Πλήθος κόσμου έδωσε το «παρών» στην εκδήλωση προς τιμήν του ήρωα κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη, την Κυριακή 3/4, στο Γουδή, στον τόπο που εκτελέστηκε, μαζί με τους Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.

Η εκδήλωση που διοργανώθηκε από τις ΤΟ Α' Αθήνας - Γαλατσίου και Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ και την Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ περιελάμβανε ομιλία από τον Πέτρο Αλέπη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καλλιτεχνικό δρώμενο και κατάθεση στεφάνων. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν επίσης τα παιδιά του εκτελεσμένου Ν. Καλούμενου, Μαργαρίτα και Πέτρος.

Εκ μέρους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, παρευρέθηκαν ο Κώστας Παρασκευάς και η Λουίζα Ράζου.

Ο Π. Αλέπης ξεκίνησε την ομιλία του με τα λόγια του ίδιου του Μπελογιάννη κατά τη δίκη του: «Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών. Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την Ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του. Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σε αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω...».

Με αφορμή αυτά τα λόγια, ο ομιλητής ανέδειξε ότι ο Μπελογιάννης έδειξε τη μεγάλη ηθική υπεροχή των κομμουνιστών ενάντια στους βασανιστές, τους δοσίλογους, τους υπερασπιστές του καπιταλισμού, που τότε με την πιο άγρια μορφή κυνηγούσαν, φυλάκιζαν, εξόντωναν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, όπως και ανθρώπους που έστω στήριζαν τον αγώνα του Κόμματος και του κινήματος.

Απαντώντας στο ερώτημα «από πού αντλούν τη δύναμη οι χιλιάδες Μπελογιάννηδες που έχουν βγει από τα σπλάχνα του ΚΚΕ», τόνισε: «Αν έχεις συνειδητοποιήσει το δίκιο και αποφασίσεις να παλέψεις για αυτό, αν έχεις καταλάβει ποιο είναι το ταξικό σου συμφέρον και ποια η αποστολή σου, αν έχεις αποφασίσει όχι γενικά να ζήσεις όπως λάχει, αλλά να ζήσεις για τα υψηλότερα και πιο ευγενικά ιδανικά, τότε δεν σε τρομάζουν οι κακουχίες, οι στερήσεις, η τρομοκρατία, ακόμη και ο θάνατος. Τότε περιφρονείς αυτούς που σε καλούν να σκύψεις το κεφάλι».

Ο Π. Αλέπης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στα διδάγματα που αντλούν οι κομμουνιστές σήμερα, για τη σκληρή πάλη που διεξάγουν ενάντια στα μονοπώλια, στον καπιταλισμό. Οπως είπε, «το πιο βασικό συμπέρασμα είναι ότι όσο δύσκολες και να είναι οι συνθήκες και η κατάσταση, όσο και να έχει χειροτερεύσει ο συσχετισμός δυνάμεων, δεν πρέπει να το βάζεις κάτω. Πρέπει αντίθετα να έχεις επίγνωση της κατάστασης, να μπορείς να την κρίνεις αντικειμενικά, αλλά να μην ολιγωρείς, να μην σε παίρνει το ρεύμα της ηττοπάθειας».

«Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός, ο παρηκμασμένος καπιταλισμός αργά ή γρήγορα θα γίνει μια θλιβερή προϊστορία». Με τα λόγια αυτά ολοκλήρωσε την ομιλία του ο Π. Αλέπης, σημειώνοντας ότι οι κομμουνιστές σήμερα, πατώντας γερά στην κοινωνική πραγματικότητα, συνεχίζουν στο δρόμο που ξεκίνησαν οι κομμουνιστές και στη χώρα μας πριν από 97 χρόνια.

Την έντονη συγκίνηση των παρευρισκόμενων προκάλεσε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα που παρουσίασαν μέλη και φίλοι του ΚΚΕ.

Μέσα από ποιήματα, αφήγηση που περιλάμβανε τη συγκλονιστική απολογία του Ν. Μπελογιάννη, λόγια του Πωλ Ελυάρ κ.λπ., τραγούδια και θεατρικά στιγμιότυπα, αναδείχτηκε η ηρωική στάση που απορρέει από την πίστη στην κομμουνιστική ιδεολογία και την πεποίθηση ότι ο καπιταλισμός θα ανατραπεί.

Οπως τονιζόταν και στην παράσταση: «Ο Νίκος Μπελογιάννης πήρε τη σκυτάλη της υπέρτατης θυσίας από την Ηλέκτρα, από τους διακόσιους της Καισαριανής, από τον Λιγδόπουλο, από τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, που έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεσμά του καπιταλισμού.

Ηταν παιδί της επαναστατικής δύναμης της εποχής μας.

Της εργατικής τάξης. Και αγωνίστηκε για τις πιο υψηλές αξίες που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Τις κομμουνιστικές αρχές και επιδιώξεις».

Κατάμεστη ήταν η αίθουσα του «Αχίλλειου», όπου την Πέμπτης 31/3 πραγματοποιήθηκε από την ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ εκδήλωση - αφιέρωμα στα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, με τίτλο: «Οι γυναίκες στην πρώτη γραμμή στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης».

Η εκδήλωση ξεκίνησε με ομιλία από την Χρυσούλα Τασολάμπρου, μέλος του Γραφείου της ΤΕ Βόλου του ΚΚΕ, ενώ ακολούθησε μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο «Μια αγωνίστρια διηγείται», που περιλάμβανε προβολή οπτικοακουστικού υλικού με μαρτυρίες από γυναίκες που συμμετείχαν στον ΔΣΕ και τώρα ζουν στο Βόλο. Κάποιες, μάλιστα, από αυτές παραβρέθηκαν και στην εκδήλωση. Μεγάλη ήταν η συγκίνηση όταν στο τέλος όλο το αμφιθέατρο, χειροκροτώντας όρθιο, τίμησε αυτές τις αγωνίστριες.

Στην ομιλία της, η Χρ. Τασολάμπρου τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι στον αγώνα του ΔΣΕ αναδείχθηκε με τον πιο ολοκληρωμένο και ανεπανάληπτο τρόπο η προσφορά της γυναίκας, των κοριτσιών. Τινάχτηκε κυριολεκτικά στον αέρα κάθε προκατάληψη για το ρόλο της γυναίκας, τις δυνατότητές της. Πραγματώθηκε σε μεγάλο βαθμό η χειραφέτηση και η ισοτιμία της.

Αναφερόμενη σε στοιχεία για τη γυναικεία συμμετοχή στον ΔΣΕ σημείωσε: «Οι γυναίκες αποτελούσαν το 1/4 της συνολικής του δύναμης. Στα μάχιμα τμήματα του ΔΣΕ, οι γυναίκες αποτελούν το 30% των μαχητών. 1.027 γυναίκες αναδείχτηκαν στο βαθμό του αξιωματικού και υπαξιωματικού του ΔΣΕ. Αρκετές ήταν οι μαχήτριες που τιμήθηκαν με διακρίσεις ηθικής αμοιβής για τη δράση τους. 55 πήραν μετάλλιο ανδρείας, 244 πήραν προαγωγή για ανδραγαθία, ενώ εκατοντάδες κέρδισαν έπαινο. Στην Ιστορία παραμένουν χαραγμένα ονόματα ηρωίδων όπως της Θύελλας, της Μάχης, της Αστραπής, της Λαοκρατίας και δεκάδων άλλων που σκοτώθηκαν στις μάχες.

Κοντά σε αυτές που πολεμούσαν με το όπλο, έδιναν τη μάχη οι τραυματιοφορείς, οι τηλεφωνήτριες, οι νοσοκόμες, οι σαμποταρίστριες. Οι γυναίκες επιπλέον προσέφεραν στη Λαϊκή Πολιτοφυλακή και στα μετόπισθεν του εχθρού, με το σκόρπισμα προκηρύξεων, τη μετάδοση ειδήσεων, την οργάνωση λαϊκών διαμαρτυριών, αλλά και ως σύνδεσμοι ή συγκεντρώνοντας πληροφορίες. Οργάνωναν παιδικά συσσίτια, δούλευαν στην επαγρύπνηση, στα Λαϊκά Συμβούλια και τα Λαϊκά Δικαστήρια στην Ελεύθερη Ελλάδα. Σε πολλές δύσκολες καταστάσεις, οι γυναίκες φρόντιζαν να εμψυχώνουν με το δικό τους ξεχωριστό τόνο αισιοδοξίας τους μαχητές και τις μαχήτριες.

Οι γυναίκες στον ΔΣΕ προκαλούσαν στην κυριολεξία δέος στον πολλαπλάσιο και καλύτερα εξοπλισμένο αστικό ανδρικό στρατό. Ο ελληνικός - αγγλικός - αμερικανικός στρατός ένιωθε ταπεινωμένος, όταν οι γυναίκες του ΔΣΕ, μαζί με τους άνδρες, κέρδιζαν μάχες κλονίζοντας το ηθικό του».

Η ομιλήτρια αναφέρθηκε και στο πώς η ηγεσία του ΔΣΕ αντιμετώπισε το πρόβλημα της χρησιμοποίησης της γυναικείας δύναμης στο στρατό. Σημείωσε την πραγματοποίηση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης Γυναικών, που έδωσε τη δυνατότητα εξέτασης, πάνω στο βουνό, της ειδικής γυναικείας δουλειάς με τη συμμετοχή και τον προβληματισμό των ίδιων των μαχητριών.

Τέλος, αναφέρθηκε στις σύγχρονες προσπάθειες του Κόμματος, για να συνειδητοποιηθεί το περιεχόμενο του γυναικείου ζητήματος. Μεταξύ άλλων, υπογράμμισε ότι η πάλη πρέπει να διεξάγεται ενάντια και στις σύγχρονες μορφές της γυναικείας ανισοτιμίας που επενδύονται με το μανδύα του «προοδευτισμού», διαμορφώνοντας στρεβλές αντιλήψεις για τις αιτίες της ανισότιμης θέσης της γυναίκας.

Τέλος, ανέφερε ότι «κανένας αγώνας δεν μπορεί να έχει μερικό ή μεγαλύτερο θετικό αποτέλεσμα, χωρίς την οργάνωση και τη συμμετοχή των ίδιων των γυναικών. Χωρίς την οργάνωση και τη συμμετοχή όχι μόνο των Ελληνίδων γυναικών, αλλά και των μεταναστριών, χωρίς τη σύμπραξη του εργατικού, του αγροτικού κινήματος, του κινήματος των αυτοαπασχολούμενων με το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, χωρίς την ειδική δουλειά προσέλκυσης των ίδιων των γυναικών στη μάχη».