Βαρύτητα δίνουν οι Θέσεις στη λειτουργία της ΚΟΒ. Η θετική αυτή δυνατότητα δημιουργείται και γιατί σε προηγούμενα Συνέδρια και Σώματα μπορέσαμε ως Κόμμα και προχωρήσαμε σε σημαντικό βαθμό και σε σωστή κατεύθυνση τις προγραμματικές επεξεργασίες μας. Τα βασικότερα σημεία υπήρξαν η θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, η μη συμμετοχή σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και η στάση ενός κομμουνιστικού κόμματος σε περίπτωση πολέμου. Ειδικότερα ως προς το τελευταίο σημείο αναλύεται στις επεξεργασίες ότι κάθε αστική τάξη, ακόμη και αμυνόμενη σε έναν πόλεμο και ανεξάρτητα από την ισχύ της, διεξάγει πάντα έναν πόλεμο για τα συμφέροντά της και ως εκ τούτου από τη μεριά της άδικο, ότι κανένας ιμπεριαλιστικός συνασπισμός δεν λειτουργεί προς το συμφέρον της εργατικής τάξης, ότι χρειάζεται ο αγώνας για την ήττα και της αστικής τάξης - εισβολέα και της εγχώριας αστικής τάξης, και ότι ο διαχωρισμός από την τελευταία και η ήττα της προϋποθέτουν τη διατήρηση του στόχου της ανατροπής της αστικής εξουσίας και του σοσιαλισμού.

Σωστά αναφέρουν οι Θέσεις την ανάγκη ανεβάσματος της ιδεολογικής συγκρότησης στην ΚΟΒ και σε όλη τη δομή του Κόμματος, ιδίως στις σημερινές και επικείμενες απαιτητικές συνθήκες της ταξικής πάλης.

Μια πλευρά είναι η ανάγκη καλύτερης δουλειάς με το Πρόγραμμα και το Καταστατικό στα υποψήφια προς στρατολογία μέλη. Είναι ευθύνη της Οργάνωσης να κατανοήσει το προς στρατολόγηση μέλος «τι λέει το Πρόγραμμα και το Καταστατικό» και όχι να πει το προς στρατολόγηση μέλος ποιες διαφωνίες έχει, τις οποίες ενδεχομένως δεν έχει εντοπίσει.

Για παράδειγμα, νεαρό μέλος του Κόμματος δήλωνε απογοητευμένο και επαναλάμβανε κάτι που ακούγεται συχνά, ότι δεν βλέπει να γίνεται επανάσταση τα επόμενα χρόνια. Επομένως, χρειάζεται περισσότερη ανάλυση στο ότι η επανάσταση δεν είναι μόνο η μέρα της ένοπλης εξέγερσης, δεν είναι κάτι που θα γίνει κάποια μέρα, αλλά κάτι για το οποίο δουλεύουμε κάθε μέρα, είναι όλες οι προϋποθέσεις της και η δουλειά γι' αυτές, όπως η θεωρητική επεξεργασία της επανάστασης, η εξαγωγή γνώσης από την πρώτη επαναστατική απόπειρα, η αντοχή σε φάσεις υποχώρησης - τέτοια φάση ζούμε παγκοσμίως - κ.ά.

Χρειάζεται ακόμη ανάλυση στο ότι η επανάσταση την οποία αναφέρουμε στο Πρόγραμμά μας δεν είναι κάτι πρόσθετο, γιατί εμείς «θέλουμε παραπάνω πράγματα από άλλες πολιτικές δυνάμεις», αλλά σημαίνει ότι εμείς δουλεύουμε με την επαναστατική στρατηγική με βάση την αντίθεση κεφάλαιο - εργασία, και όχι με τη μεταβατική. Και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο δεν αποδώσαμε την οικονομική κρίση στα «λαμόγια που δημιούργησαν το επονείδιστο χρέος», δεν αποδίδουμε τον αυταρχισμό και την αυτοπροστασία του αστικού κράτους σε συμμορίες που παραβιάζουν τους θεσμούς, και δεν θαμπωνόμαστε από τους κάθε Μαμντάνι. Αντίθετα, απορρίπτουμε όλες τις εκδοχές της αστικής εξουσίας και του κράτους, οι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» δήμαρχοί μας κατεβάζουν πινακίδες των τραπεζών, «είχαμε πρόσωπο» να μιλήσουμε σε εργάτες/τριες μετά το 2015, οικοδομούμε κατά προτεραιότητα σε τόπους δουλειάς, πρωτοστατούμε σε κινητοποιήσεις και μεταβάλαμε τους συσχετισμούς σε Εργατικά Κέντρα, σωματεία και φοιτητικούς συλλόγους, δίχως να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτό αρκεί από μόνο του να ανταποκριθεί στις σημερινές απαιτήσεις της ταξικής πάλης.

Μια ακόμη πλευρά είναι ο έγκαιρος εντοπισμός από την ΚΟΒ των εξειδικεύσεων της αστικής ιδεολογίας στον τομέα ευθύνης της και η επαρκής απάντηση σε αυτές. Τέτοιες εξειδικεύσεις είναι τα «στην Ευρώπη οι μισθοί είναι μεγάλοι, όχι σαν την Ελλαδίτσα μας», η αναζήτηση δηλαδή ενός καλού και ανεπτυγμένου καπιταλισμού. Τέτοια εξειδίκευση είναι και η εμφάνιση μιας αφίσας από το «διαδικτυακό συστημικό πουθενά» η οποία ορίζει μόνη της τόπο, ώρα και περιεχόμενο συγκεντρώσεων, αντικαθιστά το σύνθημα «ή με τα κέρδη ή με τη ζωή» με την υπεράσπιση των θεσμών και παραμερίζει τα συνδικάτα, τον κόσμο και τις κινητοποιήσεις τους. Στην αναμέτρηση και με τα παραπάνω κρίνεται η ανθεκτικότητα και η απόδοση μιας ΚΟΒ.

Χρειάζεται ασφαλώς και το μέτωπο με τον ατομικό δικαιωματισμό, με τη συνειδητοποίηση ότι αυτός ξεκινά από τις θεωρίες για το φύλο, το βαθύτερο και ουσιαστικό ωστόσο ζήτημα είναι η εξάλειψη των ταξικών αντιθέσεων και διαιρέσεων, η αναγνώριση του ανθρώπου μόνο ως ατόμου, η αναζήτηση ατομικών λύσεων και φυσικά η απόρριψη οποιασδήποτε συλλογικής αγωνιστικής δραστηριότητας και κομματικής ένταξης. Για να τονιστεί η αξία της συλλογικής οργάνωσης και του αγώνα, θα βοηθούσε η ανάδειξη όσων όμορφων πραγμάτων γεννά η κομμουνιστική στράτευση και η ένταξή τους, στο μέτρο του δυνατού, στη ζωή της ΚΟΒ.

Στις επεξεργασίες του Κόμματος περιλαμβάνονται και όσες παρήχθησαν με τη συμβολή του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ. Προφανώς δεν μπορεί κανείς να διαβάσει «μονοκοπανιά» αυτές τις επεξεργασίες, τα Δοκίμια για παράδειγμα, να τα αφομοιώσει και ύστερα να τα εντάξει στον σχεδιασμό της ΚΟΒ. Το αντίστροφο βοηθά, η σκέψη για παράδειγμα μπροστά στο όποιο καθοδηγητικό καθήκον και σε όποια μάχη ότι κάτι αξιοποιήσιμο θα υπάρχει στις επεξεργασίες μας για την Ιστορία, η απόφαση ότι θα απαντηθεί με βάση τις επεξεργασίες μας η προβολή της αστικής ή οπορτουνιστικής αντίληψης για την Ιστορία στον τομέα ευθύνης της ΚΟΒ και η διάθεση να σηκώσει μόνη της μια ΚΟΒ ή μια Τομεακή Οργάνωση το βάρος μιας εκδήλωσης με ιστορικό περιεχόμενο. Με αυτόν τον τρόπο θα υποχωρήσει ακόμη περισσότερο - όπως είναι και η κατεύθυνση εδώ και χρόνια - ο διαχωρισμός κάποιες φορές στο μυαλό μας μεταξύ των «ειδικών» που κάνουν τις ιδεολογικές και ιστορικές επεξεργασίες και των υπόλοιπων κομματικών μελών που τρέχουν για όλες τις δουλειές.

Εν γένει, οι Θέσεις της ΚΕ για το 22 Συνέδριο είναι σημαντικές για το «δέσιμο» του κόσμου που προσέγγισε το Κόμμα τα τελευταία χρόνια, για την αντιμετώπιση της πίεσης μπροστά στη συνεχή προσπάθεια διαμόρφωσης του έτερου πόλου στο αστικό σύστημα και περισσότερο στο ενδεχόμενο ενός πολέμου ή μιας νέας βαθύτερης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, για την αναβάθμιση της δουλειάς μας σε όλους τους τομείς, για το προχώρημα στο βασικό μας καθήκον, την ανατροπή της αστικής εξουσίας και τον σοσιαλισμό.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι δεμένη ιστορικά με τον «Ριζοσπάστη», το Οργανο της ΚΕ. Στο δεύτερο κεφάλαιο των Θέσεων για το 22ο Συνέδριο γίνεται αναφορά στο πώς «να δέσουμε καλύτερα, ως ενιαίο καθήκον, τους στόχους της οργανωτικής ισχυροποίησης με τους στόχους της ιδεολογικής ισχυροποίησης του Κόμματος». Εκεί επισημαίνονται και προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, όπως η απόσπαση της οργανωτικής δουλειάς από την ιδεολογικοπολιτική ισχυροποίηση, το σπάσιμο αντιλήψεων ότι αυτή η δουλειά αφορά έναν περιορισμένο περίγυρο υποψηφίων για στρατολογία και σταθερών οπαδών ή μπορεί να αφεθεί και για αργότερα.

Επιπλέον, σημειώνεται η ανάγκη για «την άνοδο της αξιοποίησης και διακίνησης του "Ριζοσπάστη" στο πλαίσιο της ΚΟΒ, ως βασικό στοιχείο του ιδεολογικοπολιτικού εξοπλισμού των κομματικών δυνάμεων. Το ξεπέρασμα της σημερινής κατάστασης, τη φροντίδα και τα μέτρα ώστε όλα τα κομματικά μέλη να αγοράζουν καθημερινά την εφημερίδα. Με κέντρο την εφημερίδα να οργανώνουν την ιδεολογική - πολιτική και μαζική τους παρέμβαση».

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Η μεγαλύτερη πανεξόρμηση της τελευταίας 25ετίας, τα 91.975 φύλλα «Ριζοσπάστη» που διακινήθηκαν από τις Κομματικές Οργανώσεις σε όλη τη χώρα - χιλιάδες από αυτά στη Δυτική Ελλάδα - επιβεβαιώνουν τις δυνατότητες για συνολική άνοδο της πολιτικής δουλειάς με την εφημερίδα, με αντανάκλαση στα καθημερινά φύλλα και του Σαββατοκύριακου.

Για να ανέβει η κυκλοφορία, ιδιαίτερα η καθημερινή, με βάση την πείρα θα πρότεινα ορισμένα μέτρα, όπως:

Μετά από κάθε συνεδρίαση Γραφείου Περιοχής, Τομεακού Γραφείου και άλλων Οργάνων (Γραφείων ΚΟΒ ή και κομματικών ομάδων), όπου σχεδιάζεται η δουλειά μέσα στην εβδομάδα αλλά και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, οι Γραμματείς, τα στελέχη που είναι χρεωμένα σε τομείς δουλειάς, ενημερώνουν τους δημοσιογράφους ή ανταποκριτές του «Ριζοσπάστη» για τα ζητήματα που προωθεί το Κόμμα στην εργατική τάξη, στον λαό, στη νεολαία. Για τα θέματα που θα ανοίξουν οι Κομματικές Οργανώσεις για λαϊκά προβλήματα, ζητήματα σε κλάδους και επιχειρήσεις, άλλα που απασχολούν.

Αντίστοιχα, ο δημοσιογράφος ή ανταποκριτής της εφημερίδας, σε συνεννόηση με τη σύνταξή της, φροντίζει για την καταγραφή και ανάδειξη των θεμάτων. Επίσης φροντίζει να αναδεικνύονται και ζητήματα που απασχολούν εργατικό - λαϊκό κόσμο, βοηθώντας και τη δουλειά των Κομματικών Οργανώσεων.

Τι επιτυγχάνουμε έτσι; Ενιαία ενημέρωση για όλα τα κομματικά μέλη, τα μέλη της ΚΝΕ, τους φίλους και οπαδούς του Κόμματος, όσους συστρατεύονται με το Κόμμα.

Οργανώνουμε ταυτόχρονα την εξόρμηση στους χώρους που μας ενδιαφέρουν, με τον «Ριζοσπάστη» στο χέρι. Με βάση αυτήν τη δουλειά προχωρά η συζήτηση, η σύσκεψη, η πλατιά διάδοση των θέσεων του ΚΚΕ. Δίνουμε απάντηση στην επιχειρηματολογία της αστικής τάξης, που εκφράζεται μέσα από τις κυβερνήσεις που την υπηρετούν, τα αστικά κόμματα, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, αλλά και τα αστικά ΜΜΕ, τους μηχανισμούς προπαγάνδας και συνολικότερης στήριξης του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Ιδιαίτερα σήμερα, που εντείνονται οι προετοιμασίες για έναν μεγαλύτερο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως και οι σχεδιασμοί αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, εξοπλίζουμε με επιχειρηματολογία, βγαίνουμε επιθετικά με τις θέσεις μας, βοηθάμε στον συντονισμό της δράσης, συνολικότερα του αγώνα, φωτίζοντας τις βαθύτερες αιτίες κάθε προβλήματος, προβάλλοντας τη διέξοδο.

Τέτοια παραδείγματα, που βοήθησαν τη δουλειά του Κόμματος, έχουμε και στην περιοχή, όπως η καθημερινή προβολή μέσα από τον «Ριζοσπάστη» της παρέμβασης στο λιμάνι της Πάτρας (ιδιαίτερα με τη μεγάλη 10ήμερη απεργία των ναυτεργατών), της δουλειάς για το σταφιδικό κίνημα από τις Οργανώσεις του Κόμματος, της παρέμβασης του ΚΚΕ, του συνδικαλιστικού κινήματος και της δημοτικής αρχής Πάτρας στις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αχαΐα, της παρέμβασης στους μετανάστες εργάτες γης σε Δυτική Αχαΐα, Βόρεια Ηλεία κ.α.

Οσο δυνατή κι αν φαντάζει η κυρίαρχη πολιτική και προπαγάνδα των αστικών κομμάτων, που εκφράζεται και μέσα από τα αστικά ΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά), ένας τέτοιος σχεδιασμός, από κοινού με την καλλιέργεια του διαβάσματος, δίνει συνολικότερη ώθηση, «τροφή» για σκέψη, αφού δεν μένουμε μόνο στην πληροφορία, αλλά εμβαθύνουμε, εξοπλιζόμαστε και δρούμε ενιαία.

Δίνουμε ώθηση για διάβασμα, απαντώντας στο «γιατί χρειαζόμαστε την εφημερίδα μας καθημερινά;», συνειδητοποιώντας ότι όσα γράφει ο «Ριζοσπάστης» μάς αφορούν, ως Οργανα και ΚΟΒ, αποτυπώνουν την παρέμβασή μας.

Για τον ρόλο του «Ριζοσπάστη» ως Οργάνου της ΚΕ, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τη μεγάλη σημασία του σε όλη την πορεία του Κόμματος. Από την παρανομία, όπου οι πρώτες παρεμβάσεις που γίνονταν ήταν στα τυπογραφεία του «Ριζοσπάστη», ακόμη και με νεκρούς στην προσπάθεια έκδοσης, συγγραφής και διάδοσής του, μέχρι τις ανατροπές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, που η εφημερίδα μάς έδωσε το σύνθημα να κρατηθεί «ψηλά η σημαία», τις περιόδους της ανάπτυξης και της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, μέχρι και σήμερα με την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του πολέμου, την εμπλοκή της χώρας μας, σε συνδυασμό με τα μέτρα καταστολής του εργατικού - λαϊκού παράγοντα, αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού κ.λπ.

Αυτήν τη σημασία για μια καθημερινή έκδοση δίνει και ο Λένιν. Στο έργο του «Για το προλεταριακό κόμμα νέου τύπου» και στο άρθρο του «Το άμεσο καθήκον μας», έγραφε πριν το 1900 στη συζήτηση για τη δημιουργία επαναστατικού κόμματος: «Δίχως ένα τέτοιο όργανο, η τοπική δουλειά θα παραμένει στενός "χειροτεχνισμός". Η δημιουργία του κόμματος - όταν δεν είναι οργανωμένη η σωστή εκπροσώπηση του κόμματος αυτού από μια ορισμένη εφημερίδα - θα μένει σε σημαντικό βαθμό κενή λέξη. Η οικονομική πάλη, που δεν συντονίζεται από ένα κεντρικό όργανο, δεν μπορεί να γίνει ταξική πάλη ολόκληρου του ρωσικού προλεταριάτου. Η διεξαγωγή της πολιτικής πάλης δεν είναι δυνατή, αν ολόκληρο το κόμμα δεν λέει τη γνώμη του πάνω σ' όλα τα ζητήματα της πολιτικής και δεν κατευθύνει τις χωριστές εκδηλώσεις του αγώνα. Δεν είναι δυνατή η οργάνωση των επαναστατικών δυνάμεων, η πειθάρχησή τους και η ανάπτυξη της επαναστατικής τέχνης χωρίς να συζητιούνται όλα αυτά τα ζητήματα στο κεντρικό όργανο, χωρίς να γίνεται συλλογική επεξεργασία ορισμένων μορφών και κανόνων διεξαγωγής της δουλειάς, χωρίς να καθορίζονται - μέσω του κεντρικού οργάνου - οι ευθύνες κάθε μέλους του κόμματος απέναντι σ' ολόκληρο το κόμμα».

Εχοντας τέτοιο προσανατολισμό, μαζί με την οργάνωση της καθημερινής δουλειάς, μπορούν να έρθουν αποτελέσματα σε σταθερή βάση και με αυξητική τάση στην κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη», την αξιοποίησή του, τη μελέτη του, συμβάλλοντας στη μεγαλύτερη ισχυροποίηση του Κόμματος.