Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία οι νέοι των λαϊκών οικογενειών να δώσουν παντού, με όλους τους τρόπους, την απάντησή τους στα νέα μέτρα της κυβέρνησης. Γιατί τσακίζουν ακόμα περισσότερο το δικαίωμά τους στη μόρφωση και τη δουλειά, φορτώνουν νέα βάρη στις οικογένειές τους.

Στις εκλογές των συλλόγων τους, οι φοιτητές και σπουδαστές, επιλέγοντας το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής ΚΣ, μπορούν να στείλουν το δικό τους ξεκάθαρο μήνυμα:

• Τα μέτρα δεν εγκρίνονται στην πράξη από το λαό και τη νεολαία. Οργανώνουν την αντεπίθεσή τους ενάντια στην πολιτική που φέρνει μνημόνια για τους πολλούς και «ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους λίγους». Διεκδικώντας τους όρους για να μπορέσουν να σπουδάσουν χωρίς εμπόδια, να έχουν τη μόρφωση και τη δουλειά που τους αξίζουν.
• Η νεολαία δεν τσιμπάει στην κοροϊδία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία προκλητικά ισχυρίζεται ότι αυτά τα μέτρα είναι «σωτήρια» για το λαό. Η νέα φοροληστεία, η απελευθέρωση των απολύσεων, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι ανάσα για τους βιομήχανους που πανηγύριζαν με το κλείσιμο της συμφωνίας και όχι για τους νέους που περιπλανιούνται κακοπληρωμένοι από δουλειά σε δουλειά.
• Δεν μοιράζει «ασυλίες» σε κανέναν επίδοξο διαχειριστή του συστήματος. Η ΝΔ, που έχει φέρει, έχει ψηφίσει τα προηγούμενα μνημόνια, σήμερα δηλώνει πως δεν θα ψηφίσει το 4ο, αλλά θα το εφαρμόσει! Δεν θα βρουν στη νεολαία πρόσφορο έδαφος για να βγουν από τα αδιέξοδά τους και να συνεχίσουν το έργο των προηγούμενων.

Υπάρχει πείρα από τα προηγούμενα χρόνια και πρέπει να βγουν συμπεράσματα. Η αποχή, η στάση αναμονής, η απάθεια, το μόνο που προσφέρουν είναι κερδισμένο χρόνο στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, για να περνούν με πιο «ομαλό» τρόπο τα αντιλαϊκά μέτρα. Τους βολεύει η νεολαία να μένει στη γωνία, να μην αγωνίζεται, ώστε να περνά χωρίς πολλές αντιδράσεις η πολιτική που κλείνει κάθε προοπτική και διέξοδο των νέων, υπέρ του κεφαλαίου. Η αποχή από τον αγώνα, την οργάνωση, τη διεκδίκηση στο μόνο που μπορεί να οδηγήσει είναι σε χειρότερα μέτρα, που δεν θα έχουν τελειωμό! Η αποχή στις φοιτητικές εκλογές θα μεταφραστεί ως αποχή από τον αγώνα και τη διεκδίκηση, ως αδιαφορία απέναντι στην επίθεση που γίνεται στα δικαιώματά μας.

Οι φοιτητές και οι σπουδαστές των λαϊκών οικογενειών πρέπει να σκεφτούν την επόμενη μέρα.

Τι όρους και προϋποθέσεις θα διαμορφώσουν ώστε από καλύτερες θέσεις να οργανώσουν τον δικό τους αγώνα για τη διεκδίκηση των αναγκών τους, για την ανάκτηση των μεγάλων απωλειών που έχουν οι οικογένειές τους.

Κι αυτό γιατί τα μέτρα δεν είναι μόνο για το σήμερα, αλλά και για το αύριο. Η υλοποίησή τους είναι ο δρόμος που οδηγεί στη «Γη της Επαγγελίας», στην πολυπόθητη ανάπτυξη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτή τη βρώμικη δουλειά έχει αναλάβει να βγάλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, να περάσει μέσα σε λίγα χρόνια όλα τα δύσκολα αντιλαϊκά μέτρα που χρειάζονται τα αφεντικά, εξαπατώντας και καθησυχάζοντας το λαό.

Κυβερνήσεις - ΕΕ - ΔΝΤ και όλες οι δυνάμεις του συστήματος φοβούνται τη δύναμη του οργανωμένου λαού, γι' αυτό και παίρνουν μέτρα καταστολής, συκοφαντούν συστηματικά τους αγώνες και την οργανωμένη πάλη, αξιοποιούν τους χρυσαυγίτες, τα μαντρόσκυλά του, αναπαράγουν παλιές και νέες αυταπάτες ότι δήθεν μια κυβέρνηση σε αυτό το σύστημα μπορεί να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική, όπως κάνει η ΛΑΕ.

Τους βολεύει να είναι πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ η ΔΑΠ, παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, η οποία υπερασπίζεται με πάθος την αντιλαϊκή πολιτική ανεξαρτήτως διαχειριστή. Μάλιστα, κάθε φόρα εδώ και 30 χρόνια, πάει και ένα βήμα πιο μπροστά, πιέζοντας για μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε νέο γύρο μέτρων και επίθεσης στο λαό και τη νεολαία. Τώρα είναι ακόμα πιο προκλητική, αφού καλλιεργεί τη λογική «και λίγα είναι» για τα μέτρα που περνά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κάνοντάς της κριτική ότι «είναι ανίκανη» να τα εφαρμόσει, ότι ήδη τα «έχει καθυστερήσει» εδώ και πολύ καιρό. Πιέζει, δηλαδή, για πιο γρήγορη και αποτελεσματική εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Από κοντά και η ΠΑΣΠ, παράταξη του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθεί να νεκραναστήσει παλιά «οράματα και ιδανικά» και, για μια ακόμα φορά, να παίξει το ρόλο ενσωμάτωσης της όποιας δυσαρέσκειας. Γκρινιάζει για τα αποτελέσματα της πολιτικής των κυβερνήσεων που και η ίδια υπερασπίστηκε όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην κυβέρνηση. Η λογική της ότι «φταίμε όλοι για το χρέος και τι να κάνουμε» είναι η παραλλαγή τού «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, άρα και «όλοι μαζί θα τα πληρώσουμε... ποτέ όμως οι επιχειρηματίες, γιατί αυτοί χρειάζονται επενδύσεις»!

Από την άλλη, οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ - ΑΡΕΝ συνεχίζουν το sequel «πρώτη φορά αριστερά», καλλιεργώντας και νέες αυταπάτες, ότι με αλλαγή του νομίσματος εντός των τειχών του συστήματος θα αλλάξει η ζωή του λαού, συμβάλλοντας για μια ακόμα φορά στο συμβιβασμό και την απογοήτευση στο κίνημα. Η στάση τους, άλλωστε, όλη τη χρονιά στους φοιτητικούς συλλόγους, η καταψήφιση της συμμετοχής των συλλόγων στις πανεργατικές απεργίες καταγγέλλοντάς τες ως «πυροτεχνήματα», η συκοφάντηση των αγροτικών κινητοποιήσεων ως «ξεπουλημένων», η προσπάθεια διάλυσης συνελεύσεων ετών το αποδεικνύουν.

Η επόμενη μέρα των φοιτητικών εκλογών μπορεί να είναι ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα για όλους αυτούς τους φοιτητές και τους σπουδαστές που σήμερα είναι απογοητευμένοι, που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα και διέξοδος. Να σκεφτεί ο φοιτητής ότι μαζί με αυτόν, στην ίδια θέση, με τις ίδιες σκέψεις, βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες, η πλειοψηφία των νέων ανθρώπων.

Ολοι αυτοί μαζί έχουν δύναμη! Δύναμη να φέρουν τα πάνω κάτω, να ανατρέψουν συσχετισμούς, να μετατρέψουν την απογοήτευση σε δύναμη. Ηδη υπάρχουν φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι σε όλη την Ελλάδα που δείχνουν αυτόν το δρόμο. Είναι οι σύλλογοι που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ, που αποκάλυψαν την πολιτική και τα ψέματα κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, δεν συμβιβάστηκαν με τα οξυμένα ζητήματα στις σχολές, πρωτοστάτησαν στην οργάνωση του αγώνα, στην αλληλεγγύη, έκαναν βήματα στο βαθμό οργάνωσης και συζήτησης σε κάθε έτος και τμήμα.

Η ψήφος στα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής μπορεί να γίνει όπλο, ώστε από την επόμενη μέρα κιόλας να οργανώνεται με άλλους όρους η αναμέτρηση με την πολιτική κυβερνήσεων - ΕΕ - ΔΝΤ.

Κάθε φοιτητής χρειάζεται να σκεφτεί ότι την επόμενη μέρα μπορεί και πρέπει:

• Να δυναμώσει η κοινή συλλογική δράση όσων αγωνιούν για το μέλλον τους, για το αν θα βρουν δουλειά, όλων αυτών που θέλουν ολοκληρωμένη μόρφωση και σπουδές και όχι πτυχία με πετσοκομμένη γνώση στα μέτρα των επιχειρήσεων. Η δράση όλων όσοι έχουν κοινά συμφέροντα, πλήττονται από την πολιτική που στερεί βιβλία, εργαστήρια, καθηγητές, φοιτητική μέριμνα. Να μπουν δυναμικά στον αγώνα όσοι αναγκάζονται να δουλέψουν για να καταφέρουν να πάρουν πτυχίο και να βοηθήσουν τις οικογένειές τους να τα βγάλουν πέρα.
• Να μετατραπεί ο κάθε σύλλογος σε ζωντανό, μαχητικό όργανο πάλης και διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών, αποκούμπι για όλους τους φοιτητές των λαϊκών οικογενειών. Με εκλεγμένους στο Διοικητικό Συμβούλιο οι οποίοι θα πρωτοστατούν στην οργάνωση αυτού του αγώνα, στη ζωντανή λειτουργία και δράση του συλλόγου τους.
• Να δυναμώσει το ΜΑΣ, ώστε να είναι περισσότεροι οι σύλλογοι που ανοίγουν το δρόμο για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος. Σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, με το κράτος, τις κυβερνήσεις και τις συμμαχίες τους. Γιατί όλοι μαζί κόβουν και ράβουν για να αυγατίζουν τα κέρδη των λίγων, τσακίζοντας τα δικαιώματά μας το ένα μετά το άλλο.
• Να γίνουν περισσότεροι οι σύλλογοι που δεν θα ανέχονται οι φοιτητές να ακριβοπληρώνουν τις σπουδές τους, να υπάρχουν σοβαρότατες ελλείψεις στις σχολές και την ίδια ώρα οι κυβερνήσεις να δίνουν 2% του ΑΕΠ στους δολοφόνους των λαών - το ΝΑΤΟ. Που θα παλεύουν μαζί με το λαό σε σύγκρουση με την εξουσία και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ώστε να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να σταματήσουν οι επεμβάσεις ελληνικών στρατευμάτων σε άλλες χώρες, να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, να αποδεσμευτεί η χώρα από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ.

Τις μέρες που απομένουν μέχρι τις φοιτητικές εκλογές, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, οι νέοι που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής, πρέπει να οργώσουν κάθε αμφιθέατρο, σχολή και ίδρυμα. Να φτάσουν όσο πιο πλατιά γίνεται, στα χιλιάδες παιδιά που προβληματίζονται και αγωνιούν για το μέλλον τους, που μπορεί να απογοητεύονται, αλλά ψάχνουν τη λύση, ξέρουν ότι δεν πάει άλλο, ότι κάτι πρέπει να γίνει.

Μαζί οι φοιτητές και οι σπουδαστές των λαϊκών οικογενειών είναι πιο δυνατοί από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, μπορούν να δώσουν απάντηση.

Να σηκώσουν κεφάλι, να οργανώσουν χωρίς καθυστέρηση τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους. Η πλατιά υπερψήφιση των ψηφοδελτίων της Πανσπουδαστικής, η άνοδος σε ψήφους και ποσοστά, η εκλογή περισσότερων αγωνιστών στα Διοικητικά Συμβούλια είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα, ώστε την επόμενη μέρα να έχουν διαμορφωθεί καλύτερες προϋποθέσεις προς αυτή την κατεύθυνση.