Την ανάγκη το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου να συναινέσει ώστε από κοινού να προωθήσει τις αλλαγές και προσαρμογές στο Σύνταγμα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες του, ανέδειξε ο πρωθυπουργός με την ομιλία του στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, κομπάζοντας μάλιστα ότι η κυβέρνησή του και το κόμμα του επιδίωξαν εξαρχής να αποσπάσουν τη συναίνεση και του λαού στις αντιδραστικές αλλαγές, «απλώνοντας» τη σχετική συζήτηση μέσα από φορείς και οργανώσεις.

Ο Αλ. Τσίπρας παραδέχτηκε ότι κύριος στόχος είναι η εξασφάλιση σταθερών αστικών κυβερνήσεων που θα υπηρετούν απερίσπαστες τις ανάγκες του εγχώριου κεφαλαίου, ότι η πρότασή τους «λαμβάνει υπόψη την συνθήκη της κρίσης, τα διδάγματα των τελευταίων ετών, το διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον αλλά και τις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κοινοβουλευτισμός (...) Εκκινεί από την ανάγκη ενίσχυσης του Κοινοβουλίου αλλά και της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης», ομολογία που «πασπαλίστηκε» από κάλπικα συνθήματα, όπως ότι «η πρόταση αντανακλά τη βούληση για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που εκφράζουν και δικαιώνουν πλειοψηφικά λαϊκά αιτήματα»!

Αναπτύσσοντας την πρόταση αυτή ο πρωθυπουργός δήλωσε πως για το σκοπό αυτό εισηγούνται «ένα συνδυασμό αλλαγών που δημιουργούν όρους εμπέδωσης της πολιτικής σταθερότητας αλλά και προϋποθέσεις για τετραετείς εκλογικούς κύκλους», όπως κατοχύρωση της εποικοδομητικής ψήφου δυσπιστίας, τον θεσμό δηλαδή που επιβάλλει την ταυτόχρονη υπερψήφιση νέου πρωθυπουργού, ως προϋπόθεση για να γίνεται δεκτή πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, αποσύνδεση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, ώστε να μην επηρεάζεται ο κοινοβουλευτικός κύκλος από την αδυναμία επίτευξης συναινέσεων μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, άμεση εκλογή του Πρόεδρου της Δημοκρατίας από το λαό, εφόσον έχουν αποβεί άκαρπες οι προσπάθειες για εξασφάλιση 180 ψήφων σε 7 διαδοχικές ψηφοφορίες κ.ά.

Χαρακτήρισε «σοφή» αυτήν την πρόταση καθώς, όπως είπε, «αποτελεί ένα ισχυρό κίνητρο για επίτευξη συναινέσεων, σε αντίθεση με την πρόταση της ΝΔ που θέλει να μετατρέψει την προεδρική εκλογή σε διορισμό από την κυβερνητική πλειοψηφία με την πρόταση για εκλογή με απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών».

Στον δεύτερο άξονα της πρότασης για «την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής» ο Αλ. Τσίπρας ενέταξε προτάσεις όπως τροποποίηση - αλλά όχι κατάργηση - του άρθρου 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών, περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας, κατοχύρωση περιορισμένων κοινοβουλευτικών θητειών κ.ά.

Τα παραπάνω, που κατατείνουν στη θωράκιση του αντιλαϊκού αστικού πολιτικού συστήματος απέναντι στο λαό και στο λαϊκό κίνημα, «επενδύθηκαν» με φούσκες περί «ενίσχυσης της δημοκρατίας και της εμπλοκής του λαού στη λήψη των αποφάσεων», επιβεβαιώνοντας ότι βασικός στόχος της συνταγματικής αναθεώρησης είναι το «λίφτινγκ» του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος.

Μάλιστα, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι η προτεινόμενη εισαγωγή δημοψηφισμάτων και η κύρωση με δημοψήφισμα διεθνών συνθηκών, με τις οποίες η χώρα παραχωρεί κυριαρχικές της αρμοδιότητες σε διεθνείς οργανισμούς, αποτελούν «δικαίωση ενός μαζικού λαϊκού αιτήματος, ιδιαίτερα την περίοδο των λαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια στη λιτότητα το 2011 - 2012», όταν γνωστή είναι η τύχη τέτοιων δημοψηφισμάτων στις περιπτώσεις που το αποτέλεσμά τους δεν είναι ευνοϊκό για το κεφάλαιο, το πολιτικό του προσωπικό, τις λυκοσυμμαχίες τύπου ΕΕ, όσο και η συνταγματική κατοχύρωση της «υπερίσχυσης» του «δικαίου» της ΕΕ.

Ο Αλ. Τσίπρας μίλησε ακόμα για «εξορθολογισμό των σχέσεων Εκκλησίας - κράτους», προσπερνώντας ότι η κυβέρνηση έκανε «πανηγυρικά» πίσω από τις διακηρύξεις της για το υπερώριμο αυτό αστικό αίτημα, ενώ έρχεται να προσθέσει και τον επιχειρηματικό εναγκαλισμό με την Εκκλησία.

Ο πρωθυπουργός ανέβασε τους τόνους της αντιπαράθεσης με τη ΝΔ, καθώς στη βάση της στρατηγικής τους σύμπλευσης διερωτήθηκε για το πώς είναι δυνατόν να μη συναινεί σε προτάσεις για το καλό της αστικής τάξης. «Από την πρώτη στιγμή σε αυτή τη συζήτηση σεβαστήκαμε απόλυτα το κύρος και την κεντρική σημασία αυτής της κορυφαίας θεσμικής διαδικασίας. Δυστυχώς από τη μεριά της η αντιπολίτευση δεν θέλησε να ακολουθήσει αυτό το δρόμο. Το δρόμο της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας», ανέφερε, κατηγορώντας τη ΝΔ για «παιχνίδια συναλλαγής», εκβιασμούς κ.λπ., ενώ της χρέωσε σκοπιμότητα σε ό,τι αφορά την άρνησή της να στηρίξει την πρόταση για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, υπονοώντας ότι είτε δεν θέλει στη θέση αυτή τον Πρ. Παυλόπουλο που ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναπροτείνει είτε ότι έχει ήδη δεσμευτεί για στήριξη συγκεκριμένου υποψηφίου απ' το χώρο του ΚΙΝΑΛ.

«Ψηφίστε όλα τα άρθρα που θεωρούμε εμείς αναθεωρητέα, για να ψηφίσουμε και εμείς όλα τα άρθρα που προκρίνετε εσείς, αλλά όχι μισές δουλειές, κ. Τσίπρα».

Με αυτήν την προτροπή ξεκίνησε την ομιλία του χτες στη Βουλή ο Κυρ. Μητσοτάκης, αναδεικνύοντας το πώς το μεταξύ τους παζάρι διεξάγεται πάνω στο έδαφος της στρατηγικής τους σύμπλευσης σε βασικά ζητήματα που ιεραρχεί ψηλά στις προτεραιότητές του το κεφάλαιο για το θεσμικό εκσυχρονισμό του κράτους του.

Την πρότασή του αυτή επανέφερε και στη συνέχεια του λόγου του, θέτοντας και ως συμβιβαστική πρόταση να υπερψηφιστούν ως αναθεωρητέα, από κοινού από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον τα άρθρα 16 (για να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια) και 24 (για να προσπερνιούνται ευκολότερα περιβαλλοντικές διατάξεις ώστε να προχωρήσουν «επενδύσεις»), αναλαμβάνοντας στο τέτοιο παζάρι δέσμευση ότι η ΝΔ θα υπερψηφίσει αντίστοιχα δύο διατάξεις που θα προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα, εστιάζοντας στις αντιδραστικές προτάσεις της ΝΔ για τη συνταγματική αναθεώρηση, τόνισε ότι «η οικονομία χρειάζεται επανεκκίνηση», «η κοινωνία ενότητα», πάνω φυσικά στους στόχους των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, και «οι θεσμοί ανασυγκρότηση και κύρος» ώστε να ανταποκρίνονται στις νέες ανάγκες του κεφαλαίου ενσωματώνοντας λαϊκά στρώματα στα προτάγματά του.

Επέμεινε ότι χρειάζονται διατάξεις για ένα «ορθολογικό οικονομικό περιβάλλον για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις», προς «ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού», με παράλληλη «αξιοκρατία σε όλες τις βαθμίδες του κράτους», άρα «αξιολόγηση».

Και, τέλος, όπως και η κυβέρνηση, επέμεινε για την ανάγκη θεσμοθέτησης σταθερών εκλογικών κύκλων, με αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την πρόωρη διάλυση της Βουλής, με στόχο «να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα στη χώρα».