Ανταγωνισμοί και πολεμικές επιχειρήσεις, στρατιωτικές προετοιμασίες και εξοπλισμοί, διαμάχες γύρω από «οικόπεδα» υδρογονανθράκων και «προειδοποιητικά μηνύματα» από αστικές κυβερνήσεις, επιχειρηματικός πόλεμος, σκάνδαλα. Αυτά κυριαρχούν το τελευταίο διάστημα στην επικαιρότητα, συμπυκνώνοντας τα όρια στα οποία έχει φτάσει η καπιταλιστική βαρβαρότητα και επιβεβαιώνοντας ότι πλέον το μόνο που έχει να προσφέρει αυτό το σύστημα είναι σαπίλα, καρατόμηση στις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, πολέμους και εξαθλίωση. Οτι όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο αντιδραστικό, όλο και πιο επιθετικό απέναντι στους εργαζόμενους.

Εμβληματική επιβεβαίωση των παραπάνω είναι οι επικίνδυνες εξελίξεις στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, ο λυσσασμένος ανταγωνισμός των μονοπωλίων για το μοίρασμα των αγορών, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.

Εκφραση αυτών των ανταγωνισμών είναι και τα όσα συμβαίνουν στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στο Αιγαίο, στην Κύπρο κ.α. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις φέρνουν τους λαούς της περιοχής μας όλο και πιο κοντά σε καταστάσεις που πριν από μερικά χρόνια οι περισσότεροι νόμιζαν ότι δεν πρόκειται να ξαναζήσουν, ότι ανήκουν στο παρελθόν.

Οι αντιπαραθέσεις για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων διαμορφώνουν ένα εύφλεκτο «μείγμα» με επίκεντρο το Αιγαίο και την ΑΟΖ της Κύπρου, με τετελεσμένα αμφισβήτησης και κατοχύρωσης που προσπαθεί να δημιουργήσει το τουρκικό κράτος. Το χτύπημα στα Ιμια, τα πηγαινέλα των γεωτρύπανων, τα εμπόδια που βάζουν οι Τούρκοι, οι πληροφορίες για επαφές των Τουρκοκυπρίων με ανώτερα στελέχη του ενεργειακού κολοσσού που ανέλαβε την έρευνα στο «οικόπεδο 3», δείχνουν ότι το «κουβάρι» περιπλέκεται όλο και περισσότερο και ότι οι λαοί θα έχουν άσχημα ξεμπερδέματα. Πηγή του προβλήματος; Το κυνήγι του κέρδους για επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται σε διάφορους κερδοφόρους για το κεφάλαιο τομείς. Και την ίδια στιγμή που πάνω από τα ενεργειακά αποθέματα και τους αγωγούς «πέφτουν κορμιά», που η Ελλάδα μετεξελίσσεται σε «κόμβο», οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να ζουν σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, πληρώνοντας πανάκριβα το ρεύμα, σε αντίθεση με τους βιομηχάνους που το απολαμβάνουν σχεδόν τζάμπα.

Στο φόντο αυτών των εξελίξεων, καταρρέουν τα παραμύθια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί Ελλάδας - «πυλώνα σταθερότητας», περί «ασφάλειας» που δήθεν απολαμβάνει ο λαός μας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η αλήθεια είναι ότι η περιβόητη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» δεν είναι στόχος μόνο της ελληνικής αστικής τάξης, αλλά και της τουρκικής, γι' αυτό οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ τους, με την πιθανότητα και πολεμικής εμπλοκής.

Το «κουβάρι» των αντιπαραθέσεων επεκτείνεται σε όλη τη «γειτονιά» κι αυτό το βιώνουν και οι λαοί των Βαλκανίων, με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ να «τρέχουν» τις διαδικασίες για να εντάξουν τα κράτη της περιοχής στις γραμμές τους, ώστε να θωρακιστούν απέναντι σε ανταγωνιστές τους, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Σε αυτόν το σχεδιασμό, ενεργό ρόλο παίζει η ελληνική κυβέρνηση, που σηκώνει τη σημαία των ευρωΝΑΤΟικών σχεδιασμών από τα Δυτικά Βαλκάνια μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο. Ενδεικτική των ανταγωνισμών στην περιοχή είναι η απάντηση της Ρωσίας, που «υπενθυμίζει» με νόημα ότι ο «θρυμματισμός» της Ουκρανίας ήρθε μαζί με τις πιέσεις που της ασκήθηκαν για να ενταχθεί στην ΕΕ, ενώ αυτές τις μέρες διαφημίζει τα εξελιγμένα εξοπλιστικά της προγράμματα.

Και αν τα παραπάνω είναι ενδεικτικά τού τι έχουν να αναμένουν οι λαοί από την ιμπεριαλιστική «ειρήνη», ακόμα πιο ενδεικτικά είναι όσα ζουν οι λαοί που βιώνουν από πρώτο χέρι τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως στη Συρία, όπου ο κύκλος του αίματος δεν λέει να κλείσει. Αντίθετα κλιμακώνεται, αποδεικνύοντας ότι η αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους» από τους ιμπεριαλιστές ήταν το «πρόγευμα» της επέμβασης και ότι τώρα έρχεται το «κυρίως πιάτο». Η κλιμάκωση της σύγκρουσης ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ρωσία - Τουρκία δείχνει ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο μεγαλώνει και η πιθανότητα μιας πιο γενικευμένης πολεμικής αντιπαράθεσης.

Το «χείλος του γκρεμού», λοιπόν, για το οποίο ανησυχούν τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, όπως αποτυπώθηκε γλαφυρά στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια την προηγούμενη βδομάδα, δείχνει ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί περνούν σε νέα φάση, με πιο έντονες ανακατατάξεις, που ως συνήθως θα τις πληρώσουν οι λαοί.

Πλευρά των ανταγωνισμών ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους και τα καπιταλιστικά κράτη είναι και τα «άπλυτα» που βγαίνουν στη φόρα κάθε τόσο για πολυεθνικές, τροφοδοτώντας τη σκανδαλολογία, όπως συμβαίνει με τη «Novartis». Οσο περνούν οι μέρες, γίνεται και πιο καθαρό ότι οι αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, ότι η υπόθεση έχει και γεωπολιτικές «ουρές», ότι σηματοδοτεί τον λυσσαλέο ανταγωνισμό ανάμεσα στις ΗΠΑ και κράτη της ΕΕ, όπως η Γερμανία. Ο επιχειρηματικός αυτός πόλεμος, με φόντο δισεκατομμύρια ευρώ, μαίνεται την ίδια στιγμή που η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν πανάκριβα την Υγεία, την Πρόνοια και τη φαρμακευτική αγωγή, για να θησαυρίζουν οι φαρμακοβιομήχανοι και οι άλλοι επιχειρηματίες του κλάδου. Ποια είναι η πηγή του προβλήματος; Η καπιταλιστική ιδιοκτησία στη βιομηχανία Φαρμάκου, που ελέγχει τις αντίστοιχες αγορές, το τι και πότε θα παραχθεί, ποια έρευνα θα χρηματοδοτηθεί και ποια θα «κοπεί», πάντα με κριτήριο τη μεγιστοποίηση των κερδών και όχι την ικανοποίηση των αναγκών των ασθενών σε φθηνές και αποτελεσματικές υπηρεσίες.

Στο φόντο αυτών των εξελίξεων γίνεται σήμερα πιο επιτακτική η ανάγκη ο λαϊκός παράγοντας να επαγρυπνεί και να παρέμβει με το δικό του σχέδιο, να χρεοκοπήσουν στη συνείδηση των εργαζομένων τα καθησυχαστικά κολπάκια της κυβέρνησης περί «ασφάλειας» και «ειρήνης» στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Σήμερα γίνεται πια καθαρό ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς έχει ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα: Την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, την ένταση των κινδύνων πολεμικής εμπλοκής. Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι όσο αναβαθμίζεται η δράση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και όσο πιο «ενεργό ρόλο» αναλαμβάνει η Ελλάδα, με ευθύνη της κυβέρνησης, σε αυτά τα καμώματα, τόσο περισσότερο μπλέκεται η εργατική τάξη σε επικίνδυνα μονοπάτια.

«Εχθροί μας δεν είναι οι γείτονες λαοί, είναι οι βάσεις και οι ΝΑΤΟικοί», «Λαοί των Βαλκανίων ενωθείτε, στους ιμπεριαλιστές αντίσταθείτε». Συνθήματα όπως αυτά, τα οποία βροντοφώναξαν χιλιάδες εργαζόμενοι στη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα και στην πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία την Τρίτη 27/2, πρέπει να γίνουν υπόθεση όλου του λαού. Τώρα αυτό που προέχει είναι να οργανωθεί η πάλη της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων για να καταδικαστεί η εμπλοκή της Ελλάδας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Να μπει στην ημερήσια διάταξη Σωματείων, Επιτροπών Αγώνα, μαζικών φορέων, η πλατιά συζήτηση γύρω από αυτές τις εξελίξεις. Και κυρίως να ενταθεί ο αγώνας για αποδέσμευση από όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, η πάλη για να βαδίσει ο λαός το δικό του δρόμο, στον αντίποδα της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Να χρεωθεί στην κυβέρνηση ότι εκθέτει το λαό και τη χώρα στην κινούμενη άμμο των θανάσιμων ανταγωνισμών και να οργανωθεί η πάλη για να ηττηθούν οι σχεδιασμοί της.

Τη σκυτάλη των συγκεντρώσεων του ΚΚΕ ενάντια στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς παίρνει η Θεσσαλονίκη την Τρίτη 6 Μάρτη. Κάθε εργάτης, αυτοαπασχολούμενος, άνεργος, συνταξιούχος, νέος άνθρωπος που συμμετέχει σε αυτήν τη δράση του Κόμματος είναι και μια δυνατή απάντηση στον αποπροσανατολισμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση. Είναι ένα δυνατό μήνυμα ότι η περιβόητη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» δεν αποτελεί δική του υπόθεση, αλλά της αστικής τάξης, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Στόχος που για να τον υλοποιήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, από τη μία κλιμακώνει την αντεργατική επίθεση και την καταστολή και από την άλλη πρωτοστατεί στους πολιτικοστρατιωτικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Μαζί λοιπόν με τον αγώνα για το μεροκάματο, για τις Συλλογικές Συμβάσεις, για τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, ενάντια στους πλειστηριασμούς, έχει τεράστια σημασία να δυναμώσει το μέτωπο και ενάντια στη βρώμικη δουλειά που αναλαμβάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην ευρύτερη περιοχή.