Τα δύο σωματεία αναδεικνύουν τους ενόχους: Εφοπλιστές, ιδιοκτήτες ναυπηγείων, εργολάβους, κυβερνήσεις
Από την απεργία της περασμένης Τετάρτης, μετά το θάνατο εργάτη στη Ζώνη |
Στην καταγγελία τους τα Σωματεία επισημαίνουν:
«Δεν έχουν περάσει ούτε δέκα μέρες που θρηνήσαμε έναν ακόμα συνάδελφο, θύμα στο κυνήγι του κέρδους των εργολάβων και των εφοπλιστών, και γίναμε μάρτυρες ενός ακόμα επεισοδίου, μιας ακόμα θεατρικής παράστασης, με πρωταγωνιστές τους θύτες που κλαίνε για το χαμό του θύματος με "κροκοδείλια" δάκρυα, ενώ την ίδια στιγμή διατηρούν και ενισχύουν όλο το σκηνικό που προετοιμάζει το έδαφος για το επόμενο "έγκλημα".
Μεγάλα λόγια για το μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκαλο, για μέτρα που θα παρθούν για να ενισχυθεί η ασφάλεια στους χώρους δουλειάς. Η πραγματικότητα όμως αμείλικτη...
Και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τα δίνουν όλα για την εξυπηρέτηση της επιχειρηματικότητας και την εξασφάλιση των μέγιστων δυνατών κερδών για εργολάβους, ιδιοκτήτες ναυπηγείων, εφοπλιστές.
Βέβαια, ως γνωστόν, για την εργοδοσία τα μέτρα προστασίας είναι "κόστος" και η αύξηση του κόστους μειώνει την ανταγωνιστικότητα, διώχνει τις επενδύσεις και βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη...
Ετσι η ανάπτυξη, για την οποία μας παίρνουν τα αυτιά οι εργοδοτικές ενώσεις και τα κόμματά τους, εκτός από τα τσακισμένα δικαιώματά μας, τη δουλειά από ήλιο σε ήλιο για ένα κομμάτι ψωμί, έχει σαν προϋπόθεση να δουλεύουμε παίζοντας κορόνα - γράμματα την υγεία μας και την ίδια μας τη ζωή...».
Στην καταγγελία τους, τα δύο σωματεία καταγράφουν μια σειρά συγκεκριμένα πρόσφατα παραδείγματα «για την εγκληματική δράση σε βάρος μας από εφοπλιστές, ιδιοκτήτες ναυπηγείων, εργολάβους και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», από τα οποία όλα αφορούν τις μέρες μετά τη θανατηφόρα πτώση εργαζόμενου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στις 20/5.
Ειδικότερα καταγγέλλουν:
Από την κινητοποίηση σωματείων έξω από το χώρο διεξαγωγής του Συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου |
Στις εργασίες που έγιναν στις 22 και 23 Μάη, οι αντιπρόσωποι της ΔΑΣ, καθώς και σωματεία που έκαναν κινητοποίηση έξω από το χώρο διεξαγωγής του Συνεδρίου, απαίτησαν να μη μοιραστούν κάρτες σε «αντιπροσώπους» Σωματείων για τα οποία υπήρχαν σοβαρές ενστάσεις.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν: Το Σωματείο «Aluminco», όπου ψήφισαν 7 από τους 8 διευθυντές της εταιρείας. Το Συνδικάτο Πλαστικών, όπου υπήρχε συμμετοχή διευθυντών στις αρχαιρεσίες, καθώς και πλαστογραφία υπογραφών εργαζομένων οι οποίοι ουδέποτε ψήφισαν σε αυτό. Το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, όπου διαπιστώθηκαν πλαστογραφία υπογραφών εργαζομένων και εκτεταμένες διπλοψηφίες.
Ωστόσο, «σε μια κακοστημένη παράσταση με κοινή γραμμή και μοιρασμένους ρόλους», όπως υπογραμμίζει η ΔΑΣ, οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού «αναγνώρισαν μόνο την ύπαρξη των 7 διευθυντών της Aluminco ("κόβοντας" όμως μόνο έναν αντιπρόσωπο και όχι όλο το Σωματείο), ενώ υπερψήφισαν για τη συμμετοχή των υπολοίπων, ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο το δρόμο για τη συμμετοχή της εργοδοσίας με τη φυσική της παρουσία μέσα στα Συνδικάτα και νομιμοποιώντας την εκτεταμένη νοθεία σε σωματεία - "μαϊμού"».
Στο παραπάνω φόντο, ο συσχετισμός όσον αφορά την κατανομή των εδρών στο Διοικητικό Συμβούλιο παρέμεινε ο ίδιος, με τη ΔΑΣ να καταλαμβάνει δύο έδρες, τη ΣΑΕΚΕ εννέα και τις παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΑΣΚ από μία.
«Είναι στο χέρι μας να αλλάξει αυτή η κατάσταση», σημειώνει η ΔΑΣ και καλεί τους εργαζόμενους της περιοχής, «που βιώνουν στο πετσί τους την εργοδοτική τρομοκρατία, δουλεύοντας 12ωρα για τα κέρδη των λίγων, με καθημερινό σακάτεμα λόγω των εργατικών "ατυχημάτων", με πετσοκομμένους μισθούς και χωρίς εργασιακά δικαιώματα», να βγάλουν συμπεράσματα από αυτές τις διαδικασίες.
«Να αποτινάξουμε από τον σβέρκο μας αυτούς που πάνε χέρι χέρι με τα συμφέροντα των αφεντικών μας. Που τους βλέπουμε να συνεργάζονται με μεγαλοεπιχειρηματίες και να σουλατσάρουν αγκαλιά με τους διευθυντές όταν έρχονται για επισκέψεις στα εργοστάσια. Γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι πώς θα διατηρήσουν τις καρέκλες τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, μόνο και μόνο για να κάνουν τα χατίρια της κάθε κυβέρνησης και της εργοδοσίας, για να υπάρχει σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς, ώστε να μπορεί πιο εύκολα και χωρίς εμπόδια η εργοδοσία να συνεχίζει το ξήλωμα των δικαιωμάτων μας για να βγάζει μεγαλύτερα κέρδη», τονίζει.
Τέλος, η ΔΑΣ διαβεβαιώνει ότι οι ταξικές δυνάμεις θα καταθέσουν τη δύναμη που τους έδωσαν οι εργαζόμενοι «συμβάλλοντας με κάθε τρόπο στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για την αγωνιστική απάντηση στην αντεργατική λαίλαπα, που θα συνεχιστεί όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει στις ερχόμενες εκλογές».
Σοβαρός τραυματισμός εργάτη σημειώθηκε την περασμένη Τρίτη κατά τη διάρκεια εργασιών φόρτωσης πλοίου στη λιμενική εγκατάσταση της Θίσβης. Συγκεκριμένα, 39χρονος εργαζόμενος τραυματίστηκε στο κεφάλι μετά από πτώση στο αμπάρι φορτηγού πλοίου με σημαία Παναμά. Αρχικά μεταφέρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του με ιδιωτικό ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Θηβών και στη συνέχεια στον «Ερυθρό Σταυρό» Αθηνών, όπου νοσηλεύεται. Προανάκριση για το περιστατικό διενεργεί το Λιμεναρχείο Ιτέας.
Σε δίωρη στάση εργασίας και συγκέντρωση προχώρησαν χτες το πρωί οι 120 εργαζόμενοι στην εταιρεία «VIANADECON» («VDN») στο Πέραμα, διεκδικώντας την καταβολή δεδουλευμένων υπερωριών, αδειών και επιδομάτων που τους οφείλει η εργοδοσία.
Στο πλευρό τους βρέθηκε το Σωματείο Κατεργασίας Ξύλου και Ναυπηγοξυλουργών, χαιρετίζοντας την κινητοποίηση.
Οι εργαζόμενοι έχουν αποφασίσει να δώσουν συνέχεια στις κινητοποιήσεις τους με παύση των υπερωριών, σε περίπτωση που δεν καταβληθούν τα δεδουλευμένα.
Τα σχέδια της απερχόμενης διοίκησης της ΔΕΥΑ Καλαμάτας, να προχωρήσει σε απολύσεις 26 συμβασιούχων, καταγγέλλει το Σωματείο Εργαζομένων στη ΔΕΥΑΚ. Το Σωματείο διεκδικεί τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, ενώ χτες προχώρησε σε κινητοποίηση την ώρα της προγραμματισμένης συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου, με αιχμή το αίτημα για σταθερή δουλειά.
«Μόνο με αγώνα και πάλη μέσα από τα σωματεία θα έχουμε κατακτήσεις», τονίζει το Σωματείο σε ανακοίνωσή του. Ξεκαθαρίζει πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από δημοτικές αρχές που υλοποιούν την πολιτική των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και προαναγγέλλει νέες αγωνιστικές πρωτοβουλίες.