Οσον αφορά τον πρώτο άξονα των βασικών θεσμικών αλλαγών και την ενίσχυση και διεύρυνση της λαϊκής κυριαρχίας,το ΚΚΕ προτείνει να περιληφθούν στο Σύνταγμα τα ακόλουθα:

1. Μη εκχώρηση αρμοδιοτήτων του Ελληνικού Κοινοβουλίου και άλλων κρατικών οργάνων σε υπερεθνικά όργανα. Απαλλαγή της χώρας μας από την εξάρτησή της από ξένα κέντρα.

2. Απαγόρευση στάθμευσης στη χώρα μας ξένων στρατιωτικών δυνάμεων. Αρνηση παραχώρησης βάσεων και άλλων διευκολύνσεων.

3. Απαγόρευση παραγωγής, απόκτησης και παραμονής πυρηνικών και χημικών όπλων στη χώρα μας.

4. Κατάργηση των προνομίων του ξένου εφοπλιστικού κεφαλαίου.

5. Συνταγματική κατοχύρωση ως πάγιου εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής.

6. Ενημέρωση από την κυβέρνηση και εξασφάλιση σύμφωνης γνώμης από τα αρμόδια όργανα της Βουλής για κάθε πρόταση ή απόφαση που προωθείται για συζήτηση και απόφαση στα κοινοτικά όργανα. Μη εφαρμογή των κοινοτικών αποφάσεων που δεν έχουν την έγκριση της Ελληνικής Βουλής.

7. Ουσιαστικότερος ρόλος των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών με διεύρυνση του ρόλου τους, πλήρης ενημέρωση από την κυβέρνηση για την ασκούμενη πολιτική, διατύπωση γνώμης, διακομματικός - διακοινοβουλευτικός έλεγχος των κρατικών και κυβερνητικών τομέων δραστηριότητας και υπηρεσιών.

8. Περιορισμός της ασυδοσίας της κυβέρνησης, μέσα από την εκάστοτε πλειοψηφία, στον τρόπο και τις διαδικασίες συζήτησης των νομοσχεδίων. Στα πλαίσια αυτά θα μπορούσε να προβλέπεται αυξημένη πλειοψηφία για να ακολουθηθεί η διαδικασία συζήτησης ενός νομοσχεδίου ως κατεπείγοντος ή ως ιδιαίτερης σημασίας ή ως επείγοντος. Να απαγορεύεται με ποινή ακυρότητας η κατάθεση, ακόμα και από υπουργούς, ασχέτων με το συζητούμενο νομοσχέδιο τροπολογιών. Οι υπουργικές τροπολογίες να κατατίθενται και να συζητούνται με τις ίδιες προϋποθέσεις των βουλευτικών. Να ενισχυθεί ο ρόλος της διάσκεψης των προέδρων της Βουλής σε ζητήματα κατάρτισης ημερήσιων διατάξεων των συζητήσεων.

9. Ενίσχυση της νομοθετικής πρωτοβουλίας της αντιπολίτευσης. Ετσι θα μπορούσε να προβλέπεται η συζήτηση δύο φορές το μήνα προτάσεων νόμων, αντί της μίας που ισχύει σήμερα, καθώς και η δυνατότητα συζήτησής τους σε περισσότερες της μίας συνεδριάσεις. Καθιέρωση νομοθετικής πρωτοβουλίας από το λαό για πρόταση νόμου υπογεγραμμένη από 20.000 πολίτες.

10. Ενίσχυση του κοινοβουλευτικού ελέγχου στο κυβερνητικό έργο. Ιδιαίτερα η σύσταση Εξεταστικών Επιτροπών πρέπει να πάψει να εξαρτάται από την κυβερνητική ουσιαστικά συγκατάθεση. Τούτο αφορά κυρίως τη σύσταση και λειτουργία Εξεταστικών Επιτροπών για τομείς "στεγανοποιημένους", όπως η Εξωτερική Πολιτική, η Εθνική Αμυνα, οι υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας, όπου αν δε συγκατατεθεί η κυβερνητική πλειοψηφία δεν μπορούν να συσταθούν.

11. Η Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία και μόνο σε περίπτωση πολέμου ή σοβαρών εξωτερικών κινδύνων να αποφασίζει τη θέση της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας. Να περιοριστεί ο χρόνος σύγκλησης της Βουλής όταν εκ των υστέρων καλείται να επικυρώσει την απόφαση της κυβέρνησης και πάλι όμως με αυξημένη πλειοψηφία.

12. Περιορισμό του ρόλου της Βουλής για τις παραπομπές υπουργών και τροποποίηση του σχετικού άρθρου στην κατεύθυνση της δικαστικής εξέλιξης των υποθέσεων αυτών.

13. Το δικαίωμα διενέργειας δημοψηφίσματος να πάψει να αποτελεί προνόμιο της κυβέρνησης. Να πάψει το αποτέλεσμά του να έχει απλώς συμβουλευτικό χαρακτήρα. Πρέπει δημοψήφισμα να μπορεί να προκαλείται και με λαϊκή πρωτοβουλία τόσο σε εθνικό, όσο και σε τοπικό επίπεδο και να έχει δεσμευτικό χαρακτήρα.

14. Να υπάρχει διακομματικός και κοινωνικός έλεγχος όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης από όργανο που δε θα ελέγχεται από την κυβέρνηση. Απαγόρευση της δυνατότητας των ιδιοκτητών και των μετόχων των ΜΜΕ να παίρνουν μέρος σε διαγωνισμούς ή να αναλαμβάνουν κρατικές προμήθειες, καθώς και να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς ή να αναλαμβάνουν μελέτες ή εκτέλεση έργων του δημόσιου τομέα. Απαγόρευση της υπερσυγκέντρωσης σε λίγους της τεράστιας δύναμης που συνεπάγεται η κατοχή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και εξασφάλιση της πολυφωνίας των ΜΜΕ.

15. Υπαρξη κοινωνικού και λαϊκού ελέγχου, πέρα από το διακοινοβουλευτικό, σε ό,τι έχει σχέση με τους δημόσιους πόρους όπως τις προμήθειες του Δημοσίου, τα δημόσια έργα, τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ενωση κλπ., καθώς και τη νομιμότητα της δράσης του ιδιωτικού κεφαλαίου στο φορολογικό τομέα και την εφαρμογή της γενικά ισχύουσας νομοθεσίας με ταυτόχρονη κατάργηση του φορολογικού, τραπεζικού και άλλων απορρήτων.

16. Συνταγματική κατοχύρωση της Αυτοδιοίκησης Β βαθμού σε επίπεδο νομού και Γ βαθμού σε επίπεδο περιφέρειας. Εκλογή όλων των οργάνων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης με άμεση, μυστική και καθολική ψηφοφορία με το σύστημα της απλής αναλογικής.

17. Καθιέρωση της αρχής της επικουρικότητας υπέρ των ΟΤΑ και σε βάρος του κράτους, τόσο των κεντρικών όσο και των αποκεντρωμένων υπηρεσιών του, με μεταφορά αποφασιστικών αρμοδιοτήτων και λειτουργιών στα αιρετά όργανα και στις αντίστοιχες βαθμίδες των ΟΤΑ.

18. Εξασφάλιση της πλήρους διοικητικής αυτοτέλειας των οργάνων των ΟΤΑ όλων των βαθμίδων. Ο έλεγχος σκοπιμότητας από το κράτος αποκλείεται και ο έλεγχος νομιμότητας περιορίζεται στις περιπτώσεις που ρητά ορίζει ο νόμος. Δεν επιβάλλονται πειθαρχικές ποινές κατά των αιρετών εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Η εμφανής αμηχανία με την οποία υποδέχτηκαν στη Ρηγίλλης την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών - παρά το γεγονός ότι, υποτίθεται, τις επιζητούσαν - έρχεται να υπογραμμίσει για μία ακόμα φορά το στρατηγικό αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η ΝΔ. Το αδιέξοδο αυτό το είχε περιγράψει σε ανύποπτο χρόνο ένα στέλεχος του κόμματος που προειδοποιούσε, λέγοντας: "Το ΠΑΣΟΚ λεηλατεί την ιδεολογία μας και τον κόσμο μας".

Η παραπάνω ρήση είναι μία σκληρή πραγματικότητα, την οποία έρχεται να αντιμετωπίσει τώρα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην πορεία προς τις πρόωρες εκλογές. Η "συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση" και η επί της ουσίας συμφωνία με τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης έχουν αφαιρέσει από τη ΝΔ ζωτικό πολιτικό χώρο προκειμένου να αναπτυχθεί. Ετσι, όλο το προηγούμενο διάστημα η αντιπολίτευσή της κινήθηκε στο επίπεδο της κριτικής επιμέρους χειρισμών, που δεν αμφισβητούσαν σε καμία περίπτωση τον πυρήνα της ακολουθούμενης πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η συμφωνία επί της ουσίας, που με κάθε ευκαιρία γινόταν φανερή, έβαλε τη ΝΔ στη γωνία, καθώς το ΠΑΣΟΚ εμφανιζόταν ως ο πλέον φερέγγυος φορέας υλοποίησης αυτής της πολιτικής.

Την προτίμησή τους στο ΠΑΣΟΚ έδειξαν και τα ξένα κέντρα και αυτήν την προτίμηση φρόντισαν να τη διαμηνύσουν στον Μ. Εβερτ. Ο ίδιος στην προχθεσινή συνέντευξη, ουσιαστικά, το επιβεβαίωσε λέγοντας ότι οι ξένοι θέλουν την κυβέρνηση Σημίτη γιατί είναι "υποχωρητική" και υπογραμμίζοντας ότι τα"οικονομικά συμφέροντα έβαλαν πλώρη για Σημίτη".

Η εμφανής αδυναμία της ΝΔ να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση είχε διαφανεί από τους πρώτους κιόλας μήνες της κυβερνητικής θητείας του ΠΑΣΟΚ. Η μόνιμη επωδός της ΝΔ ήταν ότι ο άρρωστος Α. Παπανδρέου δεν μπορεί να κυβερνήσει και εκεί εξαντλούνταν η όλη αντιπολιτευτική ρητορεία. Ετσι, η επικράτηση Σημίτη στο ΠΑΣΟΚ και η πολιτική που αυτός ακολούθησε στέρησε τη ΝΔ από κάθε "αντιπολιτευτικό έρεισμα" και την οδήγησε στο αδιέξοδο που σήμερα βρίσκεται.

Ο Μ. Εβερτ, λοιπόν, μην έχοντας τίποτα να αντιπροτείνει, φροντίζει να πλειοδοτεί σε αντιλαϊκές κραυγές, όπως στην προχθεσινή του συνέντευξη, όπου είπε ότι "θα χτυπήσει αλύπητα τους κηφήνες που επιβιώνουν σε βάρος του ελληνικού λαού", εννοώντας σαφέστατα ότι θα πάρει σκληρά μέτρα κατά του συνόλου των εργαζομένων.

Θέλοντας να ξεπεράσει αυτό το αδιέξοδο, η ΝΔ προσπαθεί να εμφανίσει την εικόνα του μόνου γνήσιου εκφραστή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και προεκλογικά θα εμφανιστεί με τη θέση ότι "η Ελλάδα είναι προτιμότερο να προχωρήσει με τους αυθεντικούς εκφραστές μιας πολιτικής, που είναι η ΝΔ, παρά με τους αντιγραφείς τους, που είναι το ΠΑΣΟΚ". Η παραπάνω θέση, όμως, εκ των πραγμάτων "μπάζει", γιατί πλέον, όπως έχει δείξει η πολιτική εμπειρία, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλώς ένα κόμμα "αντιγραφέας" της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αλλά ένα κόμμα που με αρκετή συνέπεια και αποτελεσματικότητα υλοποιεί αυτήν την πολιτική.

Το αδιέξοδο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης φυσικό είναι να δημιουργεί και αντίστοιχες διεργασίες στο εσωτερικό της ΝΔ από τις δυνάμεις εκείνες που ενδιαφέρονται για τη σωτηρία του έτερου πόλου του δικομματισμού. Ετσι, στη Ρηγίλλης αρκετά βλέμματα είναι στραμμένα στην "επόμενη μέρα" και φυσικό είναι μη θέλουν για το κόμμα τους μία εικόνα αντίστοιχη με αυτήν της κινηματογραφικής ταινίας η "Επόμενη Μέρα", που αναφερόταν στην επόμενη μέρα μίας πυρηνικής καταστροφής. Αρκετά στελέχη προγραμματίζουν, ήδη, τις κινήσεις αυτές και άρχισαν να βλέπουν το φως σενάρια αλλαγής της ηγεσίας. Ακούγεται, ήδη, η μεταβατική λύση Σουφλιά και στη συνέχεια θα δοθεί η μάχη για την ηγεσία ανάμεσα στην Ντ. Μπακογιάννη, στον Δ. Αβραμόπουλο, ενώ υποθήκες ηγετικές εγγράφει ήδη και ο Στ. Μάνος. Ευνόητο είναι ότι καθοριστικό ρόλο στην όλη υπόθεση θα παίξει ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος φροντίζει προεκλογικά να μην δώσει καμία αφορμή στον Μ. Εβερτ να τον κατηγορήσει ως υπονομευτή.

Κοντολογίς, το ενδιαφέρον για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι σίγουρο ότι δε θα εξαντληθεί το βράδυ των εκλογών. Ισως οι πιο ενδιαφέρουσες εξελίξεις να ακολουθήσουν μετά τις εκλογές.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

Οι άθλιες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Σημίτης γύρω από το θέμα της προκήρυξης των πρόωρων εκλογών και οι συνοπτικές διαδικασίες με τις οποίες οδηγεί το λαό στις κάλπες, ασφαλώς δεν εκπλήσσουν παρά μόνο όσους είχαν πιστέψει στις "εκσυγχρονιστικές" γελοιότητες των κυβερνώντων.

Εμφανής στόχος του Κ. Σημίτη είναι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να υφαρπάξει τη λαϊκή εντολή, προκειμένου να συνεχίσει απερίσπαστος την πλέον αντιλαϊκή και αντικοινωνική πολιτική που γνώρισε ο τόπος τις τελευταίες δεκαετίες.

Στο στόχο αυτό, είναι προσαρμοσμένη η προεκλογική τακτική και επιχειρηματολογία του ΠΑΣΟΚ, όπως αυτή προκύπτει από τις πρώτες ομιλίες του πρωθυπουργού.

Είναι αλήθεια ότι η προεκλογική τακτική του ΠΑΣΟΚ δεν είναι όπως οι προηγούμενες. Είναι "προσαρμοσμένη" στο πνεύμα των καιρών, της πολιτικής συναίνεσης, ανταποκρίνεται πλήρως στη νεοσυντηρητική πορεία πλεύσης του κυβερνώντος κόμματος και υπαγορεύεται, σε σημαντικό βαθμό, από τις επιθυμίες της οικονομικής ολιγαρχίας.

Βασικό στοιχείο της προεκλογικής τακτικής είναι η ευθεία και κυνική πρόκληση του Κ. Σημίτη προς το λαό να τον εξουσιοδοτήσει εν λευκώ και να του δώσει τη λαϊκή εντολή για να προχωρήσει με "άλματα" σε πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα (!).

Φαντάζει παράδοξο και εξωφρενικό από πρώτη ματιά, ένας υποψήφιος πρωθυπουργός να απευθύνεται στο λαό και να ζητά την ψήφο του, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει για να νομιμοποιήσει τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων. Ομως ο Κ. Σημίτης δεν έχει σκοπό να αυτοκτονήσει πολιτικά. Αντίθετα. Αισθάνεται, όμως, ότι έχει τη δύναμη να παραπλανήσει και εξαπατήσει τους εργαζόμενους και τις λαϊκές μάζες και να υφαρπάξει την ψήφο τους, χάρη στην απλόχερη και πρωτοφανή βοήθεια που του προσφέρουν τα μεγάλα αφεντικά, τα ξένα κέντρα και η οικονομική ολιγαρχία.

Επιχειρεί, μάλιστα, να εμφανίσει τη στάση του αυτή ως "έντιμη", "αξιόπιστη" και "συνεπή". Στάση, που δεν εξαπατά το λαό, αλλά από την αρχή του καθιστά σαφές ότι μετά τις εκλογές "θα πάρει μέτρα".

Φυσικά, πρόκειται για καθαρή απάτη. Ο Κ. Σημίτης δεν τολμά να παρουσιάσει ενώπιον του λαού αναλυτικά και συγκεκριμένα τα μέτρα που πρόκειται να πάρει μετά τις εκλογές. Οσο και αν κομπάζει γι' αυτό, δεν τολμά να μιλήσει τη "γλώσσα της αλήθειας".

Προτιμά να αναφέρεται γενικόλογα στη νεοφιλελεύθερη πορεία πλεύσης που θα ακολουθήσει και να "εξαφανίζει" την αντιλαϊκή πολιτική του πίσω από τα εύηχα λόγια για "ισότιμη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση", για "ανάπτυξη της οικονομίας", για "ευκαιρίες που δεν πρέπει να χαθούν" και άλλα παρόμοια.

Πασχίζει να πείσει στα σοβαρά ότι η αντιλαϊκή πολιτική, η οποία - δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία και αυταπάτη γι' αυτό - θα πάρει τη μορφή λαίλαπας αντιλαϊκών μέτρων την επομένη των εκλογών, είναι προς όφελος των "ασθενέστερων τάξεων" (!). Και όποιος το πιστέψει...

Επίσης προσπαθεί να εμφανίσει ως προεκλογικό ατού - με την απλόχερη βοήθεια των ΜΜΕ - το γεγονός ότι "δε μοιράζει υποσχέσεις, δεν κάνει παροχολογία, δε μοιράζει δισεκατομμύρια, δεν κάνει λαϊκισμό". Αυτό που αποφεύγει, στην πραγματικότητα, να κάνει είναι να δεσμευτεί απέναντι στους εργαζόμενους απέναντι στα αιτήματά τους για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, για διασφάλιση των δικαιωμάτων τους στην εργασία, στην υγεία, στην ασφάλιση, στην παιδεία κ.ο.κ. Θέλει να έχει εντελώς "ελεύθερα τα χέρια του", ώστε την επομένη των εκλογών να ισχυριστεί, απέναντι στους "δυσαρεστημένους" από την πολιτική του, ότι είναι συνεπής με τις προεκλογικές εξαγγελίες του.

Ο Κ. Σημίτης και οι πολυπληθείς ισχυροί υποστηρικτές του υπολογίζουν ότι με αυτή την "επιθετική" τακτική θα καταφέρουν να ξεγελάσουν τις λαϊκές μάζες και να υφαρπάξουν την ψήφος τους και, μάλιστα, πετώντας τους κατάμουτρα ότι "θα συνεχίσουμε να λεηλατούμε τα εισοδήματά σας, να καταστρέφουμε τη ζωή σας" (!).

Είναι φανερό ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους μια τέτοια πολιτική, που στρέφεται ευθέως ενάντια στα συμφέροντά τους. Δεν πρέπει να εξουσιοδοτήσουν την κυβέρνηση Σημίτη να εφαρμόσει την πολιτική της. Δεν πρέπει να τους δώσουν το δικαίωμα να επικαλούνται τη λαϊκή ετυμηγορία για τα αντιλαϊκά μέτρα που παίρνουν. Πρέπει να δώσουν ένα καλό μάθημα σε αυτούς που πιστεύουν ότι μπορεί να τους εξαπατούν.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας συνεδριάζει σήμερα η ΚΠΕ του ΔΗΚΚΙ, προκειμένου να υποβάλει τις προτάσεις της για υποψηφιότητες στον πρόεδρο του κόμματος Δ. Τσοβόλα και παράλληλα να χαράξει την πολιτική τακτική του κόμματος την προεκλογική περίοδο.

Μια διαδικασία που - εκτός από το να αναδεικνύει τον προσωποπαγή χαρακτήρα του εν λόγω κόμματος, που στο πρόσφατο παρελθόν προκάλεσε και τριβές στο εσωτερικό του - έρχεται απλά να επισημοποιήσει τις μέχρι τώρα επιλογές του προέδρου του ΔΗΚΚΙ. Επιλογές που θα κριθούν αποφασιστικά στην αναμέτρηση στις 22 Σεπτέμβρη. Οσον αφορά τις λίστες υποψηφιοτήτων, στόχος του είναι η "κάθοδος" ψηφοδελτίων σε όλους τους νομούς της χώρας, ενώ θα γίνει ευχάριστα αποδεκτή και οποιαδήποτε προσχώρηση δυσαρεστημένων νυν βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε η δυνατότητα προσχωρήσεων δεν τελειώνει σήμερα, αφού η έγκριση των προτάσεων της ΚΠΕ, από τον Δ. Τσοβόλα θα γίνει προς το τέλος της εβδομάδας.

Το ΔΗΚΚΙ - παρά τις όποιες μεγαλοστομίες - θα "κυνηγήσει" το οριακό ποσοστό εισόδου του στο Κοινοβούλιο. Με στόχο λοιπόν το 3%, ο Δ. Τσοβόλας και το κόμμα του, θα προσπαθήσουν από τη μια πλευρά να δώσουν το αυτόνομο στίγμα του κόμματος, που εκφράζει τις αξίες του "παλιού, καλού ΠΑΣΟΚ", αλλά ταυτόχρονα να αυτοπροβληθούν και ως ένας "καταλύτης" των πολιτικών εξελίξεων, ανοιχτός σε ενδεχόμενα συνεργασιών, πρόθυμος βοηθός αν χρειαστεί, όχι κατ' ανάγκη σε περίπτωση έλλειψης αυτοδυναμίας - ενδεχόμενο που περιορίζει ο ισχύων εκλογικός νόμος. Οι προγραμματικές προϋποθέσεις υπάρχουν με το παραπάνω. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως το ΔΗΚΚΙ, είναι το μόνο κόμμα που εξαρχής έχει θέσει θέμα συνεργασιών (υπό ευέλικτους όρους) με άλλα κόμματα (βλ. ΠΑΣΟΚ) χωρίς να έχει υπάρξει αντίστοιχο "άνοιγμα"....

Το σύνολο των πολιτικών θέσεων του ΔΗΚΚΙ αλλά και των προσπαθειών προσέλκυσης ψηφοφόρων εστιάζεται σε ένα και μοναδικό χώρο: Αυτό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο - αλλά κυρίως λόγω της εξ αντικειμένου πτώσης του βιοτικού τους επιπέδου - δυσαρεστούνται από την κυβερνητική πολιτική. Γεγονός που αντιλαμβάνεται και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, αφού το ομολογούν και τα στελέχη του. Ως τρόπος προσέγγισης έχει επιλεγεί η αναφορά στα λαϊκά προβλήματα - επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής λιτότητας, με το "παλιό" λεξιλόγιο του ΠΑΣΟΚ, καθώς και με γενικόλογες αναφορές, περί "κοινωνίας δικαίου", "ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας" "αντίστασης στο συντηρητισμό" κλπ.

Παράλληλα δε λείπουν και οι αφορισμοί για τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και τα "παραδοσιακά" που, όπως υποστήριξε και σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Δ. Τσοβόλας, "αποδείχτηκαν αναξιόπιστα". Εντονότερη κριτική για τους παραπάνω λόγους ασκείται στο ΠΑΣΟΚ, που χαρακτηρίζεται "συντηρητικό αντιλαϊκό κόμμα". Το ΔΗΚΚΙ, θα επιδιώξει ουσιαστικά να καρπωθεί τα όποια στοιχεία αντίδρασης υπάρχουν στις συνεχείς ακόμα πιο συναινετικές, συντηρητικές επιλογές του σημερινού ηγετικού πυρήνα του ΠΑΣΟΚ.

Ενα βασικό σημείο στο οποίο θα στηριχτεί η προεκλογική προπαγάνδα του ΔΗΚΚΙ, θα είναι τα εθνικά θέματα. Εδώ οι θέσεις του κόμματος είναι σαφώς αόριστες. Μιλά γενικά για "εθνική στρατηγική με στόχο τη συσπείρωση του Ελληνισμού" ακόμα και για "αντίσταση στις επιλογές των ΗΠΑ", χωρίς όμως να αρνείται το ρόλο της επιδιαιτησίας τους. Παράλληλα, δε λείπουν και οι εθνικιστικές εξάρσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της εμμονής του ΔΗΚΚΙ στη λογική τις τακτικής μπλοκαρίσματος των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων προς την Τουρκία, οι συνεχείς εκρήξεις περί "υποχωρητικότητας και ενδοτισμού", αλλά και στο Σκοπιανό η προσκόλληση των απόψεων του κόμματος στο θέμα του ονόματος της γειτονικής χώρας.

Πάντως παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις του ΔΗΚΚΙ ή τη σκληρή στα λόγια κριτική απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα και ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ, είναι ξεκάθαρη η σύγκλιση των θέσεών του, στο συνολικό συναινετικό σκηνικό. Στα κομβικά σημεία των πολιτικών επιλογών για την πορεία του τόπου, το ΔΗΚΚΙ δε διαφοροποιείται. Η επιλογή της εναρμόνισης της πορείας της Εθνικής Οικονομίας της χώρας με τις κατευθύνσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ και του Προγράμματος Σύγκλισης, δε βρίσκει αντίθετο τον Δ. Τσοβόλα. Οι γενικόλογες θέσεις περί "ευρωπαϊκού νεοσυντηρητισμού" ή "παράλληλης κοινωνικής προστασίας" δεν μπορούν να θεωρηθούν αντίθεση, εφόσον γίνεται αποδεκτή η ανάγκη για προσέγγιση των όρων του Μάαστριχτ. Επίσης οι προτάσεις του στα εθνικά θέματα είναι στην κατεύθυνση της συνεχούς επίκλησης των παρεμβάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ενίσχυσης των ερεισμάτων της Ελλάδας, σε αυτά τα πλαίσια.

Κατ' επέκταση το βασικό προγραμματικό πλαίσιο μετεκλογικών συνεργασιών - σε περίπτωση εισόδου στη Βουλή - είναι δεδομένο. Κάτω από την ψευδεπίγραφη επιδίωξη για "ρόλο καταλύτη σε προοδευτική κατεύθυνση", το ΔΗΚΚΙ επιδιώκει να εγκλωβίσει τη λαϊκή ψήφο στις ισχύουσες κεντρικές πολιτικές επιλογές.

Γεράσιμος ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ

Οι τελευταίοι μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από τους διαδόχους του Α. Παπανδρέου, αλλά και οι τοποθετήσεις τους πριν και κατά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου, δεν αφήνουν περιθώρια αυταπατών για το αληθινό περιεχόμενο της πολιτικής Σημίτη, μετά το κλείσιμο της κάλπης. Τα "ευχαριστώ" στους Αμερικανούς, του πρωθυπουργού, και τα "τώρα θα δείτε τι σημαίνει λιτότητα", του Πάγκαλου, από το Γενάρη κιόλας, υπήρξαν επαρκείς ενδείξεις για το τι θα ακολουθούσε σε αυτό το "εκσυγχρονιστικό" εφτάμηνο.

Ηδη, στο χώρο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, τα μέτρα που έχουν ληφθεί πιστοποιούν την αγριότητα των προθέσεων του κυβερνώντος κόμματος:

• Οι αστρονομικές αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων που έφτασαν μέχρι και 443% (!) σε συνδυασμό με τη μέθοδο που αυτές χορηγήθηκαν στους φαρμακοβιομηχάνους (επανάληψη της τακτικής να βαφτίζονται τα παλιά φάρμακα ως "νέα") σίγουρα αποτελεί επιλογή εναρμονισμένη με το ..."νέο" ύφος και ήθος.
• Το χαράτσι της τάξης του 25% στα τέλη κυκλοφορίας των οχημάτων, καθώς και οι ανάλογες ανατιμήσεις στα διόδια, επιβεβαίωσαν την πρόθεση της κυβέρνησης να τιμήσει τις υποσχέσεις της για "όχι νέους φόρους"...
• Η εφ' όλης της ύλης και διά νόμου εκποίηση του δημόσιου τομέα με το νόμο περί "εκσυγχρονισμού" των ΔΕΚΟ και τη μετατροπή τους σε ανώνυμες εταιρίες - δώρο ξεκοκαλίσματός τους από τους ...επώνυμους, είναι επίσης ένα από τα σημαντικότερα "κεντροαριστερά" επιτεύγματα...
• Η ετοιμότητα της κυβέρνησης να σπάσει το "καμποτάζ" μετατρέποντας τις ελληνικές θάλασσες και τα λιμάνια σε θέρετρα ασφαλούς πειρατείας των εφοπλιστών, σε συνδυασμό με την κινητοποίηση των μηχανισμών καταστολής και τον επαίσχυντο αυταρχισμό κατά των ναυτεργατών, κατέστησε σαφή τη χωρίς προσχήματα μετατροπή της πολιτείας σε "μούτσο" του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
• Η προώθηση νομοθετικών ρυθμίσεων για τη, δήθεν, καταπολέμηση της ανεργίας, διεκδικεί Νόμπελ ευρεσιτεχνίας στον τομέα των αθλιοτήτων, αφού στην Ελλάδα των 500.000 ανέργων αυτοί που παίρνουν τα επιδόματα ανεργίας είναι οι βιομήχανοι!
• Η εμμονή της κυβέρνησης στην πολιτική της ανάπτυξης - αλλά και η αξιοπιστία της - επισφραγίστηκε στις αποφάσεις χορήγησης νέων αδειών καζίνο, στα οποία, όπως έλεγε λίγο πριν τις χορηγήσει η Β. Παπανδρέου, "η κυβέρνηση δε θα παίξει τη συνείδησή της"...
• Οσο για την ακαριαία αντανάκλαση της κρίσης των Ιμια στην οικονομία, είναι ενδεικτική της συναίσθησης του εθνικού καθήκοντος που διέπει τους κυβερνώντες. Η απόφαση για την αντιλαϊκή επιδρομή της τάξης των 3 τρισ. δραχμών (!), με πρόσχημα την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, θα χρησιμοποιηθεί ως βασικό ατού της κυβέρνησης απέναντι σε όσους την κρίνουν με βάση το πόσο πειθήνια θωρακίζει τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και υλοποιεί τις εντολές του ΝΑΤΟ.
• Ομως η κυβέρνηση δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι δε σκέφτεται τους πραγματικούς ...αναξιοπαθούντες. Για παράδειγμα, οι καναλάρχες δεν έχουν κανένα λόγο να αγωνιούν για την τύχη του νόμου περί των ΜΜΕ - που υποτίθεται θα έβαζε φραγμό στην ασυδοσία τους - αφού τα διατάγματα για την ασυλία τους διαδέχονται το ένα το άλλο.

Κοντά στα παραπάνω, δε θα μπορούσαν να μην προστεθούν οι επιδείξεις ενός άνευ προηγουμένου εμπαιγμού και κυνισμού της κυβέρνησης Σημίτη προς τα λαϊκά στρώματα. Εδώ πια, η εξαπάτηση ντύνεται το μανδύα της "σοβαρότητας" και ο κυνισμός το προσωπείο της "ειλικρίνειας".

• Από τις χαρακτηριστικότερες στιγμές, η άνοδος του πρωθυπουργού στο βήμα του συνεδρίου της ΓΕΣΑΣΕ, όπου χωρίς ντροπή δήλωσε προς τους αγρότες ότι "δεν είναι ο μάγος με τα δώρα", αποφεύγοντας να δεσμευτεί για τη λήψη του ελάχιστου μέτρου προστασίας των χειμαζόμενων ξωμάχων.
• Στην ίδια κλίμακα επίδειξης αναλγησίας, αλλά και υποκρισίας, κινούνται οι αποφάσεις της κυβέρνησης για τις συντάξεις των απόμαχων της δουλιάς. Ο πρωθυπουργός σε ρόλο φιλάνθρωπου Σαμαρείτη μοίρασε φραστικό ενδιαφέρον στους συνταξιούχους, αλλά την ώρα της πράξης, το ενδιαφέρον εξαργυρώθηκε με φραγκοδίφραγκα, τα οποία ονομάστηκαν "αυξήσεις συντάξεων", από τις οποίες αποκλείστηκαν ευρείες ομάδες χαμηλοσυνταξιούχων.
• Οσο για την αξιοπιστία της κυβέρνησης, ούτε λόγος. Η εξαγγελία της για καταβολή του επιδόματος στους υγειονομικούς έγινε από τον Απρίλη, αλλά μέχρι σήμερα οι αρμόδιοι υπουργοί "ξέχασαν" να υπογράψουν τις σχετικές αποφάσεις.
• Ομως, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους "εκσυγχρονιστές" για πολιτικαντισμό. Τι κι αν έσπευσαν να ανακοινώσουν νέο μισθολόγιο για δημόσιους υπαλλήλους και στρατιωτικούς, που, όμως, "θα" εφαρμοστεί από το νέο έτος; Μήπως αυτό ονομάζεται επιχείρηση πολιτικής ομηρίας των ενδιαφερομένων; Προς Θεού, τέτοια πράγματα δε γίνονται σε εποχές "εκσυγχρονισμού"...

Επειδή, όμως, σε λιγότερο από ένα μήνα ο λαός ψηφίζει, καλό είναι να μην περνούν απαρατήρητα μερικά λόγια πραγματικής ειλικρίνειας, σχετικά με τα "πιστεύω" της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, στην πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, που απαιτεί μείωση ακόμα και των κατώτερων ημερομισθίων, περικοπή ακόμα και των χαμηλότερων συντάξεων, κατάργηση ακόμα και του πλαφόν στις απολύσεις, απαλλαγή των βιομηχάνων από ασφαλιστικές εισφορές κ.ά., οι οικονομικοί υπουργοί απάντησαν: "Θετικές" οι υποδείξεις!

Βέβαια, το εφτάμηνο που πέρασε ήταν πλούσιο και σε "εθνική ανεξαρτησία"... Τα "ευχαριστώ" στον Κλίντον έχουν, ήδη, καταγραφεί ως σταθμός υποτέλειας στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Οποιος πίστεψε ότι αυτή η πολιτική θα είχε ένα όριο, διαψεύστηκε σε χρόνο ρεκόρ. Μετά τα "γιες" στην Ουάσιγκτον, ήρθαν τα "γιαβόλ" στον Κολ και τα "ουί μεσιέ" στον Σιράκ.

• Το ότι αυτές οι υποκλίσεις στα ιμπεριαλιστικά κέντρα εκδηλώθηκαν τη στιγμή που το Αιγαίο βρισκόταν σε "εμπόλεμη" κατάσταση μετά από ανοιχτή αμερικανο-ΝΑΤΟική επέμβαση και επιδίωξη.
• Το ότι η υποταγή στην ΕΕ αποτυπώνεται με τόσο απροκάλυπτο τρόπο, τη στιγμή που οι "εταίροι" εναλλάσσουν τη "σιωπηρή" με τη "βροντερή" υποστήριξή τους προς το στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο της Αγκυρας και τις προκλητικές βλέψεις του.
• Το ότι η Κύπρος "δολοφονείται", αλλά οι κυβερνώντες δε βγάζουν ούτε ένα "κιχ" καταδίκης όσων υποθάλπουν τους δολοφόνους, και αντίθετα ακολουθούν πιστά τις υποδείξεις τους για διευκόλυνση του "ευρωπαϊκού δρόμου" της Αγκυρας...
• Το ότι ως απάντηση στην απαίτηση για διαφύλαξη της κυριαρχίας της χώρας προσφέρεται η μεγαλύτερη πρόσδεση στο αμερικανο-ΝΑΤΟικό άρμα και η ενίσχυση της εξάρτησης μέσω των ύμνων στην περιβόητη Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Αμυνας της ΕΕ, δίνουν το μέγεθος του κινδύνου που συνιστά για τον τόπο η επικύρωση αυτής της πολιτικής μέσω της κάλπης.

Είναι σαφές ότι τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Σημίτη τους μήνες που προηγήθηκαν πιστοποιούν πόσο "κούφια" είναι τα λόγια περί "εκσυγχρονισμού". Βεβαιώνουν, δε, ότι, αν μέσα σε εφτά μήνες πρόλαβαν να επιδείξουν τέτοιο "έργο", εφόσον υφαρπάξουν τη λαϊκή έγκριση για την πολιτική τους, τότε η Ελλάδα δεν έχει να περιμένει παρά τετραετία αντιλαϊκής αποθράσυνσης και σταθερής "μπανανιοποίησης".

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Σχετικά με τον τρίτο άξονα που αφορά στην ουσιαστική θεσμοθέτηση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και της Διοίκησης από την κυβέρνηση,το ΚΚΕ προτείνει τα εξής:

1. Απόλυτης προτεραιότητας ζήτημα είναι το σταμάτημα του διορισμού των Προέδρων και Αντιπροέδρων των τριών Ανωτάτων Δικαστηρίων και του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου από την εκάστοτε κυβέρνηση. Η ηγεσία της Δικαιοσύνης πρέπει να εκλέγεται από ένα ευρύ και αντιπροσωπευτικό εκλεκτορικό Σώμα.

2. Συνταγματική κατοχύρωση της αυτοδιοίκησης των δικαστηρίων και των εισαγγελιών. Πρέπει να διοικούνται από δικαστικούς λειτουργούς εκλεγμένους από τις ολομέλειές τους. Αποφασιστικές αρμοδιότητες σχετικές με τη λειτουργία των δικαστηρίων πρέπει να έχουν και οι ολομέλειές τους.

3. Κατάργηση της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης. Η εκδίκαση των στρατιωτικών αδικημάτων των στρατιωτικών να γίνεται από τα κοινά ποινικά δικαστήρια. Εναλλακτικά μπορούμε να περιοριστούμε στη συγκρότηση των Στρατιωτικών Δικαστηρίων αποκλειστικά από στρατιωτικούς δικαστές και η υπαγωγή τους στο υπουργείο Δικαιοσύνης.

4. Κατοχύρωση της δυνατότητας προσφυγής των δικαστικών λειτουργών κατά όλων των αποφάσεων των δικαστικών και πειθαρχικών συμβουλίων που αφορούν την υπηρεσιακή τους κατάσταση.

5. Κατοχύρωση της δυνατότητας εκλεγμένων εκπροσώπων των δικαστικών υπαλλήλων να συμμετέχουν, με δικαίωμα ψήφου, στα δικαστικά συμβούλια που ασχολούνται με την υπηρεσιακή τους κατάσταση.

6. Δυνατότητα προσφυγής των δικαστικών υπαλλήλων κατά οποιασδήποτε γνωμοδότησης ή απόφασης των δικαστικών συμβουλίων ή άλλων αρμοδίων οργάνων που αφορούν την υπηρεσιακή τους κατάσταση και τους θίγουν καθ' οιονδήποτε τρόπο.

Στις προτάσεις του ΚΚΕ περιλαμβάνονται επίσης μέτρα για την αντιμετώπιση του στυγνού κομματικού ρουσφετιού και την επιβολή της πολιτικής βούλησης της εκάστοτε κυβέρνησης στη Δημόσια Διοίκηση,που είναι τα ακόλουθα:

1. Κατοχύρωση ενός αξιοκρατικού συστήματος πρόσληψης και κάθε υπηρεσιακής μεταβολής με κριτήρια μετρήσιμα, αντικειμενικά και κοινωνικά.

2. Απαγόρευση της πρόσληψης εκτάκτων υπαλλήλων με παράλληλη απαγόρευση μονιμοποίησης των εποχικών, οι οποίοι αν καλύπτουν μόνιμες και πάγιες ανάγκες να εντάσσονται στις διαδικασίες των διαγωνισμών.

3. Πρόβλεψη ώστε στα υπηρεσιακά συμβούλια ο αριθμός των αιρετών εκπροσώπων των δημοσίων υπαλλήλων να είναι τουλάχιστον ίσος με εκείνον των διορισμένων δημοσίων υπαλλήλων και να συμμετέχει δικαστικός λειτουργός αναδεικνυόμενος με κλήρωση.

Τέλος, το ΚΚΕ επιμένει στο χωρισμό της Εκκλησίας και του κράτους.Για το ζήτημα αυτό προτείνει την κατάργηση του άρθρου 3 του υπάρχοντος Συντάγματος. Να σημειωθεί ότι το ΠΑΣΟΚ, αν και στην αρχική του πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος προέβλεπε την "προσθήκη εδαφίου, με το οποίο θα κατοχυρώνεται το αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας της Ελλάδος έναντι του Κράτους, θα αποσαφηνίζεται η διαδικασία ψήφισης και θέσης σε ισχύ του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος και θα επιτυγχάνεται - υπό την έννοια αυτή - ο χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας", τελικά μετά την έντονη αντίδραση της ΝΔ και αφού προηγήθηκε συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδας κ. Σεραφείμ, την απέσυρε.

Σχετικά με το δεύτερο άξονα αλλαγών που αφορά την κατοχύρωση και διεύρυνση των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων,το ΚΚΕ, με τις προτάσεις του για αναθεώρηση του Συντάγματος, αντιτάσσει τη δημοκρατία στην αυθαιρεσία, την αλαζονεία και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους. Συγκεκριμένα προτείνει:

1. Εξασφάλιση του απορρήτου της προσωπικής ζωής των πολιτών και προστασία τους από τη συλλογή, παρακολούθηση και επεξεργασία προσωπικών πληροφοριών, καθώς και απαγόρευση της συλλογής, παρακολούθησης και επεξεργασίας στοιχείων που αφορούν τη συνδικαλιστική δράση.

2. Διεύρυνση του δικαιώματος της απεργίας όπως, π.χ., στη διενέργεια πολιτικής απεργίας, απεργίας αλληλεγγύης κλπ. και αποτελεσματική προστασία αυτού του δικαιώματος με κατάργηση των περιορισμών, απαγόρευση της ανταπεργίας, της πολιτικής επιστράτευσης και της δημιουργίας απεργοσπαστικού μηχανισμού. Να επιτραπεί η απεργία στα Σώματα Ασφαλείας και στους δικαστικούς, με όρους που να εξασφαλίζουν στοιχειωδώς την απονομή της Δικαιοσύνης.

3. Σταμάτημα της, με οποιονδήποτε τρόπο, παρεμπόδισης της συνδικαλιστικής δράσης των δημοσίων υπαλλήλων και αποκατάσταση πλήρων πολιτικών δικαιωμάτων για τους υπαλλήλους αυτούς. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να κατοχυρωθεί το δικαίωμα των ελευθέρων συλλογικών διαπραγματεύσεων και στο δημόσιο τομέα.

4. Κατοχύρωση του δικαιώματος της συνδικαλιστικής έκφρασης των μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Σύσταση επιτροπών στρατευσίμων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων κατά τη διάρκεια της θητείας. Κατοχύρωση της πλήρους πολιτικής και κοινωνικής δραστηριότητας των μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων όταν βρίσκονται εκτός υπηρεσίας.

5. Εξασφάλιση στην πράξη καθεστώτος πραγματικής ισονομίας και ισοτιμίας όλων των διαμενόντων στην Ελλάδα, χωρίς διακρίσεις πολιτικές, θρησκευτικές, εθνικές, φυλετικές, γλωσσικές, πολιτισμικές και κοινωνικές. Εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων συνδικαλιστικών, εκπαιδευτικών, πολιτισμικών και κοινωνικών για τους ξένους εργάτες.

6. Διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας και σαφής απαγόρευση λειτουργίας ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όσο και στην επαγγελματική και ειδική εκπαίδευση και κατάρτιση. Ολοκληρωμένη κατοχύρωση της δωρεάν παροχής της παιδείας από το κράτος.

7. Ουσιαστική διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα και της ποιότητας της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης και της πρόνοιας.

8. Κατηγορηματικότερη και πιο πλήρης κατοχύρωση της ευθύνης του κράτους για το δικαίωμα στην εργασία και την κατοικία.

9. Ουσιαστική συμμετοχή των εργαζομένων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, όπως στη διοίκηση των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών και όπου αλλού παίρνονται αποφάσεις που τους αφορούν καθ' οιονδήποτε τρόπο.

10. Ιδιαίτερη σημασία έχει η κατοχύρωση του λεγόμενου "κοινωνικού κατακτημένου". Δηλαδή, η συνταγματική πρόβλεψη ότι η παρεχόμενη, από την κοινή νομοθεσία, προστασία δεν επιτρέπεται να μειωθεί.

11. Κατάργηση του θεσμού της εκτόπισης.

12. Κατάργηση της θανατικής ποινής.

13. Κατάργηση της μεταβατικής διάταξης της παραγράφου 6 του άρθρου 111 του ισχύοντος Συντάγματος, που αφορά το άρθρο 19 του Κώδικα της Ελληνικής Ιθαγένειας.

Η μόνιμη πρόσδεση της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η βασική επιλογή του ΠΑΣΟΚ που κατευθύνει τις κύριες προτάσεις του για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Με άλλες προτάσεις του σημερινού κυβερνώντος κόμματος, κατοχυρώνεται συνταγματικά η ΟΚΕ, το όργανο, δηλαδή, της ταξικής συναίνεσης και ποδηγέτησης του εργατικού κινήματος. Νομιμοποιείται η παρέμβαση της κυβέρνησης και του κράτους συνολικά στα οικονομικά των κομμάτων. Πρόκειται για ρύθμιση που ανοίγει το δρόμο σε ανεπίτρεπτες παρεμβάσεις στην ελεύθερη λειτουργία και δράση των κομμάτων. Να σημειωθεί ότι το απαράδεκτο αυτό μέτρο, μαζί με άλλα εξίσου αντιδημοκρατικά, περιελήφθησαν ήδη σε νόμο που με συνοπτικές ουσιαστικά διαδικασίες ψηφίστηκε από τη Βουλή. Ακόμα, δημιουργούνται σοβαρά ερωτηματικά και ανησυχίες με την πρόταση για το δικαίωμα ψήφου των μεταναστών δι' αλληλογραφίας.

Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ είναι ούτως ή άλλως πίσω από τις υπάρχουσες ανάγκες για προοδευτική μεταρρύθμιση του Συντάγματος και φυσικά πολύ πιο πίσω από τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για το Σύνταγμα του 1975. Δεν προωθούν την ανάγκη ενίσχυσης και διεύρυνσης της λαϊκής κυριαρχίας με αναβάθμιση της Βουλής σε σύγκριση με τις κυβερνητικές υπερεξουσίες οι οποίες διατηρούνται. Δεν καθιερώνεται η απλή αναλογική ως πάγιο εκλογικό σύστημα. Δε θεσμοθετείται ο Γ' βαθμός Αυτοδιοίκησης. Η διενέργεια δημοψηφισμάτων παραμένει στην ευχέρεια της εκάστοτε κυβέρνησης και δεν κατοχυρώνονται τα δημοψηφίσματα λαϊκής πρωτοβουλίας, όπως για παράδειγμα η πρωτοβουλία που αναπτύσσεται για να τεθεί στην κρίση του λαού μέσω δημοψηφίσματος η αναθεώρηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Παραμένουν οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις στο δικαίωμα της απεργίας, ενώ μία σειρά ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων δεν κατοχυρώνονται. Οσον αφορά την ηγεσία της Δικαιοσύνης, η κάθε κυβέρνηση θα μπορεί και πάλι να επιλέγει τους εκλεκτούς της.

Τόσο η λογική, όσο και οι προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως είναι αναμενόμενο, κινούνται σε συντηρητική κατεύθυνση. Οπως το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ προτείνει τη Συνταγματική κατοχύρωση της παραμονής της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την παραχώρηση κυριαρχικών αρμοδιοτήτων του ελληνικού κράτους στα όργανά της.

Από τη ΝΔ προτείνεται ακόμη η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η επαναφορά ορισμένων υπερεξουσιών στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου αποτελούμενο από ανώτατους δικαστές, το οποίο αποκλειστικά θα κρίνει ζητήματα αντισυνταγματικότητας, αφαιρώντας έτσι τη δυνατότητα αυτή από τα κοινά δικαστήρια, όπως ισχύει σήμερα.

Με άλλες προτάσεις της η ΝΔ δημιουργεί τις προϋποθέσεις παρέμβασης στην ελεύθερη οργάνωση και δράση των κομμάτων με πρόφαση την εφαρμογή δήθεν δημοκρατικών αρχών λειτουργίας τους και τη διαφάνεια των οικονομικών τους. Σχετικά με το εκλογικό σύστημα, αυτό που ενδιαφέρει τη ΝΔ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι το κατά πόσον είναι ή όχι καλπονοθευτικό, όσο το να μην το μεταχειρίζεται η εκάστοτε πλειοψηφία κατά το συμφέρον της. Οσον αφορά την ηγεσία της Δικαιοσύνης, όπως και το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ προτείνει σύστημα επιλογής των προσκειμένων στην κυβέρνηση ανωτάτων δικαστών. Τέλος, η πρόταση αναθεώρησης του αναφερόμενου άρθρου στην προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, ανοίγει τον δρόμο ανατροπής του ισχύοντος καθεστώτος. Πρόταση με την οποία συμφωνεί και το ΠΑΣΟΚ.

Οι προτάσεις της Πολιτικής Ανοιξης, όπως η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και η αύξηση των ρυθμιστικών του αρμοδιοτήτων, η δημιουργία "πλαισίου δημοκρατικής οργάνωσης και λειτουργίας των κομμάτων", η θεσμοθέτηση του ασυμβίβαστου της ιδιότητας υπουργού και βουλευτή, η καθιέρωση εκλογικού συστήματος ενισχυμένης αναλογικής κλπ., δε διαφέρουν σε χαρακτήρα από τις προτάσεις της ΝΔ. Κινούνται στην ίδια συντηρητική λογική, περιορίζουν ουσιαστικά τη λαϊκή κυριαρχία και στοχεύουν σε μία δήθεν εκσυγχρονιστική, στην ουσία όμως τεχνοκρατική, προσαρμογή στις ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των συμφερόντων που βρίσκονται πίσω από αυτή. Ορισμένες μάλιστα από τις προτάσεις της Πολιτικής Ανοιξης έχουν καθαρά δημαγωγικό χαρακτήρα.

"Οι προτάσεις του ΚΚΕ αφορούν θέματα που αποτέλεσαν στόχους πάλης του λαϊκού κινήματος για αρκετές δεκαετίες. Πολλές από αυτές έχουν πλήρως ωριμάσει στη συνείδηση του λαού. Η προώθησή τους θα αποτελέσει μία συμβολή στον εκδημοκρατισμό της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου μας. Πρέπει όμως να είναι καθαρό ότι βασική προϋπόθεση για να προωθηθούν αυτές οι προτάσεις, πολύ περισσότερο να γίνουν πράξη, αποτελεί η ριζική αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Ο λαός με τους κοινωνικούς αγώνες του, αλλά και με την ψήφο του, θα πάρει ο ίδιος την ευθύνη για την προώθησή τους, ώστε να γίνει πρωταγωνιστής των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων και αφέντης στον τόπο του. Το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι μπορεί προς την κατεύθυνση αυτή".Με τις επισημάνσεις αυτές κλείνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Αντ. Σκυλλάκος, το κείμενο των προτάσεων που κατέθεσε το Κόμμα στην Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος.

Πρέπει να τονιστεί ότι οι βασικές προτάσεις του ΚΚΕ, που αποτελούν τομές προς δημοκρατική προοδευτική κατεύθυνση, απερρίφθησαν ουσιαστικά από την Επιτροπή, η οποία δεν τις συζήτησε καν, ασχολούμενη βασικά μόνο με τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με την προσχηματική αιτιολογία ότι μόνο αυτά τα κόμματα είχαν τον τυπικά αναγκαίο αριθμό για να ζητήσουν αναθεώρηση.

Η πρόταση του ΚΚΕ κινείται σε τρεις βασικούς άξονες:

- Ενίσχυση της λαϊκής κυριαρχίας μέσα από θεσμούς που θα κατοχυρώνουν την εθνική ανεξαρτησία, θα ενισχύουν τις αρμοδιότητες της Βουλής, θα κατοχυρώνουν τη συμμετοχή των εργαζομένων και των κοινωνικών τους οργανώσεων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, θα προωθούν μορφές άμεσης δημοκρατίας, θα ενισχύουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, θα καταργούν τα προνόμια του ξένου εφοπλιστικού κεφαλαίου.

- Κατοχύρωση και διεύρυνση των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.

- Ουσιαστική θεσμοθέτηση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και της διοίκησης από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Η απόρριψη από τα άλλα αστικά κόμματα των προαναφερόμενων προτάσεων του ΚΚΕ για δημοκρατική αναθεώρηση του Συντάγματος, αποδείχνει κατά τον καλύτερο τρόπο τις διαθέσεις τους και αναδεικνύει περίτρανα ότι όσα κατά καιρούς "φιλολαϊκά", "προοδευτικά", ή "εκσυγχρονιστικά" επαγγέλλονται, είναι απλώς φθηνή δημοκοπία και αναίσχυντη παραπλάνηση του λαού.

Ο επερχόμενος πολιτικός χειμώνας, τον οποίο διαισθάνονται ήδη στην Πολιτική Ανοιξη, οδηγεί το κόμμα αυτό σε μία φραστική όξυνση του πολιτικού του λόγου, ιδίως μετά την ανακοίνωση της διενέργειας των πρόωρων εκλογών.Ο Αντ. Σαμαράς δεν παραλείπει να καταγγέλλει "δεξιά και αριστερά" ξένα κέντρα και οικονομικά συμφέροντα που στηρίζουν και επιδιώκουν τη διαιώνιση του δικομματισμού. Επίσης από τις καταγγελίες των στελεχών του κόμματος δεν ξεφεύγει και ο ρόλος των ΜΜΕ που ποικιλοτρόπως στηρίζουν τον Κ. Σημίτη.

Ομως, όλες αυτές οι καταγγελίες είναι έωλες και υποκριτικές. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι ο Αντ. Σαμαράς στο ξεκίνημα της Πολιτικής Ανοιξης ήταν το χαϊδεμένο παιδί των ΜΜΕ και των ισχυρών, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους ήθελαν στη συγκεκριμένη συγκυρία τη δημιουργία της Πολιτικής Ανοιξης για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα σχέδιά τους. Ομως οι ίδιοι είχαν σαφώς προδιαγράψει και την τύχη αυτού του κόμματος: Ηθελαν ένα κόμμα με ημερομηνία λήξης.

Η σαφώς εθνικιστική κατεύθυνση της Πολιτικής Ανοιξης, όπως αυτή εκφράστηκε με τις θέσεις του κόμματος στο θέμα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, είναι αυτή που και σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση κατέχει εξέχουσα θέση στην προπαγάνδα της Πολιτικής Ανοιξης. Ο Αντ. Σαμαράς προσδοκά ότι οι πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο με τη δολοφονία των δύο Ελληνοκυπρίων και η συνακόλουθη συναισθηματική φόρτιση τού προσφέρουν ένα νέο έδαφος πολιτικής ανάπτυξης, καθώς γνωρίζει πλέον ότι το Σκοπιανό δεν "πουλάει". Αλλωστε, ήταν ο μόνος αρχηγός κόμματος της Ελλάδας που έσπευσε να παρευρεθεί στην κηδεία του ενός δολοφονηθέντος Ελληνοκυπρίου. Ταυτόχρονα, στη συνθηματολογία του, το κόμμα αυτό συνεχίζει τη δημαγωγία και τον "υπερβατισμό" του με συνθήματα "αντίστασης" και άλλα σχετικά.

Οι λεονταρισμοί των στελεχών της Πολιτικής Ανοιξης περί διψήφιου ποσοστού στις επερχόμενες εκλογές μόνο ως "όνειρο θερινής νυκτός" μπορεί να εκληφθούν, καθώς τούς είναι γνωστό ότι οι ισχυροί προστάτες τούς έχουν ήδη εγκαταλείψει, κάτι που πιθανότατα θα κάνουν και αρκετοί ψηφοφόροι που συγκυριακά μετακινήθηκαν στην Πολιτική Ανοιξη πριν τρία χρόνια.

Γ. Φωτ.

Η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών δε φαίνεται να ενθουσίασε ιδιαίτερα την ηγεσία του ΣΥΝ. Η "συγκυρία" δεν είναι και η καλύτερη που θα επιθυμούσε για να δώσει την εκλογική μάχη, με στόχο "την επάνοδο του ΣΥΝ στη Βουλή" και την "ενίσχυσή του, ώστε να παίξει ...ρυθμιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου".

Κατ' αρχήν, δεν έχει συνέλθει ακόμα από τους ασφυκτικούς εναγκαλισμούς της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της "Κεντροαριστεράς", η οποία στραπατσάρισε τη συνοχή και το φρόνημα του κόμματος. Οπως φάνηκε από τις τελευταίες, πριν λίγες βδομάδες, συνεδριάσεις των οργάνων του ΣΥΝ, επικρατεί μεγάλη "σύγχυση" στις τάξεις των στελεχών για το αν είναι προτιμότερο να συνεργαστούν με την κυβέρνηση Σημίτη πριν ή μετά τις εκλογές. Δεν ήταν λίγα τα στελέχη που ευθέως δήλωσαν ότι είναι προτιμότερο να "χειροκροτήσουν" την κυβέρνηση Σημίτη, να πορευτούν μαζί της χωρίς περιστροφές και "καμώματα" και να τη στηρίξουν χωρίς προσχήματα. "Η κυβέρνηση Σημίτη πρέπει να πετύχει", υποστήριζαν ανοιχτά ορισμένα κορυφαία στελέχη.

Η γοητεία που ασκεί στο χώρο του ΣΥΝ ο "εκσυγχρονισμός" του Κ. Σημίτη ουσιαστικά έχει συμβάλει στον αφοπλισμό του απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη. Στην πραγματικότητα, δε διαφωνεί στην ουσία της ασκούμενης πολιτικής, αλλά, όπως το συνηθίζει, επί της διαδικασίας και του τρόπου άσκησής της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ν. Κωνσταντόπουλος το μόνο που βρήκε να καταλογίσει στην κυβέρνηση για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες - πέρα από το "έλλειμμα αξιοπιστίας" που δημιουργείται - είναι ότι "οι πρόωρες εκλογές γίνονται για να υπηρετηθούν μικροκομματικές μεθοδεύσεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ" και όχι βέβαια για να υφαρπάξει τη λαϊκή εντολή για να προχωρήσει με άλματα σε αντιλαϊκά μέτρα. Επίσης ο πρόεδρος του ΣΥΝ - αισθανόμενος μήπως αναπόσπαστο τμήμα του κυβερνώντος κόμματος; - στηλίτευσε τον Κ. Σημίτη, τονίζοντας ότι "η απόφαση του κ. πρωθυπουργού δε συζητήθηκε πριν σε κανένα κυβερνητικό ή κομματικό όργανο του ΠΑΣΟΚ".

Σε τι εστιάζει την προεκλογική κριτική του ο ΣΥΝ στην κυβέρνηση και τι ζητά; Ας δώσουμε το λόγο στον Ν. Κωνσταντόπουλο: "Ο ΣΥΝ διεκδικεί τη ριζική ενίσχυσή του για να υπάρξει φραγμός στο σίριαλ της ατέλειωτης μονόπλευρης λιτότητας, για το τέλος των αυτοδυναμιών, για νέους συσχετισμούς, ικανούς να στηρίξουν προοδευτικές πολιτικές". Αυτά.

Γιατί, λοιπόν, να ψηφίσει κάποιος τον ΣΥΝ και όχι απευθείας το ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη; Ετσι κι αλλιώς, οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των δύο κομμάτων έχουν προ πολλού γίνει αόρατες.

Π. Κ.

Με την ολοκλήρωση σχεδόν των εργασιών της Συνόδου της Ολομέλειας της Βουλής, τελείωσε και από την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος η επεξεργασία των άρθρων που προτείνεται να αναθεωρηθούν. Πρόκειται για τη δεύτερη αναθεώρηση του Συντάγματος στα είκοσι ένα χρόνια της μεταπολίτευσης. Εχουν προηγηθεί η αναθεώρηση του 1975 από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ και του 1985 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

* * *

Η αναθεώρηση του Συντάγματος εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο για να εξυπηρετηθεί η ανάγκη της οριστικής πρόσδεσης και υποταγής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Για να νομιμοποιηθεί και σαν συνταγματική επιταγή η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στα υπερεθνικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Παράλληλα, μπροστά στην ογκούμενη αμφισβήτηση του δικομματισμού και των κυρίαρχων πολιτικών επιλογών, μέσω της αναθεώρησης, επιδιώκεται να εμφανιστούν κάποιες προτάσεις σαν δήθεν εκσυγχρονιστικές και δήθεν δημοκρατικές, που θα δώσουν διέξοδο στο συνολικό αδιέξοδο της χώρας και της πολιτικής ζωής. Δεν είναι τυχαίο ότι την υπόθεση της θεσμικής και συνταγματικής μεταρρύθμισης την ξεκίνησε η ΝΔ, ακολούθησε η Πολιτική Ανοιξη και στο τέλος συμφώνησε και το ΠΑΣΟΚ.

* * *

Είναι βέβαιο ότι το ισχύον Σύνταγμα της χώρας χρειάζεται αναθεώρηση. Το ερώτημα που μπαίνει είναι προς ποια κατεύθυνση και με ποιους στόχους. Οι θέσεις και προτάσεις, τόσο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και της Πολιτικής Ανοιξης αποκαλύπτουν και την κατεύθυνση και τους στόχους της νέας αναθεώρησης. Με βάση τις προτάσεις των τριών αστικών κομμάτων που μετέχουν στη σημερινή Βουλή, σειρά διατάξεων αναθεωρούνται σε συντηρητική έως αντιδραστική κατεύθυνση. Το τελικό αποτέλεσμα, βέβαια, θα εξαρτηθεί από τους πολιτικούς συσχετισμούς και τις επικρατούσες απόψεις, που θα εκφράζονται στη Βουλή που θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές και η οποία θα πάρει τις οριστικές αποφάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος.

* * *

Το ΚΚΕ εκτιμά ότι το Σύνταγμα χρειάζεται αναθεώρηση, σε δημοκρατική όμως και προοδευτική κατεύθυνση. Με αλλαγές που θα κατοχυρώνουν την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της πατρίδας μας. Θα κατοχυρώνουν και θα διευρύνουν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα του λαού και θα ενισχύουν τη λαϊκή κυριαρχία. Κάτι τέτοιο, με βάση τις προτάσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Πολιτικής Ανοιξης, δεν πρόκειται να γίνει. Παίρνοντας υπόψη το σύνολο των προτάσεων, το νέο Σύνταγμα που θα διαμορφωθεί θα είναι ακόμη πιο συντηρητικό. Για τους λόγους αυτούς, το ΚΚΕ λέει ΟΧΙ στην προτεινόμενη αναθεώρηση. Μία αναθεώρηση που πάει τη χώρα και το λαό προς τα πίσω και όχι προς τα μπρος.

* * *

Να σημειωθεί, πάντως, ότι δεν είναι διόλου βέβαιο ότι τελικά θα πραγματοποιηθεί η αναθεώρηση του Συντάγματος. Για να γίνει τούτο, πρέπει οι προς αναθεώρηση διατάξεις να ψηφιστούν σε δύο συνεδριάσεις της Ολομέλειας της παρούσας Βουλής, που θα απέχουν μεταξύ τους έναν τουλάχιστον μήνα, οπότε και η επόμενη θα διαμορφώσει τελικά το νέο Σύνταγμα. Με δεδομένο ότι οι εργασίες της Ολομέλειας της νέας Συνόδου της Βουλής θα αρχίσουν - εκτός απροόπτου - τον Οκτώβρη, γίνεται φανερό πως δεν πρέπει να προκηρυχτούν οι φημολογούμενες πρόωρες εκλογές πριν από το Νοέμβρη. Υπάρχει βέβαια και η πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η παρούσα Βουλή να ανακηρύξει την επόμενη αναθεωρητική, αλλά κάτι τέτοιο κινείται μάλλον στα όρια της συνταγματικότητας, αν δεν τα ξεπερνά.

"Η δυσμενής για το προοδευτικό κίνημα και τους λαούς αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο, δυνάμωσε και τις προσπάθειες του μεγάλου κεφαλαίου να προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς και σε μεγαλύτερο βάθος η καπιταλιστική ενοποίηση της Ευρώπης", σημειώνεται στο κείμενο για την αναθεώρηση του Συντάγματος που κατέθεσε στην αρμόδια Κοινοβουλευτική Επιτροπή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκος.

Αυτές οι εξελίξεις προσδιορίζουν και την κατεύθυνση και τα όρια των αλλαγών στο θεσμικό και ειδικότερα στο Συνταγματικό επίπεδο που σήμερα επιχειρείται. Σηματοδοτούν ένα σαφώς πιο συντηρητικό δρόμο, που οδηγεί στην παραπέρα συρρίκνωση της λαϊκής κυριαρχίας.