Οπως επισημαίνει η ΕΣΑΚ ΔΕΕ, «μετά τον προκλητικό δικομματικό εμπαιγμό αλληλοβοήθειας για τη μετάθεση της ημερομηνίας συζήτησης των κατευθύνσεων αναθεώρησης του άρθρου 16 στη Βουλή, από την αρχή της χρονιάς στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες ΔΟΕ - ΟΛΜΕ, πέρα από την κατάπτυστη κυβερνητική στάση της ΔΑΚΕ στα Διοικητικά Συμβούλια και στις κινητοποιήσεις (άσκηση πίεσης - ανοιχτή απεργοσπασία), οι κεντροαριστερές πλειοψηφίες (ΠΑΣΚ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ) άρχισαν να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους κατά της αναθεώρησης και να καλούν σε συγκρότηση επιτροπών αγώνα για την ακύρωσή της.

Βέβαια, καθυστέρησαν συνειδητά τις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ (ΟΛΜΕ - Ιανουάριος και Φεβρουάριος) ενώ στη ΔΟΕ διαπραγματεύονται ατελείωτα στην αρχή τη διεύρυνση του διεκδικητικού πλαισίου και στη συνέχεια την "εξειδίκευση του περιεχομένου των αγώνων", κάτι που το πολέμησαν κατά τη διάρκεια της μεγάλης απεργίας, επειδή το ΠΑΜΕ πρωτοστατεί γι' αυτά (αλλαγή πλαισίου, περιεχόμενο αγώνα).

Το αποτέλεσμα είναι το ροκάνισμα του χρόνου, οι ύποπτες χρονοτριβές και η αποδυνάμωση των όποιων απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων αποφασίστηκαν, αφού αυτές ψηφίζονταν στο παραπέντε και δεν υπήρχε χρόνος και διάθεση για την καλύτερη οργάνωση, τους τρόπους μαζικοποίησης και τα χαρακτηριστικά τους, που απαιτείται να είναι μετωπικά και συγκρουσιακά», αναφέρει η ΕΣΑΚ ΔΕΕ.

«Κοινή επωδός τους είναι η γκρίνια και η επίθεση στο ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, επειδή εκτός από τις αναθεωρήσεις αποδίδει την ίδια σημασία και μεγαλύτερη στο σύνολο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και όχι μόνο στο χώρο της εκπαίδευσης. Η τακτική αυτή επιδιώκει να παρουσιάσει το ΠΑΜΕ περιχαρακωμένο και έξω από την επικαιρότητα και την πραγματικότητα. Καλούνται, λοιπόν, όλοι αυτοί να απαντήσουν: Ποια είναι τελικά η πραγματικότητα, το επιμέρους στο οποίο εμμένουν για να αποπροσανατολίζουν ή το όλο μιας αντιλαϊκής πολιτικής που συνολικά και μεθοδικά εκδηλώνει την επίθεσή της;

Κυρίαρχος στόχος των παρατάξεων αυτών είναι η προεκλογική ετοιμασία και η ψηφοσυλλεκτική για τα συνέδρια του Ιούνη, μια πρόθεση απόλυτα αθέμιτη, όταν ο στόχος αυτός έρχεται να υπερκαλύψει και να αναιρέσει την αναγκαιότητα του συνεχούς, παρατεταμένου και πολύμορφου αγώνα για συνολική αντεπίθεση και ρήξη.

Ετσι, ενώ από τη μια δε θέλουν και δεν προτείνουν κάτι συγκεκριμένο για τον αγωνιστικό μήνα Μάρτη για τη συμπόρευση με το εξεγερμένο φοιτητικό και πανεπιστημιακό κίνημα, από την άλλη οι ηγετικές ομάδες σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ θριαμβολογούν, θεωρώντας νίκη του κινήματος την υποκριτική αλλαγή τακτικής του ΠΑΣΟΚ (αποχώρηση από τη διαδικασία συζήτησης και ψήφισης των προτάσεων αναθεώρησης), λες και το κίνημα απευθύνεται στους προεκλογικούς ελιγμούς της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και όχι στο σύνολο της κυρίαρχης πολιτικής, με όποιο χρώμα και αν εκφράζεται».

Γι' αυτό και η ΕΣΑΚ ΔΕΕ έγκαιρα (από 21 Φλεβάρη στην ΟΛΜΕ και 27 Φλεβάρη στη ΔΟΕ) πρότεινε συγκροτημένο πρόγραμμα δράσης και κλιμάκωσης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων για το μήνα Μάρτη. Και πιο συγκεκριμένα:

Απεργιακά και άλλα αγωνιστικά βήματα στις 8, 15, 28 και 29 του Μάρτη, με δυνατότητα επαναπροσδιορισμού των ημερομηνιών και προσαρμογής τους στις τελικές ημερομηνίες ψήφισης του νόμου -πλαισίου και των διατάξεων αναθεώρησης και όλα αυτά σε συντονισμό με το ευρύτερο ταξικό, συνδικαλιστικό κίνημα.

Οπως σημειώνει η παράταξη, «οι ηγετικές ομάδες απέρριψαν το πρόγραμμα δράσης της ΕΣΑΚ ΔΕΕ με ευτελή και αντιφατικά επιχειρήματα, όπως, "η κοινωνία ενδιαφέρεται για το άρθρο 16 και έτσι αποδυναμώνονται τα δικά μας κλαδικά αιτήματα" (συντεχνιακή λογική και κοντόφθαλμη οπτική να βλέπουμε μόνο το επιμέρους και αυτό κομματιασμένα), η δήθεν "αλλαγή του πολιτικού κλίματος" από τις ψευτο-υποχωρήσεις του ΠΑΣΟΚ, που είχαν σαν σκοπό τον αποπροσανατολισμό του κινήματος, "η κόπωση, τα χαμηλά ποσοστά" κ.ά. Οι δικαιολογίες αυτές των ηγετικών ομάδων σηματοδοτούν την παραίτηση, την αποστασιοποίηση από τη μεγάλη μάχη της Παιδείας που βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και τελικά την υπονόμευση του κινήματος».

Μπροστά στα αδιέξοδα και την ήττα που μας οδηγούν αυτές οι πλειοψηφίες σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ, η ΕΣΑΚ ΔΕΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς με συνεχή αγωνιστική επαγρύπνηση και δράση:

• Να κλείσουν τα αυτιά στις Σειρήνες του συμβιβασμού, της αδράνειας και της ηττοπάθειας.
• Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.
• Να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και να ενισχύσουν τη συγκρότηση του παλλαϊκού μετώπου αντεπίθεσης στις αναδιαρθρώσεις, με πρωτοβουλίες αγώνα και δράσης από τα κάτω.
• Να μην επιτρέψουν τελικά ένα χειρότερο μέλλον για την εκπαίδευση, την εργασία και τη ζωή.

Τη θέση για 100% μετρήσιμα και αντικειμενικά κριτήρια επιλογής για τα στελέχη της εκπαίδευσης επαναφέρει επιτακτικά η ΕΣΑΚ ΔΕΕ, με αφορμή τις διαδικασίες επιλογής σχολικών συμβούλων. Η ΕΣΑΚ ΔΕΕ υπενθυμίζει ότι οι σχολικοί σύμβουλοι Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, από το καθηκοντολόγιο, τον τριπλό νόμο 2986/2002 για την αξιολόγηση, προορίζονται να αναλάβουν συγκεκριμένο ρόλο στο σύνολο της εκπαιδευτικής ζωής και πράξης. «Ο ρόλος αυτός συνοψίζεται: α) στη νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών της διοίκησης με συμβουλευτική γνώμη - ψήφο το κύρος και τις αρμοδιότητες που έχουν και β) στην αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών, με τελικό στόχο την καθοριστική συμβολή τους στην υλοποίηση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής».

«Για μας πρωταρχικά οι σχολικοί σύμβουλοι πρέπει να λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο σαν επιστημονικοί και παιδαγωγικοί συνεργάτες και αρωγοί των εκπαιδευτικών στο δύσκολο διδακτικό, παιδαγωγικό και κοινωνικό τους έργο και όχι σαν όργανα καταπίεσης, χειραγώγησης και συμμόρφωσης με την κυρίαρχη πολιτική και τις επιλογές της.

Κατά συνέπεια, το ζήτημα δεν αφορά μόνο στην απόρριψη του νόμου 3476/06 (επιλογή στελεχών), που όλοι πλην της κυβερνητικής ΔΑΚΕ και από διαφορετικές οπτικές κατηγορηματικά απορρίπτουν, ούτε στην απλή καταγγελία των διαδικασιών του διαγωνισμού - παρωδία για την επιλογή των συμβούλων (στις 24/2/07), αλλά στην αποκάλυψη των βαθύτερων και αόρατων στόχων των διαγωνισμών τύπου ΑΣΕΠ, που πρόσφατα πολλαπλασιάζονται και προβάλλονται σαν αδιάβλητα και αξιοκρατικά μέσα επιλογής», σημειώνει.

Οπως επισημαίνει η ΕΣΑΚ ΔΕΕ, στόχος αυτών των διαγωνισμών είναι η «καλλιέργεια του άλλοθι της αξιοκρατίας, αφού το πνευματικό - διανοητικό έργο δεν μπορεί να αποτιμηθεί από ένα διαγωνισμό τυχαία και στιγμιαία». «Τεράστια σημασία πάλι έχει ποιος και με ποια κριτήρια αξιολογεί θετικά ή αρνητικά το περιεχόμενο του διανοητικού και επιστημονικού έργου», αναφέρει, σημειώνοντας ότι «οι απανωτοί διαγωνισμοί αναιρούν το όποιο αντίκρισμα των τίτλων, πτυχιακών, μεταπτυχιακών κλπ. και εξανεμίζουν την επιστημονική αξία των συγγραμμάτων, με μοναδική επιδίωξη τη συνεχή πιστοποίηση - επαναπιστοποίηση των υποψηφίων για κάποια θέση, ανεξάρτητα από τους τρόπους και τα μέσα απόκτησης των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων. Οι εξεταστικές συμπληγάδες λειτουργούν και σαν μηχανισμοί φόβου, ημετερισμού και υποταγής στο βάθος», τονίζει η ΕΣΑΚ ΔΕΕ, επισημαίνοντας τις ευθύνες και των παρατάξεων στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες που έχουν υιοθετήσει με τον έναν ή άλλον τρόπο διαδικασίες που δεν είναι αντικειμενικές και μετρήσιμες και κινούνται στη λογική του νόμου για την επιλογή στελεχών (π.χ. συνέντευξη).