Από κινητοποίηση επαγγελματιών της Αττικής

- Μείωση κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες των ασφαλιστικών εισφορών του ιδιωτικού τομέα, με απώλειες κρατικών εσόδων ύψους 849 εκατ. ευρώ.

- Κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον κρατικό προϋπολογισμό και επιδότηση 200 ευρώ της εργοδοσίας σε περίπτωση πρόσληψης μακροχρόνια ανέργου, για περίοδο 6 μηνών, στο πλαίσιο του προγράμματος για τη δημιουργία 150.000 νέων θέσεων εργασίας (186 εκατ.).

- Μειώσεις των φορολογικών συντελεστών στα επιχειρηματικά κέρδη στο 22% από 24% (από 1/1/2022), με απώλειες 183 εκατ. ευρώ από τον Προϋπολογισμό.

- Μειώνεται κατά 50% ο φόρος στη συγκέντρωση κεφαλαίου σε περιπτώσεις εταιρικών συγχωνεύσεων, με κόστος 38 εκατ. ευρώ για το 2022.

- Χορήγηση προσαυξημένης έκπτωσης για επιχειρηματικές δαπάνες που αφορούν «πράσινη» οικονομία, Ενέργεια και ψηφιοποίηση, από 1/1/2022 (20 εκατ. σε ετήσια βάση). Κίνητρα για συνενώσεις και συνεργασίες επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένης της επιπλέον έκπτωσης επί του φόρου εισοδήματος.

Ο Προϋπολογισμός ενσωματώνει προβλέψεις για ρυθμό ανάπτυξης 5,2% το 2022. Μεταξύ άλλων, η άνοδος των επενδύσεων αναμένεται στο 15,3% φέτος, στο 13,4% το 2022 και στο 8,2% το 2023. Βασικός πυλώνας για την ανάκαμψη των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων είναι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), που οι επιδοτήσεις του διαμορφώνονται σε 7,45 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 6,25 δισ. αφορούν τη συγχρηματοδότηση από τα ταμεία της ΕΕ και τα 1,2 δισ. αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Πέρα από τις ενισχύσεις μέσω ΠΔΕ, οι προβλεπόμενες επιχορηγήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ προς τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους αναμένεται να ανέλθουν σε ακόμα 4 δισ. ευρώ, ενώ οι σχετικές εκταμιεύσεις συνδέονται με την εκπλήρωση σειράς από αντιλαϊκά ορόσημα.

Την ίδια στιγμή, η μάζα των φορολογικών εσόδων από μισθούς, συντάξεις και άλλα λαϊκά εισοδήματα, καθώς και από τους έμμεσους φόρους και τα άλλα χαράτσια, συνθέτουν το ενισχυμένο πλέγμα της φοροληστείας και για την επόμενη χρονιά, όπως αυτό αποτυπώνεται στο προσχέδιο προϋπολογισμού.

Τα συνολικά ποσά των φόρων ξεπερνούν τα 49,5 δισ. το 2022, από 45,4 δισ. φέτος, με αύξηση 4,1 δισ., ενώ ο ΦΠΑ που φορτώνεται στη λαϊκή κατανάλωση ξεπερνά τα 19 δισ., από 17,18 δισ., με αύξηση ύψους 2 δισ.

Η φοροαφαίμαξη του λαού που κλιμακώνεται, η καθήλωση των μισθών και η μεγάλη ακρίβεια, είναι το εκρηκτικό «μείγμα» που απειλεί το λαϊκό εισόδημα και τη νέα χρονιά.

Σύμφωνα με τη Γιούροστατ, ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη για τον μήνα Οκτώβρη σκαρφάλωσε στο 4,1% από 3,4% τον Σεπτέμβρη, 3% τον Αύγουστο και 2,2% τον Ιούλη σε σχέση με τους αντίστοιχους περσινούς μήνες. Αντίστοιχα, στην ελληνική οικονομία, ο πληθωρισμός για τον μήνα Οκτώβρη καταγράφηκε στο 3,4%.

Σε επίπεδο Ευρωζώνης, οι ραγδαίες ανατιμήσεις για τον μήνα Οκτώβρη προήλθαν από τον κλάδο της Ενέργειας, όπου καταγράφηκε άνοδος 23,7%. Αυτό αποτυπώνεται και στην Ελλάδα, όπου χιλιάδες εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά έρχονται αντιμέτωπα με τις συνεχείς αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος και στα είδη πλατιάς κατανάλωσης.

Η χονδρική τιμή ηλεκτρικού ρεύματος στη χώρα μας παραμένει σταθερά στην πρώτη θέση πανευρωπαϊκά (για την Παρασκευή 19/11 βρισκόταν στα 244,11 ευρώ/MWh), κάνοντας την - έτσι κι αλλιώς πενιχρή - «ενίσχυση» στους λογαριασμούς ρεύματος που ανακοίνωσε πρόσφατα η κυβέρνηση να ακούγεται ως φάρσα. Τα λαϊκά νοικοκυριά θα δουν και δεύτερη αύξηση στα τιμολόγια που θα λάβουν τέλη Δεκέμβρη, και μάλιστα ιδιαίτερα «τσουχτερή».

Αν συνυπολογίσουμε ότι η κατανάλωση ρεύματος θα αυξηθεί τους χειμερινούς μήνες εξαιτίας χρήσης ηλεκτρικών σωμάτων, τότε θα πρέπει να αναμένονται «ρήτρες αναπροσαρμογής» ακόμα και με τριψήφιο αριθμό στα τιμολόγια, με δεδομένο ότι συμπαρασύρονται προς τα πάνω και οι υπόλοιπες χρεώσεις.

Κι ενώ η κατάσταση διαμορφώνεται τραγική για εκατοντάδες χιλιάδες οικιακούς και επαγγελματικούς καταναλωτές, η κυβέρνηση αρνείται να λάβει ουσιαστικά μέτρα στήριξης, έχοντας απορρίψει πρόσφατα τη σχετική τροπολογία του ΚΚΕ για κατάργηση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης και του ΦΠΑ στα ενεργειακά αγαθά.

Το αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα έχει και συνέχεια με τη 12η έκθεση ενισχυμένης εποπτείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που θα δημοσιοποιηθεί στις 24 Νοέμβρη.

Σε αυτή αναμένεται να υπάρχουν και «αστερίσκοι», κυρίως σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» δάνεια. Βασικό ζήτημα είναι οι «καθυστερήσεις» στη συγκρότηση του ιδιωτικού φορέα απόκτησης και επαναμίσθωσης ακινήτων, στον οποίο θα μεταβιβάζονται οι πρώτες κατοικίες, με την ταυτόχρονη καταβολή ενοικίου από τα υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά. Η έναρξη λειτουργίας του εν λόγω φορέα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην πορεία κλιμάκωσης των πλειστηριασμών και στην πρώτη κατοικία, αναμένεται το β' εξάμηνο του 2022.

Μας ενημέρωσε λοιπόν ο Γ. Βαρουφάκης ότι ο ελληνικός λαός προκειμένου να τα βάλει με τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, που καταδυναστεύει την ΕΕ, πρέπει να πάει με τον αμερικάνικο, δηλαδή να διαλέξει ιμπεριαλιστή. Πολύ πρωτότυπη και λίαν ριζοσπαστική η θέση του Γ. Βαρουφάκη!

Ομως η ΕΕ είναι ένωση καπιταλιστών, γι' αυτό είναι στην ίδια της τη φύση η ανισομετρία, η ανισοτιμία και η επιβολή της δύναμης του πιο ισχυρού. Αλλοτε η Γερμανία, άλλοτε η Γαλλία, άλλοτε κάποιος άλλος θα έχει το πάνω χέρι. Και, βέβαια, τα αστικά κράτη που συμμετέχουν σε αυτήν το κάνουν «εν πλήρει συνειδήσει», προκειμένου να ενισχύσουν τον ρόλο και τη θέση τους, πρώτα απ' όλα σε βάρος των λαών τους. Το πρόβλημα με την ΕΕ είναι ότι αποτελεί μια συμμαχία ιμπεριαλιστική, μια ένωση καταλήστευσης των ίδιων των λαών της, και όχι το ποιος έχει το πάνω χέρι σ' αυτήν. Γι' αυτό, η πάλη των εργαζομένων και των λαών πρέπει να έχει κατεύθυνση την αποδέσμευση, όχι την επιλογή τού ποιος ιμπεριαλιστής θα κάνει κουμάντο.

Με όσα λέει ο Γ. Βαρουφάκης επιβεβαιώνει απλώς ότι το 2015 τα «παιχνίδια», τα «παζάρια» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (στην οποία θήτευσε ως υπουργός Οικονομικών) με τους «θεσμούς» (όπως ο ίδιος βάφτισε την τρόικα) και η επιδίωξη «συμφωνιών» (όπως ο ίδιος βάφτισε τα μνημόνια) εντάσσονταν σε μια ευρύτερη κόντρα διαφόρων αστικών δυνάμεων και ιμπεριαλιστικών κέντρων, η οποία καμία σχέση δεν είχε με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Γι' αυτό άλλωστε και το δίλημμα του δημοψηφίσματος, όπως το έθεταν τότε, ήταν «μνημόνιο Γιούνκερ ή μνημόνιο Τσίπρα», με τις αντίστοιχες γεωπολιτικές «ουρές» της κάθε εκδοχής αλλά το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα για τον λαό. Θυμίζουμε επίσης ότι οι φίλοι του Γ. Βαρουφάκη, οι Αμερικανοί, ήταν αυτοί που «σφύριξαν τη λήξη» της πολύμηνης «σκληρής διαπραγμάτευσης» και ότι με εμβληματική τη δική τους παρέμβαση (τα λένε οι ίδιοι - Κλίντον, Ομπάμα κ.λπ.) φτάσαμε στο τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οταν γίνεται όμως συγκεκριμένος, αποκαλύπτεται και τι εννοεί.

Για παράδειγμα, αναφέρεται στα «κόκκινα» δάνεια και θυμίζει ότι το ΜέΡΑ25 «κατέθεσε το τεχνοκρατικά προηγμένο (και συμβατό με το ευρωπαϊκό Δίκαιο) σχέδιο "Οδυσσέας" (για ίδρυση δημόσιας εταιρείας διαχείρισης κόκκινων δανείων)». Πρόταση που το ΚΚΕ έχει απορρίψει.

Τι πάει να λύσει η συγκεκριμένη πρόταση; Να θωρακίσει τις τράπεζες από κινδύνους που προκύπτουν από τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, να εξασφαλίσει την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία τους και, βεβαίως, να εγγυηθεί την «παροχή ρευστότητας στην οικονομία» (βλ. στους ομίλους). Τα λαϊκά νοικοκυριά θα γίνουν νοικάρηδες στα ίδια τους τα σπίτια (με υποσχέσεις ότι τα νοίκια θα ρυθμιστούν ...κοινωνικά), οι τράπεζες θα απαλλαγούν από τα «κόκκινα» δάνεια, ενώ οι ζημιές τους θα φορτωθούν στις πλάτες όλου του λαού, όπως έγινε παλιότερα με τις προβληματικές επιχειρήσεις.

Μιλάμε λοιπόν για έναν «άλλο» δρόμο προκειμένου να φορτωθούν στις πλάτες του λαού τα βάρη του τραπεζικού συστήματος.

Στον αντίποδα, κριτήριο των θέσεων του ΚΚΕ για τα «κόκκινα» δάνεια είναι πώς θα ξαλαφρωθούν οι λαϊκές οικογένειες και πώς θα πληρώσουν οι τράπεζες και οι όμιλοι. Γι' αυτό άλλωστε απορρίφθηκαν στη Βουλή ως «μη ρεαλιστικές» από όλες τις κυβερνήσεις (και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ), επειδή «σκοντάφτουν» στη στρατηγική του κεφαλαίου, που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα.

Αποδεικνύοντας έτσι ότι ο αγώνας ακόμα και για να ξαλαφρωθούν οι εργαζόμενοι προϋποθέτει τη σύγκρουση, την αντιπαράθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, με την πολιτική του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του. 'Η θα πληρώνει το κεφάλαιο ή οι εργαζόμενοι. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Σε αυτό το πεδίο της σύγκρουσης και ταξικής πάλης ωριμάζει η ριζοσπαστικοποίηση, που δεν μπορεί να έχει άλλο περιεχόμενο (δεν ξέρουμε πώς την εννοεί ο Γ. Βαρουφάκης) από την αμφισβήτηση του σημερινού καπιταλιστικού πολιτικού και οικονομικού πλαισίου, από την εμπέδωση της αναγκαιότητας της ανατροπής του.

Σε κάθε περίπτωση, ο Γ. Βαρουφάκης επιβεβαίωσε ότι με το ΚΚΕ έχει μία και μεγάλη διαφορά: Εκείνος καλεί σε έναν ακόμα δρόμο υποταγής, το ΚΚΕ καλεί τον λαό να συμπορευτεί μαζί του στον δρόμο της ανατροπής.