Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Σε ποια βάση γίνεται αυτή η συζήτηση; Αυτή η συζήτηση ανάμεσα στα δύο κόμματα που φιλοδοξούν να έχουν ρόλο «πόλων» στην εναλλαγή κυβερνήσεων, γίνεται με ορισμένα πράγματα ως ΔΕΔΟΜΕΝΑ:

• Πρώτον, την ΑΠΟΔΟΧΗ των μεταμνημονιακών δημοσιονομικών στόχων των «πρωτογενών πλεονασμάτων» και του τρόπου που αυτά θα επιτευχθούν: Με αυστηρή λιτότητα για το λαό, συνέχιση της φοροληστείας και των χαρατσιών κ.λπ.
• Δεύτερον, την ΑΠΟΔΟΧΗ του στενού κορσέ της «δημοσιονομικής ασφάλειας και σταθερότητας», που καθορίζει τα «αυστηρά όρια» δαπανών για «παροχές» προς τα λαϊκά στρώματα.
• Τρίτον, την ΑΠΟΔΟΧΗ ότι με τους όρους «ανάπτυξη» και «αναπτυξιακά μέτρα» εννοούνται παρεμβάσεις στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, για να αβγατίσουν τα κέρδη τους, να μεγαλώσουν οι «δουλειές» τους, να τα βγάλουν πέρα με τους ανταγωνιστές τους. Σε αυτά τα «αναπτυξιακά μέτρα» περιλαμβάνονται όλο το αντεργατικό πλαίσιο, τα μέτρα διαχείρισης και μοιράσματος της ανεργίας, το «άνοιγμα» νέων πεδίων κερδοφορίας και βέβαια οι απαλλαγές από φόρους, οι κρατικές επιδοτήσεις κ.λπ.

Αυτό είναι το πραγματικό περιεχόμενο της αντιπαράθεσης.

Δηλαδή οι εργαζόμενοι, ο λαός πρέπει να έχουν ως δεδομένο και να αποδεχτούν:

-- Το ξεζούμισμά τους για να πιαστούν τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα.

-- Τα στενά και απροσπέλαστα όρια της δημοσιονομικής σταθερότητας, που δεν χωράει ούτε τα δικαιώματά τους ούτε την «αποκατάσταση αδικιών», πολύ περισσότερο δεν χωράει τις σύγχρονες ανάγκες τους.

-- Οτι το κύριο είναι τα άμεσα και έμμεσα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων. Από εκεί και πέρα, ό,τι περισσεύει ως ψίχουλο είναι πιθανόν να φτάνει και στην τσέπη του. Τη στιγμή βέβαια που μέσω πολλών άλλων δρόμων θα σηκώνει το βάρος όλων των ελαφρύνσεων και διευκολύνσεών τους.

Τι λέει, για παράδειγμα, η περίφημη έκθεση της Κομισιόν, που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό φανερώνει ότι «άνοιξε η όρεξη των ακραίων συντηρητικών κύκλων»; Οτι τα λεγόμενα «μέτρα ελάφρυνσης» που νομοθετήθηκαν προεκλογικά και χρηματοδοτούνται από την υπεραπόδοση της φοροληστείας και των περικοπών σε βάρος του λαού, «θα απορροφήσουν ένα σημαντικό μέρος του δημοσιονομικού χώρου που προβλεπόταν από τη νομοθεσία που εγκρίθηκε το 2017 (σ.σ. εννοεί το "Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018 - 2021", που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ), για μειώσεις στη φορολογική επιβάρυνση της εργασίας και των επιχειρήσεων».

Δηλαδή, ΚΑΛΩΣ η κυβέρνηση έπιασε μέχρι τώρα όλους τους στόχους των ματωμένων πλεονασμάτων, με περικοπές στις κρατικές δαπάνες και άλλα αντιλαϊκά μέτρα, ΚΑΛΩΣ πέτυχε υπεραπόδοση των πλεονασμάτων όλα τα προηγούμενα χρόνια...

ΑΛΛΑ πρέπει να προσέξει, ώστε ο τρόπος που αξιοποίησε το προβλεπόμενο «περίσσευμα» για το 2019, να μη στερεί την οικονομία από «αναπτυξιακά μέτρα», πρόσθετα σ' αυτά που νομοθέτησε η κυβέρνηση τη χρονιά που «τρέχει».

Αυτό αξιοποιεί η ΝΔ, για να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αναπτυξιακή, αλλά επιδοματική πολιτική, που δεν δίνει λύσεις στα προβλήματα.

Τι απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τις κραυγές ότι έρχονται η ΝΔ και οι «συντηρητικοί κύκλοι των Βρυξελλών» να κόψουν επιδόματα και παροχές;

Πρώτα απ' όλα, επιβεβαιώνει την προσήλωσή του στα ματωμένα πλεονάσματα, στον στενό «δημοσιονομικό χώρο» και στο στόχο της ανάπτυξης για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Δεν είναι τυχαίο ότι κάτω από τον τίτλο «αναπτυξιακά μέτρα ελάφρυνσης», ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει το προεκλογικό επίδομα στους συνταξιούχους, μαζί με την επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους (!), ενώ οι εργοδοτικές ενώσεις χαιρέτισαν πρώτες τη μείωση του ΦΠΑ που ψηφίστηκε τον Μάη, όπως και τη δέσμευση για περαιτέρω μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων το 2020.

Σε αυτήν τη βάση, για παράδειγμα, κοκορεύεται ότι ενώ παρέλαβε 200 επιδόματα από 120 πηγές, κατάφερε να υλοποιήσει τις κατευθύνσεις του ΔΝΤ για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» μόνο για την ακραία φτώχεια, όπως το ξεκίνησε η κυβέρνηση Σαμαρά.

Επίσης, βαφτίζει αυτά τα επιδόματα «αναπτυξιακά», επειδή «τονώνουν την κατανάλωση» και επειδή απαλλάσσουν το κράτος από μεγαλύτερες δαπάνες για υπηρεσίες πραγματικής στήριξης των λαϊκών στρωμάτων (Υγεία, Πρόνοια), πόσο μάλλον για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Η «εξοικονόμηση» αυτή από τον προϋπολογισμό είναι αυτονόητο ότι μεταφράζεται σε επιπλέον μέτρα στήριξης του κεφαλαίου.

Πού βρίσκεται επομένως η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ; Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, στις «αναλογίες» και στις «δόσεις» υλοποίησης των αντιλαϊκών στόχων, στο πιάσιμο των δημοσιονομικών στόχων, είτε με περισσότερους φόρους και λιγότερες περικοπές, είτε αντίστροφα! Ο καημός τους είναι «να μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου». Το συμπέρασμα είναι αβίαστο: Καμιά διαφορά για τη ζωή του λαού, όποια αναλογία και αν επιλεχθεί...

Γι' αυτό ο λαός πρέπει να τους στείλει μήνυμα και στην κάλπη, ότι δεν μπορούν να τον εγκλωβίσουν σε έναν καβγά που γίνεται κυριολεκτικά «στον πάτο του βαρελιού» σε ό,τι αφορά τις ανάγκες του... Και ο μόνος τρόπος για να πάρουν το μήνυμα, είναι να βγει ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ στις 7 Ιούλη.

Ηθελες να αλλάξεις σελίδα, να βάλεις ένα τέλος σε όλα αυτά, τουλάχιστον να μην πας παρακάτω. Στα αυτιά σου ακούγονταν ωραία όλα αυτά που σου 'λεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ελπίδα που έρχεται, η κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο, η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, της φοροληστείας... Ελεγες τότε και ένα στα δέκα να κάνει από αυτά που λέει καλύτερα θα είναι, τουλάχιστον θα μπει ένας φραγμός.

Σου φαίνονταν ενοχλητικά, αν και σε προβλημάτιζαν, αυτά που έλεγε τότε το ΚΚΕ. Οι προειδοποιήσεις ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική που να ζυγίζει ίσα και τα θέλω των επιχειρηματικών ομίλων και τα θέλω του λαού. Η εκτίμηση ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση στο έδαφος αυτού του συστήματος, με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία και την εξουσία, που να κινηθεί φιλολαϊκά. Οι υπενθυμίσεις ότι αυτά τα 'χες ξαναδεί με το ΠΑΣΟΚ. Οταν σου έδειχνε τα νταραβέρια στις ΗΠΑ, στα Τέξας, τα σφιχταγκαλιάσματα με τον ΣΕΒ και σου 'λεγε μην την πατήσεις. Σου φαίνονταν σχολαστικισμοί, μεμψιμοιρίες, δογματισμοί, γενικώς ...«κολλήματα». «Μα καλά και αυτοί δεν μπορούν να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους», έλεγες; Σκέφτηκες ότι στο κάτω κάτω της γραφής τι έχω να χάσω, χειρότερα από αυτό που είμαι δεν θα βρεθώ και μαζί με χιλιάδες άλλους τους ψήφισες... και παρ' όλες τις κωλοτούμπες, τα Οχι που έγιναν Ναι, το 3ο μνημόνιο, τους ψήφισες και τον Σεπτέμβρη του 2015...

Τώρα δεν έχει δεν ήξερα. Γιατί τώρα ξέρεις...

Οτι οι αντιμνημονιακοί έγιναν μνημονιακότεροι των μνημονιακών ότι το «καινούργιο» έγινε άξιος κληρονόμος του «παλιού», ότι η «πρώτη φορά αριστερά» έγινε συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά, πλυντήριο για στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και συνολικά για την πολιτική των κυβερνήσεών τους, ότι τα περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» έγιναν ΝΑΤΟ - ΗΠΑ και ξερό ψωμί...

Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν αλλιώς. Τώρα ξέρεις, το παιχνίδι ήταν στημένο... Σου πήραν την ψήφο σου, για να κάνουν αυτοί όλα όσα δεν μπορούσαν να κάνουν οι προηγούμενοι. Και κυρίως για να σε μάθουν να πάψεις να ζητάς πολλά, να ξεχάσεις όσα έχασες και να σε είσαι έτοιμος για νέες θυσίες με το φόβο μην ξανάρθει η κρίση...

Είδες όλα αυτά τα χρόνια, το ΚΚΕ δεν στάθηκε στη γωνία, δεν σε εγκατέλειψε... έκανε αυτό που είχε υποσχεθεί, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων και απέναντι στα μνημόνια και την πολιτική της «πρώτη φορά αριστερής» κυβέρνησης. Οι κομμουνιστές μπροστά στους αγώνες και τις αγωνίες του λαού, στην υπεράσπιση δικαιωμάτων του στα συνδικάτα, στα σωματεία αλλά και στο βήμα της Βουλής. Τώρα ξέρεις ότι καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν ήταν λιγότερο ισχυροί αυτοί που κυβέρνησαν και αυτοί που αντιπολιτεύτηκαν από τη σκοπιά των μνημονιακών πολιτικών, των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Αν ήταν περισσότερο ισχυρό το ΚΚΕ που άσκησε πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση, στην ΕΕ, στους επιχειρηματικούς ομίλους και όλα τα κόμματα που τους στηρίζουν.

Τώρα, λοιπόν, αν καταπιείς αμάσητα τα νέα ψευτοδιλήμματά τους για το ποιος από τους δυο θα εφαρμόσει «καλύτερα και πιο φιλολαϊκά» το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο, το ίδιο αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης μέρας που γράφουν η ΕΕ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, θα την πατήσεις διπλά.

Ο δρόμος που σε καλούν είναι κατήφορος μέχρι τέρμα. Σε καλούν να τον βαδίσεις για να σε έχουν συνένοχο στη συνέχιση των βασάνων και των θυσιών... Για να σου λένε «μα εσύ διάλεξες πρόγραμμα»... «τα ήξερες όλα αυτά, στα είχαμε πει»...

Μην κάνεις, για άλλη μια φορά, το λάθος. Εμπιστεύσου το ΚΚΕ που δεν διαψεύστηκε... που το 'χεις δει στα δύσκολα, που ξέρεις ότι θα είναι εκεί και την επόμενη μέρα... που είναι το μόνο κόμμα που οργανώνει τη λαϊκή αντιπολίτευση σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση... που βάζει στο κέντρο τις σύγχρονες εργατικές ανάγκες, που ανοίγει το δρόμο για την πραγματική ελπίδα και ανατροπή... και γι' αυτό δεν προδίδει τον λαό.

Δεν υπάρχει χώρος για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες... το 2019 δεν είναι 2015.

Δώσε δύναμη στη δικιά σου δύναμη και όχι σε αυτούς που θα την αξιοποιήσουν εναντίον σου.

Δυνάμωσε το ΚΚΕ.