορούν να αφοσιωθούν στη δουλιά τους.

Μετά από όλα αυτά, μόνο στο κενό μπορούν να πέσουν οι προσπάθειες του ΣΕΠΕ να πείσει ότι δήθεν έχει ενισχυθεί η δράση του παρουσιάζοντας αυξημένους ελέγχους και πρόστιμα. Οχι μόνο γιατί η επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων εντάσσεται με γοργούς ρυθμούς στην επίσημη εργατική νομοθεσία (π.χ. με το Ν.3385/2005 σμπαραλιάζεται το 8ωρο με την καθιέρωση της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, με τους Ν.1892/1990 της ΝΔ και Ν.2639/1998 του ΠΑΣΟΚ προωθείται η μερική απασχόληση). Αλλά και γιατί ακόμα και όποιες παρεκκλίσεις εντοπίζονται από την εργατική νομοθεσία τις περισσότερες φορές μένουν στη διαπίστωση. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πόσες φορές τιμωρήθηκε εργοδότης στου οποίου την επιχείρηση πέθανε εργάτης ή ακόμα πόσες φορές εντοπίστηκε και δικάστηκε εργοδότης που «ξέχασε» δήθεν να δηλώσει «ατύχημα»...

Αναδεικνύεται έτσι ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν ν' αφήνουν ούτε ένα λεπτό να πάει χαμένο. Αμεσα χρειάζεται να πάρουν την υπόθεση στα δικά τους χέρια. Να οργανώσουν την αντίστασή τους. Να συσπειρωθούν και να παλέψουν μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ. Στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους αγώνες για την υπεράσπιση της ζωής, των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την ικανοποίηση των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών, να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για να περάσουν σε αντεπίθεση.