Μας ενημέρωσε λοιπόν ο Γ. Βαρουφάκης ότι ο ελληνικός λαός προκειμένου να τα βάλει με τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, που καταδυναστεύει την ΕΕ, πρέπει να πάει με τον αμερικάνικο, δηλαδή να διαλέξει ιμπεριαλιστή. Πολύ πρωτότυπη και λίαν ριζοσπαστική η θέση του Γ. Βαρουφάκη!

Ομως η ΕΕ είναι ένωση καπιταλιστών, γι' αυτό είναι στην ίδια της τη φύση η ανισομετρία, η ανισοτιμία και η επιβολή της δύναμης του πιο ισχυρού. Αλλοτε η Γερμανία, άλλοτε η Γαλλία, άλλοτε κάποιος άλλος θα έχει το πάνω χέρι. Και, βέβαια, τα αστικά κράτη που συμμετέχουν σε αυτήν το κάνουν «εν πλήρει συνειδήσει», προκειμένου να ενισχύσουν τον ρόλο και τη θέση τους, πρώτα απ' όλα σε βάρος των λαών τους. Το πρόβλημα με την ΕΕ είναι ότι αποτελεί μια συμμαχία ιμπεριαλιστική, μια ένωση καταλήστευσης των ίδιων των λαών της, και όχι το ποιος έχει το πάνω χέρι σ' αυτήν. Γι' αυτό, η πάλη των εργαζομένων και των λαών πρέπει να έχει κατεύθυνση την αποδέσμευση, όχι την επιλογή τού ποιος ιμπεριαλιστής θα κάνει κουμάντο.

Με όσα λέει ο Γ. Βαρουφάκης επιβεβαιώνει απλώς ότι το 2015 τα «παιχνίδια», τα «παζάρια» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (στην οποία θήτευσε ως υπουργός Οικονομικών) με τους «θεσμούς» (όπως ο ίδιος βάφτισε την τρόικα) και η επιδίωξη «συμφωνιών» (όπως ο ίδιος βάφτισε τα μνημόνια) εντάσσονταν σε μια ευρύτερη κόντρα διαφόρων αστικών δυνάμεων και ιμπεριαλιστικών κέντρων, η οποία καμία σχέση δεν είχε με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Γι' αυτό άλλωστε και το δίλημμα του δημοψηφίσματος, όπως το έθεταν τότε, ήταν «μνημόνιο Γιούνκερ ή μνημόνιο Τσίπρα», με τις αντίστοιχες γεωπολιτικές «ουρές» της κάθε εκδοχής αλλά το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα για τον λαό. Θυμίζουμε επίσης ότι οι φίλοι του Γ. Βαρουφάκη, οι Αμερικανοί, ήταν αυτοί που «σφύριξαν τη λήξη» της πολύμηνης «σκληρής διαπραγμάτευσης» και ότι με εμβληματική τη δική τους παρέμβαση (τα λένε οι ίδιοι - Κλίντον, Ομπάμα κ.λπ.) φτάσαμε στο τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οταν γίνεται όμως συγκεκριμένος, αποκαλύπτεται και τι εννοεί.

Για παράδειγμα, αναφέρεται στα «κόκκινα» δάνεια και θυμίζει ότι το ΜέΡΑ25 «κατέθεσε το τεχνοκρατικά προηγμένο (και συμβατό με το ευρωπαϊκό Δίκαιο) σχέδιο "Οδυσσέας" (για ίδρυση δημόσιας εταιρείας διαχείρισης κόκκινων δανείων)». Πρόταση που το ΚΚΕ έχει απορρίψει.

Τι πάει να λύσει η συγκεκριμένη πρόταση; Να θωρακίσει τις τράπεζες από κινδύνους που προκύπτουν από τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, να εξασφαλίσει την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία τους και, βεβαίως, να εγγυηθεί την «παροχή ρευστότητας στην οικονομία» (βλ. στους ομίλους). Τα λαϊκά νοικοκυριά θα γίνουν νοικάρηδες στα ίδια τους τα σπίτια (με υποσχέσεις ότι τα νοίκια θα ρυθμιστούν ...κοινωνικά), οι τράπεζες θα απαλλαγούν από τα «κόκκινα» δάνεια, ενώ οι ζημιές τους θα φορτωθούν στις πλάτες όλου του λαού, όπως έγινε παλιότερα με τις προβληματικές επιχειρήσεις.

Μιλάμε λοιπόν για έναν «άλλο» δρόμο προκειμένου να φορτωθούν στις πλάτες του λαού τα βάρη του τραπεζικού συστήματος.

Στον αντίποδα, κριτήριο των θέσεων του ΚΚΕ για τα «κόκκινα» δάνεια είναι πώς θα ξαλαφρωθούν οι λαϊκές οικογένειες και πώς θα πληρώσουν οι τράπεζες και οι όμιλοι. Γι' αυτό άλλωστε απορρίφθηκαν στη Βουλή ως «μη ρεαλιστικές» από όλες τις κυβερνήσεις (και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ), επειδή «σκοντάφτουν» στη στρατηγική του κεφαλαίου, που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα.

Αποδεικνύοντας έτσι ότι ο αγώνας ακόμα και για να ξαλαφρωθούν οι εργαζόμενοι προϋποθέτει τη σύγκρουση, την αντιπαράθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, με την πολιτική του αστικού κράτους και των κυβερνήσεών του. 'Η θα πληρώνει το κεφάλαιο ή οι εργαζόμενοι. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει. Σε αυτό το πεδίο της σύγκρουσης και ταξικής πάλης ωριμάζει η ριζοσπαστικοποίηση, που δεν μπορεί να έχει άλλο περιεχόμενο (δεν ξέρουμε πώς την εννοεί ο Γ. Βαρουφάκης) από την αμφισβήτηση του σημερινού καπιταλιστικού πολιτικού και οικονομικού πλαισίου, από την εμπέδωση της αναγκαιότητας της ανατροπής του.

Σε κάθε περίπτωση, ο Γ. Βαρουφάκης επιβεβαίωσε ότι με το ΚΚΕ έχει μία και μεγάλη διαφορά: Εκείνος καλεί σε έναν ακόμα δρόμο υποταγής, το ΚΚΕ καλεί τον λαό να συμπορευτεί μαζί του στον δρόμο της ανατροπής.