Μόνο όσοι τρέφουν αυταπάτες για το ρόλο που θέλει να παίξει η κυβέρνηση Σημίτη και η άρχουσα τάξη στο πλαίσιο της νέας τάξης, προβληματίζονται και απορούν για την «πολιτική προσέγγισης» με την Τουρκία, τη στιγμή που, όπως λένε, το κλίμα είναι βαρύ λόγω των προκλήσεων της Αγκυρας και δε συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τη συνέχιση του διαλόγου. Η παρατήρηση αυτή είναι πραγματικά παρωχημένη από τις εξελίξεις, γιατί δεν παίρνει υπόψη της ότι η κυβέρνηση έχει αλλάξει ριζικά τις «αρχές» πάνω στις οποίες επιχειρεί να διευθετήσει τις «διαφορές» με τη γειτονική χώρα. Εδώ και χρόνια η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει και εργάζεται πάνω στις αρχές του νέου δικαίου, αυτού της νέας τάξης, οι οποίες, ως γνωστόν, υποτάσσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών στα γενικότερα συμφέροντα των ηγέτιδων δυνάμεων, αδιαφορούν για την αλλαγή των συνόρων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα κ.ο.κ. Επιπλέον, η κυβέρνηση δε φοβάται μήπως και κατηγορηθεί για υποτέλεια, γιατί έχει αναδείξει την τελευταία ως στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής της -και όχι μόνο - και φροντίζει πριν ακόμα οι ΗΠΑ και η ΕΕ κάνουν γνωστές τις επιθυμίες τους να τις εμφανίσει ως «εθνικά συμφέρουσα» πολιτική. Η όποια φωνή ανυπακοής και απειθαρχίας στις εντολές των αφεντικών της νέας τάξης καταγγέλλεται ως αναχρονισμός και εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερον. Αλλά ακριβώς αυτές οι «αρχές» της κυβέρνησης είναι που προμηνύονται νέες περιπέτειες.

Κι επειδή, ορισμένοι έσπευσαν από χτες, να εξάρουν τη νέα, «δυναμική ώθηση, που δίνεται στην πολιτική προσέγγισης Ελλάδας και Τουρκίας», θα θέλαμε να τους ρωτήσουμε, για ποιο Αιγαίο θα οικοδομηθούν τα «ΜΟΕ»; Για το Αιγαίο, που γνωρίζουμε και όπως το ορίζουν οι διεθνείς συμβάσεις και το Διεθνές Δίκαιο ή για το Αιγαίο, όπως το ορίζουν οι διεκδικήσεις της Αγκυρας και οι χάρτες που κυκλοφορούν οι υπηρεσίες της γειτονικής μας χώρας; `Η, μήπως, οι διεκδικήσεις αυτές θα συζητηθούν στα πλαίσια των συνομιλιών για τα ΜΟΕ και, μάλιστα, με την επιδιαιτησία του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών;

Πριν, λοιπόν, ξεδιπλώσουν ακόμη περισσότερο τον οίστρο τους, σχετικά με τις «τολμηρές πρωτοβουλίες» του υπουργού Εξωτερικών και της κυβέρνησης, ας απαντήσουν στα ερωτήματα αυτά.

Τεχνητές και ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές επιχειρεί να επιβάλει η κυβερνητική προπαγάνδα με αφορμή το θόρυβο που προκλήθηκε από το θέμα της σημαίας και του αριστούχου 15χρονου Αλβανού μαθητή. «Υπάρχουν δύο Ελλάδες», λένε. Αυτή που είναι καθυστερημένη, ρατσιστική και ξενόφοβη, που φοβάται το «καινούριο» και η άλλη που «βαδίζει προς ένα καλύτερο μέλλον», αντιμετωπίζοντας τις αντιξοότητες της εποχής. Η κυβέρνηση, βέβαια, αυτοτοποθετείται στη «δεύτερη» Ελλάδα και επιχειρεί να διασωθεί πίσω από το ότι επέδειξε τάχα «προοδευτική» στάση απέναντι στο ζήτημα με τον Αλβανό μαθητή. Τίποτα πιο ψευδές. Η κυβέρνηση Σημίτη με την πολιτική που εφαρμόζει και στο συγκεκριμένο ζήτημα των οικονομικών μεταναστών, έχει τοποθετηθεί οριστικά και αμετάκλητα στην Ελλάδα της αντίδρασης και της συντήρησης. Αυτή που ευθύνεται για την καλλιέργεια κλίματος ρατσισμού και αλβανοφοβίας, αυτή που αντιμετωπίζει τους ξένους εργάτες ως σύγχρονους σκλάβους, αυτή για την οποία, σε τελευταία ανάλυση, ντρέπεται η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η άλλη Ελλάδα αγωνίζεται μαζί με τους ξένους εργάτες για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και την επιβολή μιας λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, οι μόνες που μπορούν να εξασφαλίσουν πραγματικά καλύτερη ζωή σε όλους.

Μια στηρίζομαι

στις ΗΠΑ

μια στηρίζομαι

στο ΝΑΤΟ

μα δεν ξέρω

ανάθεμά το

πώς μονίμως

πέφτω κάτω!

*

Μια σιμώνω

στην Ευρώπη

μια στις ΗΠΑ

ακουμπάω

μα κι εδώ

κι εκεί που πάω

πάντα χέρι

ή πόδι σπάω!

*

Επιτέλους,

τα 'χω χάσει

ας μου πείτε,

τι να κάνω;

- Στις δυνάμεις σου

στηρίξου μοναχά

κυρά, επάνω

και αλάργα

απ' τους προστάτες,

να τι σύσταση

σου κάνω!