Η επόμενη μέρα είναι εδώ και τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ είμαστε και πάλι στην πρώτη γραμμή, πατώντας στην παρακαταθήκη της εμπειρίας που αποκτήσαμε συλλογικά ως Κόμμα την περίοδο της πανδημίας. Η νέα φάση όπου έχουμε μπει, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, χρειάζεται να σηματοδοτηθεί από μια πλούσια κομματική δραστηριότητα για τη συσπείρωση με το Κόμμα εργαζόμενων, άνεργων, αυτοαπασχολούμενων γυναικών, νέων γυναικών με εργατική - λαϊκή καταγωγή. Με πολλαπλές συσκέψεις, ατομικές συζητήσεις, με πνεύμα πρωτοβουλίας και αξιοποίηση όλων των κατάλληλων μορφών οργανώνουμε την ιδεολογική διαπάλη, παίρνοντας υπόψη το αποτύπωμα των εξελίξεων στη συνείδηση και στάση των γυναικών.

«Είμαστε σε μία περίοδο κατά την οποία οι μεταβολές μπορεί να είναι πιο γρήγορες και αντίστοιχα οι συνειδήσεις να μεταβάλλονται γρήγορα, είτε σε θετική, προοδευτική, ανατρεπτική κατεύθυνση, είτε σε πιο αντιδραστική». Μπροστά μας είναι ένα κρίσιμο διάστημα, που με την πολύμορφη δράση του Κόμματος, της ΚΝΕ και μέσω του κινήματος δεν πρέπει να αφήσουμε να ριζώσουν ο φόβος, η απομόνωση, η μοιρολατρία, η συναίνεση στη συνείδηση, στη σκέψη, στη στάση των γυναικών.

Για παράδειγμα, το γυναικείο εργατικό δυναμικό είναι πιο ευάλωτο στην επιχειρηματολογία των αστικών επιτελείων που προωθούν την ανάγκη του κεφαλαίου για εκ περιτροπής εργασία, για την τηλεργασία, με όχημα την «εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής».

Με επιμονή και υπομονή μπορούμε να αναδείξουμε ότι η τηλεργασία δεν ήρθε για να λύσει τα αντικειμενικά προβλήματα που δημιουργούνται στο έδαφος της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας για τη φροντίδα των παιδιών. Οπως εύστοχα ανέδειξε η ανακοίνωση της Κομματικής Οργάνωσης του Χρηματοπιστωτικού της ΚΟ Αττικής: «...Το να προσπαθεί ένας εργαζόμενος γονιός να δουλέψει και ταυτόχρονα να κάνει τις δουλειές του σπιτιού και να ασχοληθεί με τις ανάγκες των παιδιών δεν σημαίνει ότι συνδυάζει τις υποχρεώσεις του στο σπίτι και την εργασία, ούτε εξασφαλίζει δημιουργικό και ποιοτικό χρόνο για κοινές δραστηριότητες με τα παιδιά... Το λειτουργικό κόστος που γλιτώνουν οι επιχειρήσεις, το φορτώνονται οι εργαζόμενοι... Εντείνονται προβλήματα υγείας όπως μυοσκελετικά, νοητική και οπτική κόπωση, καθώς η εργοδοσία "πετάει" από πάνω της την υποχρέωση να εξασφαλίζει όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας των εργαζομένων... Οσο μένει στα χέρια του κεφαλαίου η τεχνολογία, αξιοποιείται για την ένταση της εκμετάλλευσης. (...) Οσες έρευνες και να καταθέσουν, όσα στατιστικά και να παρουσιάσουν, όσα ερωτηματολόγια και να βγάλουν οι επιχειρήσεις, η πραγματικότητα δεν αλλάζει! Η πανδημία δεν είναι η αιτία, αλλά η αφορμή για την περαιτέρω εφαρμογή της τηλεργασίας».

Είναι ένα παράδειγμα για το πώς πρέπει να οργανώσουμε την ιδεολογική διαπάλη, φωτίζοντας τον πραγματικό ταξικό αντίπαλο των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων και αξιοποιώντας την πείρα των γυναικών.

Μέσα στην καθημερινή δράση, δυναμώνουμε την προσπάθεια για να καλλιεργήσουμε ταξικό κριτήριο στις εργαζόμενες, στις αυτοαπασχολούμενες, στις άνεργες για τις εξελίξεις, αναχαιτίζοντας το κλίμα ωραιοποίησης των κυβερνητικών μέτρων. Τέτοια ζητήματα είναι πολλά, όπως το «μπαλάκι» της ατομικής ευθύνης του γονιού για τη μόρφωση του παιδιού του και την προστασία της υγείας του, που επικαλείται συνεχώς η κυβέρνηση.

Τα κυβερνητικά επιτελεία λένε προκλητικά να πάρει ο γονιός την ευθύνη για το αν το παιδί θα πάει σχολείο! Απέναντι στην αποθέωση της «ατομικής ευθύνης» που πετάει στις νέες μητέρες, στα νέα ζευγάρια η κυβέρνηση, πατώντας στο ευαίσθητο θέμα του παιδιού, πρέπει να αντιτάξουμε την ανάγκη τώρα να οργανωθεί η πάλη για να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να ανοίξουν με ασφάλεια τα σχολεία: Να έρθουν όλοι οι απαραίτητοι εκπαιδευτικοί, να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό στην καθαριότητα, να δοθεί γενναία κρατική χρηματοδότηση στις σχολικές επιτροπές, για να εξασφαλιστούν όλα τα απαραίτητα μέσα προστασίας, να εξασφαλιστούν ασφαλή κτίρια για όλους τους μαθητές.

Είναι πρώτης τάξης ευκαιρία να συζητήσουμε πιο βαθιά με τις νέες μητέρες, τους νέους γονείς: Η Εκπαίδευση είναι δικαίωμα των παιδιών, υποχρέωση του κράτους να την παρέχει ενιαία και δωρεάν και δεν μπορεί να αποτελεί ατομική ευθύνη του γονέα αν και πότε θα πηγαίνει το παιδί σχολείο. Η προστασία της υγείας του παιδιού πρέπει να οργανώνεται με κρατική ευθύνη και δεν μπορεί να είναι θέμα επιλογής του γονιού αν και πότε το παιδί θα κάνει τον απαραίτητο εμβολιασμό, αν και πότε το παιδί θα κάνει όλες τις απαραίτητες για την ηλικία του ιατρικές εξετάσεις κ.τ.λ.

Βεβαίως, η λογική της «ατομικής ευθύνης» και του «ατομικού δικαιώματος» βολεύει το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα: Οχι μόνο καλύπτει τις «τρύπες» της πολιτικής του αστικού κράτους, που συνεχώς πετσοκόβει τη χρηματοδότηση από τα κρατικά ταμεία - χρήματα που συγκεντρώθηκαν από το ξεζούμισμα των εργαζομένων, του λαού - για να μπουκώνει το μεγάλο κεφάλαιο με επιδοτήσεις και άλλα προνόμια. Αλλά την ίδια στιγμή, αποποιείται την όποια κρατική ευθύνη στην προστασία και διαπαιδαγώγηση του παιδιού, καταπατά κοινωνικά δικαιώματα τα οποία πρέπει να οργανώνονται με κοινωνικούς όρους και όχι ατομικούς. Αξιοποιεί την ευαισθησία των γυναικών για τη φροντίδα των παιδιών, της οικογένειας, για να υλοποιήσει την πιο βάρβαρη και συντηρητική πολιτική.

Η αξιοποίηση της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» «Για την απελευθέρωση των γυναικών από κάθε κοινωνική ανισότητα. Η αντίληψη του ΚΚΕ», που διακινείται αυτήν την περίοδο στις Οργανώσεις, μπορεί να πλουτίσει την ιδεολογική, πολιτική διαπάλη, να διαμορφώσει όρους ιδεολογικής υπεροχής, ιδιαίτερα στην παρέμβασή μας στις νέες γυναίκες.

Είναι ευκαιρία για να γνωρίσουν από πρώτο χέρι οι νέες γυναίκες που έχουν προσεγγίσει το Κόμμα, το ακούν με προβληματισμούς, συζητάνε τι λέει το ΚΚΕ για σύνθετα κοινωνικά ζητήματα που βρέθηκαν στην επικαιρότητα την περίοδο της πανδημίας, όπως η βία κατά των γυναικών. Να ακυρώσουμε κάθε ενδοιασμό που ενδεχομένως έχουν για τη θέση του Κόμματος, επηρεασμένες από την κυρίαρχη αστική αντίληψη που παρουσιάζει τη βία ως ένα ...διαταξικό πρόβλημα και κρύβει ότι οι δυνατότητες αντιμετώπισης των συνεπειών της έχουν ταξικό χαρακτήρα.

Η ενδοοικογενειακή βία, που οξύνεται και αυτή στις μέρες μας, δεν πέφτει σε κοινωνικό κενό, αλλά είναι εντέλει αποτέλεσμα της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία και της πολύμορφης βίας που ασκείται στις γυναίκες κυρίως των λαϊκών στρωμάτων από την αστική κοινωνία ως σύνολο. Πρέπει λοιπόν να δυναμώσει η πάλη για να ξεριζωθεί η αιτία που γεννά την πολύμορφη βία κατά των γυναικών, η ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία. Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στα «παλιά» και «σύγχρονα» αντιδραστικά κοινωνικά στερεότυπα, ενάντια στις κοινωνικές αντιλήψεις για τις σχέσεις μεταξύ των φύλων, που καλλιεργούνται και αναπαράγονται στη σύγχρονη καπιταλιστική βαρβαρότητα, διεκδικώντας μέτρα πρόληψης και στήριξης των θυμάτων.

Ταυτόχρονα χρειάζεται να μας απασχολήσει η οργάνωση της παρέμβασης των κομμουνιστών και κομμουνιστριών στο κίνημα. Σε κλάδους με μεγάλη συγκέντρωση γυναικείου εργατικού δυναμικού μπορούμε να ζυμώσουμε αγωνιστικές διεκδικήσεις με κριτήριο τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και τις δυνατότητες που υπάρχουν τον 21ο αιώνα, να δουλέψουμε ορισμένα αιτήματα για τα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών, για τα αναγκαία μέτρα υγείας και ασφάλειας στο χώρο δουλειάς, για κάθε πλευρά της οικογενειακής, κοινωνικής τους ζωής: Από την τηλεργασία των γυναικών μέχρι το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων, το πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης για την Εκπαίδευση, ζητήματα για τα οποία οι εργαζόμενες «ανοίγουν καλύτερα τ' αυτιά τους».

Ιδιαίτερο βάρος χρειάζεται να δώσουμε στη συσπείρωση γυναικών στους Συλλόγους και Ομάδες της ΟΓΕ. Είναι κρίσιμο σε αυτές τις συνθήκες ο Σύλλογος ή Ομάδα γυναικών σε κάθε εργατική - λαϊκή γειτονιά, αξιοποιώντας τις θέσεις της ΟΓΕ, να πρωτοστατήσει στην οργάνωση μιας πλούσιας, πολύμορφης δραστηριότητας για κάθε ζήτημα που απασχολεί την μισθωτή και αυτοαπασχολούμενη, την συνταξιούχο, την άνεργη, την οικογένειά της. Οι κομμουνίστριες, που δραστηριοποιούνται στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, χρειάζεται να συμβάλουν, ώστε με ετοιμότητα και άμεσα να αναπτυχθεί η δράση κάθε Συλλόγου και Ομάδας μπροστά στα προβλήματα που θα οξυνθούν απότομα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να αξιοποιηθεί η πλούσια πείρα που συγκεντρώθηκε το προηγούμενο διάστημα με την κινητοποίηση των Συλλόγων και Ομάδων στις Πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, αλλά και στις μέρες πανελλαδικής δράσης για την Υγεία, για τις εργαζόμενες στα super market, για τους εργαζόμενους στον Επισιτισμό - Τουρισμό, ενάντια στην τηλεργασία. Ταυτόχρονα, βρίσκονται σε εξέλιξη κινητοποιήσεις για τον ΧΥΤΑ στη Δυτική Αττική, ενάντια στην «Πράσινη Ανάπτυξη» στο Πέραμα, για άλλα σοβαρά θέματα που έχουμε σχέδιο παρέμβασης σε μαζικούς φορείς.

Ολα αυτά απαιτούν καλό καθοδηγητικό τιμόνι στην κομματική ομάδα του Συλλόγου και της Ομάδας της ΟΓΕ. Καλή συζήτηση ώστε αυτά να μην τα θέτουμε αποσπασμένα, αλλά ενταγμένα στον αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, σε άμεσο συνδυασμό με τη διεκδίκηση μέτρων για να πληρώσει τα σπασμένα το μεγάλο κεφάλαιο και όχι ο λαός.

Είναι ζητούμενο για την Κομματική Ομάδα να συζητήσει: Ποιος είναι ο άξονας της διαπάλης, πώς θα αναδείξουμε τη στρατηγική του κεφαλαίου, την πολιτική επιλογή των κυβερνήσεων, ποιος είναι ο ρόλος των άλλων δυνάμεων, ποια είναι η πρόταση του ΚΚΕ. Πώς επιδρούν οι θέσεις μας στις γυναίκες της γειτονιάς. Πώς θα συμβάλουμε ώστε ο Σύλλογος, η Ομάδα της ΟΓΕ, αξιοποιώντας τις κατευθύνσεις της Ομοσπονδίας, να επεξεργαστεί αιτήματα και μαχητικό σχέδιο παρέμβασης, οργανώνοντας το μαζικό άνοιγμα στις γυναίκες της περιοχής, την κινητοποίηση στο δήμο, στην Περιφέρεια, στην καπιταλιστική εργοδοσία.

Ιδιαίτερα το επόμενο διάστημα χρειάζεται να ενισχυθεί η παρέμβασή μας στο μεγάλο ζήτημα της Υγείας και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, στην Εκπαίδευση, στην Προσχολική Αγωγή και Ειδική Αγωγή, μετά και το άνοιγμα όλων των σχολικών μονάδων και παιδικών σταθμών την 1η Ιούνη. Την ίδια στιγμή, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο ενάντια στις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, στην τηλεργασία, που είναι στο επίκεντρο της καμπάνιας της ΟΓΕ «Λάστιχο ωράριο - Λάστιχο ζωή».

Πάνω σε αυτά τα ζητήματα μπορούν να ανοίξουν νέοι δρόμοι, με νέα πείρα στην κοινή δράση των μαζικών φορέων στο επίπεδο του δήμου, που δεν είναι μια υπόθεση εύκολη. Δεν αρκούμαστε στην κινητοποίηση ή τον συντονισμό καταγεγραμμένων κομματικών δυνάμεων, αλλά να πατήσουμε σε μία θετική πείρα που υπάρχει, για να οργανώσουμε μία κοινή δράση, που θα μας διευκολύνει να δουλέψουμε με περισσότερο κόσμο.

Εχουν μετρηθεί βήματα στην οργάνωση της κοινής δράσης στο επίπεδο του προεδρείου της ΟΓΕ και της διοίκησης του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων ή του Συνδικάτου Επισιτισμού, που χρειάζεται να αξιοποιηθούν. Ομως, στο επίπεδο του δήμου έχει πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις και δυσκολίες η οργάνωση της κοινής δράσης αυτών των φορέων, για να αποκτήσει ουσιαστικό και όχι τυπικό χαρακτήρα.

Οι επεξεργασμένες θέσεις της ΟΓΕ, όπως αποτυπώνονται στις ανακοινώσεις της, στο Δελτίο της ΟΓΕ, αποτελούν υποδομή που χρειάζεται να αξιοποιηθεί στη ζωντανή αντιπαράθεση και συζήτηση με την Ενωση και τους Συλλόγους γονέων στο δήμο, όπου υπάρχουν και άλλες δυνάμεις, αλλά και στη συζήτηση με γυναίκες στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές, που επιδιώκουμε να συσπειρώσουμε στο σύλλογο, αλλά βαραίνει ο χαμηλός βαθμός οργάνωσής τους στο κίνημα. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να συγκρουστούμε με δυσκολίες και όχι να συμβιβαστούμε με τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.

Πάνω σε αυτές τις κατευθύνσεις μπορεί να αναπτυχθεί το πρωτόβουλο πνεύμα των οργάνων του Κόμματος, των Κομματικών Ομάδων των Συλλόγων γυναικών, ώστε να μη χάνεται πολύτιμος χρόνος, να μην αφήνουμε κρίσιμα ζητήματα να εξελίσσονται χωρίς τη δική μας παρέμβαση. Μέσα από την παρακολούθηση των εξελίξεων μπορούμε να έχουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Να μην αφήσουμε χώρο μετά την άρση των περιορισμών για επιστροφή σε μία «ρουτίνα». Τώρα χρειάζεται με την πρωτοπόρα δουλειά των γυναικείων στελεχών, που είναι χρεωμένα στην εξειδικευμένη δουλειά του Κόμματος στις γυναίκες, να δουλέψουμε με βάση την πείρα που απέκτησε συνολικά το Κόμμα την περίοδο της πανδημίας, μελετώντας τη ρευστότητα που υπάρχει στη συνείδηση των γυναικών σε κάθε φάση, παρεμβαίνοντας αποφασιστικά με το μαζικό άνοιγμα.