Την ώρα που ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ έδινε με τις προχτεσινές του δηλώσεις το στίγμα των προθέσεων για μέτρα «εθνικού προστατευτισμού» σε ό,τι αφορά τους επιχειρηματικούς ομίλους των ΗΠΑ, ο Κινέζος Πρόεδρος μιλούσε στο Νταβός για τη λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση», την οποία όπως χαρακτηριστικά είπε, «αν αρνηθούμε θα είναι σαν να κλεινόμαστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο». Εστω και «σημειολογικά», η αντιπαράθεση των δύο στιγμιοτύπων είναι αποκαλυπτική για όλους εκείνους που προσπαθούν να στρατεύσουν τους λαούς στο ένα ή το άλλο «μείγμα» της αστικής διαχείρισης. Βλέποντας κανείς τους μέχρι πρότινος σταυροφόρους της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης» (όπως π.χ. οι ΗΠΑ), να γίνονται τώρα «πρωταγωνιστές» των λεγόμενων πολιτικών «προστατευτισμού» και της «εθνικής αναδίπλωσης», την ώρα που παλιότεροι «ιεροκήρυκες» του προστατευτισμού γίνονται «ηγέτες» της «παγκοσμιοποίησης», ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι οι τράμπες αυτές δεν αφορούν γενικά κάποια «ιδεολογική» ματιά των θεμάτων, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο. Και συγκεκριμένα, τα φαινόμενα που συνοδεύουν τις ανακατατάξεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, εκεί όπου μόνιμα, ως «φυσική εξέλιξη» των καπιταλιστικών οικονομιών και της ανισομετρίας, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προσπαθούν να διατηρήσουν τα «σκήπτρα» και άλλες προσπαθούν να τα πάρουν. Ενδεικτικό και του γιατί οι λαοί δεν πρέπει να στοιχηθούν με τη μια ή την άλλη μεριά των ανταγωνισμών, που ντύνονται με μάσκες, οι οποίες από καιρό σε καιρό εναλλάσσονται.

Το «μάλε βράσε» γίνεται στο χώρο του αστικού Τύπου, όπου ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα «μπουρδουκλώνονται» με τις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, με φερετζέ την «υπεράσπιση της δημοκρατίας» και της «ενημέρωσης» του λαού. Η περίπτωση του ΔΟΛ είναι αποκαλυπτική και σίγουρα λειτουργεί σαν καταλύτης για εξελίξεις, που ξεπερνούν τα όρια των ΜΜΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο καβγάς ανάμεσα στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα για τον ΔΟΛ αφορά ένα δημοσιογραφικό επιχειρηματικό συγκρότημα με ισχυρές προσβάσεις και αναφορές στο χώρο της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», απ' όπου διαδραμάτιζε διαχρονικά σημαντικό ρόλο σε όλο το φάσμα της πολιτικής. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι στον συγκεκριμένο χώρο μεγαλώνει ο συνωστισμός και ο ανταγωνισμός για το ποιος θα επικρατήσει, μετά την πλήρη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας και την ανάδειξή του σε κυβερνητικό πόλο. Αντίστοιχος ανταγωνισμός υπάρχει και ανάμεσα στα Μέσα, παλιά και νέα, που αναφέρονται στο χώρο της «κεντροαριστεράς». Απ' αυτήν τη σκοπιά, έχουν ακόμα πολλά να δουν τα μάτια μας, τόσο σε ό,τι αφορά την αναμόρφωση του χώρου των ΜΜΕ, όσο και την επίδραση αυτής της αναμόρφωσης στο αστικό πολιτικό σύστημα. Αν ένα πράγμα παραμένει βέβαιο, είναι ότι οι εργαζόμενοι στα Μέσα θα κληθούν τελικά να πληρώσουν το μάρμαρο των επιχειρηματικών και πολιτικών παιχνιδιών που παίζουν στις πλάτες τους τα κόμματα και τα αφεντικά τους...