Πίσω από τους «πανηγυρισμούς» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για... «κατάρρευση των καρτέλ των εργολάβων» στην Υγεία, χιλιάδες εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία σε όλη τη χώρα εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωποι με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Οπως συνέβαινε εδώ και χρόνια, και με το απαράδεκτο καθεστώς των συμβάσεων μέσω εργολάβων, εργαζόμενοι σε μια σειρά κρίσιμους τομείς στα δημόσια νοσοκομεία (π.χ. καθαριότητα, σίτιση κ.ά.), και μέσω ατομικών συμβάσεων πλέον, υποαπασχολούνται, δουλεύουν χωρίς συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα, με συμβάσεις με ημερομηνία λήξης και με μισθούς πείνας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή των ίδιων των εργαζομένων, αλλά και για την κατάσταση που βιώνουν οι ασθενείς στα νοσοκομεία.

Στην πραγματικότητα, συνεχίζοντας το αντιλαϊκό έργο των προκατόχων της, η κυβέρνηση υλοποιεί το διακηρυγμένο στόχο του κεφαλαίου και της ΕΕ για διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε όλο το Δημόσιο, με κάθετη μείωση του «μισθολογικού κόστους», προκειμένου να «εξοικονομούνται» πόροι για τα ματωμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», για την παραπέρα κρατική στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων.

Είναι η ίδια πολιτική που εμπορευματοποιεί όλο και βαθύτερα την Υγεία, που αντιμετωπίζει τους ασθενείς ως πελάτες, που προωθεί νέα χτυπήματα σε βάρος συνολικά των εργαζομένων στα νοσοκομεία.

Η Μπ., μία από τις χιλιάδες γυναίκες που εργάζονται στην καθαριότητα σ' ένα νοσοκομείο της περιφέρειας, μας περιγράφει γλαφυρά την πραγματικότητα που βίωναν και βιώνουν οι εργαζόμενοι, με τις εργολαβικές αλλά και με τις ατομικές συμβάσεις που «διαφημίζει» η κυβέρνηση.

«Από το 2013», μας λέει, «δούλευα για λογαριασμό ενός εργολάβου που αναλάμβανε με σύμβαση έργου την καθαριότητα του νοσοκομείου. Στην προφορική συμφωνία που είχαμε μαζί του, μας είχε πει ότι θα παίρναμε 350 ευρώ, για 5 ώρες, με ένσημο. Στο χέρι δεν πήραμε ποτέ πάνω από 300 ευρώ. Τις περισσότερες φορές πληρωνόμασταν γύρω στα 260 ευρώ, μας άφηνε απλήρωτες και 4 μήνες, λέγοντάς μας ότι δεν έχει πληρωθεί από το νοσοκομείο. Μετά ανακαλύψαμε ότι δήλωνε στο ΙΚΑ πως δουλεύαμε μόνο μια ώρα... Δώρο εορτών δεν πήραμε ποτέ, αναρρωτικές δικαιούμασταν με το σταγονόμετρο, δεν μας επιτρεπόταν η ξεκούραση, ούτε να αρρωστήσουμε».

Στις 12/8/2016, η Μπ. και οι συνάδελφοί της κλήθηκαν άρον - άρον, όπως μας εξηγεί, να υπογράψουν σύμβαση ορισμένου χρόνου με τη διοίκηση του νοσοκομείου. «Ούτε προλάβαμε να κοιτάξουμε τι υπογράφουμε», αναφέρει, «μας είπαν ότι σ' αυτή τη σύμβαση θα δικαιούμασταν δώρα εορτών, επίδομα καλοκαιρινής άδειας, αναρρωτικές κ.ά., αλλά αυτή τη σύμβαση δεν την πήραμε ποτέ στα χέρια μας. Μετά από 20 μέρες, μας κάλεσαν να υπογράψουμε νέα σύμβαση, ενημερώνοντάς μας ότι θα λείπει το κομμάτι της καταβολής δώρων εορτών, επιδομάτων και δεν έχουμε δικαίωμα άδειας, ακόμη και στην περίπτωση εγκυμοσύνης. Οι περισσότερες στην καθαριότητα και τη σίτιση είναι γυναίκες και σου λένε διάλεξε: `Η θα κάνεις παιδί ή θα έχεις δουλειά. Μιλάμε για ωμή βαρβαρότητα...».

Σχολιάζοντας τις συνεχείς κυβερνητικές αναφορές περί «τουλάχιστον διπλασιασμού» του μισθού των πρώην εργολαβικών εργαζομένων, η Μπ. μας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ναι, τι να σας πω! Ο μισθός μας πήγε στα... 390 ευρώ! Κι ούτε που τον έχουμε πάρει στα χέρια μας... Εδώ και 7 μήνες είμαστε απλήρωτες. Εχουμε κάνει αλλεπάλληλες παρεμβάσεις στη διοίκηση του νοσοκομείου, όπου μας πάει από μέρα σε μέρα, μας συστήνει υπομονή κι όλα τα σχετικά».

Παραπέρα, αναδεικνύει την ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος των εργαζομένων: «Η σύμβαση προβλέπει 4ωρο, αλλά ποτέ δεν είναι τόσο. Φτάνεις και το 6ωρο κι είσαι με την ψυχή στο στόμα. Είμαστε λίγα άτομα και ο όγκος της δουλειάς μεγάλος. Μας "βγαίνει το λάδι"... Πρέπει να πλύνεις μπάνια, να σφουγγαρίσεις, να βγάλεις σκουπίδια, να πλύνεις πόρτες και χίλια δυο ακόμη. Αν δουλέψεις μόνο το 4ωρό σου, τα υπόλοιπα θα τα φορτωθεί η επόμενη βάρδια. Οπότε τι επιλέγεις; Να δουλέψεις παραπάνω ή να ισοπεδώσεις το συνάδελφο... Ομως ο εφιάλτης της ανεργίας πάντα είναι στο μυαλό μας».

Συνεχείς αγωνιστικές παρεμβάσεις για το θέμα πραγματοποιεί το Σωματείο Εργαζομένων του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός».

Μόνο στο συγκεκριμένο νοσοκομείο υπηρετούν σήμερα 400 εργολαβικοί εργαζόμενοι κι αποτελούν περίπου το 15% του συνόλου των εργαζομένων σε αυτό. Αν σε αυτούς προστεθούν όλοι οι εργαζόμενοι με ελαστικές εργασιακές σχέσεις (επικουρικό προσωπικό, συμβασιούχοι, νέοι από τις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ, εργαζόμενοι ΚΕΕΛΠΝΟ, πανεπιστημιακοί υπότροφοι με 300 ευρώ το μήνα, εξειδικευμένοι άμισθοι σε ορισμένες εξειδικεύσεις, οι κατά καιρούς εργαζόμενοι μέσω ΜΚΟ με 5μηνες συμβάσεις), τότε οι ελαστικά απασχολούμενοι ξεπερνούν το 25% του συνόλου...

«Η κυβέρνηση ποτέ δεν είχε στόχο να διασφαλίσει τα δικαιώματα των συναδέλφων. Αν ήθελε, μπορούσε να διώξει τους εργολάβους "μ' ένα νόμο - μ' ένα άρθρο". Θα προσλάμβανε τους εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή δουλειά, δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αντίθετα, οι ατομικές συμβάσεις που νομοθέτησε (είτε έργου, είτε εξαρτημένης εργασίας), όπου εφαρμόστηκαν έδειξαν ότι η εκμετάλλευση κι η καταπάτηση δικαιωμάτων παραμένει ακόμη και χωρίς εργολάβο, ή πιο σωστά, με τον ίδιο τον εργαζόμενο ως εργολάβο ή με το νοσοκομείο ως εργολάβο!», σημειώνει σε ανακοίνωσή του το Σωματείο.

Αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις έχει πραγματοποιήσει και το Εργατικό Κέντρο Αρτας, καθώς εδώ και μήνες παραμένουν απλήρωτοι 37 εργαζόμενοι στην καθαριότητα του Νοσοκομείου Αρτας.

«Πριν περάσουν λίγοι μήνες από την προπαγάνδα της κυβέρνησης ότι δόθηκε λύση στα προβλήματα των εργαζομένων στην καθαριότητα των νοσοκομείων με τις συμβάσεις έργου, η τραγική κατάσταση που βιώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πιο σκληρό τρόπο το ακριβώς αντίθετο», υπογραμμίζει το Εργατικό Κέντρο.

Αντίστοιχες κινητοποιήσεις πραγματοποιεί και το Σωματείο Εργαζομένων στο ΠαΓΝΗ στην Κρήτη. Οπως σημειώνει, στο νοσοκομείο δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις περίπου 200 άνθρωποι, ενώ μόνο την τελευταία 5ετία αποχώρησαν 500 άτομα, χωρίς να υπάρχει προοπτική να αντικατασταθούν με μόνιμο προσωπικό. Με το νέο εργασιακό καθεστώς τα προβλήματα θα παραμείνουν και στο ΠαΓΝΗ. Οι οργανικές θέσεις που προβλέπονταν ήταν 104, έφτασαν πριν κάποια χρόνια να δουλεύουν 80 εργαζόμενοι και τώρα έχουν μείνει 15 μόνιμοι υπάλληλοι και 37 με τις νέες συμβάσεις για να φτιάξουν 1.200 μερίδες φαγητού περίπου τη μέρα, χωρίς τη δυνατότητα να δίνεται απογευματινό...

Επιπλέον, στο ΠαΓΝΗ έχει αποτυπωθεί το συνολικότερο χτύπημα που δίνεται μέσω διαφόρων μορφών συμβάσεων και στην προστασία της μητρότητας.

Ηδη στο νοσοκομείο σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζουν 4 εργαζόμενες (τρεις έγκυες και μία εργαζόμενη με νεογέννητο βρέφος), οι οποίες, επειδή για το κράτος και τις υπηρεσίες του δεν είναι ούτε ακριβώς δημόσιοι και ούτε ακριβώς ιδιωτικοί υπάλληλοι, αλλά... «εργολάβοι» του εαυτού τους, στερούνται στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα για την προστασία της μητρότητας.

Με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις του Σωματείου και στο αντίστοιχο ερώτημα προς τη διοίκηση «τι θα γίνει με τις συναδέλφισσες», η απάντηση ήταν «να ασκήσουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τη σύμβαση που έχουν υπογράψει»...

Να σημειωθεί ότι μόνο μετά από κινητοποιήσεις πρωτοβάθμιων σωματείων, κατοχυρώθηκε ακόμα και η κανονική άδεια, η οποία ορίζεται στις 2 μέρες το μήνα (έως 24 ανά έτος) για κάθε συμβασιούχο, όπως και η «δυνατότητα απουσίας» σε περίπτωση σοβαρού προβλήματος υγείας...

Σε αυτό το πλαίσιο, κομβική σημασία αποκτά το ζήτημα της ισότιμης οργάνωσης όλων των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία στους Συλλόγους Εργαζομένων, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας με την οποία δουλεύουν, κόντρα σε πρακτικές που θέλουν τους εργαζόμενους διαιρεμένους για να κλιμακώνεται πιο απρόσκοπτα η επίθεση στα δικαιώματά τους.

Από αυτή τη μάχη, στην οποία πρωτοστατούν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, υπάρχει ήδη θετική πείρα, όπως από το Σωματείο Εργαζομένων στον «Ευαγγελισμό», που είναι το πρώτο που έγραψε ως ισότιμα μέλη του τους εργολαβικούς εργαζόμενους, ενώ αντίστοιχες πρωτοβουλίες πήραν και οι Σύλλογοι Εργαζομένων στο ΠαΓΝΗ και το Νοσοκομείο Αρτας, προτάσσοντας την πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με βάση και τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες σε ό,τι αφορά την Υγεία.