Προκλητικός, αλλά προβλέψιμος, είναι ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να «σερβίρει» τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία. Ετσι που να δημιουργείται η (ψευδ)αίσθηση ότι κάτι αλλάζει προς το καλύτερο για το λαό, να καλλιεργoυνται προσμονή και προσδοκία, να εξαγοράζονται χρόνος και ανοχή. Τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν λόγο για «τομή», μιλούν για «εξιτήριο» από μια περίοδο αβεβαιότητας, λένε ότι εγκαινιάζεται μια περίοδος σταθερότητας, όπου το κρίσιμο είναι «να κερδηθεί το στοίχημα της ανάκαμψης».

Αλλο επιχείρημα είναι ότι η συμφωνία «δημιουργεί αντικειμενικά νέα δεδομένα για τη χώρα και το πολιτικό σύστημα» και γι' αυτό χρειάζεται όλες οι πολιτικές δυνάμεις «να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων» και «να καταρτίσει η κάθε πλευρά το δικό της αναλυτικό και συγκροτημένο σχέδιο για την επίτευξη της ανάπτυξης και την οριστική υπέρβαση της κρίσης και της επιτροπείας». Και, παράλληλα, όλα τα πολιτικά κόμματα «να θέσουν στην κρίση των πολιτών την οπτική τους (...) ώστε οι πολίτες να κρίνουν ποιο είναι πιο αποτελεσματικό, ποιες κοινωνικές ομάδες ευνοεί και ποιο οικονομικό πρότυπο εξυπηρετεί».

Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν τα παζάρια κυβέρνησης - κουαρτέτου συνιστά πράγματι τομή, αλλά απ' τη σκοπιά των συμφερόντων της αστικής τάξης, για λογαριασμό των οποίων διαπραγματεύτηκε εξάλλου η κυβέρνηση.

Ηταν αποκαλυπτικός ο πρωθυπουργός στην ομιλία του, την Πέμπτη, στο υπουργικό συμβούλιο, όπου εξήγησε ότι μιλάει για «εξιτήριο» επειδή «η επίτευξη τεχνικής συμφωνίας είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να κλείσουμε άμεσα τις άλλες σημαντικές εκκρεμότητες. Πρώτη και βασική είναι αυτή του χρέους (...) Μία λύση για το χρέος που θα δημιουργεί έναν καθαρό διάδρομο δεκαετίας για την ελληνική οικονομία (...) Ο προσδιορισμός των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος αποτελεί επίσης τη βασική προϋπόθεση, ώστε να προχωρήσει και η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ».

Επιβεβαιώνεται ότι η συμφωνία που σακατεύει το εναπομείναν λαϊκό εισόδημα και κλονίζει παραπέρα τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, είναι «διαβατήριο» για το κεφάλαιο προκειμένου να εξασφαλίσει φτηνότερο δανεισμό και μεγαλύτερη κρατική στήριξη, στην προσπάθεια ανάκαμψης των κερδών του. Τίποτα απ' αυτά, ούτε η συμφωνία για το χρέος ούτε η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, θα έχει θετικό αποτύπωμα στη ζωή του λαού. Αντίθετα, θα βαθύνει το αποτύπωμα της φτώχειας στη ζωή των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Παρά τις επιμέρους ενστάσεις, κανένα από τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν διαφωνεί επί της ουσίας με τη συμφωνία κυβέρνησης - κουαρτέτου και με το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης που υπηρετεί. Οι θέσεις τους είναι γνωστές και δοκιμασμένες στην πλάτη του λαού, κυρίως εκείνων των κομμάτων που είτε κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια είτε ψήφισαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ το 3ο μνημόνιο. Η πολιτική τους, όπως και της κυβέρνησης, είναι ταξική, αντιλαϊκή. Τίποτα δεν έχει να προσδοκά από αυτά τα κόμματα ο λαός.

Τέλος, η συμφωνία δεν εγκαινιάζει καμία νέα καλύτερη εποχή για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, αλλά σηματοδοτεί μια νέα περίοδο όξυνσης των προβλημάτων τους, αφού όλα τα παλιά μέτρα παραμένουν σε ισχύ και «ωριμάζουν», βαραίνοντας περισσότερο την πλάτη τους, ενώ νέα θα προστίθενται τα επόμενα χρόνια.

Πραγματική τομή σε σχέση με το χτες και το σήμερα της φτώχειας, της ανέχειας, της ανεργίας και της ανασφάλειας μπορεί να σηματοδοτήσουν μόνο η ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το στέριωμα της Κοινωνικής Συμμαχίας. Νέα εποχή πραγματικά ελπιδοφόρα για το λαό και τις σύγχρονες ανάγκες του μπορεί να εγκαινιάσει μόνο το δυνάμωμα της πάλης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.