Eurokinissi

«Από τη μια μεριά, η κυβέρνηση στην κυριολεξία τσακίζει ό,τι έχει απομείνει από κοινωνικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και, από την άλλη μεριά, εμφανίζεται υποκριτικά ως υπερασπιστής δικαιωμάτων συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, στην πραγματικότητα όμως υπηρετώντας άλλους στόχους. Αυτό ακριβώς κάνει και το σημερινό νομοσχέδιο.

Θέσαμε στην Επιτροπή - και το θέτουμε ξανά - το εξής απλό ερώτημα: Αυτοί οι άνθρωποι που λέτε ότι υπερασπίζεστε μέσα από το νομοσχέδιο, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό, που έχουν επιλέξει μια συγκεκριμένη μορφή συμβίωσης, εξαιρούνται της επίθεσης την οποία έχετε εξαπολύσει συνολικά στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα; Οχι. Η μεγάλη πλειοψηφία και αυτών των ανθρώπων υφίσταται τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, όπως φυσικά και όλοι οι υπόλοιποι.

Μιλήσατε για τις συντάξεις, παραδείγματος χάρη, να δοθεί το δικαίωμα της σύνταξης σε όσους συμβιώνουν. Ποιας σύνταξης, αλήθεια; Της σύνταξης η οποία μετατρέπεται σε επίδομα πτωχοκομείου; Που μπαίνουν όρια και προϋποθέσεις και ουσιαστικά η αξιοπρεπής σύνταξη γίνεται όνειρο άπιαστο για τη μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών εργαζομένων; Των συντάξεων χηρείας, εκ των οποίων οι μισές έχουν ήδη καταργηθεί και για τις άλλες μισές δρομολογείται η κατάργησή τους;

Μιλήσατε για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ειπώθηκε, μάλιστα, ως επιχείρημα υπέρ του συμφώνου συμβίωσης για ποιο λόγο, λέει, κάποιος που συμβιώνει με κάποιον άλλο, που μπορεί να είναι άνεργος, να μην μπορεί να τον ασφαλίσει, προκειμένου αυτός να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και είπαμε ότι αυτή η λογικοφανής, προοδευτικοφανής άποψη κρύβει μια βαθιά αντιδραστική αντίληψη, ότι κάποιος για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να είναι ασφαλισμένος, ενώ θα έπρεπε το δικαίωμα σε δημόσια, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να είναι καθολικό, να δίνεται σε όλους, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι εργαζόμενος ή άνεργος, αν θέλετε, ανεξάρτητα αν κάποιος είναι παντρεμένος, συμβιώνει με κάποιον, ή όχι.

Το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να είναι καθολικό, για όλους, δημόσιο, δωρεάν και για υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας, όταν μάλιστα ξέρετε πάρα πολύ καλά - και το ξέρουμε όλοι - ότι σήμερα υπάρχουν οικογένειες, υπάρχουν γυναίκες βασικά, οι οποίες παραμένουν σε μια σχέση που δεν τους καλύπτει σωματικά, πνευματικά, ψυχικά, που μπορεί να είναι και βίαιη αυτή η σχέση, επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα, δεν μπορούν, να ζήσουν μόνες τους. `Η υπάρχουν - το αντίθετο - ζευγάρια που βγάζουν εικονικό διαζύγιο για να μπορούν να υπαχθούν σε κάποια διάταξη νόμου, σε σχέση με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά».

Ο αγορητής του ΚΚΕ σημείωσε ότι σχετικά με την επίλυση μιας σειράς ζητημάτων, όπως κληρονομικά ζητήματα, ή για να λαμβάνει κάποιος γνώση για ζητήματα υγείας που αφορούν κάποιον άλλο, υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο ιδιωτικών συμφωνητικών, στο πλαίσιο της διαθήκης και αναγκαίων τροποποιήσεων που πρέπει να γίνουν στον αστικό κώδικα.

Επισήμανε ότι ο στόχος της κυβέρνησης είναι, όμως, άλλος, «η θεσμική αναγνώριση οικογένειας, συμπεριλαμβανομένης σε μια πορεία και της απόκτησης παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Εκεί είναι η δική μας διαφωνία. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ατομική, ιδιωτική υπόθεση, ενώ η οικογένεια είναι κοινωνική σχέση και βασικά θεσμός προστασίας των παιδιών». Ξεκαθάρισε ότι «ούτε καταδικάζουμε ούτε στιγματίζουμε ανθρώπους, οι οποίοι επιλέγουν έναν συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό. Στεκόμαστε απέναντι σε όσους και όσες προβαίνουν σε πρακτικές συμπεριφορές, σε προσβολές σε βάρος αυτών των ανθρώπων», όμως «θεωρούμε ότι ο ομόφυλος σεξουαλικός προσανατολισμός ή η συμβίωση από μόνη της δεν γεννά κοινωνικά δικαιώματα, τα οποία ανάγονται στην οικογένεια και κυρίως στην προστασία των παιδιών, τα οποία βιολογικά είναι αποτέλεσμα της σχέσης άντρα και γυναίκας».

«Στη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών αντικειμενικά το παιδί έχει παραποιημένη, ανορθολογική αντίληψη αυτής της βιολογικής σχέσης».

Σημείωσε ότι μπορεί το νομοσχέδιο να μην εισάγει την υιοθεσία παιδιών, όμως με τις διατάξεις του ανοίγει το δρόμο. «Ο λόγος που δεν το φέρνετε ακόμη είναι γιατί δεν υπάρχει εξοικείωση από τη μεριά του λαού σε σχέση μ' αυτό το ζήτημα».

Πρόσθεσε ότι «ο πολιτικός γάμος πρέπει να είναι η μοναδική υποχρεωτική μορφή γάμου και όποιος θέλει ας κάνει και θρησκευτικό γάμο». «Ομως, απ' τη μια μεριά ξιφουλκείτε - και δικαίως - απέναντι σε απαράδεκτες τοποθετήσεις εκπροσώπων της Εκκλησίας, αλλά την υποχρεωτικότητα του πολιτικού γάμου, που στο κάτω κάτω είναι και ένας εκσυγχρονισμός που έχει γίνει εδώ και δεκαετίες σε άλλα κράτη, δεν την ακουμπάτε».

Αναφερόμενος στο τσουβάλιασμα όσων καταψηφίζουν το νομοσχέδιο που επιχειρήθηκε από το ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Γκιόκας επισήμανε: «Δεν πρόκειται να ξεπλυθείτε για τη θητεία σας ως ΠΑΣΟΚ στην αντιλαϊκή πολιτική, ψηφίζοντας ένα τέτοιο νομοσχέδιο ή θέτοντας πλαστές διαχωριστικές γραμμές συντηρητικότητας ή προοδευτισμού, ανάλογα με το πώς τοποθετείται κάθε πολιτική δύναμη στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου».