ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προδιαγεγραμμένο ΝΑΤΟικό έγκλημα

Γρηγοριάδης Κώστας

Το χτεσινό μακελειό στο Κόσσοβο, με θύματα δεκάδες Σέρβους ήταν στην πραγματικότητα προδιαγεγραμμένο και «αναπόφευκτο», με βάση την «ειρήνη» και «σταθερότητα» που έχουν επιβάλει οι ΝΑΤΟικοί στο Κοσσυφοπέδιο. Την προηγούμενη μόλις μέρα, ο γγ του ΝΑΤΟ Τζ. Ρόμπερτσον είχε αρνηθεί επίμονα όχι μόνο να καταργηθεί, αλλά και να μειωθεί, η «ζώνη ασφαλείας» στη Νότια Σερβία, η οποία χρησιμοποιείται ως ορμητήριο των πολέμαρχων του «UCK» για επιθέσεις εναντίον γιουγκοσλαβικών δυνάμεων στο σερβικό έδαφος. Ταυτόχρονα, ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ δε συμφώνησε ότι πρέπει να δοθεί κάποιο τελεσίγραφο στους «αυτονομιστές» ούτε επιθυμεί να λυθεί το πρόβλημα με τη βία -ποιος μιλάει..;- ή με «αποκαλούμενες αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις»! Είναι φανερό ότι οι εγκληματίες του ΝΑΤΟ θέλουν να διατηρήσουν όλα τα «εργαλεία» τους, για να υποδαυλίζουν την αστάθεια και τον πόλεμο κατά το δοκούν και δεν πρόκειται βέβαια να «αδειάσουν» τους πολύτιμους συμμάχους τους στην περιοχή. Από την άλλη, η χτεσινή δολοφονική επίθεση κονιορτοποιεί τις αστείες εκτιμήσεις που έκανε προχτές στην Κυβερνητική Επιτροπή ο Κ. Σημίτης, ότι τάχα «στα Βαλκάνια κατά την τελευταία περίοδο, παρατηρείται μια σταθερότητα», προφανώς για να δικαιολογήσει την επεμβατική πολιτική της κυβέρνησης και την παραμονή των ελληνικών εκστρατευτικών Σωμάτων στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.

Ο παραλογισμός...

Θα σας φανεί, ίσως, παράλογο και δε θα 'χετε άδικο. Ομως, είναι γεγονός και, ταυτόχρονα, καρπός της σύγχρονης κοινωνίας μας, που βάζει όλο και περισσότερο πάνω από κάθε τι, ακόμη και από την ίδια την ανθρώπινη ζωή, το κέρδος, την εκμετάλλευση και τη μεγιστοποίησή τους προς όφελος των λίγων και σε βάρος των πολλών.

Το γεγονός έχει ως εξής: Τις επόμενες μέρες, θα αρχίσει στην Πρετόρια της Νότιας Αφρικής μια δίκη, που έχει μια ιδιαίτερη και γενικότερη σημασία. Κατηγορούμενη είναι η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής και μηνυτές 42 μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Το... αδίκημα της κυβέρνησης συνοψίζεται στην προσπάθειά της να εισάγει στη χώρα φτηνό ιατροφαρμακευτικό υλικό και, κυρίως, φτηνά «αντίγραφα» φαρμακευτικών σκευασμάτων, ώστε να δώσει τη δυνατότητα χρήσης τους σε πολύ μεγαλύτερα τμήματα του ντόπιου πληθυσμού. Οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες αντιδρούν στο ενδεχόμενο αυτό και ισχυρίζονται ότι καταπατούνται οι διεθνείς εμπορικές συμφωνίες και, ιδιαίτερα, αυτές που αφορούν τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας κλπ. Ουσιαστικά, όμως, θέλουν να προστατεύσουν τα τεράστια κέρδη τους, όπως και την ασύδοτη κερδοσκοπική δραστηριότητά τους, ενώ την ίδια στιγμή, πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στις φτωχές χώρες, μόνο και μόνο, γιατί δεν μπορούν να αγοράσουν τα απαραίτητα φάρμακα.

Κι έτσι, τα δικαστήρια της Νότιας Αφρικής καλούνται τώρα να δώσουν τη δική τους απάντηση.

... του σύγχρονου καπιταλισμού

Το προαναφερόμενο, βέβαια, πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στη Νότια Αφρική. Αρκεί να σκεφθούμε ότι το 90% των καινούριων φαρμάκων κατασκευάζεται και καταναλώνεται από το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού που κατοικεί στις πλούσιες χώρες και μπορεί να καταβάλλει το υψηλό αντίτιμο των θεραπευτικών αγωγών. Για παράδειγμα, η θεραπευτική αγωγή των αντιρετροϊκών ΑΖΤ και 3TC, που μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά τους πάσχοντες από ΕΪΤΖ - ασθένεια η οποία θερίζει σε πολλές χώρες της Αφρικής και όχι μόνο - κοστίζει 10.000-15.000 δολάρια το χρόνο για κάθε ασθενή. Στη Νότια Αφρική, όμως, το μέσο ετήσιο εισόδημα δεν υπερβαίνει τα τρεις χιλιάδες δολάρια, ενώ στις χώρες της Κεντρικής Αφρικής είναι ακόμη μικρότερο και οι κρατικές κοινωνικές παροχές ουσιαστικά ανύπαρκτες.

Ολ' αυτά, βέβαια, είναι... ψιλά γράμματα για τις πολυεθνικές των φαρμάκων και τους ιδιοκτήτες τους. Γι' αυτούς δύο μόνο πράγματα έχουν σημασία: Τα κέρδη τους και η αξία των μετοχών τους.

Μόνο δέκα χρόνια μετά...

Περίπου δέκα χρόνια έχουν μόνον περάσει από τις δραματικές ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Εντεκα χρόνια, από την εποχή, που οι διάφοροι, φανεροί και «κρυφοί» θιασώτες και οπαδοί του καπιταλισμού, όχι μόνο πανηγύριζαν για το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου», αλλά και υπόσχονταν τη νέα «χρυσή εποχή» της μόνιμης ευημερίας, της συνεχούς και ανέφελης ειρήνης και ασφάλειας για όλο τον κόσμο.

Τα θυμηθήκαμε όλ' αυτά, διαβάζοντας στη χτεσινή «Καθημερινή» το άρθρο του Φελίπε Γκονζάλες, ενός εκ των προαναφερθέντων και πρώην πρωθυπουργού της Ισπανίας. Το άρθρο έχει τίτλο «Πόλεμος των Αστρων ή ανισορροπία τρόμου;» κι ένα απόσπασμα είναι αρκετό για να καταλάβει ο καθένας ποιες εκτιμήσεις δικαιώθηκαν και πόσο οξύνονται οι αντιθέσεις στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο. Γράφει ο Φ. Γκονζάλες: «Η ανάπτυξη αντιπυραυλικής ασπίδας ισοδυναμεί με μεταβολή των συνθηκών που διέπουν τις ισχύουσες συμφωνίες για τον πυρηνικό αφοπλισμό και αποκλείει νέες συμφωνίες. Αλλά ένας κόσμος που κυριαρχεί μία και μόνο δύναμη είναι αδιανόητος. Η αντιπυραυλική άμυνα εισάγει τον πόλεμο στο Διάστημα, νομιμοποιεί τον πόλεμο των άστρων, όχι μόνο σαν αμυντική ασπίδα, αλλά και σαν επιθετικό βέλος. Ομως, η ανισορροπία του τρόμου είναι πολύ χειρότερη από την ισορροπία του τρόμου. Ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την πρώτη και να περιορίσουμε τη δεύτερη. Και η Ευρώπη έχει κάτι να πει στο σημείο αυτό».

Κυβερνητικοί σύμμαχοι

Οι ασφαλιστικές εταιρίες έχουν σύμμαχό τους την κυβέρνηση, έγραφε χτες ο «Ρ», συμπυκνώνοντας την παρέμβαση του υπουργού Ανάπτυξης στη γενική συνέλευση των ασφαλιστικών εταιριών. Η ακριβής, βέβαια, φράση του Ν. Χριστοδουλάκη ήταν κάπως διαφορετική. Από μια άποψη, περισσότερο πλήρης, πιο ολοκληρωμένη, αφοπλιστικά αποκαλυπτική. «Ισως ο μόνος σύμμαχος των ασφαλιστικών εταιριών την περίοδο αυτή - είπε επί λέξει - να είναι η αναποτελεσματικότητα της κοινωνικής ασφάλισης, νοσοκομειακής περίθαλψης και ζωής, που αναγκάζουν όλο και περισσότερους πολίτες να αναζητούν πρόσθετη ιδιωτική ασφάλιση». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η πελατεία και, κατ' επέκταση, τα κέρδη των ασφαλιστικών εταιριών αυξάνονται, αντίστοιχα, και όσο: Εντείνεται η κυβερνητική πολιτική της συστηματικής υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα της Υγείας. Κλιμακώνεται η προώθηση των σχεδίων πλήρους ανατροπής και κατάργησης του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Διογκώνεται η ανασφάλεια των εργαζομένων και των άλλων κοινωνικών στρωμάτων από την τακτική συνεχούς συρρίκνωσης των δημόσιων δαπανών για την Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση.

Η πολιτική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ασφαλιστικής αγοράς, μέσα από τη συνεχή εξώθηση των απλών πολιτών προς διαφόρων τύπων - και αμφιβόλου υπόστασης - ασφαλιστικά συμβόλαια, δεν είναι λόγια του αέρα. Υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία, που αποδεικνύουν τις εφιαλτικές διαστάσεις και τις συνέπειες που έχουν για τους εργαζόμενους οι κυβερνητικές επιλογές. Δύο μόνο αρκούν: Στην «εκσυγχρονιστική» και μόνο περίοδο του ΠΑΣΟΚ, το ενεργητικό των ασφαλιστικών εταιριών από 1 τρισεκατομμύριο δραχμές το 1995, έφτασε τα 2,5 τρισ. το 1999. Την ίδια ακριβώς περίοδο, τα κέρδη των εταιριών αυτών σημείωσαν μια εξωφρενική άνοδο και, από τα 7 δισεκατομμύρια, έφτασαν τα 118 δισ., σημείωσαν, δηλαδή, αύξηση 1.585%!!!

Τα παραπάνω στοιχεία κερδοφορίας, σε λίγα χρόνια, θα είναι σταγόνα στον ωκεανό για τις ασφαλιστικές εταιρίες. Τότε, και στο βαθμό που επιβληθούν οι κυβερνητικές επιλογές της πλήρους εκχώρησης της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης στα τραπεζοασφαλιστικά μονοπώλια, οι εκπρόσωποί τους δε θα πολλαπλασιάσουν απλά και μόνο τα κέρδη τους. Θα αποκτήσουν αποφασιστικό λόγο για την τύχη και το μέλλον των εργαζομένων, συνολικά.

Οι ρυθμίσεις για το καταλυτικό χτύπημα σε ό,τι απέμεινε στους τομείς της Δημόσιας Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι προ των πυλών. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει διαλέξει τους συμμάχους της και ότι αυτοί βρίσκονται στην όχθη του μεγάλου κεφαλαίου είναι γνωστό. Για όσους, όμως, θίγονται από τις προωθούμενες πολιτικές, δε φτάνει να μένουν στις όποιες διαπιστώσεις για τις συμμαχίες των ταξικών τους αντιπάλων. «Κλειδί» ζωής, ελπίδας και προοπτικής, αποτελεί η προσπάθεια να συγκροτήσουν δικές τους συσπειρώσεις και συμμαχίες. Τα δικά τους κινήματα. Μέτωπα, που θα ορθώσουν το δυναμικό τους ανάστημα στα σχέδια, που απεργάζεται η ολιγαρχία και θέτει σε εφαρμογή η κυβέρνηση. Οι ολοκληρωμένες Θέσεις του ΚΚΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση, που θα κυκλοφορήσουν σε ειδικό ένθετο με τον αυριανό «Ρ», δεν αποτελούν μόνο μια τεκμηριωμένη επεξεργασία και ανάλυση. Είναι ρεαλιστικοί στόχοι πάλης, γύρω από τους οποίους μπορούν και πρέπει να εξασφαλιστούν και να διευρυνθούν ακόμα πλατύτερες συσπειρώσεις, στην κατεύθυνση της δημιουργίας του Μετώπου ανατροπής της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

Ανεργία

Μια δουλιά

ζητάει, μια θέση

κι απ' τα πόδια του

έχει πέσει,

κάλους έβγαλε,

φουσκάλες

ν' ανεβαίνει

αράδα σκάλες

Μια δουλιά

κλητήρα, εργάτη

πέντε φράγκα