Γρηγοριάδης Κώστας

Στην ουσία, πάντως, έχουν και οι δυο δίκιο. Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων στο μεγάλο κεφάλαιο, είτε χωρίς όρους, είτε με ψευτο-όρους, αποτελεί βασικό στοιχείο των αντιλαϊκών πολιτικών τους. Οπως ακριβώς συμβαίνει και με τους απανταχού ομοϊδεάτες τους, συντηρητικούς και σοσιαλδημοκράτες, είτε στην Ευρώπη είτε αλλαχού. Και δε συμπλέουν μόνο σ' αυτό το ζήτημα. Συμπλέουν και στη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων, στις κάθε λογής «απελευθερώσεις» και τις σχετικές διαρθρωτικές αλλαγές, στην επέκταση της μερικής απασχόλησης και στο μοίρασμα της κάθε δουλιάς σε δυο και τρεις εργαζόμενους, στην πολύμορφη ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών, στη λογική της αγοράς και των νόμων της, των ευρωμονοδρόμων και της νέας τάξης, κλπ., κλπ.

Αυτή είναι η αλήθεια, η οποία έχει γίνει σήμερα λίγο - πολύ φανερή και δε δικαιολογεί ούτε αυταπάτες, ούτε ψεύτικες ελπίδες από τους εργαζόμενους.

Σε άλλες εποχές ούτε καν θα το σκέφτονταν, αλλά στους σύγχρονους καιρούς του «μπάτε σκύλοι αλέστε...» δίνουν και συνέντευξη Τύπου, και όχι μόνο. Για τους εκπροσώπους του λεγομένου Ιδρύματος Ελληνισμού μιλάμε, οι οποίοι θέλουν να αγοράσουν την «Ολυμπιακή Αεροπορία», έχουν χρήμα - δολάρια παρακαλώ... - με ουρά και μεγαλεπήβολα αναπτυξιακά σχέδια, όπως λένε, κλπ., κλπ., αλλά δε δίνουν ούτε καν τη διεύθυνση ή το τηλέφωνο του Ιδρύματος στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα δεν έχουν ούτε καν ένα μικρό γραφείο, αλλά «δανείζονται» τα γραφεία και τα φαξ της ΟΣΥΠΑ - για λόγους επικοινωνιακής εξυπηρέτησης - ο πρόεδρος της οποίας ήταν παρών και στη συνέντευξη Τύπου...

Είπαμε, αυτά συμβαίνουν στους καιρούς της αγοράς και του «μπάτε σκύλοι αλέστε...».

Στην περισσότερο εντατική υλοποίηση της πολιτικής εκποίησης των δημοσίων επιχειρήσεων και δημόσιας περιουσίας γενικότερα, προχωρά τελευταία η κυβέρνηση, όπως φανερώνει η καθημερινή της πρακτική. Και μπορεί, ορισμένοι υπουργοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, να δικαιολογούν - συνήθως ανεπισήμως - το ξεπούλημα αυτό, με την ανάγκη μείωσης του δημοσίου χρέους, αλλά η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Ούτε αυτό μειώνεται. Τουλάχιστον, 32 δισεκ. ευρώ (περίπου 11 τρισεκ. δρχ.) δανείστηκε φέτος το ελληνικό Δημόσιο, έναντι 30,1 πέρυσι. Και όχι μόνο θα δανειστεί ακόμη περισσότερα, αλλά, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, αυξάνεται με γοργούς ρυθμούς ο όγκος του χρέους, που βρίσκεται στα χέρια των ξένων χρηματιστηριακών ομίλων και πολυεθνικών. Και τούτο συμβαίνει, παρότι η Ελλάδα είναι η χώρα με τη μικρότερη βαθμολόγηση της πιστοληπτικής της ικανότητας από τις εταιρίες Moodys και Standard & Poors. Οχι μόνο δηλαδή η χώρα, άρα και οι πολίτες της, χρεώνονται όλο και περισσότερο, αλλά και μεγαλώνουν οι κίνδυνοι, που ενέχει το γεγονός της μεταφοράς μεγάλου τμήματος του ελληνικού δημόσιου χρέους στα χέρια ξένων κερδοσκοπικών ομίλων.

Οσο για το τι γίνονται τα τεράστια ποσά, που δανείζεται το ελληνικό Δημόσιο, το αφήνουμε στη... φαντασία σας.

Οψιμη «αγωνία» για τη δημιουργία εντυπώσεων διακατέχει τις τελευταίες μέρες τόσο τη διοίκηση της ΔΕΗ όσο και τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), με αφορμή την πολυήμερη διακοπή ρεύματος στην Κάσο. Οι δυο συναρμόδιες αρχές για τη διαχείριση της ηλεκτροδότησης της χώρας ερίζουν στις πλάτες των κατοίκων του νησιού, που αντιμετώπισαν τις συνέπειες των όποιων παραλείψεων, σφαλμάτων ή μη, διακηρύσσοντας η καθεμιά από τη μεριά της με ανακοινώσεις και διαρροές ότι για το «έγκλημα» δε φέρουν ευθύνη. Οταν όμως πρόκειται για τις διανομές των κερδών από την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας στους μετόχους κανένας λόγος δε γίνεται για παραλείψεις και λάθη. Εκεί, όλα πάνε «ρολόι».

Γρηγοριάδης Κώστας

Περάστε, λοιπόν, όσο καλύτερα μπορείτε, μη σκέφτεστε και μη σκοτίζεστε για όσα αφήνετε πίσω σας. Ούτως ή άλλως... εκεί θα τα βρείτε όταν γυρίσετε, ίσως όμως μπορέσετε να τα δείτε με «άλλο μάτι».

ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ ραδιοβιοχημικού πολέμου παρέδωσε στους άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας που εμπλέκονται στην ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων ο Αμερικανός πρέσβης Τόμας Μίλερ. Τόνισε, μάλιστα, τη συμβολή των αμερικανικών υπηρεσιών στην εκπαίδευση των ελληνικών Σωμάτων Ασφάλειας.

Δε λέμε, καλή η ιδέα του, αλλά ποιος, υποθέτει ότι, θα μας βομβαρδίσει με ραδιοβιοχημικά όπλα, αφού το Ιράκ - το οποίο υποτίθεται πως είχε - βρίσκεται πλέον υπό την κατοχή τους; Αν καθίσουμε να το σκεφθούμε λίγο, οι μόνοι από τους οποίους θα μπορούσαμε να κινδυνεύουμε είναι... οι Αμερικανοί. Εχουν το μεγαλύτερο ραδιοβιοχημικό οπλοστάσιο του πλανήτη.

Πάντως, αυτή η γενικότερη «αρωγή» των Αμερικανών στην Ελληνική Αστυνομία μόνο θετικές σκέψεις δεν μπορεί να προκαλέσει. Ποιος, άραγε, θα ήθελε να δει την Αθήνα να έχει τη μορφή της αστυνομοκρατούμενης Νέας Υόρκης; Εκεί πια δε μιλάμε για τη μεγαλύτερη πόλη αλλά για το μεγαλύτερο... στρατόπεδο του κόσμου.

ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ των «23» βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που αντιδρούν στους χρηματιστηριακούς ελέγχους του Σημίτη, μπήκαν χτες οι Κυριάκος Σπυριούνης και Θόδωρος Κατσανέβας κι έτσι κατάφεραν να γίνουν «25»! Τώρα δε μένει παρά να μας πουν τι πρόκειται να κάνουν, γιατί αυτό στ' αλήθεια δεν το έχουμε καταλάβει...

Γρηγοριάδης Κώστας

Με μια εξαίρεση, βέβαια. Ισως, το μόνο που τους ενώνει, είναι η επικείμενη εκλογική μάχη. Από κει και πέρα, ανεξάρτητα από τις στοχεύσεις του καθένα, λειτούργησε το γνωστό σε όλους «η ισχύς εν τη ενώσει»...

Οσο για τις πολυθρύλητες και πολυσυζητημένες έννοιες «διαφθορά»-«διαφάνεια» κλπ., γύρω από τις οποίες κάνουν κύκλους η πολιτική επικαιρότητα και οι ανούσιοι δικομματικοί καυγάδες κυβέρνησης και ΝΔ τον τελευταίο καιρό, δε θα κουραστούμε να σημειώνουμε τα εξής: Οι όποιες ενδεχόμενες περιπτώσεις βουλευτών, υπουργών ή και άλλων οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας (διοικητές ΔΕΚΟ, τραπεζών, κλπ., κλπ.), που «έβαλαν το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι», αποτελούν απλά και μόνον ορισμένες από τις συνέπειες, τις εκφράσεις και όχι τις ρίζες του προβλήματος. Για παράδειγμα, οι συζητούντες ασχολούνται μόνο με την παράνομη «εισαγωγή του δαχτύλου» και όχι με τη νόμιμη. Πολλές φορές, όμως, η δεύτερη είναι ακόμη πιο σκανδαλώδης από την πρώτη. Π.χ. νόμιμα έχασαν τα λεφτά τους στο χρηματιστήριο οι περισσότεροι, τουλάχιστον, από τους εκατοντάδες χιλιάδες «εγκλωβισμένους», στην περίοδο 1999-2001.

Ολ' αυτά, όμως, επαναλαμβάνουμε, δεν έχουν σχέση με τις ρίζες του προβλήματος. Οι τελευταίες βρίσκονται στα ίδια τα θεμελιακά γνωρίσματα του συστήματος, στην αγορά και στους νόμους της, στις φιλομονοπωλιακές πολιτικές των εκπροσώπων του δικομματισμού και την αντικειμενική και αναπόφευκτη διαπλοκή τους με τα μεγάλα συμφέροντα, στην από πολλές δεκαετίες συνύφανση κράτους και μεγάλου κεφαλαίου. Οσο αυτά θα υπάρχουν, άλλο τόσο θα υπάρχουν -είτε βγαίνουν στην επιφάνεια είτε όχι - και τα φαινόμενα διαφθοράς, όσα και όποια μέτρα ψευτο-διαφάνειας κι αν πάρουν.

«Ο μόνος υπουργός που βγάζει μεροκάματο με τον ιδρώτα του προσώπου του είναι ο Κίμων Κουλούρη. Εχει βγει παγανιά σε δρόμους, πλατείες, λαϊκές και ποτάμια. Α ρε κατακαημένε Κίμωνα. Λιώσανε οι σόλες σου. Γιατί παρακαλώ; Για μεγάλο και ιερό σκοπό. Για να σκοτώσει το τιμαριθμικό... θεριό. Για να προφυλάξει τις δεκάρες του συνταξιούχου και να κρατήσει στα στιβαρά του χέρια το καλάθι της νοικοκυράς. Καλά, μπορεί να μη διάβασε. Μπορεί να μην έριξε έστω βλέφαρο σε πονήματα οικονομίας για αρχάριους. Τίποτα όμως δεν άκουσε; Για ολιγοπώλια, μονοπώλια, μεγαλομεσάζοντες και πολυεθνικές; Μωρέ άκουσε. Πρέπει όμως να παίξει τον ρόλο του. Ως εκ τούτου συμβαίνει το εξής σουρεαλιστικό: εκ δεξιών του Σημίτη ο Χριστοδουλάκης, εξ ευωνύμων ο Κουλούρης. Ο πρώτος ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, ο δεύτερος κυνηγάει πενταροτομάτες. Οπως ακριβώς και με το αριστερό εύρος του ανασχηματισμού που εξέπνευσε στο όνομα Μπίστης. Ολο το θέατρο για ένα πουκάμισο αδειανό, για ένα κουλούρι!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Μαζί τον στήριξαν και τον έκαναν προσωπικότητα πρώτης γραμμής. Λειτούργησαν συναινετικά και συνέπλευσαν μαζί του για χρόνια. Τώρα και πάλι μαζί τον «θάβουν». Για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μιλάμε και τη σχέση τους με τον πρώην δήμαρχο Αθηναίων, πρώην αρχηγό του Κινήματος Ελευθέρων Πολιτών, Δημήτρη Αβραμόπουλο. Η τελευταία - μέχρι σήμερα τουλάχιστον - σκηνή του έργου γράφτηκε προχτές στο Δημοτικό Συμβούλιο, όπου, τόσο η νυν δήμαρχος, όσο και ο Χρ. Παπουτσής, εξαπέλυσαν βολές για κακοδιαχείριση κατά του πρώην δημάρχου Αθήνας. Ο Χρ. Παπουτσής, μάλιστα, ζήτησε την άμεση παραπομπή στη Δικαιοσύνη των περιπτώσεων που διαπιστώνονται αξιόποινες πράξεις.

Και δε λέμε, μπορεί να είναι αλήθεια, όλα όσα καταλογίζουν στον Δ. Αβραμόπουλο κι ακόμη περισσότερα. Τούτο, όμως, μικρή σημασία έχει. Το κύριο βρίσκεται στο γεγονός πως συνεχίζεται η ίδια στην ουσία πολιτική.

Η κυβέρνηση ξεκαθάρισε ότι δεν αναγνωρίζει τα παράνομα παρακρατηθέντα χρήματα από το 1990 μέχρι σήμερα, προς τους Δήμους, που φτάνουν τα 8,8 δισ. ευρώ. Τα ψίχουλα, που ανακοινώθηκε ότι θα μοιραστούν, δεν ξεπερνούν τα 310 εκατ. ευρώ. Και επιπροσθέτως, η κυβέρνηση ...συνέστησε στους Δήμους να δανειστούν για να επιβιώσουν. Τι να δανειστούν και, μάλιστα, με τόκο; Τα χρήματα, που τους χρωστούν! Και αυτό ακριβώς είναι που μετατρέπει τους Δήμους σε έναν καθαρά φοροεισπρακτικό μηχανισμό, στον οποίο ο εργαζόμενος θα πληρώνει για κάθε υπηρεσία που θα του παρέχεται. Ακόμη περισσότερο, εάν ο δήμαρχος είναι οπαδός της πολιτικής αυτής. «Αυτοδιοίκηση ΑΕ» με ταμείο την τσέπη των δημοτών, δηλαδή.