ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι αλλαγές προσώπων στο ΠΑΣΟΚ

Γρηγοριάδης Κώστας

Το 1996, όταν ο Κ. Σημίτης αναλάμβανε την αρχηγία του κυβερνώντος κόμματος, είχαμε τον πόλεμο μεταξύ του «προεδρικού» ή «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ και των «εκσυγχρονιστών», υπό τον σημερινό πρωθυπουργό. Οι πολιτικές διαφορές τους ήταν ανύπαρκτες και αποδείχτηκε αυτό στη μετέπειτα περίοδο. Οι «εκσυγχρονιστές» νίκησαν, ο Κ. Σημίτης επέβαλε τότε στο ΠΑΣΟΚ τις «καθαρές λύσεις» και οχτώ περίπου χρόνια τώρα εφαρμόζεται μια πολιτική, η οποία έχει ήδη καταδικαστεί από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Γεγονός, που υποχρέωσε τον Κ. Σημίτη να παραιτηθεί από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και να δρομολογήσει τη διαδοχή του.

Σήμερα, έρχεται ο Γ. Παπανδρέου και κηρύσσει τον «πόλεμο στο κομματικό κατεστημένο» του ΠΑΣΟΚ, όπως διαλαλούν με τον πρωτοσέλιδο τίτλο τους τα χτεσινά «Νέα». Ποια είναι η πολιτική διαφορά μεταξύ του Γ. Παπανδρέου, με τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την πολιτική της κυβέρνησης; Καμιά. Ο ίδιος, άλλωστε, δηλώνει συνυπεύθυνος της μέχρι σήμερα πορείας και συνεχιστής της. Τότε, προς τι ο «πόλεμος στο κομματικό κατεστημένο»; Είναι ένα ακόμη πυροτέχνημα; Είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, για να κρύψουν τη συνέχιση της ίδιας και χειρότερης πορείας; Επιδιώκει ο υποψήφιος αρχηγός τη διαμόρφωση της δικής του «αυλής»; Ισως, όλ' αυτά μαζί; Πάντως, κι αυτός ο «πόλεμος» του Γ. Παπανδρέου δε σημαίνει το παραμικρό όφελος για τους εργαζόμενους.

Το κατεστημένο...

«Κατεστημένο: Η ισχύουσα τάξη, το πολιτειακό ή κοινωνικό σύστημα / ομάδα ισχυρών προσώπων που επηρεάζουν ή ελέγχουν την πολιτική, την οικονομία και, συν., υποστηρίζουν το παραδοσιακά αποδεκτό».

Αυτά γράφει το μείζον ελληνικό λεξικό Τεγόπουλου - Φυτράκη στο λήμμα «κατεστημένο». Κι όσο κι αν παιδέψαμε το μυαλό μας δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε με ποιο κατεστημένο τα 'βαλε προχτές ο Γ. Παπανδρέου. Πάντως, όχι με την ισχύουσα καπιταλιστική τάξη πραγμάτων και το κατεστημένο της πλουτοκρατίας. Ούτε με την «ομάδα ισχυρών προσώπων που επηρεάζουν ή ελέγχουν την πολιτική ή την οικονομία», γιατί, τότε θα 'πρεπε πρωτίστως να τα βάλει με τον εαυτό του, αφού τόσα χρόνια τώρα μετέχει στην κατ' εξοχήν τέτοια ομάδα, δηλαδή την κυβέρνηση της χώρας. Ισως, βέβαια, πείτε, ότι τα 'βαλε με το κομματικό κατεστημένο. Αυτό, όμως, για το ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με την κυβέρνηση. Χώρια, που τόσα χρόνια τώρα, ο Γ. Παπανδρέου δε μετέχει μόνο στην κυβέρνηση, αλλά ήταν και είναι μέλος της κομματικής ηγεσίας (Κεντρική Επιτροπή και Εκτελεστικό Γραφείο του ΠΑΣΟΚ).

Μήπως, όμως, τα 'βαλε με όσους «υποστηρίζουν το παραδοσιακά αποδεκτό»; Μα κι αυτός, τα ίδια ακριβώς υποστηρίζει. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς, ότι η πολιτική πρόσδεσης και υποταγής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, της ΟΝΕ και του ευρώ, της λιτότητας, της ανεργίας και της φτώχειας για τους πολλούς και των κάθε λογής προνομίων για τους λίγους κεφαλαιοκράτες είναι κάτι... καινούριο και όχι το «παραδοσιακά αποδεκτό»...

Στην ίδια αντιλαϊκή πορεία

Μπορεί, σε πρώτο επίπεδο, η ηγεσία της ΝΔ να κατηγορεί την κυβέρνηση, για αδιαφάνεια, διαπλοκή και χαριστικές ενέργειες προς «εθνικούς εργολάβους» κλπ., κλπ., αλλά, όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα, δεν ξεχνά ποιους εκπροσωπεί πολιτικά και πράττει ανάλογα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στάση της ΝΔ στη συζήτηση της σκανδαλώδους και χαριστικής τροπολογίας της κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία γίνονται φοροελαφρύνσεις στους μεγαλοκαναλάρχες και τους διαφημιστές, ύψους 48 εκατ. ευρώ ετησίως. Ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Γ. Σαλαγκούδης, δήλωσε τη συμφωνία του κόμματός του σχετικά με τη μείωση του φόρου, αλλά καταψήφισε την τροπολογία, γιατί παραμένει η ενσωμάτωση του φόρου στο κόστος των προϊόντων...

Με δυο λόγια, δηλαδή, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν ουσιαστικά την ίδια πολιτική, στοχεύουν και επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των ίδιων μεγάλων συμφερόντων, αλλά έχουν διαφορές στον τρόπο διαχείρισης και εφαρμογής, όπως θα 'λεγε και ο Κ. Καραμανλής.

Η λαϊκή επιλογή

Ιδιαίτερα χρήσιμη για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων ήταν η συζήτηση προχτές το βράδυ στη Βουλή με θέμα την κοινωνική πολιτική. Αν μη τι άλλο, επιβεβαίωσε αυτό που το ΚΚΕ εδώ και χρόνια επισημαίνει. Οτι οι εταίροι του δικομματισμού πρεσβεύουν όχι απλά την ίδια πολιτική, αλλά την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Από τη μια ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, κατέβαλε μια απέλπιδα προσπάθεια να εξωραΐσει την κυβερνητική πολιτική, στην οποία δεν εντόπισε ούτε ένα ψεγάδι. Τον διαψεύδει, βέβαια, όχι μόνον η πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι, στο σύνολό τους τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τον διαψεύδει ακόμα η μεθόδευση της παραίτησής του, η συμβολή του στο «ρετουσάρισμα» του κυβερνώντος κόμματος ενόψει των εκλογών. Τον διέψευσε ακόμη, την ίδια ώρα που μιλούσε, ο επίδοξος διάδοχός του, που έδινε στη Θεσσαλονίκη το δικό του ρεσιτάλ εξαπάτησης του λαού, δηλώνοντας «κάναμε λάθη» και «είμαι κι εγώ συνυπεύθυνος».

Από την άλλη ο πρόεδρος της ΝΔ, Κ. Καραμανλής, ενώ πολλά θα μπορούσε να προσάψει στην κυβερνητική πολιτική, έπραξε το αυτονόητο. Την υπερασπίστηκε γιατί σ' αυτή την πολιτική ορκίζεται και το κόμμα του. Δήλωσε με στόμφο πως η ΝΔ στήριξε όλες τις εθνικές επιλογές, όλα τα μέτρα της κυβέρνησης. Κι αν για τον ίδιο και τη ΝΔ στο σύνολό της αυτή η παραδοχή αποτελεί - όπως την παρουσίασε - ένδειξη «μεγαλοψυχίας», τα λαϊκά στρώματα πρέπει να την εκλάβουν ως ομολογία συνενοχής για μια πολιτική που φόρτωσε ουκ ολίγα δεινά στις πλάτες τους και συνεχίζει ακάθεκτη.

Και είναι ακριβώς η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο λαός της χώρας μας που δικαιώνει τη στάση του ΚΚΕ. Την κατηγορηματική καταδίκη και απόρριψη από μέρους του της κυβερνητικής πολιτικής και των χτυπημάτων που αυτή κατάφερε σε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, στα δημοκρατικά δικαιώματα, ακόμα και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Είναι η ίδια πολιτική που ευθύνεται για τα φαινόμενα σήψης και διαφθοράς, και που δεν αντιμετωπίζονται βέβαια με μια άλλη διαχείρισή της, όπως διατείνεται η ΝΔ. Αλλωστε, το περιεχόμενο και η μορφή είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Οσο το περιεχόμενο παραμένει αντιλαϊκό, τόσο η μορφή θα γίνεται πιο αποκρουστική.

Ο ελληνικός λαός έχει μόνο μια επιλογή. Να τους καταδικάσει και τους δύο στις εκλογές. Και να ενισχύσει το μοναδικό δρόμο που οδηγεί σε εξελίξεις προς όφελος των συμφερόντων του. Το δρόμο που υποδεικνύει το ΚΚΕ. Αυτοί οι δύο δρόμοι συγκρούστηκαν και προχτές το βράδυ στη Βουλή. Κι έγινε καθαρό ποιοι ακολουθούν ποιον. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε η Αλέκα Παπαρήγα, για να δώσεις στο λαό πρέπει να αφαιρέσεις από την ολιγαρχία. Ας μην υπάρχει καμία ψευδαίσθηση. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα αφαιρούν από το λαό για να δίνουν στην ολιγαρχία. Εκτός αν εμποδιστούν. Εκτός αν η 8η του Μάρτη τούς βρει και τους δύο αποδυναμωμένους και απέναντί τους ένα δυνατό ΚΚΕ.