Πλατιά σύσκεψη σωματείων και συνδικαλιστών σήμερα στη Θεσσαλονίκη
Αποψη της περσινής κινητοποίησης στη Θεσσαλονίκη |
Το συλλαλητήριο που διοργανώνουν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ και η ΣΕΑ ΕΒΕ, θα γίνει το Σάββατο 10 Σεπτέμβρη στις 6.30 το απόγευμα στην κεντρική πύλη του Λιμανιού. Στο μεταξύ χτες συνεχίστηκαν οι περιοδείες και εξορμήσεις συνδικαλιστών και εργαζομένων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, σε μια σειρά χώρους δουλιάς. Συγκεκριμένα εξορμήσεις έγιναν στα καταστήματα «Απολλώνια», «ΧΟΝΤΟΣ», «ΙΚΕΑ», «Κωτσόβολος», «Βασιλόπουλος», «Ιντερ Σπορ» και στα καταστήματα της οδού Αγίας Σοφίας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Επίσης έγιναν περιοδείες στις υπηρεσίες του Δήμου Καλαμαριάς, σε ιδρύματα πρόνοιας και ειδικής αγωγής και στα ξενοδοχεία «Μακεδονία Παλλάς» και «Γκραντ Παλλάς».
Σήμερα συνεχίζεται η πανεξόρμηση με περιοδείες στα ΕΛΠΕ και το Λιμάνι, στα εργοστάσια Βιομηχανικών Αερίων στο Καλοχώρι, σε βιοτεχνίες Ιματισμού, στις υπηρεσίες του Δήμου Νεάπολης και στα ξενοδοχεία «Μεντιτεράνια», «Μπρίστολ», «Λούξεμπουργκ», «Πρίαμος», «Σίτι», «Παλλάς», «Αμαλία» και «Ηλέκτρα Παλλάς».
Η αφίσα του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ και της ΣΕΑ ΕΒΕ για το φετινό συλλαλητήριο στη ΔΕΘ |
Οι εργαζόμενοι αντέδρασαν και προσωρινά απέτρεψαν τα σχέδια της εργοδοσίας. Ξέρουν όμως πως ενόψει είναι η επίθεση και άκουσαν με προσοχή το κάλεσμα των στελεχών του ΠΑΜΕ, να στρατευτούν με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, να δυναμώσουν τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλιά, για οριστική ανατροπή στην πράξη των νέων αντεργατικών μέτρων που πήρε η κυβέρνηση και για ρήξη με την αντεργατική πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου, που στηρίζουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
«Διαφωνούν» μόνο στα επουσιώδη. Ολοι τους, παλεύουν χρόνια τώρα να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε αυτόχειρες, βάζοντάς τους να διεκδικούν μέτρα στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και λίγα ψίχουλα ελεημοσύνης για τους πραγματικούς δημιουργούς του παραγόμενου πλούτου, τους εργαζόμενους.
Προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από έναν υποκριτικό αντιπολιτευτικό - διεκδικητικό λόγο για να μπορούν ταυτόχρονα και να στηρίζουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και να περιορίζουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων σε αιτήματα που βρίσκονται πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες τους σήμερα.
Επιμένουν να μιλούν για «σταδιακή σύγκλιση με τους μισθούς και τα ημερομίσθια της ΕΕ». Μάλιστα, ο Αλ. Καλύβης (ΣΥΝ) πρότεινε εντός της επόμενης 3ετίας ο κατώτερος μισθός να φτάσει στα 1.200 ευρώ, που είναι ο σημερινός κατώτερος της ΕΕ. Κάνουν πως δε γνωρίζουν τίποτε για το έγκλημα που χρόνια τώρα συντελείται στις άλλες χώρες της ΕΕ με την αποκαθήλωση εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, με τις στρατιές των ανέργων να αυξάνονται κατά χιλιάδες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας που προσκυνούν και οι ίδιοι. Στο τέλος τέλος ας παραδεχτούν πως ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΠ βάζουν την υπογραφή τους στις ΣΣΕ οι οποίες απέχουν από το μέσο όρο των μισθών της ΕΕ που επικαλούνται.
Ξαφνικά Χρ. Πολυζωγόπουλος (ΓΣΕΕ) και Σ. Παπασπύρος (ΑΔΕΔΥ) ανακάλυψαν την υπερκερδοφορία των επιχειρήσεων και μιλούν για επιστροφή μέρους των κερδών προς τους εργαζόμενους με γενναίες (τι ύψους δε λένε) αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας.
Μετά από όλα αυτά, έχουν και το θράσος να εγκαλούν το ΠΑΜΕ που λέει ξεκάθαρα πως διατήρηση της κυρίαρχης πολιτικής και υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων δεν μπορούν να συνυπάρξουν και καλεί σε αγώνα ταξικά προσανατολισμένο.
Επίθεση «ενότητας» στο ΠΑΜΕ εξαπέλυσε για άλλη μια φορά ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ προσπαθώντας να τσουβαλιάσει στον ντορβά των υπερασπιστών του καπιταλιστικού συστήματος και το ΠΑΜΕ. Κάλεσε λοιπόν το ΠΑΜΕ να σταματήσει την τακτική των ξεχωριστών συγκεντρώσεων, να ενταχθεί κάτω από το διεκδικητικό πλαίσιο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, για να «μην έρθει εκ των υστέρων να μιλάει για άλλο ένα ιστορικό λάθος».
Λέμε στον Χ. Πολυζωγόπουλο πως ο ίδιος και οι συνεταίροι του είναι αυτοί που πρωταγωνιστούν στη διάσπαση της ενότητας της εργατικής τάξης. Είναι αυτοί που προσπαθούν να της αφαιρέσουν το πετσί της τάξης της και να την ντύσουν με ξένες προβιές, αφού θέλουν να τη μετατρέψουν σε στρατό υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, ικανοποιημένη να ζει με ένα ξεροκόμματο που θα της πετά.
Το εργατικό κίνημα έχει εμπειρία από τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Και η ιστορία που θα γραφεί μέσα στα πεδία της σύγκρουσης με το κυρίαρχο σύστημα είναι αυτή που θα δικαιώσει τον ταξικά προσανατολισμένο αγώνα της εργατικής τάξης με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.