Οσο για τις πολυθρύλητες και πολυσυζητημένες έννοιες «διαφθορά»-«διαφάνεια» κλπ., γύρω από τις οποίες κάνουν κύκλους η πολιτική επικαιρότητα και οι ανούσιοι δικομματικοί καυγάδες κυβέρνησης και ΝΔ τον τελευταίο καιρό, δε θα κουραστούμε να σημειώνουμε τα εξής: Οι όποιες ενδεχόμενες περιπτώσεις βουλευτών, υπουργών ή και άλλων οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας (διοικητές ΔΕΚΟ, τραπεζών, κλπ., κλπ.), που «έβαλαν το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι», αποτελούν απλά και μόνον ορισμένες από τις συνέπειες, τις εκφράσεις και όχι τις ρίζες του προβλήματος. Για παράδειγμα, οι συζητούντες ασχολούνται μόνο με την παράνομη «εισαγωγή του δαχτύλου» και όχι με τη νόμιμη. Πολλές φορές, όμως, η δεύτερη είναι ακόμη πιο σκανδαλώδης από την πρώτη. Π.χ. νόμιμα έχασαν τα λεφτά τους στο χρηματιστήριο οι περισσότεροι, τουλάχιστον, από τους εκατοντάδες χιλιάδες «εγκλωβισμένους», στην περίοδο 1999-2001.
Ολ' αυτά, όμως, επαναλαμβάνουμε, δεν έχουν σχέση με τις ρίζες του προβλήματος. Οι τελευταίες βρίσκονται στα ίδια τα θεμελιακά γνωρίσματα του συστήματος, στην αγορά και στους νόμους της, στις φιλομονοπωλιακές πολιτικές των εκπροσώπων του δικομματισμού και την αντικειμενική και αναπόφευκτη διαπλοκή τους με τα μεγάλα συμφέροντα, στην από πολλές δεκαετίες συνύφανση κράτους και μεγάλου κεφαλαίου. Οσο αυτά θα υπάρχουν, άλλο τόσο θα υπάρχουν -είτε βγαίνουν στην επιφάνεια είτε όχι - και τα φαινόμενα διαφθοράς, όσα και όποια μέτρα ψευτο-διαφάνειας κι αν πάρουν.
«Ο μόνος υπουργός που βγάζει μεροκάματο με τον ιδρώτα του προσώπου του είναι ο Κίμων Κουλούρη. Εχει βγει παγανιά σε δρόμους, πλατείες, λαϊκές και ποτάμια. Α ρε κατακαημένε Κίμωνα. Λιώσανε οι σόλες σου. Γιατί παρακαλώ; Για μεγάλο και ιερό σκοπό. Για να σκοτώσει το τιμαριθμικό... θεριό. Για να προφυλάξει τις δεκάρες του συνταξιούχου και να κρατήσει στα στιβαρά του χέρια το καλάθι της νοικοκυράς. Καλά, μπορεί να μη διάβασε. Μπορεί να μην έριξε έστω βλέφαρο σε πονήματα οικονομίας για αρχάριους. Τίποτα όμως δεν άκουσε; Για ολιγοπώλια, μονοπώλια, μεγαλομεσάζοντες και πολυεθνικές; Μωρέ άκουσε. Πρέπει όμως να παίξει τον ρόλο του. Ως εκ τούτου συμβαίνει το εξής σουρεαλιστικό: εκ δεξιών του Σημίτη ο Χριστοδουλάκης, εξ ευωνύμων ο Κουλούρης. Ο πρώτος ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, ο δεύτερος κυνηγάει πενταροτομάτες. Οπως ακριβώς και με το αριστερό εύρος του ανασχηματισμού που εξέπνευσε στο όνομα Μπίστης. Ολο το θέατρο για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα κουλούρι!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».
Μαζί τον στήριξαν και τον έκαναν προσωπικότητα πρώτης γραμμής. Λειτούργησαν συναινετικά και συνέπλευσαν μαζί του για χρόνια. Τώρα και πάλι μαζί τον «θάβουν». Για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μιλάμε και τη σχέση τους με τον πρώην δήμαρχο Αθηναίων, πρώην αρχηγό του Κινήματος Ελευθέρων Πολιτών, Δημήτρη Αβραμόπουλο. Η τελευταία - μέχρι σήμερα τουλάχιστον - σκηνή του έργου γράφτηκε προχτές στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπου, τόσο η νυν δήμαρχος, όσο και ο Χρ. Παπουτσής, εξαπέλυσαν βολές για κακοδιαχείριση κατά του πρώην δημάρχου Αθήνας. Ο Χρ. Παπουτσής, μάλιστα, ζήτησε την άμεση παραπομπή στη Δικαιοσύνη των περιπτώσεων που διαπιστώνονται αξιόποινες πράξεις.
Και δε λέμε, μπορεί να είναι αλήθεια, όλα όσα καταλογίζουν στον Δ. Αβραμόπουλο κι ακόμη περισσότερα. Τούτο, όμως, μικρή σημασία έχει. Το κύριο βρίσκεται στο γεγονός πως συνεχίζεται η ίδια στην ουσία πολιτική.
Η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι δεν αναγνωρίζει τα παράνομα παρακρατηθέντα χρήματα από το 1990 μέχρι σήμερα, προς τους Δήμους, που φτάνουν τα 8,8 δισ. ευρώ. Τα ψίχουλα, που ανακοινώθηκε ότι θα μοιραστούν, δεν ξεπερνούν τα 310 εκατ. ευρώ. Και επιπροσθέτως, η κυβέρνηση ...συνέστησε στους Δήμους να δανειστούν για να επιβιώσουν. Τι να δανειστούν και, μάλιστα, με τόκο; Τα χρήματα, που τους χρωστούν! Και αυτό ακριβώς είναι που μετατρέπει τους Δήμους σε έναν καθαρά φοροεισπρακτικό μηχανισμό, στον οποίο ο εργαζόμενος θα πληρώνει για κάθε υπηρεσία που θα του παρέχεται. Ακόμη περισσότερο, εάν ο δήμαρχος είναι οπαδός της πολιτικής αυτής. «Αυτοδιοίκηση ΑΕ» με ταμείο την τσέπη των δημοτών, δηλαδή.