Από την τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που κατέγραψε και πάλι τον σκληρό ανταγωνισμό ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις

Το σχέδιο απειλούσε με αυτόματη επιβολή επιπλέον κυρώσεων και λήψη περαιτέρω μέτρων - υπό το άρθρο 7 του καταστατικού του ΟΗΕ - τη συριακή ηγεσία αν εντός δέκα ημερών δεν υλοποιούσε τις βασικές προβλέψεις των προτάσεων Ανάν, δηλαδή πλήρη κατάπαυση πυρός, απόσυρση βαρέος οπλισμού από τις πόλεις και έναρξη διαλόγου για πολιτική μετάβαση. Το σχέδιο απόφασης, αν και δεν ανέφερε πουθενά το όνομα του Ασαντ, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι υπονοούσε την άμεση απομάκρυνσή του, κάτι επί του οποίου είχαν σαφώς τοποθετηθεί θέτοντάς το σχεδόν ως προϋποθέση, υιοθετώντας τις σχετικές θέσεις της συριακής αντιπολίτευσης, οι ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία. Την ίδια στιγμή, στο σχέδιο δεν διατυπωνόταν κανένα αίτημα προς τη συριακή αντιπολίτευση και προς τις ομάδες ενόπλων που δρουν στη Συρία.

Εξαρχής, η Ρωσία πολύ πιο ανοιχτά, αλλά και η Κίνα είχαν καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν την έγκριση ενός ψηφίσματος το οποίο δεν επιμερίζει ευθύνες για την κατάσταση στη Συρία και κυρίως (γιατί το πρόβλημά τους δεν είναι το «δίκαιο» και η έγνοια για το συριακό λαό) ανοίγει το δρόμο για την εξαπόλυση ακόμη και άμεσης στρατιωτικής επέμβασης. Ρώσοι αξιωματούχοι του υπουργείου Εξωτερικών ξεκάθαρα δήλωναν ότι η Μόσχα δεν θα δεχτεί απόφαση ανάλογη με αυτήν που άνοιξε το δρόμο για επέμβαση στη Λιβύη, επιβεβαιώνοντας απλώς όλους τους αναλυτές που εκτιμούσαν ότι το «πάθημα» της Λιβύης για τις Ρωσία - Κίνα είναι πολύ νωπό και πολύ οδυνηρό για τα συμφέροντά τους για να συναινέσουν σε ένα παρόμοιο ολίσθημα μόλις λίγους μήνες αργότερα.

Οι δύο πλευρές της διπλωματικής αυτής ρήξης αντάλλαξαν ουκ ολίγες κατηγορίες και χαρακτηρισμούς τόσο πριν όσο και μετά τη σύνοδο του Συμβουλίου, κάτι που δείχνει ότι πλέον τα πνεύματα είναι τόσο οξυμένα που η γνωστή διπλωματική «ευγένεια» δεν είναι πάντα αρκετή. Η νέα άκαρπη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ακόμη και αν την τελευταία στιγμή υπήρξε συμφωνία για το ζήτημα της παράτασης της αποστολής των παρατηρητών του Οργανισμού στη Συρία για ακόμη 30 ημέρες, είναι απλώς άλλο ένα δείγμα ότι η ενδο-ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση εισέρχεται πλέον σε μια νέα «εκρηκτική» φάση, εξαιρετικά επικίνδυνη όχι μόνο για το συριακό λαό, αλλά και για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής σε ενδεχόμενο γενικευμένης σύρραξης. Είναι δε φανερό ότι η όξυνση επηρεάζει δραματικά τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και κυρίως τον Περσικό Κόλπο και το Ιράν.

Η κλιμάκωση των διπλωματικών τόνων συνοδεύτηκε από τη σφοδρή κλιμάκωση των συγκρούσεων εντός του συριακού εδάφους ανάμεσα στους ενόπλους του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», αλλά και σε πολλές άλλες ομάδες «μουτζαχεντίν», δηλαδή ιερών πολεμιστών προερχόμενων από διάφορες ισλαμιστικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης της αλ Κάιντα, που, αποδεδειγμένα με βάση τις μαρτυρίες και γειτονικών χωρών όπως το Ιράκ, εισέρχονται στο συριακό έδαφος. Αν και ουδείς έχει ακριβή εικόνα τι ακριβώς συμβαίνει στη Συρία στο επίπεδο αυτό και ιδιαίτερα στην επαρχία, εμφανής ήταν μια κάμψη στο επίπεδο των συγκρούσεων την προπερασμένη εβδομάδα, όταν στη συριακή πρωτεύουσα έφτασε και ο Κόφι Ανάν για να συζητήσει τις συμπληρωματικές του προτάσεις για πολιτική μετάβαση, για τις οποίες δήλωνε ότι ο Πρόεδρος Ασαντ εμφανίστηκε «γενικά θετικός». Οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν, την περασμένη Παρασκευή, αντιπολιτευόμενες πηγές περί νέας μεγάλης σφαγής αμάχων σε χωριό λίγο έξω από τη Χάμα, χρειάστηκαν περίπου τρεις ημέρες για να διαψευστούν από τους παρατηρητές του ΟΗΕ που έφτασαν επιτόπου, διαπίστωσαν πλήγματα από βαρέα όπλα, αλλά μόνο σε συγκεκριμένους στόχους, δεν είδαν ισοπεδωμένο χωριό και δεν εντόπισαν εκατοντάδες νεκρούς αμάχους. Μετά από τη διαπίστωση αυτή, αιφνιδιαστικά ξεκινά μια γενικευμένη, όπως αποδεικνύεται, επίθεση κατά της ίδιας της Δαμασκού, η οποία είναι προφανές ότι ήταν πολύ καλά οργανωμένη και σχεδιασμένη. Το αποκορύφωμα της επίθεσης αυτής, και ενώ μαίνονται οι συγκρούσεις στα προάστια της πόλης, είναι το εγκληματικό τρομοκρατικό χτύπημα - έκρηξη μέσα στην έδρα της Εθνικής Ασφάλειας της χώρας, την Τετάρτη, που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο υπουργός Αμυνας, ο υφυπουργός Αμυνας - πρώην αρχηγός στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών - και γαμπρός του Ασαντ και ο επικεφαλής της επιτροπής διαχείρισης της τρέχουσας κρίσης, αλλά και ο αρχηγός των υπηρεσιών Ασφαλείας, που υπέκυψε δύο μέρες μετά. Η εξέλιξη αυτή έχει προφανώς βαρύνουσα σημασία για πολλούς λόγους. Καταρχάς, αποτυπώνει με αιματηρό τρόπο την κλιμάκωση των ενδο-ιμπεριαλιστικών διαγκωνισμών για τις εξελίξεις στη Συρία καθώς αποτελεί ένα καλά μεθοδευμένο «πλήγμα» στην καρδιά της συριακής ηγεσίας, το οποίο, εκτός του ότι δημιουργεί πολλαπλές υποψίες για το πώς επετεύχθη και για το ποιοι ακριβώς το οργάνωσαν - νωπές είναι οι μνήμες των ανδρών της CIA να «δίνουν» ενισχύσεις στους ανίκανους να νικήσουν τις δυνάμεις του Καντάφι ενόπλους στην Τρίπολη - αποτελεί μια, πρώτης τάξης, αιχμή του δόρατος για περαιτέρω αποσταθεροποίηση και πιο δυναμικές παρεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας. Αποτελεί σαφώς, επίσης, ένα πρώτο «σήμα» προς την ηγεσία Ασαντ ότι θα πιεστεί στο απροχώρητο να αποδεχτεί όσα αποφασίστηκαν από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τους περιφερειακούς τους συμμάχους και τίθενται σε εφαρμογή από τους, προς το παρόν, προστατευομένους τους εντός Συρίας.

Συνωστισμός πολεμικών στόλων

Πολεμικό, όμως, δεν είναι το κλίμα μόνο εντός Συρίας. Πολεμικό είναι το κλίμα και στις συνοριογραμμές της Συρίας με το Ιράκ όπου επιβεβαιώθηκε ότι ένα από τα τρία μεθοριακά φυλάκια βρισκόταν υπό τον έλεγχο ενόπλων της αντιπολίτευσης μέχρι την Παρασκευή το μεσημέρι. Ενώπιον των αβέβαιων εξελίξεων στο έδαφος της γείτονος, ο ιρακινός στρατός κατέβασε δυνάμεις του στη συνοριογραμμή. Η Τουρκία, από την άλλη, δεν επιβεβαίωσε αν έχουν καταληφθεί μεθοριακά φυλάκια, αλλά πληροφορίες ανέφεραν ότι έκλεινε τα συνοριακά περάσματα.

Την ίδια ώρα, συνωστισμός παρατηρείται στη θάλασσα της ευρύτερης περιοχής. Το Πεντάγωνο επιβεβαίωσε ότι στέλνει ένα ακόμη αεροπλανοφόρο, στον Περσικό Κόλπο, που θα περιπολεί «στην περιοχή», κάτι που σημαίνει ότι για πρώτη φορά, τα τελευταία χρόνια, θα βρίσκονται ταυτόχρονα εκεί δύο αμερικανικά αεροπλανοφόρα, ενώ ένα τρίτο θα «περιφέρεται» στην επίμαχη ζώνη. Στον Περσικό Κόλπο βρίσκονται πολεμικά πλοία, διαφόρων τύπων, εκτός από τις ΗΠΑ και από Γαλλία και Βρετανία, ενώ στην Ανατολική Μεσόγειο στα αμερικανικά, ισραηλινά, τουρκικά και ΝΑΤΟικά πλοία ήρθε να προστεθεί και ένας ρωσικός στολίσκος. Το κατά πόσο η κλιμάκωση της σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων θα περιοριστεί στις ένοπλες συγκρούσεις «δι' αντιπροσώπων» στη Συρία ή θα υπάρξει διάχυσή τους ή στρατιωτικό πλήγμα κατά μιας άλλης χώρας, π.χ. του Ιράν, ή θα λυθεί με κάποιο «συμβιβασμό» της τελευταίας στιγμής μένει να φανεί.

Δεν μπορεί, όμως, πλέον να υπάρχει καμία αυταπάτη και κανένα πρόσχημα περί «ευαισθησίας και ανθρωπισμού». Η αντιπαράθεση αυτή ουδόλως αφορά τα δίκαια του συριακού λαού. Αφορά συμφέροντα που συνδέονται με τη γεωστρατηγική θέση της Συρίας - π.χ. η Ρωσία διατηρεί εκεί τη μοναδική ναυτική βάση που έχει στην Ανατολική Μεσόγειο - και το ρόλο της ως «μαλακό υπογάστριο» του Ιράν, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πολύτιμης γεωστρατηγικά και ενεργειακά περιοχής της λεγόμενης Ευρασίας, μιας περιοχής όπου μεγαλύτερο έρεισμα ή και ως ένα βαθμό έλεγχο επιδιώκουν να εδραιώσουν όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.