Οι εικόνες από αυτές τις δύο πόλεις τον Αύγουστο του 1945 σηματοδοτούν ένα από τα πιο στυγερά εγκλήματα που διέπραξε ο ιμπεριαλισμός σε βάρος των λαών, με το πρόσχημα της συντόμευσης του πολέμου. Ενα πρόσχημα που αξιοποιείται μέχρι και σήμερα, για να δικαιολογηθούν ιμπεριαλιστικές επιθέσεις και επεμβάσεις σε διάφορες χώρες, με τελευταία την επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στη Συρία.

Το Μάη του 1945, με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο και την ύψωση της κόκκινης σημαίας στην «καρδιά» του ναζισμού, στο Ράιχσταγκ, η Γερμανία αναγκάζεται σε συνθηκολόγηση. Είχε προηγηθεί η συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το Σεπτέμβρη του 1943. Το τρίτο μέρος της φασιστικής συμμαχίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιαπωνία, συνέχιζε τον πόλεμο. Ομως, οι συνθήκες έδειχναν ότι ήταν ζήτημα ημερών να συνθηκολογήσει κι αυτή, αφού ο στόλος της ήταν κατεστραμμένος και η ίδια η χώρα ήταν περικυκλωμένη από εχθρικές δυνάμεις.

Λίγο πριν λήξει, λοιπόν, ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, στις 6/8/1945, στις 2.45 π.μ., απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση στο νησί Τινιάν του Ειρηνικού τρία αμερικανικά βομβαρδιστικά «Β-29». Ενα από αυτά, το βομβαρδιστικό «Enola Gay», κουβαλούσε στα «σπλάχνα» του ένα καινούριο όπλο, μια βόμβα νέας τεχνολογίας.

Το «μικρό αγόρι», όπως ονομάστηκε από τους Αμερικανούς, ήταν βόμβα ουρανίου, με μήκος τρία μέτρα και βάρος τέσσερις τόνους. Τα ρολόγια σταμάτησαν στις 8.15 το πρωί. Το «μικρό αγόρι» έπεσε από το αεροσκάφος με δύο αλεξίπτωτα, δημιουργώντας έναν τεχνητό ήλιο, που σκότωσε τα πάντα στο διάβα του. Ο απολογισμός ήταν 110.000 ακαριαίοι θάνατοι, ενώ τις επόμενες μέρες οι θάνατοι αυξήθηκαν σημαντικά. Το ένα τρίτο του πληθυσμού χάθηκε.

Associated Press

Μια μαρτυρία δίνει απαντήσεις στο γιατί να συμβεί αυτό λίγες μέρες πριν από την τελική έκβαση του πολέμου. Τι παραπάνω θα μπορούσαν να πάρουν οι νικητές, καταστρέφοντας ολοσχερώς δύο πόλεις και σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους;

Στις 12/5/1945, τρεις μέρες μετά την παράδοση της Γερμανίας, ο Τσόρτσιλ σε τηλεγράφημά του στον Τρούμαν, Πρόεδρο των ΗΠΑ, αναφέρει: «Η ευρωπαϊκή κατάσταση με ανησυχεί πάρα πολύ... Πολύ σύντομα, η στρατιωτική ισχύς μας θα σβήσει στην ηπειρωτική Ευρώπη, εκτός από μέτριες δυνάμεις, που θα παραμείνουν για την κατοχή της Γερμανίας. Τι θα συμβεί, εν τω μεταξύ, από την πλευρά της Ρωσίας; Δοκιμάζω πολύ ζωηρά ανησυχία από την εσφαλμένη ερμηνεία, που δίνουν στις αποφάσεις της Γιάλτας, από τη συμπεριφορά των στην Πολωνία, από την συντριπτική υπεροχή των στα Βαλκάνια, εκτός από την Ελλάδα, από τις δυσκολίες που δημιουργούν στο ζήτημα της Βιέννης, από το συνδυασμό της ισχύος των στα κατεχόμενα ελεγχόμενα από αυτούς εδάφη με τη χρησιμοποίηση της κομμουνιστικής τακτικής σε τόσα μέρη του κόσμου και κυρίως από τη δυνατότητα που έχουν να διατηρούν επί μακρόν τεράστιες στρατιές εν εκστρατεία.

Ποια θα είναι η κατάστασις ύστερα από ένα ή δύο χρόνια; Οι αμερικανικές ή βρετανικές στρατιές θα έχουν τότε διαλυθή, οι Γάλλοι δε θα έχουν ακόμη οργανωθεί αρκετά και δε θα διαθέτωμε παρά λίγες μεραρχίες, κατά το πλείστον γαλλικές, ενώ η Ρωσία θα είναι ελεύθερη να διατηρή 200 ή 300 εν ενεργεία. Ενα Σιδηρούν Παραπέτασμα έπεσε σε ολόκληρη τη γραμμή του μετώπου των... Ο στρατηγός Αϊζενχάουερ πρέπει να λάβη όλα τα δυνατά μέτρα, για να προλάβη νέα ομαδική έξοδο των γερμανικών πληθυσμών, όταν οι Μοσχοβίτες πραγματοποιήσουν την τεράστια προέλασή των προς το κέντρο της Ευρώπης... Σε λίγο θα είναι εύκολο στους Ρώσους να προχωρήσουν, εάν θέλουν, ως τις ακτές της Βορείου Θαλάσσης και του Ατλαντικού».

Η διαταγή για τη ρίψη των δύο ατομικών βομβών δόθηκε εγγράφως από τον υπουργό Εσωτερικών, Τζ. Μάρσαλ, και τον υπουργό Στρατιωτικών, Χ. Στίμσον. Η τελική απόφαση, όμως, λήφθηκε προσωπικά από τον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Χ. Τρούμαν, επιβεβαιώνοντας το χαρακτηρισμό που του έχει αποδοθεί, ως «μακελάρη». Η αιτιολογία γι' αυτές τις ρίψεις ήταν ότι θα ερχόταν πιο γρήγορα τέλος στον πόλεμο στο θέατρο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα σε σχέση με τις απώλειες που θα είχαν μία ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή η συνέχιση του πολέμου.

Ο φόβος που υπήρχε στο στρατόπεδο του ιμπεριαλισμού για το πρόσωπο της σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ενωσης ήταν εμφανής. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ήταν μια προσπάθεια εκφοβισμού της Σοβιετικής Ενωσης, λόγω και της γεωγραφικής γειτνίασης των χωρών, καθώς και μία επίδειξη υπεροχής των ΗΠΑ εν γένει απέναντι στο σοσιαλισμό που οικοδομούνταν και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Η ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι άνοιξε το δρόμο για την έναρξη του «Ψυχρού Πολέμου», αποδεικνύοντας το ρόλο που έπαιξε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός σε αυτήν την αντιπαράθεση, που ακολούθησε τις επόμενες δεκαετίες. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1949, τα πιο ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη έθεσαν τη στρατιωτική τους οργάνωση ενάντια στην ΕΣΣΔ, με τη δημιουργία του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ).

Αυτή είναι η πραγματικότητα που πρέπει να γνωρίζει η νεολαία. Η πάλη για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος είναι αναγκαία, ο μόνος δρόμος που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.

Η κυβέρνηση, με μεθοδικό, συστηματικό και προκλητικό τρόπο, ακολουθεί μια τακτική προσκλήσεων προς τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής σε εκδηλώσεις, παρελάσεις και ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων.

Πιο συγκεκριμένα, με ευθύνη της κυβέρνησης διοργανώθηκε περιοδεία, στις 6/12/2016, της Διαρκούς Επιτροπής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στο Καστελόριζο, στη Ρω και τη Στρογγύλη. Σε αυτήν την επίσκεψη, η κυβέρνηση συμπεριέλαβε και χρυσαυγίτες βουλευτές, νομιμοποιώντας την παρουσία της, μαζί με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Στη συνέχεια, με συστηματικό τρόπο η κυβέρνηση δεν έχανε την ευκαιρία και καλούσε τη Χρυσή Αυγή με κάθε αφορμή, προκαλώντας το λαό και τη νεολαία. Κάλεσε μάλιστα τους ναζιστές, υποστηρικτές της χούντας των συνταγματαρχών, που ευθύνονται για τη διχοτόμηση της Κύπρου, στην τελετή παραλαβής λειψάνων πεσόντων στρατιωτικών κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Επίσης, η Χρυσή Αυγή καλείται για να παρακολουθεί ασκήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Πρόσφατα, μάλιστα, η κυβέρνηση κάλεσε τη Χρυσή Αυγή στην τελετή μνήμης και τιμής στον σμηναγό Κ. Ηλιάκη στην Κάρπαθο, καθώς και στην επιθεώρηση του Στόλου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι ναζιστές συμμετέχουν προκλητικά στις δυνάμεις της Εθνοφυλακής. Η κυβέρνηση οφείλει εδώ και τώρα να τους απομακρύνει.

Δεν έχουν καμία σχέση με τα ιδανικά και τις αξίες του λαού μας, που πολέμησε τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους.

Ολα τα παραπάνω ενθαρρύνουν τους ναζιστές, οι οποίοι αξιοποιούν κάθε είδους αφορμή για να εμφανίζονται στο λαό και να νομιμοποιούν την παρουσία τους. Η Χρυσή Αυγή δεν κρύβει τις θέσεις της για τον αντιλαϊκό ρόλο που θέλει να διαδραματίσουν οι Ενοπλες Δυνάμεις στην εσωτερική ζωή της χώρας. Τα παραπάνω δεν είναι άσχετα με την προκλητική ομιλία στη Βουλή, του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Μπαρμπαρούση. Με περίσσιο θράσος κάλεσε τις Ενοπλες Δυνάμεις να κάνουν πραξικόπημα, με αφορμή τη συμφωνία της κυβέρνησης με τα Σκόπια. Δεν είπαν όμως κουβέντα για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Επίσης, η Χρυσή Αυγή είναι αντίθετη με την καθιέρωση του δικαιώματος του συνδικαλισμού στις Ενοπλες Δυνάμεις και με προκλητικό τρόπο απαιτεί την κατάργησή του.

Η κυβέρνηση, με τις προσκλήσεις στους ναζί σε εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, εφαρμόζει πολιτική που αντικειμενικά συμβάλλει στη νομιμοποίηση της παρουσίας των ναζιστών - υπόδικων εγκληματιών. Εξισώνει στην πράξη τη Χρυσή Αυγή με όλα τα άλλα κόμματα και θεωρεί ότι εκφράζει ένα τμήμα του λαού μας.

Η κυβέρνηση κάνει πως δεν γνωρίζει ότι πρόκειται για ναζιστές, οπαδούς του Χίτλερ και των SS.

Οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής, με όποιο πρόσωπο και αν εμφανίζονται, χρειάζονται μαζική απομόνωση από το λαό και το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το ΚΚΕ έχει καταθέσει στη Βουλή Ερώτηση, απαιτώντας να μην καλείται από την κυβέρνηση η Χρυσή Αυγή σε εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων και να φύγει από την Εθνοφυλακή.

Η κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει τώρα και να σταματήσει την κοροϊδία του λαού.

Με μια διθυραμβική ανακοίνωση, το προεδρείο της Ενωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθήνας θριαμβολογεί για την αθώωση από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών 16 επικεφαλής διμοιριών των ΜΑΤ, που είχαν παραπεμφθεί σε δίκη για τη γενικευμένη βία και τους τραυματισμούς σε βάρος πολιτών στις μεγάλες διαδηλώσεις κατά της ψήφισης του «μεσοπρόθεσμου προγράμματος» τον Ιούνη του 2011. Με ιδιαίτερο στόμφο τονίζει ότι η αθωωτική απόφαση είναι «άκρως σημαντική, καθώς δημιουργεί νομολογία και δικαστικό προηγούμενο» σε ό,τι αφορά την αστυνομική καταστολή και «πρέπει να αποτελέσει τον μπούσουλα για όλες τις ανάλογες δίκες» όπου κατηγορούνται αστυνομικοί.

Προκαλεί πραγματικά αλγεινή εντύπωση, συνδικαλιστές αστυνομικοί που - υποτίθεται - εξυπηρετούν τα συμφέροντα του συνόλου των συναδέλφων τους, να δικαιολογούν την άγρια καταστολή σε βάρος του λαού που αγωνίστηκε κατά της επιβολής των βάρβαρων μνημονιακών μέτρων, τα οποία έθιγαν και τους ίδιους τους αστυνομικούς και τις οικογένειές τους. Αντί να καταγγείλουν τις κυβερνήσεις που επέβαλαν τις αντιλαϊκές πολιτικές με την αστυνομική βία και καταστολή και τους έφεραν σε σύγκρουση με το λαό, ταυτίζονται με αυτές και τις δικαιολογούν. Μόνο ως προτροπή σε αύξηση της καταστολής μπορούν να ερμηνευτούν όσα αναφέρονται στην ανακοίνωσή τους.

Θα έπρεπε όμως το προεδρείο της ΕΑΥ Αθήνας να γνωρίζει ότι και στην αστική Δικαιοσύνη ισχύει ακόμη η αρχή της ηθικής απόδειξης των υποθέσεων και νομολογία δεν δημιουργεί μόνο η αθωωτική απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθήνας, αλλά και καταδικαστικές αποφάσεις άλλων δικαστηρίων όλων των βαθμών για περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, βίας και καταστολής. Θα πρόσφεραν πολύ περισσότερα στους αστυνομικούς αν πρότειναν να αποτελέσουν και αυτές οι αποφάσεις μπούσουλα για τη σύννομη συμπεριφορά τους και το σεβασμό των δικαιωμάτων του αγωνιζόμενου λαού.

Καλούμε τους αστυνομικούς και ιδιαίτερα τα μέλη της ΕΑΥ Αθηνών να βγάλουν και οι ίδιοι τα συμπεράσματά τους για τη σκοπιμότητα έκδοσης τέτοιων ανακοινώσεων από το προεδρείο τους. Οι αστυνομικοί, ιδιαίτερα όσοι προέρχονται από φτωχές λαϊκές οικογένειες, έχουν συμφέρον να αγωνιστούν μέσα από τις Ενώσεις τους, όχι για να αθωώνονται οι ΜΑΤατζήδες που δέρνουν το λαό, αλλά για να αφουγκράζονται το εργατικό - λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του. Είναι αναγκαίο σήμερα να καταργηθούν τα ΜΑΤ, που μόνη αποστολή έχουν να τσακίζουν τις κινητοποιήσεις του λαού.

Μια μέρα με είχανε βάλει υπηρεσία στα γραφεία του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ). Από συζήτηση με τον υπάλληλο, έμαθα πως στις 100 δραχμές χαρτόσημο, που πληρώνει ο κοσμάκης, τα 75% τα παίρνει ο ΔΟΕ και λίγα πάνε στο δημόσιο ταμείο. Εγώ αυθόρμητα λέω τότε: "Και γιατί δεν καταργούμε το ΔΟΕ". Κι ο υπάλληλος μου απαντάει: "Αυτό ζητάνε οι κομμουνιστές".

Μια άλλη φορά ήμουνα σκοπός στην περιοχή του Νοσοκομείου ''Ευαγγελισμός'' και περνούσα έξω από το νοσοκομείο. Βρήκα έναν άρρωστο ξαπλωμένο δίπλα στην είσοδο. Μας λέγανε στις Σχολές, πως αν βρούμε στο δρόμο αρρώστους και πάσχοντες γενικά, να τους παράσχουμε κάθε βοήθεια και προστασία. Ρώτησα λοιπόν το θυρωρό του νοσοκομείου, γιατί αυτός είναι ξαπλωμένος εκεί. "Δεν έχει να πληρώσει άλλο", μου λέει, "και τον πέταξαν έξω". "Ασχημο πράγμα", του λέω, "να είσαι άρρωστος και να σε πετάνε έξω από το νοσοκομείο γιατί δεν έχεις να πληρώσεις". "Ναι", μου λέει ο θυρωρός, "έχεις δίκιο, αλλά αυτά είναι ζητήματα της διεύθυνσης του νοσοκομείου". Πήγα στο διευθυντή και του είπα πως δεν είναι σωστό να πετιέται ένας σοβαρά άρρωστος έξω από το νοσοκομείο, επειδή δεν έχει να πληρώσει. Κι αυτός μου απαντάει: "Αυτά λένε οι κομμουνιστές".

Μια άλλη φορά πάλι, διαμαρτύρονταν εργάτες που δούλευαν σε μια οικοδομή της οδού Σόλωνος, στον εργοδότη τους. Σαν όργανο της τάξεως πλησίασα να δω τι συμβαίνει. Οι εργάτες ζητούσαν να πληρωθούν δουλεμένα μεροκάματά τους. Τους τ' αρνιόταν ο εργοδότης. Παρεμβαίνω στον εργοδότη και ρωτάω γιατί αφήνει τους εργάτες απλήρωτους. "Δούλεψαν", του λέω, "και θα πρέπει να πληρωθούν". Κι αυτός μ' απαντάει: "Πήρες το μέρος τους, δεν τους ξέρεις καλά, αυτοί είναι κομμουνιστές"».

Με τα παραπάνω λόγια άρχισε την απολογία του στο Εκτακτο Στρατοδικείο της Αθήνας, τον Ιούλη 1950, ο απότακτος υπαστυνόμος Γιάννης Παλαβός, που δικαζόταν μαζί με τους εν ενεργεία συναδέλφους του αστυνομικούς, για παράβαση του ΑΝ 509/1947 «Περί μέτρων ασφαλείας του Κράτους, του πολιτεύματος, του κοινωνικού καθεστώτος κ.λπ.».

Οταν άκουσαν την απολογία του, ο επίτροπος του στρατοδικείου τον αποκάλεσε «επίορκο του καθήκοντος» και οι στρατοδίκες τον καταδίκασαν ομόφωνα σε θάνατο.

Ο Γιάννης Παλαβός δεν ήταν κομμουνιστής όταν κατατάχθηκε στην Αστυνομία, αρχές του 1935. Ενας τίμιος άνθρωπος ήταν, που πίστευε στη δικαιοσύνη, στην καλοσύνη, στην ανθρωπιά. Ο ίδιος ως αστυνομικός διαπίστωσε ότι αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, αγωνίζεσαι ενάντια στο άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού, γίνεσαι κομμουνιστής.

Συνεπής στις αρχές του, στη διάρκεια της χιτλεροφασιστικής κατοχής εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση και αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ Σωμάτων Ασφαλείας. Στις 19-12-1943, υπηρετών στο Δ' Αστυνομικό Τμήμα Αθήνας, αποτάχθηκε γιατί αρνήθηκε να εκτελέσει διαταγή Γερμανού αξιωματικού να φρουρήσουν Ελληνες αστυνομικοί αποθήκες πυρομαχικών των ναζί.

Καταζητούμενος από τους Γερμανούς πέρασε στον ΕΛΑΣ στην Ελεύθερη Ελλάδα και με εντολή της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) ανέλαβε υποδιοικητής της Εθνικής Πολιτοφυλακής Πελοποννήσου, υπηρετώντας το λαό μας. Για τη συνέπειά του αυτή, μετά την απελευθέρωση, ο υπαστυνόμος διώχτηκε, καταδικάστηκε, βασανίστηκε, φυλακίστηκε, εξορίστηκε. Εζησε και πέθανε όμως ως Ανθρωπος!