Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η Ευρωπαϊκή Ενωση, που καταρτίζει σχέδια για «λιγότερο κράτος». Υπάρχει η ελληνική κυβέρνηση που συνεπεξεργάζεται με τους εταίρους της στην ΕΕ αυτά τα σχέδια και σπεύδει να τα υλοποιήσει ξεπουλώντας το δημόσιο πλούτο στο ιδιωτικό μεγάλο κεφάλαιο. Την τρίτη πλευρά σε αυτό το «τρίγωνο» έρχονται να συμπληρώσουν ιδιώτες. Μυρίστηκαν «ψητό» και έρχονται να το αγοράσουν, αντί πινακίου φακής. Ο λόγος γίνεται για την κρατική «Ολυμπιακή Αεροπορία» (ΟΑ).

Η εταιρία αφού ταλαιπωρήθηκε από αλλεπάλληλα κυβερνητικά «προγράμματα εξυγίανσης», για τα οποία κάποιοι χρυσοκάνθαροι πληρώθηκαν και πάλι αδρά, οδεύει στη χοάνη των ιδιωτικοποιήσεων. Εκεί όπου εταιρίες με τεράστιες προοπτικές, παραδίδονται σε μεγαλοκαρχαρίες και μικρότερους, γιατί αυτό επιτάσσει ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός.

Αυτοί οι ιδιώτες θέλουν να αγοράσουν την εταιρία για ψίχουλα και κατόπιν να θησαυρίζουν, εκμεταλλευόμενοι το όνομά της με τα υψηλά στάνταρ ασφαλείας, την επιβατική της κίνηση και το έμπειρο προσωπικό της. Αλλωστε ο τομέας των μεταφορών είναι στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και το μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο θέλει στη δική του ιδιοκτησία τέτοιες επιχειρήσεις. Οι ιδιώτες επιδιώκουν να φέρουν την ΟΑ στα μέτρα τους: Με περιορισμένο δίκτυο πτήσεων, λίγο και φτηνό εργατικό δυναμικό, για... μικρότερο λειτουργικό κόστος. Γιατί έτσι αποκομίζονται τα κέρδη.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασαν οι εργαζόμενοι στην ΟΑ, ο ετήσιος τζίρος της εταιρίας ανέρχεται σε 300 δισ. δρχ., ενώ τα περιουσιακά της στοιχεία ξεπερνούν τα 250 δισ. δρχ. «Πετά» σε όλο τον κόσμο, εξυπηρετώντας 5,5 εκατομμύρια επιβάτες και 24 χιλιάδες πτήσεις ετησίως, ενώ παρέχει εξυπηρέτηση και υποστήριξη των αεροσκαφών στο έδαφος (handling) σε όλα τα αεροδρόμια της χώρας. Μια υπηρεσία ιδιαίτερα επικερδή, που αποφέρει στην εταιρία ετήσια έσοδα άνω των 35 δισ. δρχ.

Οσον αφορά την Τεχνική Βάση της ΟΑ, όπως επισημαίνουν οι τέσσερις ενώσεις τεχνικών της εταιρίας, είναι από τις πλέον σύγχρονες και έχει δυνατότητες να εξελιχθεί σε Διεθνές Επισκευαστικό Κέντρο. Κατά τους τεχνικούς της ΟΑ στην Τεχνική Βάση διαπράττεται και το μεγάλο έγκλημα συνειδητής μείωσης της αξίας της εταιρίας, προκειμένου να ξεπουληθεί ευκολότερα στους ιδιώτες. Με πρόσχημα την έλλειψη προσωπικού, αλλά και λόγω της ανυπαρξίας επενδυτικών προγραμμάτων, αναγκάζουν την ΟΑ να απορρίψει δεκάδες αιτήσεις ξένων και ελληνικών αεροπορικών εταιριών, για συντήρηση των αεροσκαφών τους. Ως επακόλουθο αυτής της πολιτικής, η ετήσια απώλεια εσόδων της ΟΑ υπερβαίνει τα 8 δισ. δρχ. Σημειώνεται ότι αυτή ακριβώς η Τεχνική Βάση της ΟΑ, κατέχει το πρώτο βραβείο παγκοσμίως για την τεχνική υποστήριξη και την ασφάλεια πτήσεων. Και αυτό επιβεβαιώνεται με τις ετήσιες ανανεώσεις των πιστοποιητικών ικανότητας επισκευής και συντήρησης αεροσκαφών από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και την αντίστοιχη αμερικανική.

Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, όπως και των άλλων αναδιαρθρώσεων προκειμένου το κεφάλαιο να διευκολύνεται στην ολοένα και πιο αποτελεσματική δράση του, να αυξάνει η κερδοφορία του, γεγονός που συμβάλλει στην ολοένα και πιο εντατική εκμετάλλευση των εργαζομένων, αποδεικνύει την αναγκαιότητα της πολιτικής του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Μόνο ένας δημόσιος λαϊκός τομέας οικονομίας, με τον κλάδο των μεταφορών στην κρατική κοινωνική ιδιοκτησία θα είναι ωφέλιμος τόσο για τους εργαζόμενους στον κλάδο, όσο και για το λαό στο σύνολό του.

Το ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να... πληρώσει για να ξεπουλήσει την κρατική «Ολυμπιακή Αεροπορία» (ΟΑ).

Συγκεκριμένα, τις τελευταίες μέρες ζήσαμε το στραπάτσο με την ΑΧΟΝ του Θ. Λιακουνάκου, που χρεοκόπησε. Και η AXON ήταν ένας από τους επίδοξους αγοραστές της ΟΑ. Με το λουκέτο που έβαλε εξέθεσε την κυβέρνηση και τους χρυσοπληρωμένους συμβούλους της, που κατέταξαν «πρώτη» την ΑΧΟΝ, κάθισαν επί έξι μήνες στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και έφτασαν στο «παρά πέντε» της υπογραφής προσυμφώνου πώλησης της κρατικής ΟΑ. Η συμφωνία θα υπογραφόταν και όλα θα είχαν τελειώσει σήμερα, αν η ΑΧΟΝ κατέθετε περίπου 100 εκατ. ευρώ. Ψίχουλα, δηλαδή, μπροστά στην αξία της επιχείρησης.

Σήμερα η κυβέρνηση διαπραγματεύεται την πώληση της ΟΑ με τους Αυστραλούς επιχειρηματίες της IAS. Στο επιχειρηματικό αυτό σχήμα μετέχουν οι πιλότοι της ΟΑ και οι Ελληνες επιχειρηματίες Π. Βαρδινογιάννης και Κ. Αγγελόπουλος. Στο ίδιο πνεύμα της ΑΧΟΝ και οι Αυστραλοί εξαρτούν τη συμμετοχή τους στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της νέας εταιρίας, από την ταυτόχρονη συμμετοχή και του δημοσίου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η προσφορά που έχει υποβάλει η IAS, προβλέπει την καταβολή 180 εκατ. ευρώ σε τέσσερις δόσεις και με περίοδο χάριτος 18 μηνών, για την εξαγορά του 51% των περιουσιακών στοιχείων της ΟΑ, συμπεριλαμβανομένων, όμως, των έξι προς πώληση - όπως όλα δείχνουν - αεροσκαφών «Μπόινγκ 737 - 400» και των μετοχών της θυγατρικής «Γκαλιλαίο Ιντερνάσιοναλ». Συνεπώς, είναι πολύ πιθανό να μειωθεί δραστικά το τίμημα που προτίθενται να καταβάλουν οι Αυστραλοί, αν στο μεταξύ πουληθούν τα έξι «Μπόινγκ» και δε συμπεριληφθεί στο «πακέτο» η «Γκαλιλαίο». Για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της νέας εταιρίας, η IAS προτίθεται να καταβάλει 120 εκατ. ευρώ, θέτοντας, ωστόσο, ως προϋπόθεση ότι και το ελληνικό δημόσιο θα συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, με το ποσό που αναλογεί στο 49%. Οσον αφορά το επιχειρησιακό σχέδιο για τη λειτουργία της νέας εταιρίας, που υποχρεούται να υποβάλει η IAS - κατά τις ίδιες πληροφορίες - προβλέπει δραστική μείωση του πτητικού έργου που εκτελεί σήμερα η ΟΑ, με κατάργηση πολλών δρομολογίων, αναπροσαρμογές πτήσεων ώστε να γίνουν «αποδοτικές», καθώς και απολύσεις, περίπου 2.000 εργαζομένων. Οι διαπραγματεύσεις με τους Αυστραλούς, όπως έχει προαναγγείλει ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών, θα ολοκληρωθούν στις 23 του μήνα και κατόπιν η κυβέρνηση θα πάρει την οριστική της απόφαση.

Η ενίσχυση του ταξικού πόλου στο χώρο των αερομεταφορών, η εγρήγορση των εργαζομένων και η πάλη ενάντια σε όσα αντεργατικά και αντιλαϊκά απεργάζεται η κυβέρνηση, μπορούν να εμποδίσουν τα κυβερνητικά σχέδια για την ΟΑ. Οι απόψεις του Στέλιου Μανούσου - α` αντιπροέδρου της Ομοσπονδίας Σωματείων Πολιτικής Αεροπορίας και στελέχους της «Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης» - είναι ενδιαφέρουσες και κατατοπιστικές:

- Και η ΟΑ στο «σφυρί»;

- Οπως ασφαλώς γνωρίζετε, η κρατική ΟΑ και οι θυγατρικές της οδεύουν προς την ιδιωτικοποίηση, μέσα από την καθημερινή απαξίωση, που μεθοδικά συντελείται χρόνια τώρα. Για μας, στην ΕΣΚ, αλλά και πολλούς άλλους εργαζομένους, οι εξελίξεις και η πορεία της επιχείρησης δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία. Χρόνια τώρα, επισημαίναμε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τις θεωρίες της «παραγωγικότητας», της «ανταγωνιστικότητας», της «παγκοσμιοποίησης» κλπ., είχε σαν στόχο την ιδιωτικοποίηση - ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων. Και κατόπιν, την υπόταξη των διεκδικήσεων και των κατακτήσεων των εργαζομένων.

- Τι ρόλο έπαιξαν συγκεκριμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις σ' αυτήν την πορεία;

- Σημαντικό, καθοριστικό. Και εξακολουθούν να παίζουν οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ. Χρόνια τώρα, ακολουθούν πιστά τη γραμμή των αποκαλούμενων «κοινωνικών διαλόγων» και έχουν αποκηρύξει τους αγώνες, θεωρώντας τους σαν τροχοπέδη του κινήματος!

Χρόνια τώρα, ευθυγραμμίζονται με τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης. Αποδέχονται σαν «ρεαλιστικό» το να αυξάνονται τα κέρδη του κεφαλαίου και τις νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης για ξεπούλημα της ΟΑ, ενώ θεωρούν «ουτοπιστική» την πάλη για: Αποτροπή της ιδιωτικοποίησης, το δικαίωμα για αυξήσεις, καλύτερες εργασιακές σχέσεις, βελτίωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας με παράλληλη μείωση έως την απαλλαγή μας από τις ασφαλιστικές εισφορές κλπ.

Θεωρούν σαν λύση την πρόωρη συνταξιοδότηση (ποιος ξέρει με τι όρους;) κάποιων ή τη μετάταξη κάποιων άλλων. Και, τέλος, επιζητούν δήθεν διασφάλιση απ' αυτούς, που μας έχουν φέρει με την πολιτική τους (κυβέρνηση, ΕΕ, ΝΔ και ΣΥΝ) σ' αυτήν την κατάσταση.

- Πως αντιμετωπίζει η ΕΣΚ την κατάσταση;

- Η ΕΣΚ, μαζί με το υπόλοιπο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και τους πρωτοπόρους εργαζόμενους, δεν εγκλωβίζεται σε τέτοιες συλλογιστικές, ούτε εξαντλεί την πάλη της σε συναντήσεις με υπουργούς και επίδοξους, δήθεν, «επενδυτές».

Δε νομιμοποιεί κανέναν να συνδιαλέγεται με κάποιους που με διάφορους τρόπους θέλουν να «αγοράσουν» την ΟΑ με 30 δισ. δρχ., ενώ ένα μόνον από τα αεροπλάνα της κοστίζει 55 δισ. δρχ.

Καλούμε τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από πεποιθήσεις, να αντιληφθούν ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Ο αγωνιστικός, που μπορεί να εξασφαλίσει την παραμονή της ΟΑ στο κράτος. Να αποκρούσει την ιδιωτικοποίηση, να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς αυξήσεις, να περισώσει ασφαλιστικές κατακτήσεις και εργασιακά δικαιώματα, να διατηρήσει και, ταυτόχρονα, να διαμορφώσει προοπτικές συνολικής αντεπίθεσης. Με τη γραμμή της αντίστασης και αντεπίθεσης, προσπαθούμε να μετριάσουμε όσο γίνεται τις συνέπειες αυτής της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής. Να δυσκολέψουμε, να παρεμποδίσουμε και, γιατί όχι, ακόμα και να αποτρέψουμε τα χειρότερα που έρχονται.

- Πιο συγκεκριμένα;

- Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, υπάρχει μόνον ένας δρόμος. Συνολική απόρριψη της ιδιωτικοποίησης. Απαίτηση για: Μόνιμη και σταθερή απασχόληση με 5ήμερο - 7ωρο και αύξηση αποδοχών. Μονιμοποίηση όλων των εποχιακών. Υπογραφή ΣΣΕ 2001, που να καλύπτει τις απώλειες μετά το 1997. Επαναφορά του αεροδρομίου των Σπάτων στο κράτος. Κατάργηση των αντεργατικών διατάξεων των Ν. 2271/94 και 2602/98. Κατοχύρωση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Υπεράσπιση του Ασφαλιστικού μας και αγώνα, μαζί με το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα, για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση και δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας. Απόρριψη κάθε λογικής για δήθεν διασφάλιση μέσω συμφωνίας με την κυβέρνηση των εργαζομένων - γνώμη μας είναι ότι τέτοιες θέσεις αποτελούν το Δούρειο Ιππο του συνδικαλιστικού κινήματος. Και, τέλος, συντονισμό, κοινή δράση με όλους τους εργαζόμενους, που πλήττονται απ' αυτήν την πολιτική.

Εμείς επιμένουμε σ' αυτό το πλαίσιο. Με συσπειρώσεις από τα κάτω. Με συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα. Με τη διαρκή προβολή ενός πλαισίου δράσης, που να απαντά πραγματικά στις ανάγκες των εργαζομένων της ΟΑ και όχι μόνο, και όχι ενός που ευθυγραμμίζεται με τα όρια της κυβερνητικής πολιτικής και της ΟΝΕ.

Το πλαίσιο και ο δρόμος αυτός ταυτίζονται με την ανάγκη ενίσχυσης του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό χώρο των αερομεταφορών, με τη συστράτευση όσων αντιλαμβάνονται την ανάγκη να χρεοκοπήσει η τακτική της υποταγής και να δυναμώσει η γραμμή της ταξικής πάλης.