Μια κινητοποίηση στην οποία έδωσαν αγωνιστικό «παρών» εργατοϋπάλληλοι από όλους τους κλάδους: Λιμενεργάτες που η εκμετάλλευση από το κινεζικό μονοπώλιο τους έχει κάνει λάστιχο, μεταλλεργάτες από τη Ζώνη που δίνουν τη μάχη για το μεροκάματο κόντρα στους εργολάβους, ναυτεργάτες που οι εφοπλιστές τούς ξεζουμίζουν και στη φάση της ανάπτυξης του κλάδου και τώρα, εργαζόμενοι στο Εμπόριο και τον Επισιτισμό που η ανασφάλεια τσακίζει τις ζωές τους, αυτοαπασχολούμενοι που βλέπουν όλο και πιο αβέβαιο το αύριο. Μια πλατιά εργατική - λαϊκή συμμετοχή που αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει εργαζόμενος που δεν πλήττεται από τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς μέσα και έξω από το λιμάνι.

Επίσης, κάτοικοι στον Πειραιά και στους παραλιμένιους δήμους που ζουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες της επιχειρηματικής δράσης και της μετατροπής της χώρας σε «κόμβο διαμετακόμισης», με εμβληματικό σημείο το μεγαλύτερο λιμάνι. Ανάμεσά τους και αντιπροσωπεία κατοίκων από την Πειραϊκή, που ξεδίπλωσε πανό με το σύνθημα «ΟΧΙ λιμάνι στην Πειραϊκή». Ακόμα, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές, που ζουν τη μεγάλη αντίφαση: Από τη μία τα εκατομμύρια των κερδών που μοιράζονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στο λιμάνι, τα ρεκόρ κερδοφορίας που σπάνε το ένα μετά το άλλο, και από την άλλη τα σχολεία - ρημαδιό, η μπόχα που κάνει τη ζωή αφόρητη από τα καζάνια του θανάτου, όπως στο Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα, όπου έκλειναν σχολεία μετά από κρούσματα λιποθυμίας μαθητών λόγω της δυσοσμίας - αποτέλεσμα της ρυπογόνας βιομηχανικής δραστηριότητας.

Με τα συνθήματά τους, τα πανό τους, τις ανακοινώσεις τους, οι εκατοντάδες συγκεντρωμένοι έστειλαν το μήνυμα ότι η πάλη του πειραιώτικου λαού θα κλιμακωθεί για να πάρει ανάσες ανακούφισης, για να οργανωθεί η αντεπίθεσή του, ώστε να μπορέσει να ζήσει σύμφωνα με τον τεράστιο πλούτο που παράγεται στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. «Φτώχεια - ανεργία - αυταρχισμός, αυτός είναι ο καπιταλισμός» ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν όταν διαβάστηκε το κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στο αυριανό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις.

Την κεντρική ομιλία στη συγκέντρωση έκανε ο Νίκος Ξουράφης, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Χαιρετισμό απηύθυναν ο Δημήτρης Δημόπουλος εκ μέρους του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας και η Χρυσάνθη Αγάθου, αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Δραπετσώνας «Τερψη-Χώρος».

Παρευρέθηκε επίσης η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής Β' Πειραιά του Κόμματος.

Ο Ν. Ξουράφης, μιλώντας για την κατάσταση που διαμορφώνεται για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα του Πειραιά, ανέδειξε ότι όλοι οι εργαζόμενοι «στενάζουν από τα αντιλαϊκά σχέδια κυβέρνησης και τοπικής διοίκησης για την προσέλκυση των επενδύσεων, στο πλαίσιο της ανάδειξης της χώρας σε κόμβο διαμετακόμισης Ενέργειας και εμπορευμάτων».

Οπως είπε, οι τρέχοντες σχεδιασμοί «δένουν» με τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που εξελίσσονται συνολικά στην ευρύτερη περιοχή και στους οποίους, με ευθύνη των κυβερνήσεων, η χώρα έχει χωθεί μέχρι το λαιμό. «Γύρω από αυτήν την υπόθεση γίνεται "σκοτωμός" ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους για το ποιος θα βάλει στο χέρι υποδομές, υπηρεσίες και δραστηριότητες του λιμανιού και ό,τι κινείται γύρω από αυτές, συνθλίβοντας ταυτόχρονα εργασιακά δικαιώματα, λαϊκές ανάγκες, ακόμα και για καθαρό αέρα, "τρώγοντας" ελεύθερους χώρους, κόβοντας την πρόσβαση του λαού προς τη θάλασσα», ανέφερε.

Πρόσθεσε ότι σε όσα βιώνουν οι εργαζόμενοι στις προβλήτες της COSCO από την απογείωση της εκμετάλλευσης, με τις ευλογίες όλων των κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων, πρέπει να προστεθούν και τα βάσανα του λαού γύρω από το λιμάνι, με τη συρρίκνωση ελεύθερων χώρων, όπως τα Λιπάσματα, ο πρώην ΟΔΔΥ, ο Αρμός, που ετοιμάζονται να παραδοθούν στο κεφάλαιο, με τον κίνδυνο καταστροφής της Πειραϊκής από την επέκταση της COSCO. Στάθηκε επίσης στη ρυπογόνα δραστηριότητα της «Oil One», του ομίλου Μελισσανίδη στη Δραπετσώνα, με τις δεξαμενές διαχείρισης και επεξεργασίας αποβλήτων πετρελαιοειδών. Επίσης στη διεκδίκηση έκτασης στα Λιπάσματα από τον όμιλο Μαρινάκη για να φτιάξει εμποροναυτιλιακό κέντρο, κέντρο καινοτομίας. Λίγο πιο πέρα, στο Πέραμα, οι δεξαμενές πετρελαιοειδών, που βρίσκονται εντός οικιστικού ιστού, όχι μόνο επαναλειτουργούν μετά από δεκαετίες αλλά τώρα εκσυγχρονίζονται.

Με βάση τα παραπάνω, ο Ν. Ξουράφης ανέδειξε την ανάγκη να δυναμώσει η κοινή πάλη των εργατών, «ο αγώνας με ξεκάθαρο στόχο, ενάντια στον πραγματικό ένοχο, δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο, την εξουσία και τα κόμματά τους, τα οποία όλα μαζί υπηρετούν αυτούς τους επιχειρηματικούς ομίλους». Και ανέδειξε την αμέριστη συμπαράσταση τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ στις μπίζνες που ξεδιπλώνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Παρουσιάζοντας τις διεκδικήσεις των σωματείων, υπογράμμισε ότι «οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, τα σωματεία του Πειραιά καλούμε σε αγώνα με τη σημαία τού αύριο, με τη σημαία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Γιατί οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες δεν χωρούν στην αντιλαϊκή στρατηγική της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες το λιμάνι να είναι περιουσία του λαού, για την ικανοποίηση των αναγκών του, με σύγχρονες υποδομές και αξιοποίηση των τεχνολογικών δυνατοτήτων, προς όφελος της λαϊκής ευημερίας.

Για ασφαλή και σύγχρονα πλοία, με τους εργαζόμενους μέσα στο λιμάνι να έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για φθηνότερα προϊόντα και υπηρεσίες που να καλύπτουν τις ανάγκες του λαού στο λεκανοπέδιο, στα νησιά και σε όλη την Ελλάδα. Για φθηνό εισιτήριο και σταθερή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα. Με αναβάθμιση του δικαιώματος της αναψυχής για τα λαϊκά στρώματα. Με την ίδια σκέψη διεκδικούμε - παλεύουμε ώστε να αναπτυχθούν χώροι αναψυχής, ελεύθεροι χώροι για τις ανάγκες και την ψυχαγωγία του λαού στην περιοχή του Πειραιά, με ελεύθερη πρόσβαση στην θάλασσα, χωρίς καμία επιχειρηματική και εμπορική δράση στους ελεύθερους χώρους. Ολοι οι χώροι όπως τα Λιπάσματα και ο Αρμός να αποδοθούν στο λαό και να αναπλαστούν, με αποκλειστική κρατική χρηματοδότηση, με βάση τις προτάσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος».

Ο Ν. Ξουράφης σημείωσε ότι αυτή είναι η πρόταση που μπορεί πραγματικά να δώσει απάντηση στην κυβερνητική πολιτική, στους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς των COSCO, «Oil One», ONEX, εφοπλιστών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων, σε αντίθεση με τα αιτήματα που στηρίζει η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, που επικεντρώνουν στο λεγόμενο «δημόσιο λιμάνι με εργατικό έλεγχο». Και θύμισε ότι την ίδια στιγμή που στηρίζουν τέτοιες θέσεις - βούτυρο στο ψωμί επιχειρηματικών ομίλων, απορρίπτουν τις προτάσεις πάλης της ΔΕΣΚ για όλα τα μέτωπα που βασανίζουν το λαό (για την Υγεία, την ανεργία, τις ΣΣΕ κ.λπ.). Μάλιστα η ίδια πλειοψηφία, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΚΕ, οπορτουνιστικές δυνάμεις, απαντάνε αρνητικά και με αστείες δικαιολογίες στην ανάγκη να πραγματοποιηθεί συνέδριο του ΕΚΠ, και ενώ είναι σε εξέλιξη οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί στο λιμάνι.

«Σήμερα δίνουμε τη μάχη για κοινή πάλη των εργατών, για συντονισμό δράσης σε κατεύθυνση αμφισβήτησης της πολιτικής του κεφαλαίου, για την υπεράσπιση της ζωής και των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων. Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα, όλο το λαό του Πειραιά. Γιατί μόνο σε αυτήν την προοπτική μπορούν να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα και να εξασφαλίσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων κοινωνικών αναγκών», είπε ολοκληρώνοντας την ομιλία του.

Στη συγκέντρωση των σωματείων και των φορέων συμμετείχε με τον δικό του τρόπο το μουσικό σχήμα από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, δηλώνοντας τη συμπαράσταση του Συλλόγου στην πάλη του πειραιώτικου λαού. Με τη συναυλία τους έδωσαν κουράγιο για να κλιμακωθεί αυτή η πάλη. Οι συγκεντρωμένοι έγιναν ένα με τα τραγούδια του Μικρούτσικου, του Λοΐζου, του Μαρκόπουλου, με μελοποιημένους στίχους του Βάρναλη, και όλοι μαζί τραγούδησαν για την «περήφανη εργατιά», και προφανώς για τη «Δραπετσώνα»...

Στο τραγούδι ήταν ο Παρασκευάς Θεοδωράκης και η Πολυξένη Καράκογλου, στην κιθάρα ο Αναστάσης Κατσαβός, στο βιολί ο Παύλος Παπαναστασάτος, στο μπουζούκι ο Νίκος Μαύρος και στα ντραμς ο Βάιος Τσατσαλίδης.