Τις μέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη μια από τις μεγαλύτερες διεκπεραιώσεις στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ προς τα Βαλκάνια και την Ανατ. Ευρώπη από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Οι δυνάμεις αυτές προορίζονται να συμμετάσχουν σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις - πρόβες πολέμου, την ώρα που η αντιπαράθεση με τη Ρωσία κλιμακώνεται σε όλη τη συνοριογραμμή, από τη Βαλτική μέχρι τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας.

Πάνω από 1.000 στρατιωτικά οχήματα και 120 ελικόπτερα θα περάσουν τις επόμενες μέρες από τις εγκαταστάσεις του λιμανιού και γι' αυτόν τον σκοπό στην πόλη βρίσκονται ήδη περισσότεροι από 400 αξιωματικοί του αμερικανικού στρατού. Μιλάμε δηλαδή για κανονική απόβαση των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, που επιτηρούν την προώθηση του στρατιωτικού υλικού στα ενδότερα.

Η βάση της Αλεξανδρούπολης, που καταχωρήθηκε και επίσημα στον χάρτη με τις αμερικανοΝΑΤΟικές εγκαταστάσεις στη χώρα μας, μετά την 5ετή ανανέωση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας, αναβαθμίζει τον ρόλο της Ελλάδας στα δολοφονικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ «προς Βορρά», με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

«Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα διευκολύνει την πρόσβασή μας στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, τα μέλη δηλαδή του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα και περαιτέρω στην Ανατ. Ευρώπη», σημείωνε πριν από λίγες μέρες σε συνέντευξή του Αμερικανός πρώην διπλωμάτης, δίνοντας το στίγμα του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού στην ευρύτερη περιοχή.

Οι δηλώσεις αυτές, σε συνάρτηση με το τεταμένο κλίμα στα Βαλκάνια, στην Ουκρανία, αλλά και στα σύνορα Πολωνίας - Λευκορωσίας, αποκαλύπτουν τον επιθετικό ΝΑΤΟικό σχεδιασμό περικύκλωσης της Ρωσίας. Αλλά και τους επικίνδυνους ρόλους που αναλαμβάνει η χώρα μας στην υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού, προσθέτοντας νέους κρίκους στην αλυσίδα της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, που εκθέτει τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα σε μεγάλες περιπέτειες και κινδύνους.

Η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα και επιτελεία παρουσιάζουν τη μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε «προκεχωρημένο φυλάκιο» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ως «ασπίδα» τάχα απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης και ως αναγνώριση του ρόλου που παίζει η Ελλάδα για τη «σταθερότητα» στην περιοχή.

Αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα για να κάνουν τον λαό συνεργό σε επιθετικά σχέδια, που όχι μόνο δεν τον προστατεύουν αλλά τον μετατρέπουν σε στόχο αντιποίνων από τις ανταγωνίστριες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως καταγγέλλουν και οι Επιτροπές Ειρήνης, τα σωματεία και οι φορείς που στις 27 Νοέμβρη οργανώνουν εκδήλωση - συγκέντρωση στην Αλεξανδρούπολη, ενάντια στη μετατροπή της σε ορμητήριο φονιάδων.

Από το κάδρο δεν θα μπορούσε να λείπει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διαπραγματεύτηκε την επέκταση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις Βάσεις, προετοίμασε το έδαφος για την ένταξη της Αλεξανδρούπολης στο δίκτυο των υποδομών που στηρίζουν τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, ενώ σήμερα, το μόνο που έχει να καταλογίσει στην κυβέρνηση, είναι ότι δεν παζάρεψε τα κατάλληλα ανταλλάγματα!

Τη μεγάλη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει ο Αμερικανός πρώην διπλωμάτης στην ίδια συνέντευξη, όπου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν θα μπορούσε να κάνει όλα όσα κάνει αυτήν τη στιγμή τόσο εύκολα, αν ο Τσίπρας δεν είχε θέσει τις βάσεις (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε να ξεπεραστούν χρόνια προβλήματα και ο αντιαμερικανισμός (...) Εφερε όλο το πολιτικό σύστημα σε εκείνο το σημείο ώστε να γίνει αντιληπτό ότι πρέπει να υπάρξει στρατηγική σχέση με τις ΗΠΑ».

Η μετατροπή επομένως της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ έχει τη σφραγίδα της κυβέρνησης ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και όλων των άλλων κομμάτων, που κοινός τους στόχος είναι η αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης, μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα ευρωατλαντικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.

Αυτή είναι η πραγματική απειλή για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής, επιβεβαιώνοντας και εδώ ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό», παλεύοντας για απεμπλοκή της χώρας από τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για να κλείσουν όλες οι βάσεις, να γυρίσουν οι ελληνικές δυνάμεις από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές όπου Γης, να δυναμώσει η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς και στα αντιιμπεριαλιστικά κινήματα της περιοχής, ενάντια στην αστική τάξη κάθε χώρας και τις αντιλαϊκές συμμαχίες της.