Η ευκαιρία, για να ξεστομίσει ο πρόεδρος του ΣΥΝ τα παραπάνω, δόθηκε με αφορμή τη συζήτηση στο ΣΥΝ για το «ευρωπαϊκό κόμμα της αριστεράς» και ενόψει των ευρωεκλογών. Φαίνεται πως ο πρόεδρος του ΣΥΝ θεώρησε ότι αποτελεί αντιπερισπασμό προς το ΚΚΕ μια τέτοια απρέπεια, που έχει ωστόσο φανερή αιτία: Τη χρεοκοπία της πολιτικής του ΣΥΝ στο Κυπριακό, που δε βρίσκει σύμφωνους ούτε όλους τους συμμάχους του στον ΣΥΡΙΖΑ... Και ακόμη, το γεγονός ότι ο Σολάνα, ο Φερχόιγκεν, ο Πρόντι, η Κομισιόν, το Ευρωκοινοβούλιο πρόσθεσαν μια επιπλέον μουντζούρα στο προφίλ της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιτιθέμενοι κατά του κυπριακού λαού, που αντιστάθηκε...

Ετσι, λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΝ έδωσε το σύνθημα: Το ΚΚΕ έχει πολιτική απομονωτισμού! Είναι κόμμα δογματικό, με εθνικιστικές θέσεις. Συναντιέται με την ακροδεξιά! Σε αντίθεση με τον ΣΥΝ, βεβαίως, που έχει «συλλάβει τα διδάγματα της νέας ιστορικής φάσης» και «διεκδικεί το δημόσιο χώρο της ευρωπαϊκής αριστεράς του 21^ου αιώνα»!

Τέτοια πράγματα λέγονται από την ηγεσία του ΣΥΝ, τη στιγμή που η ΕΕ ξεθωριάζει στα μάτια εκατομμυρίων απλών ανθρώπων. Τη στιγμή που η αντιδραστικότητα αυτής της ένωσης των καπιταλιστών εκφράζεται με πιο έντονο τρόπο. Τη στιγμή που ενισχύονται οι μηχανισμοί καταστολής και καλλιεργείται βαθύτερα η υποταγή και η μοιρολατρία!

Παραμένει, λοιπόν, στην επικαιρότητα το παμπάλαιο και άπειρες φορές επιβεβαιωμένο δίδαγμα: Η πάλη κατά του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να δοθεί με επιτυχία, αν δεν περιέχει ταυτόχρονα και την πάλη για την ιδεολογικοπολιτική ήττα του οπορτουνισμού.

1. Πριν από τρεις μήνες η Ελληνική Βουλή επικύρωσε την ένταξη στην ΕΕ δέκα νέων χωρών. Τη διεύρυνση ψήφισαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ. Οι όροι, με τους οποίους εντάχθηκαν στην ΕΕ οι δέκα χώρες, είναι ακόμη χειρότεροι από τους όρους προ εικοσαετίας. Και μεταξύ άλλων περιέχουν τη δέσμευση ότι οι κυβερνήσεις των δέκα χωρών θα εφαρμόσουν την πολιτική των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, της μερικής απασχόλησης, της λιτότητας, του ξεθεμελιώματος όλων των κατακτήσεων στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Παιδεία κ.α.

Ο ΣΥΝ αυτά τα ψήφισε. Επιπλέον, για να μη θίξει το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», απέφυγε να κάνει και την παραμικρή νύξη στο γεγονός ότι τα ΚΚ των χωρών της Βαλτικής είναι παράνομα, ότι οι ρωσόφωνοι δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, ότι ο Αλφρεντ Ρούμπιξ, γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λετονίας, δεν έχει δικαίωμα να είναι υποψήφιος στις ευρωεκλογές, επειδή αρνείται να κάνει δήλωση αποκήρυξης της κομμουνιστικής δράσης του! Αυτά τα κατήγγειλε στη Βουλή μόνο η Αλ. Παπαρήγα. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος σιώπησε...

2. Ο ΣΥΝ, χρόνια τώρα, διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θα είναι το μέσο για να δοθεί στο Κυπριακό δίκαιη λύση. Το ΚΚΕ υποστήριζε ότι η ενταξιακή διαδικασία θα χρησιμοποιηθεί από την ΕΕ ως μοχλός για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν το ΚΚΕ. Ωστόσο, και μετά το πολυσήμαντο «όχι» του κυπριακού λαού και μετά τη στάση της ΕΕ, ο ΣΥΝ συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι η ΕΕ θα δώσει στο Κυπριακό δίκαιη λύση! Προφανώς, επειδή ο ΣΥΝ θεωρεί δίκαιο το «σχέδιο Ανάν», που τριχοτομεί την Κύπρο...

Γιατί ο ΣΥΝ είναι σταθερός σε προηγούμενες θέσεις του... Την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι (1999), με την οποία οι αποφάσεις του ΟΗΕ (1977-1979) για το Κυπριακό πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων, ο ΣΥΝ τη θεώρησε κατά βάση θετική! Δέχτηκε, δηλαδή, ότι το Κυπριακό δεν είναι διεθνές ζήτημα εισβολής και κατοχής χώρας - μέλους του ΟΗΕ, αλλά ότι είναι «διμερές θέμα»!!

Ταυτόχρονα ο ΣΥΝ συνεχίζει να εκθειάζει το περιβόητο «ευρωπαϊκό κεκτημένο». «Ξεχνώντας» ότι κεκτημένα στην ΕΕ υπάρχουν μόνο για το κεφάλαιο. Απόδειξη: Ολες οι κατακτήσεις παίρνονται πίσω ή κουτσουρεύονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, με τη βοήθεια και αριστερών κομμάτων, που συμμετείχαν σε κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς και έγιναν συνένοχα στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, με αποκορύφωμα το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.

3. Τα κόμματα που συμμετέχουν στη δημιουργία του «ευρωπαϊκού κόμματος της αριστεράς» είναι οκτώ, μαζί με τον ΣΥΝ. Δε συμμετέχουν είκοσι εννέα (29) άλλα. Το κυριότερο όμως είναι ότι γενικώς τα «ευρωπαϊκά κόμματα» συγκροτήθηκαν με σχετική απόφαση της ΕΕ και με στόχο της να γίνουν μια ασπίδα προστασίας της. Είναι κόμματα που αποδέχονται τις αρχές της ΕΕ. Το ΚΚΕ, αντίθετα, πιστεύει ότι αρμόδιοι να κρίνουν και να διαμορφώνουν το Καταστατικό του ΚΚΕ είναι οι κομμουνιστές της Ελλάδας και όχι οι κύριοι Φερχόιγκεν...

4. Τη διεθνιστική και πατριωτική πολιτική του ΚΚΕ ο ΣΥΝ την ονοματίζει εθνικιστική! Αναμενόμενο, αφού το ΚΚΕ είναι εχθρός του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου που εκφράζει η πολιτική του ΣΥΝ.

Ο συνδυασμός της πάλης ανάμεσα στο εθνικό και στο διεθνές πεδίο, που κάνει το ΚΚΕ, και που ως πρωταρχική θεωρεί την πάλη για ριζικές αλλαγές στο εθνικό επίπεδο, είναι για τον ΣΥΝ ξεπερασμένα πράγματα. Γι' αυτό και θεωρεί ξεπερασμένο τον αγώνα στο εθνικό πεδίο. Που σημαίνει ότι δε θέλει ούτε στο διεθνές να γίνεται αγώνας κατά της ουσίας της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ετσι, τη θέση του ΚΚΕ, ότι τα συμφέροντα Ελληνοκυπρίων - Τουρκοκυπρίων εργαζομένων είναι κοινά (ταξικά) και ότι πρέπει να αναπτύξουν την κοινή πάλη τους κατά του «σχεδίου Ανάν» και των συνεπειών του, ο ΣΥΝ τη βρίσκει εθνικιστική! Ενώ τη δική του, που σημαίνει αποδοχή της διχοτόμησης (αυτή προβλέπει το «σχέδιο Ανάν»), ο ΣΥΝ τη θεωρεί επαναπροσέγγιση Τουρκοκυπρίων - Ελληνοκυπρίων!

5. Είναι φυσικό, ένα κόμμα όπως ο ΣΥΝ, που ψήφισε το Μάαστριχτ, που θεωρεί θετική την ένταξη στην ΟΝΕ, που ευνοεί τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, που θέλει να ξεχαστούν τα εγκλήματά της στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν και να μη φαίνονται τα παζάρια της για την «πίτα» στο Ιράκ, είναι φυσικό ένα τέτοιο κόμμα να κατηγορεί το ΚΚΕ ως κόμμα της απομόνωσης και του δογματισμού! Και να πεις ότι υπάρχει έστω και μια θέση του ΣΥΝ που να δικαιώθηκε...

Το ΚΚΕ, ακριβώς επειδή τάσσεται συνολικά κατά της ΕΕ, έχει τη δυνατότητα και την ικανότητα να μάχεται επί της ουσίας, όσο η Ελλάδα θα βρίσκεται μέσα στην ΕΕ. Εχει τη θέληση - και την εκφράζει στην πράξη - να επιδιώκει την ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής πανευρωπαϊκής δράσης. Τα κόμματα που δέχονται τον ευρωμονόδρομο είναι μοιραίο να μην μπορούν να αγωνιστούν για τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα κι αν ακόμη το ήθελαν.

Η πολιτική του ΣΥΝ δε βγαίνει (είναι συνειδητά μέσα) από τη γραμμή της κεντροαριστεράς, του λεγόμενου «τρίτου δρόμου». Ο οποίος «τρίτος δρόμος» ουδέποτε εφαρμόστηκε, για τον απλούστατο λόγο ότι τέτοιος δρόμος δεν υπάρχει. Γι' αυτό και αποτελεί επικίνδυνη ουτοπία η θέση ότι η ΕΕ θα μετεξελιχθεί σε ΕΕ των εργαζομένων.

Η Ευρώπη της ειρήνης, των λαϊκών δικαιωμάτων, του σοσιαλισμού - ρεαλιστικό όραμα του ΚΚΕ και εκατομμυρίων εργαζομένων της Ευρώπης - είναι όντως ξένη προς την πολιτική του ΣΥΝ.