Οσο για τις πολυθρύλητες και πολυσυζητημένες έννοιες «διαφθορά»-«διαφάνεια» κλπ., γύρω από τις οποίες κάνουν κύκλους η πολιτική επικαιρότητα και οι ανούσιοι δικομματικοί καυγάδες κυβέρνησης και ΝΔ τον τελευταίο καιρό, δε θα κουραστούμε να σημειώνουμε τα εξής: Οι όποιες ενδεχόμενες περιπτώσεις βουλευτών, υπουργών ή και άλλων οργάνων της εκτελεστικής εξουσίας (διοικητές ΔΕΚΟ, τραπεζών, κλπ., κλπ.), που «έβαλαν το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι», αποτελούν απλά και μόνον ορισμένες από τις συνέπειες, τις εκφράσεις και όχι τις ρίζες του προβλήματος. Για παράδειγμα, οι συζητούντες ασχολούνται μόνο με την παράνομη «εισαγωγή του δαχτύλου» και όχι με τη νόμιμη. Πολλές φορές, όμως, η δεύτερη είναι ακόμη πιο σκανδαλώδης από την πρώτη. Π.χ. νόμιμα έχασαν τα λεφτά τους στο χρηματιστήριο οι περισσότεροι, τουλάχιστον, από τους εκατοντάδες χιλιάδες «εγκλωβισμένους», στην περίοδο 1999-2001.

Ολ' αυτά, όμως, επαναλαμβάνουμε, δεν έχουν σχέση με τις ρίζες του προβλήματος. Οι τελευταίες βρίσκονται στα ίδια τα θεμελιακά γνωρίσματα του συστήματος, στην αγορά και στους νόμους της, στις φιλομονοπωλιακές πολιτικές των εκπροσώπων του δικομματισμού και την αντικειμενική και αναπόφευκτη διαπλοκή τους με τα μεγάλα συμφέροντα, στην από πολλές δεκαετίες συνύφανση κράτους και μεγάλου κεφαλαίου. Οσο αυτά θα υπάρχουν, άλλο τόσο θα υπάρχουν -είτε βγαίνουν στην επιφάνεια είτε όχι - και τα φαινόμενα διαφθοράς, όσα και όποια μέτρα ψευτο-διαφάνειας κι αν πάρουν.