ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Εναλλακτικές» πολιτικές διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, τέτοιες που συνθλίβουν το λαό σε «επιλογές» ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη των μονοπωλίων, αναδείχνονται ολοένα και περισσότερο το τελευταίο διάστημα από τμήματα του κεφαλαίου, του πολιτικού προσωπικού και άλλες ορντινάντσες του εκμεταλλευτικού συστήματος. Τα διάφορα «Plan B» εκπορεύονται με φόντο το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, τους ανταγωνισμούς και τις κόντρες ανάμεσα στα μονοπώλια για τον επιμερισμό της χασούρας, ταυτόχρονα και για την απόσπαση της πίτας που απομένει στην επιχειρηματική πιάτσα. Πρώτη διδάξασα είναι η ίδια η ΕΕ και μάλιστα ο λεγόμενος σκληρός πυρήνας της. Στην περίπτωση της Κύπρου και από κοινού με το ΔΝΤ δε δίστασαν να «κουρέψουν» μεγαλοκαταθέτες, να προβάλουν «αιτιάσεις» για τους διάφορους φορολογικούς παραδείσους και τις οφσόρ εταιρείες της πλουτοκρατίας, που οι ίδιοι διαμόρφωσαν στον περίγυρο και το ζωτικό τους χώρο, όπως έκανε πολύ πρόσφατα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε. Οι ανασχεδιασμοί ήδη ξεκίνησαν, θα είναι αλλεπάλληλοι, θα εξελίσσονται με φόντο τις εκάστοτε ανάγκες και τους οξυμένους πολεμικού χαρακτήρα ανταγωνισμούς. Τα πάντα υποτάσσονται στον έναν και βασικό κανόνα, τη διάσωση του εκμεταλλευτικού συστήματος, για την επάνοδο των μονοπωλίων σε φάση διευρυμένης κερδοφορίας και με το λαό οριστικά πτωχευμένο.

Είναι απόλυτα φανερό ότι η καταστροφή μέρους από τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια έχει ακόμη μπόλικο δρόμο να διανύσει. Θέσεις μάχης παίρνουν και τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης. Οξύνονται οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί ως προς τη συνέχιση ή όχι της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Για παράδειγμα, από το Σίτι του Λονδίνου, από την περιοχή της αγγλικής στερλίνας και φουσκωμένοι με δολάρια ΗΠΑ οι ντόπιοι εφοπλιστές της ποντοπόρου ναυτιλίας δε θα είχαν πρόβλημα από την έξοδο από την Ευρωζώνη. Αλλά φαίνεται πως και οι δυσκολίες στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η κόντρα της τρόικας στη συγχώνευση Εθνικής - Γιούρομπανκ, δημιουργούν δεύτερες σκέψεις στους τραπεζίτες για το ίδιο ζήτημα. Που σημαίνει και αναζήτηση συμμαχιών σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη.

Γι' αυτό και η αστική προπαγάνδα προβάλλει με μεγαλύτερη ένταση την υπόθεση «Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης». Ταυτόχρονα «όχι πάση θυσία στο ευρώ» εξαγγέλλει ο Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ, που εκτός από την αντιμερκελική ρητορική δείχνει και προετοιμασία του για διαχείριση της κρίσης εκτός Ευρωζώνης. Σύμφωνα δε με το... Plan B του Αλαβάνου «η έκδοση εθνικού νομίσματος είναι μια μεγάλη τομή» (για ποιον;), λες και τα μονοπώλια και οι μεγαλοδανειστές του κράτους θα πονοκεφάλιαζαν από την έκφραση της λεηλασίας του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, δηλαδή από το αν θα συντελείται σε όρους ευρώ ή «εθνικού νομίσματος». Σκόπιμα χαυνώνουν λαϊκές συνειδήσεις και αποπροσανατολίζουν. Βάζουν το «κάρο μπροστά από το άλογο», αποκρύβουν την τάξη που έχει την εξουσία, την πολιτική που εφαρμόζει είτε με το ένα είτε με το άλλο νόμισμα, παντελώς στο απυρόβλητο αφήνουν την ίδια τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.

Η μοναδική διέξοδος και λύση για τα λαϊκά συμφέροντα είναι η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, σε ρότα συνολικής ρήξης με τα μονοπώλια και την πολιτική τους, είναι η μονομερής διαγραφή του χρέους, η έξοδος από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με εργατική - λαϊκή εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό, για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και το λαό αποκλειστικό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει.

Ο λιβελογράφος της «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» ξαναχτυπά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν δεν επρόκειτο για το γνωστό ΚΚΕδολόγο Φώτη Παπούλια, θα λέγαμε ότι οι χυδαιότητες που γράφτηκαν στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» σχετικά με το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ και τα στελέχη του Κόμματος, Δημήτρη Γόντικα και Μάκη Μαΐλη, είναι προϊόν της νοσηρής φαντασίας κάποιων ατόμων που χρήζουν κλινικής αντιμετώπισης.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως, το πρόβλημα δεν είναι παθολογικό. Αλλά παθολογικού αντιΚΚΕ μένους και προσπάθειας να χτυπηθεί και να συκοφαντηθεί το ΚΚΕ και τα στελέχη του, με κάθε τρόπο.

Ο λιβελογράφος της «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ», αφού εξάντλησε αυτό το διάστημα όλο το αντιΚΚΕ οπλοστάσιο και τα γνωστά επιχειρήματα σχετικά με το Συνέδριο του ΚΚΕ, καταφεύγει τώρα σε οχετό από ψεύδη για τα παραπάνω στελέχη του Κόμματος, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να επικαλείται και τσακωμούς του Δ. Γόντικα με το Χ. Φλωράκη. Και όλα αυτά, με το γνωστό ύφος των ανωνύμων πηγών «που ξέρουν πρόσωπα και πράγματα στον Περισσό».

Ο λαός ας βγάλει τα συμπεράσματά του, για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν ορισμένοι «αντικειμενικοί» δημοσιογράφοι για να χτυπήσουν το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Και αντί να το κάνουν με πολιτικά επιχειρήματα κάνοντας και κριτική, αν επιθυμούν, στις Θέσεις της ΚΕ -και να πάρουν και την αντίστοιχη απάντηση- καταφεύγουν σε αισχρότητες και χυδαιότητες.

Το ξέρουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά και σίγουρα δε θα είναι και η τελευταία. Ετσι χτυπούν χρόνια και χρόνια το ΚΚΕ. Ο λαός και οι καλοπροαίρετοι αγωνιστές πρέπει να τους πάρουν χαμπάρι. Και να τους γυρίσουν την πλάτη. Και αυτούς και τα συμφέροντα που υπηρετούν.

Αποκαλύπτουν κόντρες της πλουτοκρατίας

Σημάδι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που μεγαλώνουν είναι το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας «Frankfurter Zeitung» για το ρόλο του ΔΝΤ και ευρύτερα της τρόικας στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη. Σύμφωνα με την εφημερίδα, το ΔΝΤ συμβάλει στην αμερικανοποίηση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη, ενώ ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα της Ευρωζώνης κυβερνιέται ή συγκυβερνιέται από ένα τρίο, το οποίο αποκαλείται τρόικα και είναι παιδί της κρίσης χρέους στην Ελλάδα.

Οπως γράφει η «Frankfurter Zeitung», τρία χρόνια μετά την αρχή της κρίσης η τρόικα έχει εισβάλει και σε άλλες χώρες, όπως Πορτογαλία, Ιρλανδία και Κύπρος, ενώ το ΔΝΤ αναμειγνύεται και στην Ισπανία... Κατά τα πρώτα χρόνια της κρίσης υπήρξαν προβλήματα στους κόλπους της τρόικας, δεδομένου ότι το ΔΝΤ πέρασε τη δική του γραμμή, δηλαδή το κεϋνσιανό μοντέλο σκέψης, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τον προσανατολισμό της Γερμανίας για σταθεροποίηση της οικονομίας. Ετσι το ΔΝΤ συμβάλλει στην αμερικανοποίηση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη (...)». Η γερμανική εφημερίδα αναπαράγει πλευρές από τις κόντρες που μαίνονται στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αναφορικά με τη διαχείριση της κρίσης στα κράτη μέλη του ευρώ.

Επιβεβαιώνεται ότι το μείγμα της διαχείρισης έχει να κάνει με τις μερίδες της πλουτοκρατίας που ζητάνε να ζημιωθούν λιγότερο έναντι άλλων από την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου, ενώ επιβεβαιώνεται και ο ρόλος των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά την ανάμειξή τους μέσω του ΔΝΤ στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη. Η αμφισβήτηση του ρόλου της τρόικας από μια καραμπινάτη εφημερίδα της γερμανικής αστικής τάξης σχετίζεται άμεσα με τα σενάρια που θέλουν ισχυρές μερίδες της πλουτοκρατίας στη Γερμανία να αναζητούν διέξοδο από την κρίση σε μια πιο μικρή και πιο ευέλικτη Ευρωζώνη - ΕΕ, και κόντρα ίσως και στην ευρωατλαντική σχέση, καθώς οι φυγόκεντρες τάσεις μεγαλώνουν στο ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα. Το επόμενο διάστημα θα είναι πυκνό από εξελίξεις και οι λαοί πρέπει να προετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο, αφού η κρίση βαθαίνει και μαζί της τα ζόρια των αστών να τη διαχειριστούν.

Ασφαιρα πυρά

Ατέρμονες συζητήσεις με τους τραπεζίτες, αποσπασματική προβολή αιτημάτων και καλλιέργεια αντιλήψεων που διαχωρίζουν τους τραπεζίτες σε «καλούς» και «κακούς», ανάλογα με την εθνικότητα και το χώρο που υπηρετούν. Με αυτούς κι άλλους τρόπους η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ βάζει εμπόδια στην οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων του κλάδου, και του συντονισμού της δράσης τους με άλλους κλάδους.

Ενδεικτικά η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ αποφάσισε να κάνει ενημερωτικές συγκεντρώσεις όπου θα μιλούν οι επικεφαλής και θα ακούν οι εργαζόμενοι, υπονομεύοντας την ανάγκη να γίνουν γενικές συνελεύσεις και να αποφασίσουν οι ίδιοι εργαζόμενοι. Προβάλλει αποσπασματικά αιτήματα, υπονομεύοντας τη δυναμική που μπορεί να έχει μόνο η διεκδίκηση ενός συνολικού πλαισίου αιτημάτων μέσα από ένα ενιαίο πρόγραμμα δράσης. Μιλά για αφελληνισμό του τραπεζικού συστήματος ή για δημόσιο έλεγχο των τραπεζών δημιουργώντας την αυταπάτη ότι ένας ντόπιος τραπεζίτης ή μια δημόσια τράπεζα δε θα εκμεταλλεύονται τάχα τους εργαζόμενους και δε θα ληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα.

Αυτή είναι η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένα μεγάλο κομμάτι της (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και άλλες ποικιλώνυμες παρατάξεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού) στη χθεσινή συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου δεν υπερψήφισε την πρόταση των ταξικών δυνάμεων να υιοθετηθεί η πρόταση νόμου του ΚΚΕ η οποία προβλέπει άμεσα μέτρα ανακούφισης για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.