ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 18 Φλεβάρη 2003
Σελ. /40
Η πρεμούρα του ΣΥΝ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αντιπολεμική επιστολή, η οποία υπογράφεται από 12 ηγέτες αριστερών κομμάτων της Ευρώπης, απέστειλε χτες ο Ν. Κωνσταντόπουλος στον πρωθυπουργό και προεδρεύοντα της άτυπης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, διαβάσαμε σε δελτίο Τύπου του ΣΥΝ. Τη σχετική πρωτοβουλία πήρε ο Ν. Κωνσταντόπουλος κι όπως αποδείχνεται -για μια ακόμη φορά- οι Βρυξέλλες βρίσκονται πολύ πιο κοντά για τον ΣΥΝ απ' ότι ο Περισσός (όπου και η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ) ή από τη Χαλκοκονδύλη (όπου η έδρα της ΚΕ του ΔΗΚΚΙ)... Σωστά καταλάβατε. Δεν έκαναν τον κόπο καν να απευθυνθούν στα ελληνικά κόμματα, για να συνυπογράψουν το κείμενο. Εστω και για τα μάτια του κόσμου, που λέει ο λόγος... Κι ύστερα σου λένε ότι τους φταίει το ΚΚΕ...

Κατανοητή, βέβαια, η πρεμούρα τους, μετά το κείμενο κατά του πολέμου που έχουν υπογράψει και υποστηρίξει πάνω από 70 Κομμουνιστικά και Αριστερά Κόμματα από όλο τον κόσμο. Αλλωστε, στην Ελλάδα τούς ξέρει ο κόσμος αρκετά καλά. Στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο δεν έχει φτάσει ακόμα όλη η χάρη τους...

«Εκοψαν» την υπογραφή...

Το γύρο της Ελλάδας και του κόσμου ολόκληρου έκαναν το Σαββατοκύριακο οι εικόνες της Ακρόπολης, ως συμβόλου του ανθρωπίνου πνεύματος και του πολιτισμού, στολισμένης με το γιγάντιο αντιπολεμικό πανό, που κρέμασαν στον Ιερό Βράχο τα μέλη του ΠΑΜΕ. Σχετικές εικόνες και φωτογραφίες αναμεταδόθηκαν από τα εγχώρια τηλεοπτικά κανάλια, από διεθνή πρακτορεία ειδήσεων και δημοσιεύτηκαν σε αρκετές εφημερίδες. Ανάμεσα στις τελευταίες ήταν και το κυριακάτικο «Βήμα», όπως και η χτεσινή «Ελευθεροτυπία», οι οποίες δημοσίευσαν τη σχετική φωτογραφία στην πρώτη τους σελίδα. Και στις δυο, όμως, η σχετική φωτογραφία δημοσιεύτηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να «κόβεται» η υπογραφή του ΠΑΜΕ. Προφανώς, στα πλαίσια της ...αντικειμενικής ενημέρωσης...

Προς «ΑΛΤΕΡ» και «ΣΤΑΡ»

Αναμφισβήτητα σας ανήκουν τα πρωτεία, ανάμεσα σε ολόκληρο το θίασο του τηλεοπτικού αίσχους των τελευταίων ημερών. Ούτε Γραφείο Τύπου του τέως να είσαστε... 'Η, μήπως, έχετε αναλάβει αυτό το ρόλο και μας ξέφυγε..;

Απαράδεκτο κρούσμα

Μήπως η προχτεσινή τετράωρη κράτηση και ανάκριση του Βένιου Αγγελόπουλου, καθηγητή του ΕΜΠ, από τις αμερικανικές αρχές, μόλις πάτησε το πόδι του επί αμερικανικού εδάφους, συμπεριλαμβάνεται στην «αντιτρομοκρατική συνεργασία» ΗΠΑ και Ελλάδας, που έχει υπογράψει η κυβέρνηση Σημίτη; Εχουν δικαίωμα, δηλαδή, οι αμερικανικές αρχές, να συλλαμβάνουν αναίτια τον όποιον Ελληνα ή άλλης χώρας πολίτη, στον οποίο, μάλιστα, έδωσαν βίζα για να επισκεφθεί τις ΗΠΑ, να του φοράνε χειροπέδες και να τον ανακρίνουν για ώρες;

Πιστεύουμε, ότι η απάντηση είναι προφανής σε κάθε λογικό άνθρωπο. Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, δεν είναι προφανής για την κυβέρνηση, η οποία, τόσο διά του κυβερνητικού εκπροσώπου, όσο και διά του υπουργού Εξωτερικών, επιχείρησε να υποβαθμίσει το σοβαρό και απαράδεκτο κρούσμα αντιδημοκρατικής και τρομοκρατικής πρακτικής των αμερικανικών αρχών.

Η ανεργία στις ΗΠΑ

Η ανεργία στις ΗΠΑ δεν είναι 4%, όπως λένε τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Στην πραγματικότητα, φθάνει στο 10%. Η εκτίμηση ανήκει στο γνωστό οικονομολόγο και πρώην σύμβουλο του Μπ. Κλίντον, Τζ. Ρίφκιν, συγγραφέα του βιβλίου «Το τέλος της εργασίας». Κι έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, γιατί προέρχεται από έναν αδιαμφισβήτητο απολογητή του σύγχρονου καπιταλισμού. Δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι, συνεχίζει ο Ρίφκιν, εγκατέλειψαν οριστικά την αγορά εργασίας και δεν περιλαμβάνονται στις στατιστικές ανεργίας. Οπως δεν περιλαμβάνεται και το 5% του εργατικού δυναμικού των ΗΠΑ, αφού βρίσκεται στις φυλακές...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η οθόνη βουλιάζει...

Την ίδια ώρα που ο ελληνικός λαός διατρανώνει την αντίθεσή του στον πόλεμο και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα περισσότερα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, κυρίως τα μεγάλα ιδιωτικά, συμπεριφέρονται σαν να έχουν στρατευτεί στις «ψυχολογικές επιχειρήσεις» των Αμερικανών, ενόψει του νέου πολέμου που ετοιμάζουν. Στο στόχαστρο, βέβαια, είναι ο ελληνικός λαός, που στέκει απέναντι στις οθόνες. Είναι ν' αναρωτιέται κανείς, τι άλλο θα έκαναν εάν είχαν αναλάβει και επίσημα έναν τέτοιο ρόλο. Τα γεγονότα τα ίδια δίνουν απάντηση από μόνα τους.

Εχουμε, λοιπόν, και λέμε: Την ώρα που η Αθήνα και 54 ακόμα ελληνικές πόλεις, σε κοινό βηματισμό με τις μεγαλύτερες πόλεις στην Ευρώπη, στην Αμερική και όλο τον κόσμο, συγκλονίζονταν από τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές - αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων, η εικόνα που κυριαρχούσε στην ελληνική τηλεόραση προερχόταν από άλλον πλανήτη... Ηταν μια εικόνα, που προσβάλλει κάθε έννοια ενημέρωσης. Σε ζωντανές συνδέσεις, μετέδιδαν την άφιξη του τέως στο αεροδρόμιο και, στη συνέχεια, από κοντά όλες τις κινήσεις του. Και όταν, δε, το σκηνικό φτιάχτηκε, θυμήθηκαν και τη ...συγκέντρωση της Αθήνας, δηλαδή τα «επεισόδια» μεταξύ 5-10 ατόμων «άγνωστης» ταυτότητας και των αστυνομικών δυνάμεων. Το κλίμα αυτό συνεχίστηκε και στα δελτία ειδήσεων, με αποκορύφωμα τα κεντρικά δελτία το βράδυ, όπου το κυρίαρχο γεγονός της μέρας, δηλαδή η συγκέντρωση, προβλήθηκε ως τρίτη και μετά είδηση. Τα κρατικά κανάλια μπορεί να μην έπεσαν σ' αυτό το χάλι βέβαια, όμως δυστυχώς, κατά την πάγια τακτική τους, φέρθηκαν μάλλον ως κυβερνητικά.

Υπάρχει, λοιπόν, πραγματική διάσταση μεταξύ παρεχόμενης ενημέρωσης και λαϊκού αισθήματος, καθώς και αντίληψης περί του τι είναι είδηση και ενημέρωση. Δε χωράει καμιά αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο που είδαμε είναι ωμή αστική, αντιδραστική προπαγάνδα, στα χέρια της πλουτοκρατίας και των υπαλλήλων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στις σημερινές συνθήκες του κεντρικού ελέγχου και καθοδήγησης της «κοινής γνώμης» από τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης, το δικαίωμα ανάγεται σε βασικό πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα. Δεν ενδιαφέρουν οι προθέσεις, όσο κι αν έχουν σημασία οι όποιες καταγγελίες φτάνουν στα δημοσιογραφικά γραφεία για χρηματισμούς μεγαλοδημοσιογράφων, ώστε αυτοί να γίνονται «βαποράκια» συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Ετσι κι αλλιώς, αυτό που μπαίνει, μέσω της τηλεοπτικής οθόνης, στα σπίτια του ελληνικού λαού, επέχει θέση τετελεσμένου και δεν μπορεί εκ των υστέρων να αναστραφεί.

Γι' αυτό ένα τέτοιο αποτέλεσμα εξευτελισμού κάθε έννοιας ενημέρωσης και έμπρακτης ακύρωσης του δικαιώματος στην ενημέρωση θέτει επί τάπητος το όλο ζήτημα της λειτουργίας, ακόμα και συνολικά της αναγκαιότητας ύπαρξης, των ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών. Δεν μπορεί η εφαρμογή ενός βασικού λαϊκού, δημοκρατικού δικαιώματος να επαφίεται στις όποιες προθέσεις και συμφέροντα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, ούτε και στο ρόλο των υπηρετών τους, έστω κι αν διατηρούν ακόμα τον τίτλο του δημοσιογράφου. Η ενημέρωση είναι λαϊκό δικαίωμα και δεν μπορεί να γίνεται εμπόρευμα στα χέρια των κάθε λογής εργολάβων και να καταλήγει να γίνεται όπλο πολεμοκάπηλων, όπλο κατά του λαού.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ