Οι προσπάθειες που κάνει η κυβέρνηση να παρουσιάσει τάχα «βελτιώσεις» στο νομοσχέδιο - τερατούργημα για τις διαδηλώσεις απλά επιβεβαιώνουν ότι η θέση του είναι στα σκουπίδια. Τα όσα «διαρρέονται» από το αρμόδιο υπουργείο, σε καμιά περίπτωση δεν αλλάζουν την ουσία και δεν αμφισβητούν τον πυρήνα του νομοσχεδίου, που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο άρθρο αποτελεί ράπισμα για τις λαϊκές ελευθερίες.

Καμιά βελτίωση δεν μπορεί να υπάρξει σε ένα νομοθέτημα που κλιμακώνει την καταστολή ενάντια στον «εχθρό λαό» και αντιμετωπίζει τις κινητοποιήσεις του ως εν δυνάμει εγκληματικές πράξεις.

Η ουσία βρίσκεται στο άρθρο 19, για την «αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης», που αποτελεί και τον πυρήνα του νομοσχεδίου. Εδώ, μάλιστα, η κυβέρνηση έχει τη συμφωνία και των άλλων αστικών κομμάτων, που κάνουν «εποικοδομητικές» παρατηρήσεις για επιμέρους διατάξεις, αλλά για το συγκεκριμένο άρθρο δεν βγάζουν άχνα. Για το συγκεκριμένο άρθρο είναι χαρακτηριστική η αφωνία του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο νομοσχέδιο, λοιπόν, μαζί με όλες τις άλλες απαγορεύσεις και τους περιορισμούς στη λαϊκή διαμαρτυρία, ενισχύεται το νομικό - ιδεολογικό πλαίσιο για την ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής σκέψης, την ταύτισή της ακόμα και με την «ενδοοικογενειακή» και «έμφυλη» βία!

Θυμίζουμε ότι οι σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ, που βρίσκουν έκφραση στο άρθρο 19, τσουβαλιάζουν τη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος με την «τρομοκρατία», την ακροδεξιά και γενικά με την «ιδεολογία της βίας», διαμορφώνοντας έναν πολυπλόκαμο μηχανισμό καταστολής, ιδεολογικής πίεσης, χαφιεδισμού και κρατικού αυταρχισμού, με στόχο την «αποριζοσπαστικοποίηση».

Αλήθεια, τι σόι «θετικές αλλαγές» μπορούν να γίνουν σε ένα τέτοιο κείμενο; Πόσο μάλλον που το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί ατόφια αντιγραφή κειμένων της ΕΕ, τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα άλλα κόμματα έχουν στηρίξει ή ανεχτεί τα τελευταία χρόνια. Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η έκθεση για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Αμυνας της ΕΕ, που χαρακτήριζε απειλή τις «λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας»!

Κανείς δεν πρέπει λοιπόν να πέσει στην παγίδα των ελιγμών της κυβέρνησης.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, άλλωστε, δεν έπεσε από τον ουρανό. Ούτε αποτελεί κάποια νέα επεξεργασία της κυβέρνησης, που τη «μερεμετίζει» τάχα μέχρι την τελευταία στιγμή. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Η προσπάθεια να μπει στο «γύψο» το εργατικό - λαϊκό κίνημα έρχεται από πολύ μακριά. Από τις απαγορεύσεις συγκεντρώσεων στο όνομα του «δημοσίου συμφέροντος» μέχρι την άγρια καταστολή σε βάρος του λαϊκού κινήματος, και από τα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όπως για το απεργιακό δικαίωμα, μέχρι τη ΝΔ και τον περιορισμό των διαδηλώσεων.

Το νήμα που συνδέει όλα τα παραπάνω είναι ο διακαής πόθος κυβερνήσεων, επιχειρηματικών ομίλων και ιμπεριαλιστικών ενώσεων να βάλουν εμπόδια στη λαϊκή διεκδίκηση, να βάλουν φρένο στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Αυτό το νήμα πιάνει και το νομοσχέδιο της ΝΔ, δίνοντας συνέχεια, γι' αυτό και δεν διορθώνεται, όσες «βελτιώσεις» κι αν φέρει η κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα, ακόμα κι αυτές γίνονται με κριτήριο την καλύτερη συνολική εφαρμογή του αίσχους, εμπλέκοντας π.χ. πιο άμεσα τις δικαστικές αρχές, ώστε να προσδώσει πινελιές «αμεροληψίας» στις απαγορεύσεις.

Δεν υπάρχει επομένως άλλη απάντηση από τη σκοπιά των εργαζομένων και του λαού πέρα από το «Πάρτε το πίσω τώρα!». Το νομοσχέδιο - έκτρωμα θα καταλήξει δίπλα σε παρόμοιους νόμους που η λαϊκή πάλη έστειλε στα αζήτητα.