«Η δικιά μας αντίληψη είναι ότι υπάρχει πρόβλημα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Αλλά δε θα το λύσουμε όπως θέλουν οι Ταλιμπάν του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, κάνοντας το επίπεδο ζωής και εργασίας του Ελληνα εργαζόμενου ίδιο με αυτό που υπάρχει σήμερα στη Βουλγαρία ή στη Ρουμανία και μεθαύριο στην Ινδία ή στην Κίνα. Αντίθετα πρέπει να κινηθούμε σε κατευθύνσεις που έχουν κινηθεί και άλλες χώρες, όπως είναι η τεχνολογία, οι κλαδικές πολιτικές, η ανάπτυξη της παιδείας, μια ημερήσια διάταξη η οποία λείπει εντελώς από τη συζήτηση». Κι όμως δεν είναι - εκτενές είναι αλήθεια - απόσπασμα από τοποθέτηση του Γ. Παπανδρέου που εκθειάζει το «σουηδικό μοντέλο». Είναι η θέση του προέδρου του ΣΥΝ από χτεσινή του συνέντευξη στον «Σκάι». Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Αν ο «αριστερός» Αλαβάνος ξεκινά από αυτή την αφετηριακή θέση, ότι δηλαδή υπάρχει πρόβλημα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας, πού διαφοροποιείται από την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, που ακριβώς αυτό το «πρόβλημα» πασχίζουν να λύσουν; Η ηγεσία του ΣΥΝ δηλαδή αγωνιά να λύσει το πρόβλημα παραγωγικότητας και «ανταγωνιστικότητας» του καπιταλισμού; Δηλαδή η «οργισμένη» επίθεσή του κατά του ΣΕΒ οφείλεται απλά στο ότι οι βιομήχανοι κάνουν «ακραίες» προτάσεις;

Στις ΗΠΑ βρίσκεται αυτές τις μέρες η υφυπουργός Πολιτισμού Φάνη Πετραλιά για το Συνέδριο της «Διεθνούς Δημοκρατικής Ενωσης Γυναικών» και με την ευκαιρία συναντήθηκε με τον Τζ. Μπους. Και όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο επιβεβαιώθηκαν οι πολύ καλές σχέσεις των δύο χωρών και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ανέπτυξε «τις αρχές και τις αξίες» των συντηρητικών - φιλελεύθερων κομμάτων με επιστέγασμα «το σεβασμό στην ελευθερία και δημοκρατία», τις οποίες επικαλέστηκε και για την αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ.

Ακούγοντας αυτό η κ. Πετραλιά και συμφωνώντας όπως είναι φυσικό, θέλησε να προσθέσει ότι «προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων και αξιών αυτών είναι και η ισότητα των δύο φύλων». Παρατήρηση, στην οποία φέρεται να συναίνεσε ο Αμερικανός Πρόεδρος που απάντησε: «Χωρίς αμφιβολία σε ορισμένες από τις μουσουλμανικές χώρες γίνονται ήδη προσπάθειες για αύξηση των ελευθεριών των γυναικών».

Βεβαίως για το τι ελευθερία και τι δικαιώματα έχουν οι γυναίκες στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, τη Σαουδική Αραβία και αλλού, αυτά τα ζητήματα είναι σύμφυτα των αντιδραστικών καθεστώτων των χωρών αυτών. Αλλά πάει πολύ, όταν τέτοιες χώρες δέχονται ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ή είναι κατεχόμενες από ιμπεριαλιστικούς στρατούς να μιλούν περί... ελευθερίας των γυναικών μέσα στη σκλαβιά του λαού τους από την κατοχή. Πολύ περισσότερο να μιλούν για «προσπάθειες για αύξηση των ελευθεριών των γυναικών» ως έργο του πολέμου και της στρατιωτικής κατοχής. Μήπως στην «ελεύθερη» αστική δημοκρατία τους οι γυναίκες των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων είναι ελεύθερες; Ελεος...