Σχεδόν σε κάθε πόλη της Μόσχας, βγήκαν πριν λίγες μόλις μέρες εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, εργαζόμενοι όλων των κατηγοριών. Η πανρωσική απεργιακή κινητοποίηση, που απαιτούσε άμεσα μιαν άλλη πολιτική, αναδείχνει το γεγονός ότι ο λαός δεν μπορεί να "τρώει τα φούμαρα" της σημερινής κυβέρνησης, ούτε να την ακολουθεί στους πολυποίκιλτους ελιγμούς εξουσίας που αναγκάζεται να κάνει. Οι μνήμες του ανώτερου κόσμου, που έζησε, είναι ζωντανές και ο λαός ακολουθεί το μοναδικό ελπιδοφόρο δρόμο, του συντονισμού και της μαζικής αντίστασης.

Ο Γ. Αδαμόπουλος, βουλευτής Λάρισας του ΠΑΣΟΚ, περιόδευσε στον οικισμό εργατικών κατοικιών της πόλης και δήλωσε ότι αυτές θα παραδοθούν στους δικαιούχους τους μέχρι το τέλος του Ιούνη. Να είναι άραγε τυχαία η συγκυρία της περιοδείας και των δηλώσεων του κυβερνητικού βουλευτή; Σίγουρα όχι, καθώς βρισκόμαστε σε παρατεταμένη προεκλογική περίοδο ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών του Οχτώβρη και οι υποψήφιοι του κυβερνώντος κόμματος - με τους οποίους έχει κάνει "κολιγιά" ο βουλευτής - χρειάζονται βοήθεια, καθότι δεν τυγχάνουν λαϊκής αποδοχής, αφού ως νομάρχες και δήμαρχοι απέτυχαν παταγωδώς. Οι "πολιτικάντικες" προεκλογικές δραστηριότητες του Γ. Αδαμόπουλου πάντως, όχι μόνον δεν πείθουν τους Λαρισαίους αλλά έχουν καταντήσει και τοπικό ανέκδοτο. "Οπου γάμος και χαρά ο Γιώργος μέσα", έλεγαν οι Λαρισαίοι διακωμωδώντας τις σχετικές δραστηριότητες του εν λόγω βουλευτή και τώρα συμπληρώνουν: "Το τάξιμο του Γιώργου δε χτίζει σπίτια...".

"Δε φτάνουν τα λόγια. Τα πάντα και οι πάντες κρίνονται στην πράξη" έγραφε πριν λίγες μέρες ο "Ριζοσπάστης". Και βέβαια ώρα είναι να πούμε και το "Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα". Δε φτάνει λοιπόν η "εξέγερσή" σας, αγαπητοί διαφωνούντες της ΠΑΣΚΕ, του ΣΥΝ, της ΔΑΚΕ, να φτάνει μέχρι του σημείου της υπογραφής ενός κειμένου όπου θα μιλάμε όλοι γενικά κατά της ανατροπής των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, για να μείνουν η "Ολυμπιακή" και οι ΔΕΚΟ στο δημόσιο, να καταδικάζουμε φραστικά τον "κοινωνικό διάλογο" και, ύστερα, όταν θα μπαίνει επί τάπητος το ερώτημα και τώρα τι κάνουμε, να αρχίζουμε τα "ήξεις αφήξεις...". Το γεγονός είναι ένα. Αυτή τη στιγμή μαζί με τις γενικές διακηρύξεις και τους όρκους πίστης στον ταξικό αγώνα, μπροστά στις αποφάσεις για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, ο κάθε συνδικαλιστής, το κάθε σωματείο, το κάθε Εργατικό Κέντρο έχουν χρέος να τοποθετηθούν σε κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι, εκτός των παραπάνω, και η στάση των ηγεσιών των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, κρίνοντάς τες ακριβώς από τη στάση που κράτησαν σε αυτά τα θέματα, που στα λόγια έχουν διακηρυχτεί από ένα ευρύτερο φάσμα συνδικαλιστικών δυνάμεων τις προηγούμενες μέρες. Η συνέπεια λοιπόν λόγων και έργων, η εξασφάλιση μιας αγωνιστικής προοπτικής είναι το πραγματικό ζητούμενο κι όχι η μικροκομματική και αντιδραστική αντίληψη της "πειθαρχίας" σε αντεργατικές επιλογές και πολιτικές κυβερνητικών υπαλλήλων που ξεπουλάνε σε κάθε ευκαιρία τους εργάτες και υπάλληλους, συμβάλλοντας στο γενικότερο ξεπούλημα στους ιδιώτες της δημόσιας περιουσίας.

Πολύ "ζόρι" τραβάει τώρα τελευταία η "Εξουσία" και τα "Σημιτο - τσουκατάκια" που έχει στη δούλεψή της. Πήραν εντολή βλέπεις να βγάλουν με το στανιό και πάση θυσία "ειδησούλες - προκάτ", αφού δεν περπατάει καλά το "εκσυγχρονιστικό" κυβερνητικό πρόγραμμα των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών του ΠΑΣΟΚ, για να κρατήσουν κάποιους έστω δήμους και νομαρχίες, μπας και "διασωθεί" το κυβερνών κόμμα... Καλό κουράγιο, παιδιά. Στην αρχή βρισκόμαστε ακόμα. Και μην ανησυχείτε, δε μας πολυστεναχωρείτε, χρονιάρες μέρες που είναι. Διασκεδαστικοί αρκετά είστε. Εχουμε πλήρη γνώση και επίγνωση του "κωλοσφιξίματος" που έχετε. Αντε και με υγεία...

Πολλοί από τους καταστηματάρχες και τους μικρέμπορους περίμεναν στις γιορτές - δώρο γαρ - "για να βγάλουν το γέρο από τη φυλακή". Να μπορέσουν δηλαδή, να αυξήσουν τον τζίρο τους, να βγάλουν κάποια χρήματα, για να κλείσουν κάποιες "τρύπες". Ομως, η αγορά ακόμα δεν κινείται. Οι καταναλωτές απλώς περιφέρονται στα μαγαζιά και βολιδοσκοπούν τις τιμές των προϊόντων.

Αλλωστε, "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος". Τα βαλάντια της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι μικρά και οι άνεργοι, οι απολυμένοι, οι μεροκαματιάρηδες, οι μισθοσυντήρητοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες - η πλειοψηφία δηλαδή των καταναλωτών - δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις τιμές της αγοράς. Και όσοι αγοράσουν θα μείνουν στα πλέον αναγκαία, αποφεύγοντας τα "ανοίγματα".

Λιτοδίαιτοι εξ ανάγκης, λόγω της λιτότητας της οικονομικής κυβερνητικής πολιτικής οι καταναλωτές, δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της αγοράς. Ουδόλως βεβαίως ενοχλούνται γι' αυτό οι κυβερνώντες, αφού με τα "κεσάτια" στην αγορά, δεν κινδυνεύει με αύξηση και ο πληθωρισμός...

Τούτο εστί

του μισθωτού

το αίμα

και το σώμα

κι όσο κι αν

το λιανίσαμε

έχει "ψαχνό"

ακόμα!

Πάρτε, λοιπόν,

και φάγετε

ό,τι

του απομένει

να καταλάβει

τι εστί

Μάαστριχτ

και "Ενωμένη"!

Εμπρός,

μα να προσέχετε,

σαν τρώτε

το "σφαχτάρι",

μην κάτσει

στο στομάχι σας

απ' τα πολλά του

βάρη!

Ο οίστρος