Σε πολιτική ομηρία για 3 και 60... οι συμβασιούχοι των δήμων |
Συγκεκριμένα:
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, ενόψει και εκλογών, εμπαίζει τις στρατιές των συμβασιούχων που η μικροκομματική ρουσφετολογική πολιτική της δημιούργησε: Χαρακτηριστικά σημειώνουμε:
Σε εξέλιξη δηλώνει η ηγεσία του υπουργείου ότι βρίσκεται η δημιουργία μητρώου των εργαζομένων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) και τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου αυτών, όπως προβλέπεται στο νόμο 2839/2000 και στην υπουργική απόφαση που πάρθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο... Για το θέμα υπογράφτηκε σύμβαση ανάμεσα στο υπουργείο Εσωτερικών, την Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στους ΟΤΑ και την Ελληνική Εταιρεία Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Πρόκειται ουσιαστικά για τη δημιουργία βάσης δεδομένων σχετικά με το προσωπικό που υπηρετεί στην ΤΑ, το οποίο θα είναι στη διάθεση όλων των συμβαλλόμενων μερών. Το μητρώο πέρα από τις θέσεις, την ειδικότητα, τον κλάδο, κλπ. περιλαμβάνει και τις δαπάνες μισθοδοσίας τους. Σε εξέλιξη βρίσκεται και το μητρώο δημοτικών επιχειρήσεων, οι οποίες σύμφωνα με την κυβέρνηση θα πρέπει να έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο αρμοδιοτήτων. Αυτές αναμένεται να είναι οι κοινωνικές υπηρεσίες (όπως βρεφονηπιακοί σταθμοί, κλπ.), ο αθλητισμός και ο πολιτισμός και τέλος η πολιτική προστασία.
Το «μπάχαλο» που υπάρχει στις εργασιακές σχέσεις στην ΤΑ παραδέχεται και η ίδια η ηγεσία του υπουργείου. «Σύγχυση» όμως φαίνεται ότι επικρατεί και στις δικές της προθέσεις αφού ακόμα δεν έχει προσδιορίσει το ακριβές περιεχόμενο της νομοθετικής ρύθμισης που ανακοίνωσε ότι θα καταθέσει και με βάση την οποία πριμοδοτούνται στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ οι έκτακτοι. Συγκεκριμένα, δεν είναι καθαρό αν οι προκηρύξεις θα γίνουν με βάση τις οργανικές θέσεις κάθε φορέα ή με βάση τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του.
Στο μεταξύ, με ρύθμιση στο νομοσχέδιο για την πολιτική προστασία που κατατέθηκε στη Βουλή, προβλέπεται η απαλλαγή των δήμων από την έγκριση του ΑΣΕΠ (το οποίο ωστόσο εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο) και του προσωπικού όλων των άλλων (εκτός από τις ανταποδοτικές υπηρεσίες που ισχύει) κατηγοριών και κλάδων «πλην των κατηγοριών ΠΕ Διοικητικού και ΠΕ Οικονομικού, ΤΕ Διοικητικού - Λογιστικού και ΔΕ Διοικητικού - γραμματέων».
Την ίδια ώρα το υπουργείο Εσωτερικών καλεί τους δήμους να προχωρήσουν σε τριετή προγραμματισμό των προσλήψεων, με την επισήμανση «τα αιτήματά τους για πρόσληψη προσωπικού ορισμένου χρόνου να επικεντρώνονται στην κάλυψη παροδικών και όχι πάγιων αναγκών». Την τελική έγκριση των αιτημάτων των δήμων έχει το υπουργείο Εσωτερικών, μετά από εισηγητική έκθεση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας, ο οποίος μπορεί «να εισηγείται περικοπή των αιτούμενων ατόμων». Σε σχετική εγκύκλιο του υπουργείου επισημαίνεται χαρακτηριστικά «η ανάγκη φειδούς στην υποβολή αιτημάτων καθώς και της επαρκούς και συγκεκριμένης τεκμηρίωσης της επικαλούμενης ανάγκης για κατ' εξαίρεση πρόσληψη προσωπικού». Είναι σαφές ότι οι δήμοι εξακολουθούν να στερούνται αυτονομίας στην πρόσληψη προσωπικού, κάτι που με τη σειρά του οδηγεί πιο εύκολα στις γνωστές επιλογές ιδιωτικοποίησης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ποικιλομορφίας εργασιακών σχέσεων είναι η περίπτωση του Δήμου Ανω Λιοσίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνο το 10% του προσωπικού των δημοτικών επιχειρήσεων είναι μόνιμο.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συλλόγου Υπαλλήλων των Δήμων Ανω Λιοσίων - Πετρούπολης - Καματερού - Φυλής και Θρακομακεδόνων, Γιάννης Παπαπαναής, στο δήμο υπάρχουν τρεις δημοτικές επιχειρήσεις (ραδιοφωνίας, ανάπτυξης και κατασκευαστική), οι οποίες «ζουν» κυρίως από τα αντισταθμιστικά οφέλη που λαμβάνει ο δήμος για τη λειτουργία της χωματερής. Υπολογίζεται ότι εργάζονται περίπου 2.000 εργαζόμενοι, εκ των οποίων μόλις οι 200 είναι μόνιμοι. «Αυτοί φαίνονται, γιατί υπάρχουν και εργαζόμενοι ανασφάλιστοι, με δελτίο παροχής υπηρεσιών, κλπ. που δεν είναι καταγεγραμμένοι πουθενά. Πολλοί προσφέρουν εργασία σε οργανωμένες υπηρεσίες του δήμου, χωρίς να αντιμετωπίζονται το ίδιο. Εξάλλου είναι γνωστή η θέση του δημάρχου, Ν. Παπαδήμα, ότι δε θέλει μόνιμο προσωπικό, οπότε πετυχαίνει εμμέσως ιδιωτικοποίηση του δήμου».
Σαν παράδειγμα ο Γ. Παπαπαναής αναφέρει την εντολή της ΕΕ και την απόφαση της διοίκησης του δημάρχου να δημιουργήσει δημοτική επιχείρηση για τη λειτουργία του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρηματοδοτείται για τα πρώτα χρόνια και μετά θα πρέπει να το αναλάβει μόνος του ο δήμος. «Ετσι, λοιπόν, "πετυχαίνει" μια δημοτική επιχείρηση που δεν προσλαμβάνει μόνιμο προσωπικό. Πληρώνουν οι δημότες και κερδίζει έδαφος ο ιδιωτικός τομέας σε βάρος του δημοσίου», μας λέει ο Γ. Παπαπαναής.
Ο ίδιος συμπληρώνει πως ο Σύλλογος έχει πολλές φορές απευθυνθεί προς τον δήμαρχο, ώστε να γίνει ένας προγραμματισμός των προσλήψεων και να προσλαμβάνεται μόνιμο προσωπικό για τις πάγιες ανάγκες. Τέλος, αναφερόμενος στην κυβερνητική ρύθμιση για μοριοδότηση των συμβασιούχων, τονίζει ότι «αποτελεί πολιτική απάτη. Πρέπει να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες».