Με τα μηνύματα των εγχώριων κυβερνώντων είπαμε να μην ασχοληθούμε, αλλά να περιμένουμε πρώτα να τ' ακούσουμε. Οχι γιατί έχουμε και την παραμικρή αμφιβολία για την ουσία των όσων θα εξαγγείλουν ή θα ευχηθούν. Ούτε γιατί η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας είναι καλύτερη απ' αυτή των ΗΠΑ. Κάθε άλλο.

Αλλωστε, οι χτεσινές εικόνες από το κέντρο της Αθήνας είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικές. Τις πρωινές και μεσημβρινές ώρες ένας μεγάλος αριθμός - ο μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά - παιδιών ή και ενηλίκων ζητιάνευαν, ενώ το βράδυ είχαμε το πρωτοχρονιάτικο φαντασμαγορικό σόου του Δήμου της Αθήνας. Κάποτε έλεγαν "άρτος και θεάματα". Τώρα φαίνεται πως έχουν μείνει μόνο τα δεύτερα...

Σε αντίθεση με τους αισιόδοξους τόνους και προβλέψεις των διάφορων κυβερνητικών παραγόντων, για την πορεία της οικονομίας και της χώρας γενικότερα το 1998, οι εργαζόμενοι αποδείχνονται πολύ περισσότερο προσγειωμένοι. Αυτό αποδείχνει μια πανελλαδική έρευνα της κοινής γνώμης, που δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού "Οικονομικός Ταχυδρόμος".

Σύμφωνα, λοιπόν, με την έρευνα αυτή, το 38% περίπου των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η χρονιά που μπήκε, θα είναι χειρότερη από την περσινή, ενώ άλλο ένα 30% περίπου ότι θα είναι το ίδιο άσχημη και μόνο ένα 29% θεωρεί ότι θα είναι καλύτερη. Ανάλογες είναι οι προβλέψεις των ερωτηθέντων και για τον κρίσιμο δείκτη της ανεργίας. Ενα 56% περίπου πιστεύει ότι η ανεργία θα αυξηθεί, ένα 30% ότι θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα και μόνο ένα 8,4% θεωρεί ότι μειωθεί μέσα στο 1998. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικές είναι οι απαντήσεις στο ερώτημα σχετικά με την ασφάλεια της εργασίας και την πιθανότητα απόλυσης. Η πλειοψηφία των ερωτώμενων και συγκεκριμένα το 57% περίπου ζει σε καθεστώς ανασφάλειας και φοβάται το ενδεχόμενο της απόλυσης και της ανεργίας. Το ίδιο απαισιόδοξες είναι επίσης οι προβλέψεις για την οικονομία της χώρας. Χειρότερη προβλέπει την οικονομική πορεία ένα 42,2%, ίδια με πέρσι ένα 40% και μόνο ένα 14,4% θεωρεί ότι η οικονομική πορεία θα είναι καλύτερη. Ανάλογες είναι και οι προβλέψεις για την οικογενειακή οικονομική κατάσταση των ερωτώμενων. Ενα 47% πιστεύει ότι θα παραμείνει στην ίδια κατάσταση, ένα 36% περίπου ότι θα χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο και μόνο ένα 16% περίπου ότι θα καλυτερεύσει.

Ενα χρόνο έκδοσης κλείνει το περιοδικό "NEMECIS", καθώς το 1998 κάνει τα πρώτα του βήματα και η Λιάνα Κανέλλη, εκδότης του περιοδικού, σημειώνει στο σχόλιο του γενέθλιου τεύχους: "Είμαστε πολύ σκληροί για ν' αφήσουμε τη ζωή και τη δουλιά μας στα χέρια μιας ύπουλης αλλοτρίωσης που φέρει ποικίλους τίτλους και υποθηκεύει τα όνειρά μας. Δεν είμαστε καθωσπρέπει και κοιμόμαστε πολύ λίγο με καθαρή συνείδηση και τεράστια αντοχή.

Σας καλούμε, λοιπόν, να φυλάγεστε από κακοτοπιές, όπως οι "διαδικασίες", η "ευπρέπεια", η "αγορά", ο "κόσμος που αλλάζει", η "Νέα Τάξη πραγμάτων", η "παγκοσμιοποίηση", η "ειρήνη", η "πορεία της οικονομίας", τα "συμφέροντα της χώρας", οι "θεσμοί", η "πορεία του Χρηματιστηρίου" και άλλα τέτοια τετριμμένα όπως "το κοινωνικό κράτος", "το πατριωτικό κομμάτι" του τάδε ή δείνα κόμματος, η "δεξιά" άκρη, μέση, πιτσιλωτή ή του ποδόγυρου και του στέμματος, η "αριστερά" της πορτοκαλέας, της ελαίας, της γεροντονεολαίας... Υπάρχουν όλα τούτα. Ως η μία όψη του νομίσματος όμως. Η άλλη, για να αποκρυβούν προθέσεις και συμφέροντα, πασπαλίζεται με την εκτυφλωτική χρυσόσκονη της "επικαιρότητας". Ληστείες, φόνοι, γκλαμουριά, τρόπος του ζην και του γαμείν κι άλλα φωναχτά ξεφωνητά της μπουρμπουλήθρας".

Η αφόρητη φτώχεια και γενικότερα οι καταστάσεις άκρας δυστυχίας είναι μια βασική αιτία των σύγχρονων πολεμικών αναμετρήσεων. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε διεθνές συνέδριο, που οργανώθηκε πρόσφατα στην Πράγα από το ΝΑΤΟ, το τσέχικο ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων και το βρετανικό πανεπιστήμιο Κράνφιλντ και είχε τίτλο "Ασφάλεια στην τρίτη χιλιετία".

Και, βέβαια, όσον αφορά τη διαπίστωση δεν είναι καινούρια. Το παγκόσμιο προοδευτικό και επαναστατικό κίνημα έχει καταλήξει σ' αυτή και την έχει αναδείξει εδώ και μερικές δεκαετίες. Και δε στέκεται μόνο σ' αυτή, αλλά προχωρά βαθύτερα, στις αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν σε όλο και μεγαλύτερη έκταση και ένταση την παγκόσμια φτώχεια, όπως και στους δρόμους αντιμετώπισης και ξεριζώματός της.

Το συνέδριο της Πράγας δεν προχώρησε, βέβαια, σ' αυτά. Του αρκούσαν ορισμένες "συμβουλές", ώστε να μη δημιουργούνται "ανεξέλεγκτες καταστάσεις" και μπαίνει σε κίνδυνο η "νέα τάξη πραγμάτων"...

Πρωτοχρονιά σήμερα και διάφοροι ηγέτες θα παρελάσουν από τη μικρή οθόνη, απευθύνοντας τα μηνύματά τους για το νέο χρόνο. Ανάμεσά τους και σε περίοπτη θέση, βέβαια, θα 'ναι και ο Μπιλ Κλίντον, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Σίγουρα, θα εμφανίσει μια εικόνα σιγουριάς και αισιοδοξίας και ίσως βρει και κάποια λόγια παρηγοριάς κι ελπίδας, για τα αυξανόμενα συνεχώς εκατομμύρια των φτωχών και των ανέργων Αμερικανών.

Την ώρα, πάντως, που θα τον ακούτε, θυμηθείτε και τα παρακάτω:

• Ο λεγόμενος και πλανητάρχης προϊσταται μιας κοινωνίας, που ξοδεύει ετησίως δύο δισεκατομμύρια δολάρια για μπαστούνια του γκολφ, ενώ 21 εκατομμύρια αμερικανικές οικογένειες πρέπει να επιβιώσουν με ετήσιο εισόδημα σαφώς μικρότερο της συνδρομής σ' ένα καλό "γκολφ κλαμπ"...
• Προϊσταται επίσης ενός Κογκρέσου και μιας Βουλής των Αντιπροσώπων, τα οποία πρόσφατα ψήφισαν τη μείωση της φορολογίας και όρισαν ότι το 65% της μείωσης θα αφορά τους πλουσιότερους των πλουσίων και μόνο το 13% το φτωχότερο 60% των φορολογουμένων.

Αυτά και πολλά άλλα παρόμοια και χειρότερα κρύβονται πίσω από το χαμόγελο του "πλανητάρχη". Ενα χαμόγελο, που όλο και λιγότερο κρύβει την έμφυτη και συνεχώς αυξανόμενη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού.