Η βδομάδα που συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατο του Μάσιμο Τροΐζι και 10 από το θάνατο του Νόνο Μανφρέντι σφύζει από ταινίες κάθε λογής, ηλικίας και χρώματος! Και είναι τόσες πολλές, που η δική μας παρουσίαση δεν μπορεί παρά να είναι τηλεγραφικότατη... Για τους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας κυκλοφορεί η αμερικανική παραγωγή του Νταγκ Λάιμαν «Στα όρια του αύριο» (2014). Βάση της, το graphic novel του Ιάπωνα Χορόσι Σακουραζάκα «All You Need is Kill». Απόλυτος πρωταγωνιστής η ιδέα και το σενάριο που παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο του στρατιώτη που, ενώ σκοτώνεται στη μάχη, βρίσκεται σε ανεξήγητη δίνη στο χρόνο, που τον εξαναγκάζει να ζήσει την ίδια μάχη ξανά και ξανά και να πεθάνει ξανά και ξανά... κάθε φορά βελτιώνοντας τις δεξιότητες και τις επιδόσεις του... Ετσι, στο τέλος θα βγει νικητής... Ο σκηνοθέτης κατορθώνει, παρά την επαναληπτικότητα της ιστορίας, να φτιάξει ένα φιλμ γεμάτο αδρεναλίνη που καθηλώνει το θεατή, που όχι μόνο δε βαριέται, αλλά εκτιμά την ιδέα της επανάληψης ως το μέγα αβαντάζ μιας ταινίας που βλέπεται ευχάριστα. Με τους Τομ Κρουζ και Εμιλι Μπαντ. Πρεμιέρα επίσης και για τη γαλλική κωμωδία του Φιλίπ ντε Σοβερόν «Θεέ μου, τι σου κάναμε;» (2014), αλλά και την αμερικανική ρομαντική κομεντί του Τζος Μπουν «Το λάθος αστέρι» (2014).

«Τώρα Γκοντάρ» τιτλοφορείται το αφιέρωμα στον Ζαν - Λικ Γκοντάρ, τον πιο γόνιμο και στιλιστικά ρηξικέλευθο απ' όλους τους προεξέχοντες κινηματογραφιστές του γαλλικού «νέου κύματος», που διοργανώνεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας (Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134 - 136, Κεραμεικός) από σήμερα έως τις 18 Ιούνη 2014. Ο Ελβετός σκηνοθέτης, που μετά από το «Με κομμένη την ανάσα» (1960) έκανε περί τις 50 ταινίες, αναδείχτηκε σε μια από τις πιο ισχυρές φιγούρες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μάχιμος διανοούμενος και στρατευμένος στα πιστεύω του, ο Γκοντάρ μπολιάζει στα φιλμ του κάποια μορφή αυτοκριτικής ή ζητήματα που άπτονται του ίδιου του κινηματογράφου. Ο Γκοντάρ, περισσότερο απ' όλους τους ομότιμούς του, κατανόησε την ουσία και τον παλμό του γαλλικού «νέου κύματος»: Το «νέο κύμα» ορίζεται επιμέρους από τη νέα σχέση μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Οι ταινίες του Γκοντάρ αποδεικνύουν με συνέπεια την καινούργια αυτή σχέση, απορρίπτοντας το αφηγηματικό προς όφελος της πράξης, της επεξεργασίας μιας κοινωνικής ή πολιτικής θεωρίας μέσα στο πλαίσιο της κινηματογραφικής διαδικασίας. Οι ταινίες του Γκοντάρ, «κριτικά δοκίμια» τις αποκαλεί ο ίδιος, όλο και περισσότερο ρέπουν προς τη διαλεκτική και τη ρητορική στη δομή, αλλά είναι τόσο προσωπικές, που τελικά καταλήγουν ιδιοσυγκρασιακές... Λεπτομερείς πληροφορίες για το πρόγραμμα του αφιερώματος στο http://godard.tainiothiki.gr και μην ξεχνάτε το Ταινιόραμα 2014 του Αστυ, που μπαίνει στην 4η καρπερή βδομάδα του...

Ατμόσφαιρα πικρή στη χαμένη κωμόπολη όπου λιγοστά φουγάρα εργοστασίων καπνίζουν. Η άλλη όψη - η πραγματική - του αμερικανικού ονείρου, αυτό που βλέπουν στην οθόνη του σινεμά drive in οι θεατές. Οπου καπνίζουν λιγοστά φουγάρα εργοστασίων - τα περισσότερα αφήνονται να σκουριάζουν - ξεφυτρώνει κάθε λογής εγκληματικότητα. Στοιχήματα στη ζούγκλα της κερδοφόρας έννομης παρανομίας... Η ειδυλλιακή ομορφιά της φύσης σε πλήρη αντίστιξη με την καταθλιπτική ζωή στη θλιβερή πόλη, όπου μας εκπλήσσει το οκνότατο δίκτυο υποδομής για μεταφορές προϊόντων. Τ' αφτιά γεμίζουν από τους ήχους του Μπρους Σπρίνγκστιν που τραγουδά το κουράγιο της εργατικής τάξης. Ο Σκοτ Κούπερ φιλμάρει την Αμερική των φτωχών, των κολασμένων, δουλεύει με κοντινά πλάνα, ψυχρά χρώματα και χαμηλό φωτισμό, ζωγραφίζει τα πορτρέτα των ηρώων του, την απελπισία, τα προβλήματα, τα αδιέξοδά των ανθρώπων που παλεύουν να μείνουν όρθιοι ... Χρονικό της βαθιάς Αμερικής στα μετόπισθεν της φαντασμαγορικής βιτρίνας. Τα σκουριασμένα φουγάρα έστειλαν το μικρό αδελφό μισθοφόρο σε ιμπεριαλιστικές αποστολές και, όταν επέστρεψε, δεν είχε παρά τους μύες που έθρεψε... Φιγούρες τραγικές, άνθρωποι που γίνονται κτήνη για το μεροκάματο, που εξαρτώνται επί ζωής και θανάτου από τον κάθε εγκληματία νταβατζή. Φτώχεια. Η παράγκα πάει σύννεφο στη Γη της Επαγγελίας. Μαστούρα, αλκοόλ, τοκογλύφοι, κτηνώδη στοιχήματα... Και τα λιγοστά φουγάρα που καπνίζουν... πλάνο που ξεφυτρώνει συνέχεια, για να μας υπενθυμίζει την πραγματικότητα μέσα στην οποία εξελίσσεται η μπανάλ ιστορία με τις προβλέψιμες στροφές, καλοφτιαγμένη, αλλά χωρίς ευφυΐα, με αλάνθαστους ερμηνευτές και πάμπολλα κλισέ. Η ταινία δε λέει τίποτα που να μην έχει ήδη ειπωθεί, τίποτα περισσότερο πρωτότυπο... από την κριτική, γι' ακόμη μια φορά, στις δομές της αμερικανικής καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά ξεδιπλώνει την παρτιτούρα της σαν μηχανιστική άσκηση στιλ, ενώ η οπτική του σκηνοθέτη παραμένει ασαφής σε όλη τη διάρκειά της. Αμερικανικό κοινωνικό σινεμά, βαθιά ακαδημαϊκό, έντιμο, αλλά εγκλωβισμένο στα στερεότυπα της ατομικότητας. Μια χρονοβόρα διαδικασία μεταμόρφωσης που δεν παράγει παρά ένα χάρτινο αριστούργημα... Με τους Κρίστιαν Μπέιλ, Κέισι Αφλεκ, Σαμ Σέπαρντ, Γουίλεμ Νταφόε, Φόρεστ Γουίτακερ κ.ά.

ΗΠΑ, Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ, 2013