Η έπαρση σαν ίδιο χαρακτηριστικό της άγνοιας του κινήματος (από ρομαντική άποψη) δομεί αντικειμενικά ουτοπία και στα αδιέξοδά της συγκροτεί παραβιάσεις εγκληματικού χαρακτήρα. Σαν αυτά που συνέβησαν στις σοσιαλιστικές χώρες και με τις αντίστοιχες συνέπειες στο παγκόσμιο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα.

Σύντροφοι, στις νέες συνθήκες έντονης ανάπτυξης και ανταγωνιστικής σύγκρουσης του καπιταλιστικού συστήματος (συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης σε λιγότερους ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΣ). Η ανθρωπότητα δέχεται μεσαιωνικές νεο-δουλοκτητικές αποικιακές μορφές καταπίεσης, πολυσύνθετης πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης.

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι άνθρωποι διαφοροποιήθηκαν, απέκτησαν πολυσύνθετες γνώσεις, κάνουν παρεμβάσεις, δημιούργησαν κατακτήσεις, προβληματίζονται και διεκδικούν, δεν αποτελούν εύκολα κουρντιστά παιχνίδια (έστω κάτω από πολύμορφες εξαρτήσεις για να επιβιώσουν) από τη συνεχόμενη οικονομική εξάρτηση, απέκτησαν πολιτικό λόγο και δικαιώματα εκλογής.

Η ανάπτυξη των σύγχρονων μέσων παραγωγής και η πληθώρα βιομηχανικών - ένδυσης και ειδών διατροφής - νομοτελειακό πλεονέκτημα! Οι λαοί έχουν κάθε δικαίωμα να γευτούν αυτά τα αγαθά, προϊόν εργασίας των παιδιών τους και της σκληρής εργασίας. «Το προλεταριάτο» έχει έντονη οικονομική διαφοροποίηση και πολιτική έκφραση, δεν είναι ο προλετάριος: χωρίς σπίτι, χωρίς οικογένεια και γη (χωρίς να παύει να είναι εκμεταλλευόμενος). Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές στάθηκα να χαιρετίσω συντρόφους, στην 7η στάση των Ανω Ιλισίων, τους ρώτησα πώς πάει, αυτοί χωρίς άλλη απάντηση έστρεψαν τα μάτια τους στις πολυκατοικίες.

Σύντροφοι, κάποτε η περιοχή αυτή ήταν χωράφια και οικόπεδα, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της πρωτεύουσας, αγορασμένα από επαρχιώτες κι αετονύχηδες και συνεταιρισμούς, τα έδωσαν με αντιπαροχές ή τις έκτισαν οι ίδιοι. Σήμερα εισπράττουν... Τα παιδιά τους είναι γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, εκπαιδευτικοί, λογιστές, επαγγελματίες κλπ. Είναι φυσικό να έχουν διάφορες αντιλήψεις για την κοινωνική αλλαγή. Παρ' όλα αυτά, όλα αυτά τα κοινωνικά στρώματα, συνθλίβονται οικονομικά, έχουν όμως ανεπτυγμένο, όπως οι αγρότες, το αίσθημα της ατομικής ιδιοκτησίας.

Το 86% στις τελευταίες εκλογές, δείχνει ανάγλυφα το βαθμό της ένταξης και εξάρτησης. Οι μέχρι σήμερα διεκδικήσεις: αγροτών, δημ. υπαλλήλων, εκπαιδευτικών, ιατρών και εργαζομένων κλπ. έχουν οικονομικό χαρακτήρα. Το ΚΚΕ έχει επιλογή που αντανακλά στο σύνολο των λαϊκών συμφερόντων, «την κοινωνική δικαιοσύνη». Πώς όμως θα βοηθηθούν, όλοι αυτοί οι χώροι και τα λαϊκά στρώματα για να συμπαραταχτούν στο αίτημα αυτό; Από την ίδρυση του Κόμματος σ' όλη την πορεία των 83 χρόνων διατυπώνουμε θέσεις - προτάσεις - κριτική με πλούσια δημοσιογραφική αναφορά, αλλά χωρίς πρακτική ανταπόκριση από τους αντίστοιχους κοινωνικούς φορείς. Ενα βασικό χαρακτηριστικό είναι η αδυναμία μας να δούμε και να ερμηνεύσουμε τα κοινωνικά πράγματα για να χαράξουμε πρόγραμμα με βάση τα δεδομένα διαφοροποιήσεων της χώρας και του λαού μας. Οπως έλεγε ο Λένιν, κι όπως πρόσφατα στις δύο συσκέψεις των Κομμ. Κομμάτων διατυπώθηκε από όλους τους εκπροσώπους η ανάγκη για συνεργασίες με άλλα κοινωνικά στρώματα. Ο κόσμος ακόμα και τα μέλη δεν παρακολουθεί τα κείμενα με ορισμούς. Το ερώτημα με τις Θέσεις για το 16ο Συνέδριο είναι: έχουμε ανθρώπους που θα ανοίξουν προβληματισμό στον κόσμο; Εχουν μορφωτικό επίπεδο; Ιδεολογικό, διέπονται από τη διαλεκτική; Νιώθει ικανοποιημένη η ΚΕ και το ΠΓ όταν μετά το κλείσιμο των εισηγήσεων που δε γίνονται ερωτήματα, δε λένε τη γνώμη τους; Εκτός μοναδικών εξαιρέσεων (εκτός κειμένου)... Θα πάμε στο συνέδριο χωρίς ουσιαστικούς διαλεκτικούς προβληματισμούς του κόσμου; Είναι εποικοδομητικό το να λέμε συνεχώς στο «Ριζοσπάστη» δε θα περάσει τούτο ή το άλλο, αφού τα πάντα τα περνούν με ΨΙΧΙΑ...

Τελευταία δόθηκε σε δημοσιότητα στο «Ρίζο» ομιλία του Γκορμπατσόφ, σχετικά με τους στόχους του: να διαλύσει τον «Κομμουνισμό». Οι παραβιάσεις σύντροφοι, άρχισαν από το 17ο Συνέδριό τους το 1934, στο οποίο με ψήφους 280 συν., ήταν εναντίον της εκλογής του Χρουτσόφ στην ΚΕ και 12 κατά του Στάλιν, απομόνωσαν τους συνεργάτες του Λένιν και συγκρότησαν ΚΕ στα μέτρα των παραβιάσεων.

Τα μονοπώλια στηρίζονται σε πάνω από 2.000.000 επαγγελματοβιοτέχνες που το παίζουν «καπιταλιστές» και κερδοσκοπούν, ροκανίζοντας υπεραξία. Ολες οι συντηρητικές πλευρές στη χώρα μας στεγάζουν τις κυβερνήσεις και τρίβουν τα χέρια τους σε κάθε διάσπαση των δημοκρατικών δυνάμεων κι ανενόχλητοι δικομματικά διαχειρίζονται το εθνικό εισόδημα, έχοντας εξαρτήσει επιδοματικά όλο το κύκλωμα των «εργαζομένων». Εργατών, αγροτών, εκπαιδευτικών, μικρογιατρών, δικηγόρων, ιερέων, στρατιωτικών, σωμάτων ασφαλείας, δημοσ. υπαλλήλων, δασκάλων, συνταξιούχων κλπ. Τα ίδια προβλήματα υπάρχουν σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, αυτός ο «Γόρδιος δεσμός» δεν κόβεται με το σπαθί του Μ. Αλέξανδρου ούτε με εμφύλιες διαμάχες.

«Θέλει αρετή και τόλμη». Μελέτη. Το Κόμμα δεν είναι υποχρεωμένο να αλλάζει τους βασικούς στόχους του της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας που αντανακλά στο 95% του λαού. Πώς θα συγκεραστούν όμως οι στόχοι συνεργασίας των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων της χώρας μας, για να απαλλαγούν από την καταπίεση της νεοαποικιοκρατίας;

Το 16ο Συνέδριο πρέπει να γίνει μελετητής χωρίς φόβους, για να ανοίξει ο δρόμος στην κοινωνική δικαιοσύνη. Ανεξάρτητα από τις συνέπειες συνολικά στους απασχολούμενους.

Τα σύγχρονα μέσα παραγωγής θα εκτοπίσουν τους μη έχοντες προϋποθέσεις να χειριστούν τα κομπιούτερ και τα ρομπότ που συνεχώς αντικαθιστούν τον άνθρωπο.

Σ' αυτή τη βάση, απαιτούνται γνώσεις και άνθρωποι που θα έχουν τον ανάλογο εξοπλισμό για παρέμβαση στους στόχους του 16ου Συνεδρίου. Για να μπορέσει - ο απλός και όχι μόνο - ο άνθρωπος να κατανοήσει, να πειστεί ότι χωρίς τη συμμετοχή όλων δεν επέρχεται το ποθούμενο.

Ζωγράφος - Ξυλογλύπτης

Αντιστασιακός

Πύργος Ηλείας

Με την αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, ύστερα από την τραγωδία της αντεπανάστασης, έχουν γεννηθεί νέοι ανταγωνισμοί και νέοι προβληματισμοί που κατατυραννούν την ανθρώπινη σκέψη.

Η «νέα τάξη πραγμάτων» και η «παγκοσμιοποίηση» έχουν βαθύνει το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και φτωχούς, ανάμεσα στις αναπτυγμένες χώρες και τις υπανάπτυκτες και ο ιμπεριαλισμός προωθεί άνομα και εγκληματικά την ολοκλήρωση της κυριαρχίας του σε διεθνή κλίμακα. Γεγονός που έχει μεγαλώσει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, με συνέπεια να έχει γίνει πιο αισθητός ο κίνδυνος της αλλοτρίωσης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων από την κεφαλαιοκρατία.

Οι πολυεθνικές έχουν αγκαλιάσει την παγκόσμια οικονομία και απειλούν να στραγγαλίσουν τις εθνικές οικονομίες στο όνομα της «οικονομίας της αγοράς». Η εξελικτική πορεία του ιμπεριαλισμού - τελευταίο στάδιο ανάπτυξης του καπιταλισμού - έχει οξύνει την αντιπαλότητα της αστικής τάξης με τους εργαζόμενους και έχει κάνει πιο ανυπόφορους τους καταναγκασμούς και δεσμούς της καπιταλιστικής κοινωνίας. Συνέπεια αυτής της σύγκρουσης είναι να έχει γεννηθεί η αμφισβήτηση όχι μόνο για τις αστικές κυβερνήσεις και τα καθεστώτα, αλλά για το σύνολο της κοινωνικής οργάνωσης του αστικού κράτους.

Το καπιταλιστικό καθεστώς, καθώς και οι άλλες ανθρώπινες σχέσεις, η ηθική, η θρησκεία, οι επιστήμες, η Τέχνη και οι τεχνοτροπίες, που βρίσκονται στο στάδιο της αποσύνθεσης, έχουν περάσει στην κριτική σκέψη. Κι ο νους του απλού ανθρώπου, καθώς στριφογυρίζει σ' όλα τούτα τα προβλήματα, αναζητάει δρόμους για να βρει τη λύση τους. Η προβληματική αυτή έχει κεντρίσει τα λαϊκά κινήματα σε όλες τις χώρες, πλούσιες και φτωχές, να εντατικοποιήσουν τους αγώνες τους για να αντιμετωπίσουν τον ιμπεριαλισμό, στη σημερινή του φάση, που είναι και η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα. Και όπως είναι επόμενο, έχει γεννήσει την ανάγκη της συνεργασίας όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά διεθνές, για να είναι πιο αποτελεσματική η πάλη τους. Ιδιαίτερα μάλιστα, η διεθνής αυτή συνεργασία επιβάλλεται να γίνει τώρα που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ενώνονται, ενοποιούνται και συντονίζουν τις ενέργειές τους, με επικεφαλής τις ΗΠΑ. Η ενότητα αυτή των λαϊκών κινημάτων γίνεται όλο και πιο απαραίτητη και πιο επιτακτική.

Το βάρος για την πραγματοποίηση της ενότητας αυτής πέφτει στα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα. Αυτά αποτελούν τις λαϊκές δυνάμεις που θα αναλάβουν την κοινή δράση της ταξικής πάλης και θα καθορίσουν τη μορφή και το περιεχόμενο της «ενότητας», στη δοσμένη ιστορική στιγμή, καθώς και τον τρόπο και τα μέσα για την πραγματοποίησή της. Αλλωστε «το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε», όπως χαρακτήρισε ο σ. Β. Τιούλκιν, ΓΓ του ΚΕΚΡ, στην 3η Συνάντηση των Κομμουνιστικών Κομμάτων που έγινε στην Αθήνα στις 23-25 Ιούνη. Τώρα, μπαίνει θέμα να γίνει το επόμενο βήμα για τη «διεθνή ενότητα», που θα πρέπει να είναι η συγκρότηση ενός «κεντρικού διεθνούς οργάνου» από τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα όλων των χωρών και των πέντε ηπείρων. Το όργανο αυτό θα πρέπει να έχει την ευθύνη των συνδιασκέψεων και το συντονισμό της ταξικής πάλης, για την αντιμετώπιση της λαίλαπας που έχουν εξαπολύσει οι ιμπεριαλιστές για να επιβάλουν την παγκόσμια κυριαρχία τους με τη βία, την τρομοκρατία, τη διαφθορά και τις δολοφονικές επιδρομές ενάντια στις χώρες που αντιστέκονται στα εγκληματικά σχέδιά τους.

Η συγκρότηση του «Κεντρικού Διεθνούς Οργάνου» για συνεργασία και κοινή δράση όλων όσοι πιστεύουν στο σοσιαλιστικό ιδεώδες θα είναι μια ρεαλιστική απάντηση στις διάφορες ενώσεις των ιμπεριαλιστών, όπως είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ο χρεοκοπημένος ΟΗΕ και άλλες που αποβλέπουν στο στραγγαλισμό των λαϊκών μαζών για να αποκομίσουν περισσότερα κέρδη. Κι όπως τόνισε ο σ. Τζ. Ν. Κάναλ, εκπρόσωπος του ΚΚ Νεπάλ, «κάτι τέτοιο είναι δυνατό να γίνει στις μέρες μας». Για τη λειτουργία του, μάλιστα, την αλληλοενημέρωση και την παροχή πληροφοριών - ειπώθηκε σ' εκείνη τη συνδιάσκεψη, η εξελιγμένη τεχνική και τεχνολογία παρέχει άφθονα μέσα - παράλληλα με τις ενέργειες και δραστηριότητες για την πραγματοποίηση της «ενότητας», πολύ θα συμβάλουν τα κινήματα με την εντατικοποίηση και το άπλωμα των αγώνων τους για την προώθηση της παγίωσης της παγκόσμιας Ειρήνης.

Σήμερα που το θέμα της «ενότητας», σε διεθνές επίπεδο είναι απαραίτητο όσο ποτέ άλλοτε, στο ιστορικό ξετύλιγμα των κοινωνιών, έχει έρθει στην επικαιρότητα το κάλεσμα των Μαρξ και Ενγκελς, που είναι καταγραμμένο στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο»: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Και κάτω από τις σημερινά διαμορφωμένες συνθήκες, από απλό σύνθημα έχει πλέον γίνει επιτακτική ανάγκη. Η πραγματοποίησή του θα το μετατρέψει στην υλική εκείνη δύναμη που θα ανακόψει το δρόμο των ιμπεριαλιστών και θα ματαιώσει τα σατανικά σχέδιά τους για μια παγκόσμια κυριαρχία και θα δώσει τη δυνατότητα στην εργατική τάξη, στους φτωχοαγρότες και στις άλλες λαϊκές μάζες να κάνουν το «μεγάλο άλμα», που θα γκρεμίσει το καπιταλιστικό καθεστώς και στη θέση του θα οικοδομήσουν το σοσιαλισμό. Το μόνο κοινωνικό σύστημα που ανοίγουν οι προοπτικές να πραγματοποιήσει ο Ανθρωπος τους πόθους και τις ελπίδες του για μια ζωή ανώτερης ποιότητας. Με την εγκαθίδρυση του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής θα περάσει η ανθρωπότητα στο φωτεινό χώρο της λευτεριάς, της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και απολυτρωμένης από τα δεσμά της υποδούλωσης κι εκμετάλλευσης της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, θα βαδίσει λεύτερα στη μεγάλη λεωφόρο της κοινωνικής προόδου.

Οικονομολόγος - Συγγραφέας