Στο ζήτημα των αποκαλύψεων αυτών των ημερών αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, στη συνέντευξη του στην ιστοσελίδα «Militaire» και τον Π. Καρβουνόπουλο. Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα:

-- Εχουμε αυτές τις μέρες αυτό το θέμα με τις σεξουαλικές κακοποιήσεις - παρενοχλήσεις (...) Θα ήθελα να ρωτήσω αν πιστεύετε γι' αυτό το θέμα ότι μπορεί να έχει και πολιτικές προεκτάσεις, όπως φημολογείται τις τελευταίες ημέρες, και αν πιστεύετε ότι αυτή τη φορά θα έχουμε μια πραγματική κάθαρση ή θα ζήσουμε περιπτώσεις όπως στο παρελθόν, που απλά «έσπασε το απόστημα».

-- Καταρχήν, η άποψή μας είναι ότι το μαχαίρι πρέπει να πάει μέχρι το κόκαλο. Πρέπει να βγουν να μιλήσουν, να μη φοβούνται όσοι έχουν υποστεί τέτοια ζητήματα. Ιδιαίτερα θέλω να τονίσω και να επισημάνω, και να το ξεχωρίσω, παρότι όλα είναι προβλήματα: Η σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων παιδιών - κοριτσιών και αγοριών - είναι όχι απλώς απαράδεκτη, είναι εγκληματική πράξη και ως τέτοια πρέπει να διώκεται με την ανωτέρα των ποινών. Οπως επίσης η σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και μια σειρά άλλες τέτοιου είδους κακοποιήσεις που συμβαίνουν σ' αυτήν την κοινωνία, και που βέβαια δεν είναι μόνο στο χώρο του θεάτρου. Γιατί το ζήτημα πάει να περιοριστεί μόνο στον χώρο του Πολιτισμού. Ενώ είναι σε κάθε εργασιακό χώρο και είναι πιο άγρια τα πράγματα - ή εξίσου άγρια, για να μην μπαίνουμε σε αυτήν τη σύγκριση, που δεν είναι και σωστή. Είναι εξίσου άγρια, και συμβαίνουν συνεχώς τέτοιες κακοποιήσεις από εργοδότες, από ανθρώπους που έχουν εξουσία σε συγκεκριμένους χώρους. Αρα αυτά τα ζητήματα πρέπει να αναδειχθούν, πρέπει να λυθούν.

Ομως σας λέω ειλικρινέστατα ότι δεν έχω πολλές ελπίδες και πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκαλο, που ποτέ δεν έφτασε, ή ότι θα γίνει πραγματική κάθαρση και θα σταματήσει η ουσία. Γιατί, ξαναλέω, δεν σταματάνε να υπάρχουν οι συνθήκες και το πλαίσιο που γεννούν τέτοιες συμπεριφορές, και αυτό δεν είναι άλλο από το κοινωνικό πλαίσιο που υπάρχει. Μιλάμε για ένα σύστημα βάρβαρο, σάπιο, διεφθαρμένο, που έχει φτάσει στα όριά του και που χρειάζεται εντελώς να αναγεννηθεί εκ βάθρων. Πρέπει να ξεριζωθεί αυτό το σύστημα, αυτή είναι η άποψή μας, εκ βάθρων, σε όλες του τις εκφάνσεις. Και σε αυτόν τον τομέα που συζητάμε τώρα, αλλά και σε άλλα ζητήματα που αφορούν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ιδιαίτερα των πιο αδύναμων ανθρώπων, κατηγοριών λόγω φύλου, ιδιαιτεροτήτων. Αυτό είναι το κυρίαρχο ζήτημα και φοβάμαι ότι θα γίνει προσπάθεια και συγκάλυψης και αποπροσανατολισμού ξανά, με κάποια ημίμετρα που θα παρθούν. Θα βγουν και κάποιοι ως εξιλαστήρια, θα τιμωρηθεί η δράση τους - και πολύ σωστά θα κάνουν να κλειστούν και να μη βγουν από τη φυλακή - αλλά θα συνεχίσει να υπάρχει αυτός ο βόρβορος, όταν δεν παίρνονται μέτρα, παρά μόνο ημίμετρα. Και τέτοια ημίμετρα είναι τάχα μου διάφοροι κώδικες δεοντολογίας σε εργασιακούς χώρους και πάει λέγοντας. Εχουμε ξαναζήσει τέτοιους κώδικες και αποτέλεσμα δεν είδαμε. Η άποψή μας είναι επίσης ότι πρέπει να αυστηροποιηθεί πάρα πολύ ο Ποινικός Κώδικας γύρω από τέτοιας φύσης εγκλήματα, ιδιαίτερα όταν αφορούν ανήλικα παιδιά και γυναίκες.

Παράλληλα η ΕΜΚΕΘΙ επισημαίνει την ευθύνη για τους χειρισμούς και τις προφανείς κωλυσιεργίες της υπουργού Πολιτισμού στην περίπτωση του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Δημήτρη Λιγνάδη, ενώ χαρακτηρίζει ιδιαίτερα προσβλητικούς και άστοχους τους χαρακτηρισμούς της υπουργού για τους ηθοποιούς, καθώς και τη σύγχυση εννοιών και νοημάτων (ηθοποιός, ηθοποιία, υποκριτής, υποκρισία) στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου της.

«Ως δημιουργοί του πιο παραγωγικού και δυναμικού μέρους του ελληνικού θεάτρου, οφείλουμε να προφυλάξουμε τον χώρο μας και τους καλλιτέχνες από επικίνδυνες γενικεύσεις και στρεβλώσεις, τη λάσπη - από όπου κι αν προέρχεται - και να υπογραμμίζουμε το γεγονός ότι τα ακραία αυτά περιστατικά αφορούν ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων του χώρου μας».

«Ως Ενωση Μη Κερδοσκοπικών Θιάσων και ως ΔΣ της Ενωσης θα προσπαθήσουμε να κάνουμε κάθε τι δυνατόν, ώστε, παράλληλα με την απόλυτη καταδίκη των περιστατικών αυτών στον χώρο μας, να αποφύγουμε με κάθε τρόπο τον αποπροσανατολισμό από τα μεγάλα και αυξανόμενα προβλήματα που μαστίζουν λόγω πανδημίας τα θεατρικά επαγγέλματα, καθώς και από τον αγώνα για επιβίωση των θιάσων, των θεάτρων και των χώρων Πολιτισμού», καταλήγει η ΕΜΚΕΘΙ.