Ενα έργο που εδώ και 14 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις γνώριζαν και γνωρίζουν ότι είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει, η εκτροπή του χειμάρρου Αγίας Αικατερίνης και η διευθέτηση του χειμάρρου Σούρες, ξεκινά και αναμένεται να ολοκληρωθεί σε 10 μήνες, σύμφωνα με ανακοίνωση της Περιφέρειας.

Είναι φανερό ότι η έναρξη των εργασιών, στον απόηχο της απώλειας 24 ανθρώπινων ζωών και των τεράστιων καταστροφών που προκάλεσε η πλημμύρα του περασμένου Νοέμβρη, εξυπηρετεί και την προσπάθεια της περιφερειακής διοίκησης να διαχειριστεί την αγανάκτηση και τις δίκαιες αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής.

Γι' αυτό άλλωστε η διοίκηση αφιερώνει μεγάλο μέρος της ανακοίνωσης στην απαρίθμηση των «ενεργειών» που έκανε για την έναρξη του έργου, αφού πρώτα πνίγηκαν 24 άνθρωποι και καταστράφηκαν μαγαζιά και σπίτια.

Ακόμα κι έτσι, χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 9 μήνες και να μεσολαβήσει άλλη μια μεγάλη νεροποντή, για να ανακοινώσει η Περιφέρεια ότι το έργο ξεκινά, αφού ...«ωρίμασε», όπως λένε επί λέξει.

Σύμφωνα με την Περιφέρεια, το έργο, «προϋπολογισμού 11 εκατ. ευρώ (από "ίδιους πόρους"), περιλαμβάνει εργασίες διευθέτησης στους χείμαρρους Σούρες, σε συνολικό μήκος 1.780 μέτρων, και της Αγίας Αικατερίνης, σε συνολικό μήκος 1.400 μέτρων».

Παρά το μέγεθός του, το έργο δεν παύει να αποτελεί μια αποσπασματική αντιπλημμυρική παρέμβαση στην περιοχή της Δυτικής Αττικής και του Θριάσιου, όπου απαιτείται ένα ολοκληρωμένο δίκτυο έργων υποδομής.

Μάλιστα, ακόμα και με τα δεδομένα προ 14ετίας, έχει εντοπιστεί πως για την ευρύτερη περιοχή και την προστασία της είναι αναγκαία μια σειρά έργα όπως:

-- Κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων στην Εθνική Οδό Αθηνών - Κορίνθου στην περιοχή της «Χαλυβουργικής», σε συνδυασμό με τη διευθέτηση και την εκτροπή του χειμάρρου Αγ. Ιωάννη στον Σαρανταπόταμο: Η διευθέτηση του ρέματος βρίσκεται σε φάση δημοπράτησης της μελέτης του έργου από την Περιφέρεια.

-- Εκτροπή του ρέματος Αγίας Αικατερίνης της Μάνδρας στο ρέμα Σούρες (αυτό που ανακοινώθηκε).

-- Διευθέτηση των ρεμάτων Μικρό και Μεγάλο Κατερίνη για την προστασία της Μαγούλας και της περιοχής ΠΥΡΚΑΛ: Εργο για το οποίο δεν έχει ολοκληρωθεί ο φάκελος για τη δημοπράτηση της μελέτης (!) του έργου.

Βέβαια, απ' όταν έγιναν αυτές οι μελέτες, οι ανάγκες αντιπλημμυρικής ενίσχυσης της περιοχής έχουν πολλαπλασιαστεί, λόγω της οικιστικής ανάπτυξης, της δημιουργίας νέων βιομηχανικών ζωνών, μεγάλων δρόμων κτλ. Που σημαίνει ότι ακόμα κι αυτός ο σχεδιασμός είναι τουλάχιστον ξεπερασμένος, ενώ από μόνο του το έργο που εξήγγειλε η κυβέρνηση, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους κινδύνους στην ευρύτερη περιοχή, πόσο μάλλον να προσφέρει ουσιαστική προστασία και καλύψει τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες.

Σε κάθε περίπτωση, η πραγματικότητα είναι ότι και οι αστικές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχουν ως πρώτη προτεραιότητα τέτοια έργα, επειδή δεν αποφέρουν κέρδη για τους επιχειρηματίες. Αλλωστε, είναι πολύ πρόσφατη η αποκάλυψη του «Ριζοσπάστη» για μελέτη που χρηματοδοτεί η ΕΕ και σύμφωνα με αυτήν: «Είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλ. εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία».

Αυτή η κυνική, ανατριχιαστική διατύπωση, που δείχνει όλη την επικινδυνότητα και τη σαπίλα του βάρβαρου καπιταλισμού, περιέχεται στον «Οδηγό ανάλυσης κόστους - οφέλους» για τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, που συνέταξε κατά παραγγελία της ΕΕ το «Flood CBA», αναδεικνύοντας τις εγκληματικές ευθύνες κυβέρνησης - ΕΕ για τις μεγάλες καταστροφές και τις απώλειες που έχει ο λαός από φωτιές, βροχές και σεισμούς.

Με δεδομένες αυτές τις κατευθύνσεις και το γεγονός ότι το πρόγραμμα απευθύνεται σε κυβερνήσεις «εκπαιδευμένες» να καρατομούν δικαιώματα και να συνθλίβουν λαϊκές ανάγκες, δεν προκαλούν εντύπωση οι διατυπώσεις που χρησιμοποιεί η μελέτη, προκειμένου να υποστηρίξει τα συμπεράσματά της και να δώσει τις σχετικές κατευθύνσεις στα κράτη - μέλη. Αυτό που εννοούν είναι ότι στοιχίζει πιο φτηνά στο αστικό κράτος και στις διάφορες ασφαλιστικές εταιρείες να αποζημιώσουν τα φτωχόσπιτα, απ' ό,τι τις βίλες και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αρα, είναι προτιμότερο για το αστικό κράτος να κάνει έργα που θα προστατεύουν τις «εύπορες» οικιστικές περιοχές ή μεγάλες επιχειρήσεις, και αντίστροφα να αφήνει στο έλεος των καιρικών φαινομένων και των καταστροφών τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές, όπου κατοικούν κατά κανόνα εργαζόμενοι και φτωχά λαϊκά στρώματα και άρα το κόστος για τις αποζημιώσεις είναι κατά πολύ μικρότερο από το κόστος για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων σε αυτές τις περιοχές.