Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό το γεγονός ότι στο επίκεντρο μπαίνει το ίδιο το Κόμμα, αυτό που αναφέρεται ειδικά ως τίτλος του δεύτερου κεφαλαίου, πώς δηλαδή θα είμαστε ολόπλευρα προετοιμασμένοι, για να ηγηθούμε στην εργατική - λαϊκή πάλη για την επαναστατική ανατροπή και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Νομίζω ότι κρίνοντας τη δουλειά μας συλλογικά και ατομικά, θα πρέπει να ξεφύγουμε απ' το σχήμα στο οποίο πέφτουμε πολλές φορές όταν κάνουμε κάποιου τύπου απολογιστική συζήτηση «αυτά κάναμε, πάμε καλά, μπορούμε και καλύτερα». Αυτό το σχήμα, μας βγαίνει αυθόρμητα, γιατί η καθημερινή δουλειά είναι δύσκολη και κουραστική, τα αποτελέσματα στις συνθήκες που δρούμε βγαίνουν επίπονα, ενώ ο στόχος για «πλήρη αντιστοίχιση όλου του Κόμματος με το επαναστατικό μας Πρόγραμμα» ίσως φαντάζει και για μας δυσθεώρητος.

Εννοείται ότι έγιναν και γίνονται θετικά βήματα σε όλους τους τομείς και τα εκτιμάμε, όμως το κύριο θεωρώ πως είναι, το αν και με ποιον τρόπο η δουλειά μας έχει αντανάκλαση στην κάθε ΚΟΒ και στο κάθε κομματικό μέλος.

Εχοντας συνείδηση ότι οι εξελίξεις, με την κλιμάκωση του πολέμου, την όξυνση όλων των αντιθέσεων, είναι πιθανό να πυροδοτήσουν γρήγορα (ίσως γρηγορότερα απ' ό,τι το έχουμε κι εμείς στο νου μας μέσα στην καθημερινή μας δραστηριότητα και τη «διεκπεραίωση» της ζωής μας) γεγονότα που θα φέρουν στην ημερήσια διάταξη τα προγραμματικά μας καθήκοντα, τότε τα ζητήματα της δουλειάς των ΚΟΒ, των πολιτικών τους δεσμών, της ικανότητας των κομματικών μελών να δουλεύουν ιδεολογικοπολιτικά, αποκτούν επείγοντα χαρακτήρα.

Για παράδειγμα, η συζήτηση που γίνεται στα Οργανα, στις Βοηθητικές Επιτροπές, η ανάλυση των εξελίξεων, οι θεματικές συζητήσεις, τα μαθήματα ή ακόμα και οι σχολές που κάνουμε, έχουν καταφέρει να ανεβάσουν πραγματικά το επίπεδο των ΚΟΒ, του κάθε κομματικού μέλους ξεχωριστά; Να αποκτά δηλαδή κάθε σύντροφος μεγαλύτερη ικανότητα στη διαμόρφωση πολιτικών δεσμών, επειδή γίνεται καλύτερος στην ταξική ανάλυση των εξελίξεων, επειδή δεν αιφνιδιάζεται από ελιγμούς του αντιπάλου, δεν φοβάται να συγκρουστεί ακόμα και με δημοφιλή αφηγήματα, επειδή αρχίζει και αφομοιώνει αυτό που λέει το κείμενο ότι πρέπει να εξασφαλίζεται διαρκώς «η ιδεολογική πολιτική ανεξαρτησία του Κόμματος από κάθε εκδοχή της αστικής πολιτικής».

`Η αντίστοιχα, μέσα απ' την επεξεργασία που κάνουμε στα Οργανα για μια σειρά κλάδους, την ανάλυση των οικονομικών εξελίξεων, των προθέσεων της εργοδοσίας, την πρωτοπόρα παρέμβαση που έχουμε στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, την ενίσχυση των ταξικών συνδικάτων, την επιτυχία των απεργιακών μαχών, μετράμε αποτελέσματα στο πώς κάθε κομματικό μέλος στέκεται στο χώρο δουλειάς, κερδίζει την εμπιστοσύνη των συναδέλφων, στρατολογεί, αναδεικνύεται όχι μόνο ως αγωνιστής (πράγμα αναγκαίο), αλλά και ως αυτός που «βλέπει πιο μακριά» από τους άλλους εργαζόμενους, που γι' αυτόν το λόγο θα ακουμπήσουν πάνω του ακόμα και όσοι σήμερα τον κοιτάνε με επιφύλαξη, όταν στο μέλλον δεν θα μπορούν π.χ. να ταΐσουν τα παιδιά τους ή θα πρέπει να φύγουν για το μέτωπο ή θα επιστρατευθούν στον χώρο δουλειάς;

Μ' αυτά τα κριτήρια, θεωρώ ότι υπάρχει θετικό πρόσημο στη δουλειά μας -και στη Δυτική Ελλάδα-, ειδικά το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο έγινε κατορθωτό να ξεπεραστούν μια σειρά καθυστερήσεις της προηγούμενης περιόδου.

Σ΄ αυτήν την κατεύθυνση, νομίζω πρέπει να μας απασχολήσει, πώς θα ξεπεράσουμε το ζήτημα που μπαίνει στις Θέσεις «υποκατάστασης των Γραμματέων, των Γραφείων των ΚΟΒ, από ορισμένα πρωτοπόρα στελέχη και έναν πυρήνα μελών», χωρίς να αφαιρούμαστε απ' το γεγονός ότι αρνητικές συνήθειες, όταν έχουν εδραιωθεί, αλλάζουν επίπονα.

Χρειάζεται να δώσουμε περισσότερη σημασία στη βοήθεια προς τους Γραμματείς και τα Γραφεία, έχοντας υπ' όψιν μας ότι διαμορφώνονται νέα στελέχη, που διαμορφώνουν με τη σειρά τους άλλους ανθρώπους, καθοδηγούν χώρους, αποτελούν το Κόμμα στον χώρο ευθύνης τους και δεν διεκπεραιώνουν μόνο πρακτικά καθήκοντα που τους ανατίθενται στο πλαίσιο ενός καταμερισμού που κάνει το παραπάνω Οργανο. Ανθρώπους και ΚΟΒ, που θα αποτελέσουν τον επαναστατικό πυρήνα στο χώρο ευθύνης τους, που θα κληθεί να φέρει εις πέρας καθήκοντα της επανάστασης.

Γιατί αν π.χ. έχει στο μυαλό του το στέλεχος, που φυσικά έχει έγνοια για το Κόμμα και την υπόθεσή μας, ότι αυτό που του αναλογεί του ίδιου και της ΚΟΒ, είναι να κάνουμε 5 πράγματα στους 5 χώρους που δρούμε, αυτό όντως μπορεί να βγει εις πέρας με προσωπική αυτοθυσία του ίδιου και άλλων 3, 5, 10, που μπορούν να τρέξουν παντού -και με κάποια αποτελέσματα, συνεπικουρούμενοι απ' την γενική πολιτική παρέμβαση του Κόμματος.

Αν όμως μπει σε διαδικασία να σκεφτεί -πράγμα που είναι καθοδηγητική ευθύνη- ότι πρέπει να στήσουμε την κομματική παρέμβαση στο χώρο, να συγκρουστούμε με την εργοδοσία ή με την παρέμβασή της στο χώρο κατοικίας, με άλλους θεσμούς που παίζουν ρόλο, με τη γενική αστική πολιτική που μπαίνει σε κάθε σπίτι, με τον οπορτουνισμό, τότε πρέπει να έχει αρχικά ο ίδιος ολοκληρωμένη γνώση για το τι γίνεται, να καταρτίζει σχέδιο που να «πατάει» στο χώρο τη γραμμή του Κόμματος και τότε θα είναι αναγκαίο να στρατευθούν σ' αυτό όλοι και δεν θα αρκεί μια τυπική συμμετοχή ενός μέρους του κομματικού δυναμικού. Θα είναι αναγκαία η μελέτη του «Ριζοσπάστη» -και όχι μόνο-, η πολιτική επαφή με τον περίγυρο και η συμμετοχή του στο σχέδιό μας.

Στα αποτελέσματα αυτά, στο επίπεδο των ΚΟΒ, νομίζω ότι μετριέται η συμβολή του καθενός μας και η συλλογική μας δουλειά στα Οργανα, αλλά και τις Επιτροπές. Χρειάζεται να δώσουμε κι άλλο βάρος στην εξέλιξη των στελεχών μας ως πολιτικά στελέχη, ως συνολικές κομμουνιστικές προσωπικότητες, στη λειτουργία των Γραφείων των ΚΟΒ ως καθοδηγητικά όργανα, αφήνοντάς τους χώρο να πάρουν πρωτοβουλίες και να σχεδιάσουν, με την αντίστοιχη φυσικά απαίτηση. Γιατί πολλές φορές, στο επίπεδο της Περιοχής ή και του Τομέα, υπό την πίεση να βγουν κάποια πράγματα ή και επειδή έχουμε γνώση αδυναμιών, προσπαθούμε να λύσουμε όλα τα θέματα με ένα σχέδιο που διαμορφώνουμε απ' τα πάνω ως την τελευταία του λεπτομέρεια.

Θεωρώ, τέλος, ότι αυτό το ζήτημα, του ρόλου δηλαδή των Γραμματέων και των Γραφείων, σε άλλο επίπεδο, υπάρχει και στην ΚΝΕ και πρέπει να πάρουμε μέτρα, σε συνδυασμό με την επέκταση των θετικών βημάτων που έχουν γίνει ως προς την ενίσχυση των επαναστατικών χαρακτηριστικών της Οργάνωσης.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο του Κόμματος. Επιτρέψτε μου να ασχοληθώ με ένα από τα πολλά και σοβαρά ζητήματα που θίγουν, χωρίς να υποβαθμίζω τη σημασία όλων των άλλων.

Στη σελ. 67 αναφέρεται πως κριτήριο για τη συνεχή, σταθερή ένταξη της ιδεολογικής κομμουνιστικής μορφωτικής δουλειάς στην καθημερινή λειτουργία και δράση θα είναι η διαπίστωση διαμόρφωσης διαλεκτικής - υλιστικής μεθόδου ανάλυσης και αντιμετώπισης προβλημάτων από τα στελέχη και τα όργανα. Εκτίμησή μου είναι πως το πρόβλημα εμφανίζεται, προφανώς με διαβαθμίσεις, στις Τομεακές Επιτροπές, στα Γραφεία τους και στα Γραφεία των ΚΟΒ, στα στελέχη που συγκροτούν αυτά τα όργανα. Η ένταξη της ιδεολογικής δουλειάς στην καθημερινή λειτουργία αυτών των οργάνων και των ΚΟΒ είναι ακόμα ζητούμενο. Ζητούμενο έχω την αίσθηση πως είναι και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν και ο τρόπος που θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο.

Είναι γνωστό πως η διαλεκτική μέθοδος είναι τρόπος μελέτης όπου τα πράγματα και τα φαινόμενα εξετάζονται στην αμοιβαία σύνδεσή τους, στη γέννησή τους, στην αντιφατική εξέλιξή τους και στην εξαφάνισή τους. Και πως η μεγάλη υπηρεσία που πρόσφεραν οι Μαρξ και Ενγκελς στην ανθρωπότητα είναι ότι πλούτισαν τον υλισμό με τη διαλεκτική μέθοδο.

Εκτιμώ πως η κατάκτηση του κριτηρίου, δηλαδή της διαμόρφωσης διαλεκτικής - υλιστικής μεθόδου ανάλυσης και αντιμετώπισης των προβλημάτων και του στόχου, δηλαδή της συνεχούς, σταθερής ένταξης της ιδεολογικής κομμουνιστικής μορφωτικής δουλειάς στην καθημερινή λειτουργία και δράση είναι δύο ζητήματα αλληλοτροφοδοτούμενα, θα έλεγα διαλεκτικά δεμένα μεταξύ τους. Οσο, δηλαδή, ανεβαίνουμε επίπεδα στην κατάκτηση του κριτηρίου τόσο θα πλησιάζουμε στον στόχο. Χωρίς να φιλοδοξώ να εξαντλήσω το θέμα, επιτρέψτε μου να θέσω με κάποια παραδείγματα πώς, κατά τη γνώμη μου, μπορούμε να κάνουμε βήματα και στα δύο.

Αποφασίζει μία ΚΟΒ να μοιράσει στον χώρο ευθύνης της μία ανακοίνωση που αφορά π.χ. ζητήματα των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών της πόλης. Τι γίνεται, συνήθως, στον χώρο που βρίσκομαι; Βγαίνει μια ομάδα συντρόφων και μοιράζει την ανακοίνωση. Η απεύθυνση είναι περίπου: Πάρε μια ανακοίνωση από το ΚΚΕ να διαβάσεις τη θέση του για αυτό το ζήτημα. Στη συνέχεια, όταν συνεδριάσει η ΚΟΒ, το πολύ - πολύ να συζητηθεί ποιοι μας χαμογέλασαν και ποιοι μας φάνηκαν αδιάφοροι. Τι μπορεί να γίνει κατά τη γνώμη μου; Πριν την εξόρμηση να μαζευτούν οι σύντροφοι και με τη βοήθεια της καθοδήγησης να κουβεντιάσουν το περιεχόμενο της ανακοίνωσης, να λυθούν απορίες πρώτα και κύρια των ίδιων των συντρόφων. Κατά την εξόρμηση να συζητήσουν το περιεχόμενό της με τους επαγγελματίες που θα απευθυνθούν, δίνοντάς τους την ανακοίνωση. Να μαζευτούν πάλι μετά την εξόρμηση και να συζητήσουν τι ακριβώς ζητήματα έβαλαν οι ίδιοι στην απεύθυνσή τους, τι τους έβαλαν οι αυτοαπασχολούμενοι και πώς οι σύντροφοι απαντήσανε ή δεν απαντήσανε. Να πάρουν από την καθοδήγηση βιβλιογραφία για το πού θα βρουν να μελετήσουν περισσότερα για το θέμα καθώς και να ξανασκύψουν στο ντοκουμέντο για τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, που συλλογικά έχει καταλήξει το Κόμμα, ώστε να επανέλθουν - με σχέδιο και έλεγχο - σε όσους έβαλαν ερωτήματα και να απαντήσουν πιο ολοκληρωμένα. Στη συνέχεια δε, να ξαναγίνει συζήτηση για τα αποτελέσματα που είχε αυτή η δεύτερη συνάντηση με τους επαγγελματίες, η τρίτη, η τέταρτη κ.λπ. Το ίδιο, φυσικά, να γίνεται για όλες τις ανακοινώσεις και με όλες τις ΚΟΒ.

Γίνεται μια τοπική ή πανελλαδική εργατική κινητοποίηση. Τα κομματικά μέλη που είναι χρεωμένα στα διάφορα σωματεία πασχίζουν να υιοθετηθούν τα αιτήματα του ταξικού κινήματος από τα διοικητικά συμβούλια, να πείσουν τους εργαζόμενους να κατέβουν στην κινητοποίηση. Χωρίς καθόλου να πάμε πίσω από την εκπλήρωση αυτών των καθηκόντων, για τους κομμουνιστές πρέπει να προστεθεί και να μπει πολύ ψηλά στην ιεραρχία ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα - καθήκον: Να συνδέεται το αίτημα ή τα αιτήματα της κινητοποίησης με την προοπτική. Τη σοσιαλιστική κοινωνία. Η σύνδεση αυτή να γίνεται στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, στη συνέλευση του σωματείου, στη συζήτηση με κάθε εργαζόμενο, παντού. Βέβαια, για να λάβει σάρκα και οστά αυτό το καθήκον απαιτείται και ιδεολογικός εξοπλισμός: Να ξανασκύψουμε στο Πρόγραμμα του Κόμματος και στα σημειώματα που αναλύουν τις διάφορες πλευρές του, να ανατρέξουμε στη βιβλιογραφία που αναφέρεται στο πώς έλυναν στις σοσιαλιστικές κοινωνίες - αν υπήρχαν - παρόμοια προβλήματα, να συμβουλευτούμε και τα έργα των κλασικών για τους τρόπους και τις μεθόδους που οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους, αλλά και τις τελευταίες επεξεργασίες του Κόμματος για το πώς βαθαίνει η εκμετάλλευση με τις νέες εργασιακές μορφές. Φυσικά, για να αποκτηθεί αυτός ο εξοπλισμός, τα μέλη του Κόμματος πρέπει να «σπρωχθούν» από τα στελέχη, τους ιδεολογικούς και οργανωτικούς καθοδηγητές τους για να τον αποκτήσουν. Να βοηθηθούν σε αυτό με βιβλιογραφία - ενδεχομένως και σημειώματα - που θα τους δοθούν, να γίνει και ο δημιουργικός έλεγχος στην πορεία. Και στη συνέχεια να γίνει αναλυτική συζήτηση και να εξαχθούν συμπεράσματα για το αποτέλεσμα όλης αυτής της δραστηριότητας.

Με μια τέτοια διαδικασία εντάσσουμε την ιδεολογική, κομμουνιστική, μορφωτική δουλειά στις δραστηριότητες της ΚΟΒ. Αυτή, βέβαια, η διαδικασία απαιτεί πρώτα και κύρια από τα στελέχη της ΚΟΒ και της Τομεακής Επιτροπής να ψάξουν και να μελετήσουν πρώτοι αυτοί τη βιβλιογραφία και τα διάφορα σχετικά ντοκουμέντα, επομένως να βελτιώσουν πρώτοι αυτοί το μορφωτικό, ιδεολογικό τους επίπεδο. Και, φυσικά, με δικιά τους ευθύνη, να γίνει «ψωμοτύρι» η βοήθεια και ο δημιουργικός έλεγχος σε μια τέτοια κατεύθυνση και στη διαδικασία του σχεδιασμού και στη διαδικασία της αποτίμησης κάθε κομματικής ή μαζικής δραστηριότητας.

Σαν αποτέλεσμα, τα μέλη της ΚΟΒ θα ανεβάσουν την αποτελεσματικότητά τους, θα νιώσουν πιο ικανοί να πείθουν στις συζητήσεις με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, θα αποκτήσουν καλύτερη εικόνα για τα βάρη που φορτώνει η αστική πολιτική στις πλάτες των συνομιλητών τους, για το μέγεθός τους, για την αλληλοδιαπλοκή τους και την εξέλιξή τους, για τις απόψεις και τις συγχύσεις τους για τη σοσιαλιστική κοινωνία και για την αναγκαιότητα να παλέψουν γι' αυτήν.

Εντάσσοντας, λοιπόν, και με αυτόν τον τρόπο, την ιδεολογική, κομμουνιστική, μορφωτική δουλειά στην καθημερινή λειτουργία και δράση, η ΚΟΒ, αλλά και η Τομεακή Οργάνωση θα ανεβάσει επίπεδα και στη διαμόρφωση διαλεκτικής - υλιστικής μεθόδου ανάλυσης και αντιμετώπισης των προβλημάτων των λαϊκών στρωμάτων στον χώρο ευθύνης της. Και εκτιμώντας κάθε φορά πόσο καλά «γνωρίζει» τους εργαζόμενους - με τους οποίους ήρθε σε επαφή - και τα προβλήματά τους θα οδηγείται σε παραπέρα ιδεολογική - μορφωτική δουλειά για να αποκτήσει ακόμη καλύτερη εικόνα και να έχει καλύτερα αποτελέσματα σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση συνειδήσεων, που αυτό, σε τελική ανάλυση, είναι και το κύριο ζητούμενο.