Σε κάθε έγκλημα ή παρεκκλίνουσα συμπεριφορά υπάρχει ο φυσικός αυτουργός και ο ηθικός αυτουργός. Και σύμφωνα με το νόμο τιμωρούνται και οι δύο. Τι γίνεται όμως όταν ο ηθικός αυτουργός είναι ένα υπουργείο Πολιτισμού; Καθημερινά βιώνουμε διάφορα ευτράπελα, που μπορεί όλοι να αναφωνούμε «μα είναι δυνατόν;», οι αυτουργοί όμως των ευτράπελων διατείνονται ότι είναι οι «θεματοφύλακες της πολιτιστικής μας κληρονομιάς». Το υπουργείο Πολιτισμού - όπως αναγράφεται στο ιστορικό της ιστοσελίδας του - «είναι ο κρατικός φορέας, ο υπεύθυνος για την προστασία, διάσωση, ανάδειξη και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς...».

Είναι το υπουργείο εκείνο το οποίο επέτρεψε, στην ουσία, την κατεδάφιση του σπιτιού του Γιάννη Σκαρίμπα στη Χαλκίδα. Η άδεια κατεδάφισης της οικίας, στην οποία διέμενε έως το θάνατό του ο λογοτέχνης Γιάννης Σκαρίμπας, χρονολογείται από το Νοέμβρη του 2002, ενώ μόλις πριν τρεις μέρες έδωσε εντολή ακύρωσης της κατεδάφισης ο υπουργός Πολιτισμού. Η συνέχεια είναι γνωστή. Το ιστορικό κτίριο δεν υπάρχει πια. Είναι αυτό το υπουργείο το οποίο καταστρέφει τον σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο της Ελλάδας και έναν από τους σημαντικότερους του κόσμου, της Ακρόπολης και της ευρύτερης περιοχής, συμπεριλαμβανομένου και του Μακρυγιάννη, μετά τα σημαντικά ευρήματα από τις ανασκαφές. Θα καταστραφεί άμεσα, μέσω της διάλυσης των ευρημάτων και έμμεσα, μέσω της βλάβης που θα προκληθεί από το ογκωδέστατο μουσείο δίπλα στον Παρθενώνα.

Μπορεί ο υπουργός τη χτεσινή κατεδάφιση να τη χαρακτηρίζει «κραυγαλέα παραβίαση του νόμου, που συνεπάγεται αυστηρές διοικητικές και ποινικές κυρώσεις», δε μετριάζει, όμως, την οργή για μια πράξη ή παράλειψη που οδήγησε στο ανεπανόρθωτο. Και πού είναι όσα ο νόμος 3028 (Ιούνης 2002) για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς ορίζει ότι «η προστασία συνίσταται στον εντοπισμό, έρευνα, καταγραφή, στη διατήρηση και αποτροπή της καταστροφής, κλπ.»; Τι από τα παραπάνω έπραξε στην περίπτωση του σπιτιού του Σκαρίμπα το υπουργείο Πολιτισμού; Απενοχοποιήθηκε (;) με μια εντολή που δόθηκε επικίνδυνα καθυστερημένα και που τελικά παραβιάστηκε καθώς το ιδιωτικό συμφέρον είναι «ισχυρότερο» από το δημόσιο; Μπορεί να μην έδωσαν σημασία στο σπίτι του Σκαρίμπα γιατί δε θεωρούν ότι αποτελούσε «τουριστικό πλεονέκτημα», μια φράση εμφατική, που ακολουθεί πάντα τα τελευταία χρόνια τη λέξη και την έννοια του «πολιτιστικού».

Ολη η Ελλάδα έχει πολιτιστικά πλεονεκτήματα και το ΥΠΠΟ υποχρεούται να τα αναδείξει και όχι να τα καταστρέφει. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί το ΥΠΠΟ και ο υπουργός να είναι απλά διαχειριστές των ευρωπαϊκών κονδυλίων και των έργων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Συ είπας: «Οταν έχει να διαχειριστεί κανείς έναν τέτοιο πλούτο, είναι υποχρεωμένος να λαμβάνει πολλά μέτρα, να επενδύει πολλά κονδύλια και έτσι προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο την ευκαιρία του Γ΄ ΚΠΣ... Φυσικά, δίνουμε προτεραιότητα και έμφαση στα έργα που συνδέονται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες...».