Σε συμφωνία για νομοθετική ρύθμιση μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη 2003 για τα θέματα των 5.500 συμβασιούχων γιατρών του ΙΚΑ, κατέληξαν χτες οι ηγεσίες του υπουργείου Εργασίας και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γιατρών ΙΚΑ (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ).

Η συμφωνία δεν απαντά στην ουσία των προβλημάτων των γιατρών και, πολύ περισσότερο, στα προβλήματα της περίθαλψης των ασφαλισμένων. Αντίθετα, οι εργασιακές σχέσεις που συμφωνήθηκαν υπηρετούν την επιχειρηματική δραστηριότητα του ΙΚΑ με παραπέρα αρνητικές επιπτώσεις τόσο σε βάρος των γιατρών όσο και των ασφαλισμένων.

Τα σημεία που συμφωνήθηκαν είναι τα εξής:

• Μετατροπή των σημερινών συμβάσεων έργου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου. Το σημείο αυτό βέβαια δε συνεπάγεται μονιμότητα. Να σημειωθεί ότι υπάρχει απόφαση (υπ' αρ. 4848/2003) του Εφετείου Αθηνών που αναγνωρίζει ως εξαρτημένη εργασία αορίστου χρόνου τη σχέση των 5.500 συμβασιούχων γιατρών του ΙΚΑ. Το δικαστήριο δικαίωσε 102 γιατρούς της Αθήνας που είχαν προσφύγει σε αυτό
• Δημιουργία θέσεων πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης (ΠΑΑ) και οικογενειακών γιατρών (Βέβαια, όταν η κυβέρνηση αναφέρεται σε οικογενειακούς γιατρούς εννοεί τη σύναψη συμβάσεων με ιδιώτες γιατρούς. Στοιχεία δε δόθηκαν, ούτε για τον αριθμό, ούτε για τις συμβάσεις. Αυτό θα ανακοινωθεί αργότερα)
• Δυνατότητα επιλογής για όλους τους υπηρετούντες γιατρούς του ΙΚΑ να ενταχθούν σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες ή να διατηρήσουν το σημερινό καθεστώς
• Ενταξη στην ασφάλιση του ΙΚΑ για όλους όσοι έχουν τις προϋποθέσεις στη βάση της υφιστάμενης ασφαλιστικής νομοθεσίας και με όρους εξαγοράς που θα συμφωνηθούν από κοινού μεταξύ του ΙΚΑ και της ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ
• Κατάργηση του νομοθετικού διατάγματος 1204 για την πρόσληψη στο ΙΚΑ. Πρόκειται για το τερατούργημα με το οποίο καθιερώθηκε το ιδιότυπο καθεστώς των συμβασιούχων γιατρών που κρατάει 5.500 ανθρώπους σε διαρκή ομηρία
• Για την αντιμετώπιση των παραπάνω θεμάτων αναλαμβάνεται νομοθετική πρωτοβουλία μέχρι τέλος Σεπτέμβρη. Συνεχίζεται ο διάλογος διοίκησης ΙΚΑ και ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ για την ακριβή διαμόρφωση των όρων και προϋποθέσεων για τα ανωτέρω.

Οπως φαίνεται απ' την πρώτη προσέγγιση, τα προβλήματα θα εμφανιστούν στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Αν δηλαδή κάποιος επιλέξει, όπως συμφωνήθηκε, την ΠΑΑ το θέμα που θα προκύψει είναι από πότε θα ισχύσει αυτή, πριν ή μετά το 1993 - τότε δηλαδή που εφαρμόστηκε η ΠΑΑ και στο ΕΣΥ.

Από την ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ ο Αθ. Νικολαΐδης δήλωσε ότι θα εισηγηθεί στην Ολομέλεια της διοίκησης της Ομοσπονδίας την αναστολή των κινητοποιήσεων μέχρι το Σεπτέμβρη, παρότι έμειναν εκτός συζήτησης και άλλα βασικά θέματα, όπως είναι τα κλιμάκια του μισθολογίου, το βαθμολόγιο, το επίδομα βιβλιοθήκης. Επίσης, έμεινε εκτός συζήτησης, κατά τη δήλωσή του, και η βελτίωση των όρων περίθαλψης, όπως ο περιορισμένος χρόνος του δεκάλεπτου για την εξέταση των ασθενών, διότι, όπως είπε, με την εφαρμογή του 184 οι ουρές στο ΙΚΑ, απ' τα ιατρεία μετατοπίστηκαν στα σπίτια. Αντίθετα, ο Δ. Ρέππας προσπάθησε να δώσει «ευρωπαϊκή εικόνα» στις υπηρεσίες Υγείας μετά την εφαρμογή του 184, παρότι δέχτηκε ότι υπάρχουν προβλήματα σε ορισμένες ειδικότητες.

Κύκλοι της «Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Γιατρών» του ΙΚΑ σχολίαζαν ότι οι προτάσεις που συμφωνήθηκαν απέχουν από αυτές που έχουν ανάγκη η μεγάλη πλειοψηφία των γιατρών, για μια σχέση εργασίας ΠΑΑ με μονιμότητα, με ικανοποιητικούς μισθούς και συνταξιοδοτικά δικαιώματα αλλά και των ασφαλισμένων, της λαϊκής οικογένειας για υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας.

Με 12 ευρώ τη μέρα, όσο περίπου και το 55% του μεροκάματου του ανειδίκευτου εργάτη, καλούνται να ζήσουν 450 απολυμένες εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ. Αυτή είναι η πρακτική έκφραση της «κοινωνικής φροντίδας», που τους υποσχέθηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η πραγματικότητα, στην οποία σπρώχτηκαν μετά από χρόνια και χρόνια παραγωγής πλούτου για τα αφεντικά τους. Μια πραγματικότητα, για την οποία έγκαιρα προειδοποίησαν οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, όταν καλούσαν τις εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ να συσπειρωθούν στο κλαδικό σωματείο τους, να παλέψουν δυναμικά μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους ενάντια συνολικά στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Δώδεκα ευρώ τη μέρα! Είναι κάτι παραπάνω από τραγωδία για γυναίκες, που έχουν τσακίσει τα κόκαλά τους πάνω στις μηχανές, που μεγαλώνουν παιδιά, που πρόσμεναν, μετά από τόσο χρυσάφι που πέρασε από τα χέρια τους, να καλυτερέψει κάπως η ζωή τους. Και αντί γι' αυτό, γνωρίζουν τον όλεθρο!

Δεν είναι, όμως, «κεραυνός εν αιθρία» η είδηση. Ειδικά για την πλειοψηφία της διοίκησης του εργοστασιακού σωματείου. Που με τη μέχρι τώρα στάση της έχει ευνοήσει τα μέγιστα την εργοδοσία και την κυβέρνηση να περάσουν σχεδόν ανεμπόδιστα τα αντεργατικά σχέδιά τους. Και χτες εμφανίστηκαν με μία ανακοίνωση - σα να μην έχουν παρελθόν - να παραπονεθούν, γιατί ο υφυπουργός Εργασίας ισχυρίζεται ότι οι απολυμένες της ΣΙΣΣΕΡ έχουν αποκατασταθεί. Ο υφυπουργός Εργασίας μιας αντεργατικής κυβέρνησης εμπαίζει τους εργάτες. Αυτή είναι η δουλιά του. Και, βεβαίως, πρέπει οι απολυμένες εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ να πληρώσουν κατάλληλα αυτήν την κυβέρνηση για το έγκλημα σε βάρος τους. Ταυτόχρονα, όμως, οι απολυμένες εργάτριες πρέπει να βγάλουν και συμπεράσματα για τη στάση της πλειοψηφίας της διοίκησης του εργοστασιακού σωματείου. Για εκείνα τα στελέχη του ΣΥΝ, που - όπως σημειώνει χαρακτηριστικά σε δήλωσή του προς το «Ρ» ο Δήμος Θεοδώρου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Εργαζομένων σε Κλωστοϋφαντουργία, Ιματισμό και Δέρμα - «αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια έβαλαν πλάτη για να απολυθούν 350 εργαζόμενοι (το πρώτο κύμα απολύσεων πριν τις 450) και να αλλάξει η συλλογική σύμβαση εργασίας σε βάρος των εργαζομένων και σε όφελος της πολυεθνικής, αφού έκρυψαν με μεγάλη επιμέλεια τις επιδιώξεις της εργοδοσίας για μεγαλύτερα κέρδη, αφού έβγαλαν λάδι την ΕΕ και την πολιτική της κυβέρνησης, αφού κατηγόρησαν και συκοφάντησαν το ΚΚΕ, το "Ριζοσπάστη" και την ΟΕΚΙΔΕ, τώρα μυξοκλαίνε σαν τις απατημένες συζύγους».

Οι απολυμένες εργάτριες της ΣΙΣΣΕΡ, όπως και κάθε εργαζόμενος, δικαιούνται πλήρη εργασία με πλήρη δικαιώματα. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να τους το δώσει το λιβανιστήρι στα επιδοτούμενα από την ΕΕ προγράμματα, που και με τη χτεσινή της ανακοίνωση προβάλλει η πλειοψηφία της διοίκησης του εργοστασιακού σωματείου. Σήμερα, περισσότερο και από χτες, καλούνται να πάρουν τη θέση που τους ανήκει συσπειρωμένες στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και να παλέψουν για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.