Σκηνή από την παράσταση |
Σύμφωνα με όσα καταγγέλθηκαν, επιτροπή του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων απέρριψε (στις αρχές Φλεβάρη), για μαθητές Γυμνασίου, την παράσταση αυτή, που αποτελείται από αποσπάσματα έργων Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Χορτάτση, Σίλερ, Μολιέρου, Ο' Νιλ, Μάτεσι, Ξενόπουλου, Χορν, Αναγνωστάκη, Διαλεγμένου. Στα 16 αποσπάσματα σχολιάζονται επί σκηνής τα αίτια και τα αποτελέσματα, οι ιδέες και οι αξίες που τα προκαλούν, οι ρήξεις (παλιό και νέο, ήθη, ιδέες, ψυχολογικές εντάσεις, οικονομικά αίτια, ταξικές διαφορές, κλπ.). Αντί γι' αυτά, τα μέλη της επιτροπής θεώρησαν «βόμβα» στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας την παράσταση, επαναστατική τη μουσική του Διονύση Τσακνή και άρα «βλαπτική»... και άρα ακατάλληλη για τα παιδιά του Γυμνασίου.
Η έγκριση για τα Λύκεια δόθηκε λίγες μέρες μετά την πληροφόρηση ότι το θέμα θα δοθεί στον Τύπο (6/2) και μόλις προχθές, μια μέρα πριν από τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου. Υπάλληλος, μάλιστα, του υπουργείου Παιδείας πρότεινε στον Λάμπρο Τσάγκα να κόψει μερικά αποσπάσματα για να δοθεί άδεια και για τα Γυμνάσια και να λήξει εκεί το θέμα. Δηλαδή, αφού δεν πέρασε η λογοκρισία, επιχείρησαν εμμέσως να επιβάλουν την αυτολογοκρισία. Πάντως, πρέπει να σημειώσουμε ότι και μέχρι τώρα δεν έχει δώσει γραπτά την ...αιτιολόγηση της λογοκρισίας.
Πολύ αρνητικές εντυπώσεις προκάλεσε χθες η έκρηξη της Μέλπως Ζαρόκωστα (είναι και μέλος της συγκεκριμένης επιτροπής του υπουργείου), η οποία βρέθηκε στη συνέντευξη Τύπου και δήλωσε αντίθετη με την άδεια και για τα Λύκεια, λέγοντας πως στην παράσταση είδε «μόνο γονείς καθάρματα και όχι και παιδιά καθάρματα». Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει ένα παιδί κάθαρμα, ακόμη και «ποιητική αδεία»;
Την αντίθεσή τους με κάθε μορφή λογοκρισίας εξέφρασαν ο γγ του ΣΕΗ Κωστής Μαλκότσης και, εκ μέρους της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων, ο Γιώργος Λαζαρίδης.
«Τίποτα δικό μου» στο θέατρο «Πορεία» |
Ο Εντουαρντ Μποντ, κινούμενος με άνεση από την κωμωδία στη φάρσα, γράφει για τον κόσμο όπως τον φαντάζεται το 2077, συστήνοντας επαγρύπνηση. Βλέπει έναν κόσμο όπου οι «αρχές» θα έχουν αποσπάσει από τον άνθρωπο το παρελθόν, τις αναμνήσεις του, ακόμα και τις πιο προσωπικές, αναγκάζοντάς τον να ζει σ' ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, περιορισμένο στα απολύτως αναγκαία. Στις 18 Ιουλίου 2077, ένας άντρας χτυπάει την πόρτα του διαμερίσματος του Τζαμς και της Σάρα, λέγοντας πως είναι ο ξεχασμένος αδελφός της Σάρα. Στόχος του έργου να κρατήσει τους θεατές σε επαγρύπνηση ενάντια στον έλεγχο και την καταστολή, που επιβάλλουν όσοι κατευθύνουν την κοινωνία.
Μετάφραση Εύα Σιμάτου, σκηνοθεσία - διασκευή Αλέξανδρος Σωτηρίου, σκηνικά - κοστούμια Μιχάλης Τοπκαράς, μουσική Γιώργος Διαμαντόπουλος. Παίζουν: Αλέξης Σαρηπανίδης, Εύα Σιμάτου, Αλέξης Κλήμος, Ναθάνιελ Ραντλ, Μαρία Γεωργιάδου, Αλέξανδρος Σωτηρίου.
Αυτοπροσωπογραφία του συγγραφέα και ΕΑΜίτη αγωνιστή Νίκου Νικολαΐδη |
Το θέατρο «Τόπος Αλλού», μετά την επιτυχημένη πρώτη διοργάνωση ανοίγει ξανά τις πόρτες του σε νέους ανθρώπους του θεάτρου, που έχουν όνειρα και σχέδια αλλά όχι τα μέσα να τα υλοποιήσουν. Το 2οφεστιβάλ νέων θεατρίνων θα πραγματοποιηθεί από 16 - 21/4, με θεματικό άξονα: «Μαριονέτες σε έναν κόσμο που αλλάζει».
Η γη είναι σφαιρική και γυρνάει ασταμάτητα. Αλλάζει και μαζί της και μεις. Το παγκόσμιο γίγνεσθαι έχει να επιδείξει τρομερές αλλαγές σε άπειρους τομείς. Σ' αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος στέκεται άφωνος, έκπληκτος, ελάχιστος. Αλλάζει και αυτός, άγει και άγεται, οδηγεί τα γεγονότα αλλά και οδηγείται απ' αυτά. Η ύπαρξη, η μοναξιά, η κοινωνική συμπεριφορά, η στάση του απέναντι σ' αυτόν τον κόσμο αποτελεί το τραγικό αλλά και το κωμικό στοιχείο του.
Το θέατρο «Τόπος Αλλού» θα διαθέσει τον εξοπλισμό και το μηχανισμό λειτουργίας του στις νέες ομάδες που θα υποβάλλουν τις προτάσεις τους, προκειμένου να τις υλοποιήσουν και να τις παρουσιάσουν στο κοινό.