Τρίτη 18 Φλεβάρη 2003
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η οθόνη βουλιάζει...

Την ίδια ώρα που ο ελληνικός λαός διατρανώνει την αντίθεσή του στον πόλεμο και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τα περισσότερα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια, κυρίως τα μεγάλα ιδιωτικά, συμπεριφέρονται σαν να έχουν στρατευτεί στις «ψυχολογικές επιχειρήσεις» των Αμερικανών, ενόψει του νέου πολέμου που ετοιμάζουν. Στο στόχαστρο, βέβαια, είναι ο ελληνικός λαός, που στέκει απέναντι στις οθόνες. Είναι ν' αναρωτιέται κανείς, τι άλλο θα έκαναν εάν είχαν αναλάβει και επίσημα έναν τέτοιο ρόλο. Τα γεγονότα τα ίδια δίνουν απάντηση από μόνα τους.

Εχουμε, λοιπόν, και λέμε: Την ώρα που η Αθήνα και 54 ακόμα ελληνικές πόλεις, σε κοινό βηματισμό με τις μεγαλύτερες πόλεις στην Ευρώπη, στην Αμερική και όλο τον κόσμο, συγκλονίζονταν από τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές - αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων, η εικόνα που κυριαρχούσε στην ελληνική τηλεόραση προερχόταν από άλλον πλανήτη... Ηταν μια εικόνα, που προσβάλλει κάθε έννοια ενημέρωσης. Σε ζωντανές συνδέσεις, μετέδιδαν την άφιξη του τέως στο αεροδρόμιο και, στη συνέχεια, από κοντά όλες τις κινήσεις του. Και όταν, δε, το σκηνικό φτιάχτηκε, θυμήθηκαν και τη ...συγκέντρωση της Αθήνας, δηλαδή τα «επεισόδια» μεταξύ 5-10 ατόμων «άγνωστης» ταυτότητας και των αστυνομικών δυνάμεων. Το κλίμα αυτό συνεχίστηκε και στα δελτία ειδήσεων, με αποκορύφωμα τα κεντρικά δελτία το βράδυ, όπου το κυρίαρχο γεγονός της μέρας, δηλαδή η συγκέντρωση, προβλήθηκε ως τρίτη και μετά είδηση. Τα κρατικά κανάλια μπορεί να μην έπεσαν σ' αυτό το χάλι βέβαια, όμως δυστυχώς, κατά την πάγια τακτική τους, φέρθηκαν μάλλον ως κυβερνητικά.

Υπάρχει, λοιπόν, πραγματική διάσταση μεταξύ παρεχόμενης ενημέρωσης και λαϊκού αισθήματος, καθώς και αντίληψης περί του τι είναι είδηση και ενημέρωση. Δε χωράει καμιά αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο που είδαμε είναι ωμή αστική, αντιδραστική προπαγάνδα, στα χέρια της πλουτοκρατίας και των υπαλλήλων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στις σημερινές συνθήκες του κεντρικού ελέγχου και καθοδήγησης της «κοινής γνώμης» από τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης, το δικαίωμα ανάγεται σε βασικό πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα. Δεν ενδιαφέρουν οι προθέσεις, όσο κι αν έχουν σημασία οι όποιες καταγγελίες φτάνουν στα δημοσιογραφικά γραφεία για χρηματισμούς μεγαλοδημοσιογράφων, ώστε αυτοί να γίνονται «βαποράκια» συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Ετσι κι αλλιώς, αυτό που μπαίνει, μέσω της τηλεοπτικής οθόνης, στα σπίτια του ελληνικού λαού, επέχει θέση τετελεσμένου και δεν μπορεί εκ των υστέρων να αναστραφεί.

Γι' αυτό ένα τέτοιο αποτέλεσμα εξευτελισμού κάθε έννοιας ενημέρωσης και έμπρακτης ακύρωσης του δικαιώματος στην ενημέρωση θέτει επί τάπητος το όλο ζήτημα της λειτουργίας, ακόμα και συνολικά της αναγκαιότητας ύπαρξης, των ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών. Δεν μπορεί η εφαρμογή ενός βασικού λαϊκού, δημοκρατικού δικαιώματος να επαφίεται στις όποιες προθέσεις και συμφέροντα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, ούτε και στο ρόλο των υπηρετών τους, έστω κι αν διατηρούν ακόμα τον τίτλο του δημοσιογράφου. Η ενημέρωση είναι λαϊκό δικαίωμα και δεν μπορεί να γίνεται εμπόρευμα στα χέρια των κάθε λογής εργολάβων και να καταλήγει να γίνεται όπλο πολεμοκάπηλων, όπλο κατά του λαού.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ